Συνυπάρχουν συνεχώς:
Η γενναιότητα με τη μικρότητα.
Η μεγαλοψυχία με την ποταπότητα.
Το φιλότιμο με την ξεδιαντροπιά.
Η αναζήτηση της γνώσης με την προκατάληψη.
Ο έρωτας προς την Ελευθερία με το αδελφοκτόνο μίσος.
Η εκπληκτική δημιουργικότητα με την καταστροφική μανία.
Η ομορφιά με την ασχήμια.
Η Αρμονία με το Χάος.
Κι έτσι έχει μέσα του δυνάμεις φοβερές, που όταν απελευθερωθούν τον κάνουν ανίκητο. Αλλά που τελικά δεν κατορθώνει να τις ελέγξει.
Κι αυτή είναι η διχοστασία του Έλληνα.
Ο Κωστής Παλαμάς έγραψε κάποτε σε καιρούς σκοτεινούς (1908):
Δεν έχεις Όλυμπε θεούς, μηδέ λεβέντες Όσσα,
ραγιάδες έχεις μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι,
κούφιοι και οκνοί καταφρονάν τη θεία τραχειά σου γλώσσα,
των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι …
Ο ίδιος έγραψε λίγα χρόνια αργότερα:
Η Μεγαλοσύνη των λαών δεν μετριέται με το στρέμμα.
Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα.
Κι ο ίδιος ο Παλαμάς παράγγειλε, λίγο πριν πεθάνει (1940):
Αυτό το λόγο θα σας πω, δεν έχω άλλο κανένα,
μεθύστε με τ’ αθάνατο κρασί του Εικοσιένα!
Τι απ’ όλα αυτά είμαστε εμείς;
Όλα!
Ο Έλληνας ζει ένα διαρκές big bang!
Μια «Μεγάλη Έκρηξη», που δημιουργεί τα πάντα και καταστρέφει τα πάντα.
Κι αυτό είναι το ιστορικό του στοίχημα που συνοψίζεται σε μια λέξη: Ελευθερία!
Και δεν είναι τυχαίο που ο Εθνικός του Ύμνος δεν υμνεί τη χώρα και τις ομορφιές της, ούτε την Ιστορία της, ούτε τη γενναιότητα και τις αρετές των Ελλήνων, αλλά υμνεί την Ελευθερία!
Που από μέσα του ξεπηγάζει συνεχώς, αλλά δεν μπορεί να την ελέγξει…
Κι άλλες φορές τον καίει και τον μαραζώνει – κι άλλες φορές γίνεται ρομφαία και τον δοξάζει.
Την γνωρίζει πάντα από την Όψη και από τον Κόψη.
Αναμετριέται διαρκώς με την Όψη της Ελευθερίας – και με την Κόψη του σπαθιού της – τη φοβερή.
Αν κοιτάξουμε σήμερα γύρω μας, έχουμε χίλιους λόγους να απαισιοδοξούμε.
Όλα μαύρα!
Αλλά αν κοιτάξουμε πίσω την Ιστορία μας – την πρόσφατη μάλιστα! – θα δούμε πολλές άλλες στιγμές, πολύ χειρότερες από τις τωρινές, πολύ πιο σκοτεινές και αποκαρδιωτικές.
Που τελικά τις ξεπεράσαμε! Όλες! Και βγήκαμε δυνατότεροι…
Ίσως γιατί «μοίρα» μας είναι να φτιάχνουμε τη μοίρα μας εμείς ίδιοι!
Και τα καλύτερα και τα χειρότερα…
Μοίρα μας τελικά είναι η Ελευθερία.
Και ιστορικό μας στοίχημα είναι να μάθουμε κάποτε να αντικρίζουμε κατάματα την Όψη της, χωρίς να μας τυφλώνει.
Και να χειριζόμαστε την Κόψη της, χωρίς να ματώνουμε οι ίδιοι…
ΥΓ. Βγάλτε απόψε τη σημαία στο μπαλκόνι σας, αδειάστε το μυαλό σας απ’ όλες τις σκοτεινές σκέψεις, κι αφήστε την ψυχή σας να κυματίζει μαζί της.
Σχόλιο:
Συγκινητικό το παραπάνω κείμενο. Τραγικό όμως το γεγονός, ότι ενώ μιλάει για θαύμα, δε μιλάει για το Θεό της Ελλάδος, για το Χριστό και την Παναγία, στους οποίους οφείλεται το θαύμα. Για την πίστη των προγόνων μας στην Ορθοδοξία! Χθες μόλις ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας δήλωσε μεταξύ άλλων: «Όσον αφορά τη θέση μας για την προάσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, θα σας το πω στα κυπριακά ότι δεν φοβούμαι κανέναν «γιατί σιέπει την που τ’ άψη ο Θεός μου. Η Ρωμιοσύνη εν να χαθή, όντας ο κόσμος λείψη». π. Κων. Πετάσης