Η ΕΜΜΗΝΟΣ ΡΥΣΗ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗ ΣΤΗ Θ. ΚΟΙΝΩΝΙΑ
«Οι Αποστολικές Διαταγές στο 6ον βιβλίο τους μας γράφουν: «Ούτε η ερωτική συνεύρεση μέσα στον νόμιμο εκκλησιαστικό Γάμο, ούτε η κατάσταση της λοχείας, ούτε η ρύση του αίματος των γυναικών, ούτε η ονείρωξη, ή αθέλητη δηλαδή εκσπερμάτωση των ανδρών κατά τον ύπνο, μπορούν να μολύνουν την ανθρώπινη φύση ή να την χωρίσουν από την χάρη του Αγίου Πνεύματος και από την συμμετοχή στη Μυστηριακή Ζωή της Εκκλησίας μας, παρά μόνο η ασέβεια, οι απροσεξίες, οι πονηροί και ακάθαρτοι λογισμοί, η απουσία αγάπης και φιλανθρωπίας από την ζωή και τα έργα μας και οι παράνομες πράξεις».
Ο Μεγάλος Πατέρας της Εκκλησίας Άγιος Αθανάσιος στο έργο του «περί Ενανθρωπήσεως», γράφει: «οὐ γὰρ ἦλθεν τὴν φύσιν ἀνῆλεν, ἀλλὰ τὴν προαίρεσιν διορθῶσαι».
Ο Υιός δεν ενανθρώπησε, δεν έγινε δηλαδή άνθρωπος για να καταργήσει την ανθρώπινη φύση, η οποία δεν ευθύνεται για την πτώση, αλλά καταδέχτηκε να γίνει άνθρωπος ομοιοπαθής με εμάς για να θεραπεύσει την ελευθερία της θέλησης, αφού αυτή ευθύνεται για την πτώση στην αμαρτία.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, μεγάλος Δογματολόγος και Πατέρας της Εκκλησίας γράφει στο έργο του «Ακριβής έκδοσης της Ορθοδόξου Πίστεως»:«Ο Θεός Δημιούργησε λοιπόν τον άνθρωπο ως φύση αναμάρτητη και θέληση αυτεξούσια. Αναμάρτητο τον θεωρώ, γράφει όχι γιατί δεν επιδέχεται αμαρτία (μόνο το θείο δεν επιδέχεται αμαρτία), αλλά γιατί δεν έχει στη φύση του την τάση προς την αμαρτία, ενώ φυσικά την έχει στην προαίρεση, στην ελευθερία της θέλησης».
Ο Μεγάλος Πατήρ της Εκκλησίας Ιερός Χρυσόστομος, αναφερόμενος ειδικά στην γυναικεία ανθρώπινη και φυσική λειτουργία αυτή της εμμήνου ρύσεως θα τονίσει εμφατικά: «Η Φυσική αυτή λειτουργία της γυναικείας φύσεως ούτε αληθινή αμαρτία είναι αλλά ούτε και ως μολυσμός και ακαθαρσία λογίζεται».
Ο Όσιος Θεοδώρητος για το ίδιο ερώτημα που του ετέθη θα γράψει: «Αυτά που γίνονται φυσικώς ούτε μολυσμοί, ούτε ακαθαρσίες νοούνται». Και ο Όσιος Διόδωρος λέει: «Τίποτα στην ανθρώπινη λειτουργία και φύση μας δεν είναι ακάθαρτο, παρά μόνο η πονηρή διάθεση και πονηρές και κακές σκέψεις, λογισμοί και πράξεις».
Είναι λοιπόν ξεκάθαρο ότι τόσο για τους Αγίους Αποστόλους μας αλλά και για το σύνολο των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας η αμαρτία – ακαθαρσία – μολυσμός και η πνευματική ακαθαρσία αναφέρεται μόνο στην προαίρεση της ανθρώπινης φύσεως και όχι σε αυτή την ανθρώπινη φύση και λειτουργία μας.
Συνεπώς η έμμηνος ρύση, ως λειτουργία ανθρώπινη του γυναικείου φύλου , η οποία είναι και έτσι εκλαμβάνεται από την διδασκαλία της Εκκλησίας ως φυσική κατάσταση του σώματος ούτε αμαρτία είναι, ούτε μολυσμός ούτε ακαθαρσία και κώλυμα για την προσέλευση και συμμετοχή στη Μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας και στην συμμετοχή στη Θ. Κοινωνία.
Η έμμηνος ρύση λέγεται καταχρηστικώς ακαθαρσία σωματική, μόνο σε σύγκριση με τις άλλες φυσικές ακαθαρσίες, όπως είναι οι μύξες, οι κυψελίδες των αυτιών, οι τσίμπλες, τα φλέματα, τα ούρα και τα απορρίμματα.
Η λαϊκή, επιπόλαια θα έλεγα, και ελλιπής γνώση της διδασκαλίας της Εκκλησίας, ιδιαιτέρως των μεγαλύτερων ηλικιών των γυναικών, αλλά και οι κακές συνθήκες υγιεινής κατά τα παρελθόντα χρόνια, που δεν υπήρχαν τα στοιχειώδη περί καθαρισμού στα σπίτια, επέβαλαν δυστυχώς μία προφορική και άτυπη, χωρίς δικαιολογία, στέρηση της Θ. Κοινωνίας από τις γυναίκες την περίοδο της εμμήνου ρύσεως με την αίολη δικαιολογία και της αποβολής της Θ. Κοινωνίας(!!!!!) διά του αίματος των, σκέψη και ιδέα που δεν συνάδουν με την αντίληψη της Εκκλησίας διά το Άγιο Σώμα και Αίμα του Κυρίου μας και που όπως γράφει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης και συμφωνούν και όλοι οι Πατέρες της Εκκλησίας η Θ. Μετάληψη έχει μόνο πνευματική διάσταση στον άνθρωπο. Άλλωστε δεν απαγορεύεται από την Εκκλησία μάλλον θα έλεγα επιβάλλεται να μετέχει κάποιος βαριά ασθενής της Θ. Κοινωνίας άσχετα αν χάνει η λαμβάνει φυσικό αίμα κατά την νοσοκομειακή και όχι μόνο νοσηλεία και σωματική του κατάσταση.»
† ΑΡΧΙΜ. ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΚΑΤΡΑΜΑΔΟΥ