Η ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΤΗ ΘΕΙΑ ΛΑΤΡΕΙΑ
Ο ΛΑΘΡΑ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΤΙ ΠΡΑΣΣΩΝ ΤΩ ΔΙΑΒΟΛΩ ΛΑΤΡΕΥΕΙ…Ο ΤΙΜΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΥΠΟ ΘΕΟΥ ΤΕΤΙΜΗΤΑΙ
«Μετά την μνημόνευση “ τῶν ζώντων καὶ πάντων τῶν κεκοιμημένων ἐπ’ ἐλπίδι ἀναστάσεως ζωῆς αἰωνίου” κατά την ώρα της Θ. Ευχαριστίας, ο λειτουργός ως εκπρόσωπος του εκκλησιάσματος, μνημονεύει το όνομα του Αρχιερέως της Μητροπόλεως στην οποία οργανικά και πνευματικά ανήκει η Ενορία. Λέει “Ἐν πρώτοις μνήσθητι, Κύριε, τοῦ Ἁρχιεπισκόπου ἡμῶν (το όνομα του οικείου Επισκόπου) ὃν χάρισαι ταῖς ἁγίαις σου Ἐκκλησίαις ἐν εἰρήνῃ, σῷον, ἔντιμον, ὑγιᾶ μακροημερεύοντα καὶ ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς σῆς ἀληθείας”.
Η μνημόνευση του ονόματος του οικείου Αρχιερέως, στην Θ. Ευχαριστία, έχει πάρα πολύ μεγάλη, σπουδαία, πνευματική και θεολογική σημασία, την οποία δυστυχώς, οι περισσότεροι χριστιανοί αγνοούμε, γι’ αυτό και επιβάλλεται να αναφέρουμε δύο λόγια προς πνευματική ωφέλεια και οικοδομή μας. Γιατί ως εκκλησίασμα, Κλήρος και Λαός, έχουμε χρέος να μνημονεύουμε τον Επίσκοπό μας κατά την ώρα των Ι. Μυστηρίων και κατά την Θ. Ευχαριστία; Όποια σημασία έχει ο πατέρας μέσα στην οικογένειά, όσον αφορά την αγωγή των τέκνων, το ήθος της συζύγου, και κυρίως την ενότητα της οικογένειας, ακριβώς αυτή την αναλογία, έχει ο Επίσκοπος στην Επαρχία του. Είναι ο Πνευματικός Πατέρας όλης της επικράτειας της Επισκοπής του.
Όσα άσχημα γεγονότα, όσα δεινά, από την αναρχία μέχρι την πατροκτονία και την ορφάνια, συμβαίνουν στην οικογένεια και από την αδιαφορία, την ανυπακοή, τις ύβρεις, μέχρι και την άρνηση του παιδιού, ή των παιδιών προς τον πατέρα τους, αυτά ακριβώς συμβαίνουν (πνευματικά) με την έλλειψη, ή την άρνηση και την ανυπακοή ακόμη, προς τον Πνευματικό Πατέρα τον Επίσκοπό μας Να απαριθμήσουμε τα πνευματικά κακά;
Η ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΤΗ ΘΕΙΑ ΛΑΤΡΕΙΑ.
Το πρώτο, χάνεται η ενότητα της Εκκλησίας, η οποία είναι η ψυχή της Εκκλησίας. Ο Ίδιος ο Κύριος πραγματοποίησε για την ενότητα στην Εκκλησία Του, την Αρχιερατική προσευχή προς τον Πατέρα Του: “ἵνα πάντες ἕν ὦσιν”. Χωρίς ενότητα στην Εκκλησία αρχίζει η αναρχία-πολυαρχία, όπως συμβαίνει με τους αιρετικούς, οι οποίοι επειδή δεν έχουν Ιερωσύνη και Αποστολική Διαδοχή, μαζεύονται δύο-τρεις, δημιουργούν σύλλογο και τον ονομάζουν «εκκλησία», βάζοντας και έναν κοσμικό τον οποίον ονομάζουν Ποιμένα. Ο κάθε Ιερέας λειτουργεί εξ ονόματος του Επισκόπου του.
Στα πρώτα χρόνια της Εκκλησίας, επειδή ήταν λίγοι οι χριστιανοί, η Θ. Λειτουργία τελούνταν μόνο από τον Επίσκοπο. Όταν μετέπειτα αυξήθηκε ο αριθμός των χριστιανών, παραχωρήθηκε η δυνατότητα, να τελούν και οι Πρεσβύτεροι την Θ. Λειτουργία, χωρίς την φυσική παρουσία του Επισκόπου, αλλά μνημονεύοντας το όνομα του Επισκόπου. Χωρίς Επίσκοπο-διάδοχο των Αποστόλων δεν έχουμε Εκκλησία. Η Ιερωσύνη πηγάζει από τον Χριστό, τον Μέγα Αρχιερέα. Χορηγείται υπό του Αγ. Πνεύματος, στους διαδόχους των Αποστόλων, στους Αρχιερείς. Μέσω των Αρχιερέων, στους Ιερείς-Διακόνους της Εκκλησίας δια του Μυστηρίου της Χειροτονίας. Χωρίς τον Επίσκοπο, δεν έχουμε την δυνατότητα να έχουμε την εγκυρότητα της Ιερωσύνης, άρα ούτε και των Μυστηρίων.
Η ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΤΗ ΘΕΙΑ ΛΑΤΡΕΙΑ.
Η Εκκλησία προστατεύεται από τους ψευδοεπισκόπους και τους ψευδοϊερείς. Τώρα μπορούμε να αντιληφθούμε, γιατί ο Άγ. Ιγνάτιος ο Θεοφόρος, νουθετεί λέγοντας μας: “Ὑποτασσόμενοι τῷ Ἐπισκόπῳ καὶ τῷ Πρεσβυτερίῳ, κατὰ πάντα ἦτε ἠγιασμένοι…Ὅθεν πρέπει ὑμὶν συντρέχειν τῇ τοῦ Ἐπισκόπου γνώμη..Ὅταν γὰρ τῷ Ἐπισκόπῳ ὑποτάσσησθε ὡς Ἰησοῦ Χριστῷ…ὁ τιμῶν Ἐπίσκοπον ὑπὸ Θεοῦ τετίμηται….Χωρὶς τοῦ Ἐπισκόπου οὔτε βαπτίζειν οὔτε ἀγάπην ποιεῖν…Ὁ λάθρα Ἐπισκόπου τί πράσσων τῷ διαβόλῳ λατρεύει». Εκ των πιο πάνω προκύπτει ότι όταν δεν θέλουμε να υποταχθούμε στον Επίσκοπο μας, να κάνουμε υπακοή στο πρόσωπό Του, όχι μόνον αγιασμό, αλλά ούτε ενότητα και Ιερωσύνη έχουμε, ούτε την Εκκλησία, αλλά σχίσμα και αίρεση. Ο Αρχιερέας είναι ο αγωγός του Νυμφίου της Εκκλησίας. Ο αγωγός που μας συνδέει με τον Σωτήρα Χριστόν και με τον Παράκλητο.
Ὀπως διδάσκει κι ο Άγ. Κυπριανός: “Η Εκκλησία εν τω Επισκόπω και ο Επίσκοπος εν τη Εκκλησία…ότι ανιστά την Εκκλησία είναι η Θ. Ευχαριστία και ο Επίσκοπος”. Η αναγκαιότητα ύπαρξης του Επισκόπου στην Εκκλησία, φαίνεται στην προκειμένη μνημόνευση του Επισκόπου στη Θ. Λειτουργία όπου όλη η Εκκλησία εύχεται, ο Θεός να Τον διατηρήσει σ΄ όλη την Εκκλησία. Ο Επίσκοπος δεν είναι ανεξάρτητος από την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Να τον διατηρεί ειρηνικό, σώο, ακέραιο στην ζωή του, υγιή, να του δίνει δύναμη, να ορθοτομεί-κηρύττει τον Λόγο της αλήθειας της Ορθοδόξου Χριστιανικής Πίστεως.
Η ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΤΗ ΘΕΙΑ ΛΑΤΡΕΙΑ.
Χωρίς Ιερωσύνη δεν έχουμε Εκκλησία, δεν έχουμε Αγ. Τράπεζα, Θ. Ευχαριστία, Αγιασμό, Ενότητα.
Γι΄ αυτό ευχόμαστε “Ἐν πρώτοις μνήσθητι, Κύριε, τοῦ Αρχιεπισκόπου ἡμῶν… ὃν χάρισαι ταῖς ἁγίαις σου Ἐκκλησίαις ἐν εἰρήνῃ, σῷον, ἔντιμον, ὑγιᾶ μακροημερεύοντα καὶ ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς σῆς ἀληθείας», και αμέσως μετά συμπληρώνει ο διάκονος για όλους του αδελφούς μας, τους γνωστούς και τους αγνώστους “Καὶ ὧν ἕκαστος κατὰ διάνοιαν ἔχει, καὶ πάντων καὶ πασῶν”.
Και μία αναγκαία σημείωση. Συνηθίζεται, σήμερα, από Ιερείς και Διακόνους να μην περιορίζονται στις εκφωνήσεις τους, και συγκεκριμένα, στα λόγια της λειτουργικής βίβλου που λέει «Υπέρ του Αρχιεπισκόπου…”, αλλά, Κύριος οίδε για ποιο λόγο και σκοπό, να προσθέτουν λέξεις τους όπως «του Πατρός και Αρχιεπισκόπου» Ποιος ο λόγος; Πού το βρήκαμε αυτό γραμμένο; Μάλιστα, αν κάποιος από εμάς τους Κληρικούς κάνει το σωστό, κάποιοι λαϊκοί, κυρίως θρησκόληπτοι, που ψάχνουν να βρουν χωρίς πνευματικό οδηγό άσκοπα το δρόμο τους, μακριά από την φυσική τους ενορία, αλλά περιφερόμενοι κάθε Κυριακή και Εορτή αλλού, για τους δικούς τους λόγους και τις δικές τους κρυφές σκοπιμότητες, αδαείς συνήθως και ημιμαθείς περί τα πνευματικά και λειτουργικά , κακοήθεις όμως και, τιμητές και κριτές των πάντων, εκτός της τύφλας τους της πνευματικής, να κρίνουν και να κατακρίνουν και σπερμολογούν όπου και όπως τους παίρνει αν εσύ ή εγώ ως Ιερεύς κάνουμε το σωστό της Λειτουργικής Βίβλου.
Εμείς ευχόμαστε για τον Επίσκοπό μας, για τον εαυτό μας αλλά και τους πιο πάνω, με την απλή-ταπεινή προσευχή της Εκκλησίας «Κύριε ελέησον». Χριστός Ανέστη. Αληθώς Ανέστη.
† ΑΡΧΙΜ. ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΚΑΤΡΑΜΑΔΟΥ
Από το ενοριακό φυλλάδιο Κυριακή 13 Μαϊ 2018