ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ & ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
κ.κ. Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Υ Β’ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΛΙΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
2 Οκτ 2018
Επιμέλεια: †ΑΡΧΙΜ. ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΤΡΑΜΑΔΟΣ
ΣΥΓΚΛΙΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ 2 Οκτ 18
«Ὁ Χριστός ἐν τῷ μέσῳ ὑμῶν»
Σεβασμιώτατοι Άγιοι Αδελφοί μου. Το Ανώτατο Διοικητικό και Πνευματικό Σώμα της Αγιωτάτης Εκκλησίας μας, η Ι. Σύνοδος της Ιεραρχίας, συνέρχεται σήμερα και για 4 ήμερες (2 Οκτ. – 5 Οκτ.) στην Τακτική Συνεδρία της για το νέο Εκκλησιαστικό έτος, διατρανώνοντας έτσι την μεταξύ μας ενότητα, την συνοδική μας λειτουργία και μαρτυρώντας προς πάντας τον σωτήριο λόγο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Είναι σύνηθες η σύγκληση της Ιεραρχίας να συμπίπτει με ιδιαίτερα ευαίσθητα κοινωνικά, εθνικά, πολιτικά ή και άλλα κρίσιμα γεγονότα, όμως η παρούσα σύγκληση χαρακτηρίζεται από νέες προκλήσεις και από σημαντικές γεωπολιτικές αλλαγές τόσο εντός, όσο και εκτός της Πατρίδος μας, με αποτέλεσμα η χριστιανική μας μαρτυρία, το Ορθόδοξο μήνυμά μας, να καθίσταται επίκαιρο, επιτακτικό, αλλά και αναγκαίο όσο ποτέ άλλοτε.
.
Η Αγία Εκκλησία μας, ως «Σώμα του σαρκωθέντος Θεού Λόγου» είχε, έχει και δεν θα πάψει ποτέ, όσο και αν κάτοχοι διακαώς το επιθυμούν, να έχει Λόγο και Άποψη για κρίσιμα ζητήματα που αφορούν στο μέλλον της Πατρίδος μας, πολλώ δε μάλλον όταν απειλούνται ή και διακυβεύονται τα έθνικά της συμφέροντα. Και τούτο, διότι δεν έπαψε ποτέ να αποτελεί ενεργό και αναπόσπαστο μέρος της ιστορίας μας, να υπερασπίζεται και να διακονεί τον πιστό λαό του Θεού, ο οποίος είναι ο θεματοφύλακας της αλήθειας της Ορθοδόξου πίστεώς μας και ο ακοίμητος φρουρός της ευλογημένης παραδόσεώς μας. Ξεκινώ λοιπόν με την διαπίστωση αυτή, γιατί πολλάκις το ιερό Σώμα μας έχει επικριθεί περί απραξίας, περί απαθείας, περί απουσίας γνησίου μηνύματος ή και ξεκάθαρου πνευματικού λόγου, αγνοώντας κάποιοι ή παραθεωρώντας εσκεμμένως το έργο, αλλά και την μακραίωνη προσφορά της Εκκλησίας μας.
Όλοι βεβαίως γνωρίζετε ότι λόγο και θέση δεν λαμβάνει μόνον ο Αρχιεπίσκοπος, αλλά ο κάθε Ιεράρχης. Ωστόσο, εμπεριστατωμένο λόγο και ευαγγελική αλήθεια εκφράζουν τα Συνοδικά Όργανα της Εκκλησίας μας, η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας και η Διαρκής Ιερά Σύνοδος διότι η συνοδικότητα αποτελεί κληρονομιά της Ορθοδόξου Εκκλησίας από τους αποστολικούς χρόνους και τις Οικουμενικές Συνόδους μέχρι και σήμερον.
.
Προσευχόμεθα αδιαλείπτως για την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος κατά την εν Συνόδω άσκηση της ποιμαντικής μας διακονίας. Επιτρέψτε μου να Σας προτρέψω να στρέφουμε το βλέμμα μας και πάλι στην πολύπαθη και πολυπολιτισμική πλέον Ελληνική Κοινωνία μας και να υπογραμμίσουμε την δύναμη της εν Χριστώ αγάπης, η οποία δεν γνωρίζει διακρίσεις φυλετικές, γλωσσικές και θρησκευτικές, αλλά και δεν μιλάει ποτέ τη γλώσσα της υποκρισίας, καθώς αρθρώνει πάντοτε τον λόγο της αληθείας.
.
Η αγάπη του Χριστού προϋποθέτει την ελευθερία του προσώπου, την αληθινή ελευθερία που πραγματώνεται μόνον εν τη θυσιαστική αγάπη του Θεανθρώπου μας Κυρίου Ιησού Χριστού. Το μήνυμά μας λοιπόν, στην πολυσυλλεκτική ελληνική και συνάμα ευρωπαϊκή κοινωνία είναι η δύναμη της αγάπης, της αγάπης που έχει ο Χριστός για κάθε άνθρωπο, για την κάθε εικόνα Του που ανταποκρίνεται στην συνεχή κλήση που της απευθύνει, της ανιδιοτελούς αγάπης προς τον συνάνθρωπο αλλά και της τελείας αγάπης, που «έξω βάλλει τον φόβον» τον φόβο που αισθάνεται κάθε πρόσφυγας, μετανάστης, αδικημένος, πονεμένος πνευματικά και ψυχικά αδελφός, αλλά και κάθε άνεργος ή και απελπισμένος άνθρωπος της εποχής μας.
.
Το μήνυμα αγάπης που εκφράζουμε σήμερον απευθύνεται σε μία νέα Ελλάδα, «μεταμνημονιακή», πληγωμένη και κοινωνικά ασταθή. Σε μία Ελλάδα, εθνικά και γλωσσικά απειλούμενη από τάσεις διχόνοιας, προσωπικών ιδιοτελειών και γεωπολιτικών συμφερόντων. Μία Ελλάδα χωρίς ξεκάθαρη πλοήγηση, χωρίς όραμα, χωρίς εθνική ομοψυχία και κατάρτιση ενός κοινού σχεδίου για βασικούς τομείς της ζωής μας, όπως η παιδεία, η υγεία και η εξωτερική μας πολιτική. Η Πατρίδα μας ταλανίστηκε επί δεκαετίες από μικροπολιτικές και πελατειακές σχέσεις, από κομματικούς μηχανισμούς, αποξενωμένους από τη σκληρή καθημερινότητα του πολίτη και από τα όνειρα των νέων μας, που αποτελούν το μέλλον και τη χρυσή ελπίδα αυτού του ευλογημένου από τον Θεό Τόπου.
.
Πράγματι, αποτελεί τραγική αλήθεια το γεγονός ότι πάνω από 600.000 νέοι και νέες, εξαιτίας της πρωτόγνωρης οικονομικής κρίσης των τελευταίων ετών μετανάστευσαν στο εξωτερικό, αποδυναμώνοντας σημαντικά την Πατρίδα μας. Ας μην κρυβόμαστε άλλο, αδελφοί μου, πίσω από το δάχτυλό μας. Ας είμαστε τίμιοι με τον εαυτό μας και ειλικρινείς απέναντι στον Θεό! Αρνηθήκαμε να συνεργαστούμε και προτάξαμε την εφήμερη θέση στην εξουσία, επιδιώκοντας τα ατομικά μας συμφέροντα. Ακυρώσαμε με τις πρακτικές μας βασικές αρχές, όπως της συλλογικότητας και του κοινού οφέλους, θέτοντας τον εγωισμό μας πάνω από την κοινωνική πρόοδο και συνεχίζουμε ακόμη προκλητικά για το μέλλον των παιδιών μας, που αποτελούν το πολυτιμότερο περιουσιακό στοιχείο αυτής της χώρας, που μέσα από την θλιβερή αυτή μετανάστευση το δημογραφικό καθίσταται υπαρξιακό ζήτημα για την Πατρίδα μας.
.
Ο πληθυσμός της Ελλάδας μας βρίσκεται υπό διωγμό και πολύ φοβούμαι ότι σε 50 έτη από σήμερα, η Χώρα μας θα έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο γηροκομείο, χωρίς ζωντάνια, χωρίς δύναμη, χωρίς αισιοδοξία, αλλά και χωρίς νεανικό ενθουσιασμό. Έχουμε ηθικό χρέος να μην επαναλάβουμε τα λάθη και τα παραπτώματα του παρελθόντος. Να μην επιστρέφουμε στις πελατειακές σχέσεις του χθες και σε πρακτικές που ευθύνονται για την πολυετή οικονομική κρίση που βιώνουμε σήμερα, αποτέλεσμα της ηθικής και πνευματικής παρακμής μας.
.
Πρώτοι εμείς οφείλουμε να αναγεννηθούμε άνωθεν και αυτή την αναγέννηση να τη μεταδώσουμε στους συνανθρώπους γύρω μας. Πρώτοι εμείς έχουμε χρέος να συμπαρασταθούμε στις ανάγκες τους, στις αγωνίες τους, στον πόνο τους, στις δυσκολίες τους, στα μεγάλα η μικρά υπαρξιακά τους ζητήματα, διατηρώντας έτσι ακέραια την κοινωνική συνοχή της πατρίδας μας και εφαρμόζοντας την εντολή της αγάπης του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
.
Η Εκκλησία δεν μπορεί να κωφεύει, δεν μπορεί να αγνοεί την σύγχρονη παγκοσμιοποιημένη πραγματικότητα και δεν μπορεί να μένει αδρανής στην κοινωνική αδικία, αφού όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Άγιος Αμβρόσιος Επίσκοπος Μεδιολάνων: «όποιος δεν καταπολεμά την αδικία που γίνεται στον πλησίον τον, ενώ μπορεί, βρίσκεται στο ίδιο κρίμα με αυτόν που την πραγματοποιεί».
.
Οφείλουμε να εν-σκύψουμε με ευαγγελική ταπείνωση στον τραυματισμένο πνευματικά, κοινωνικά και οικονομικά συνάνθρωπό μας όχι απλά ως φιλανθρωπικός οργανισμός, αλλά ως ο κατ’ εξοχήν χώρος σωτηρίας, ως «κοινωνία Θεώσεως», ως «πνευματικό ιατρείο», κατά τον I. Χρυσόστομο αλλά και ως χώρος αγάπης, μετανοίας και ελπίδος. Ας μην φοβόμαστε το άγνωστο. Ο φόβος για το άγνωστο υπάρχει πίσω από κάθε αντίσταση στην πρόοδο, στη γνώση και στην εξέλιξη. Αν φοβηθούμε το άγνωστο είναι σαν να φοβόμαστε το αύριο, το μέλλον. Κάθε τεχνολογική πρόοδος είναι ευπρόσδεκτη και καλοδεχούμενη, εφόσον προσεγγίζει το ανθρώπινο πρόσωπο ως εικόνα Θεού, σέβεται τις ανθρώπινες σχέσεις, την ιερότητα του θεσμού της οικογένειας και θέτει ηθικές βάσεις στις νέες βιοηθικές προκλήσεις.
.
Υπό το πνεύμα αυτό, Σας καλώ να συμπορευθούμε με την πρόοδο, με την εξέλιξη, να συμπορευθούμε με την αλήθεια, να θυσιάσουμε το «εγώ» μας και να εργασθούμε εντατικά έτσι ώστε να επιστρέψουν τα παιδιά μας πίσω στην Πατρίδα. Να χάσουμε εμείς για να απολαύσουν οι επόμενοι, να στερηθούμε εμείς για να ωφεληθεί η νέα γενιά.
.
Επιπλέον, η Αγιωτάτη Εκκλησία μας καλείται, αδελφοί μου, να αντιμετωπίσει νέες γεωπολιτικές προκλήσεις και στρατηγικές αλλαγές. Δυστυχώς, τα τύμπανα του πολέμου έχουν ξεκινήσει καιρό τώρα να ηχούν απειλητικά. Η ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων μετατρέπεται εκ νέου σε χώρο πολιτικών ζυμώσεων και εθνικών διεκδικήσεων. Η ταυτότητά μας, η ιστορία μας γίνεται γι’ άλλη μία φορά αντικείμενο διαπραγματεύσεων, διαβουλεύσεων και συμβιβασμών. Πρώτοι εμείς επιθυμούμε, εκτός από την εθνική ακεραιότητα μας που είναι αδιαπραγμάτευτη, την πρόοδο των γειτονικών λαών. Επιθυμούμε όμως και απαιτούμε σεβασμό στην μακραίωνη πολιτισμική και ελληνοχριστιανική κληρονομιά μας και αυτό οφείλουμε να το καταστήσουμε σαφές προς πάσα κατεύθυνση. Το όραμα της ειρήνης, που αποτελεί πανανθρώπινο αίτημα, απειλείται από πολλούς παράγοντες που σχετίζονται με τη φυσιογνωμία της εποχής μας, αφού ο σύγχρονος άνθρωπος που αποξενώνεται από τον Θεό της αγάπης και της ειρήνης ξεφτιλίζει τον εαυτό του και βυθίζεται στην σύγκρουση και στη καταστροφή. Η ειρήνη δεν μπορεί να περιορισθεί σε στενά θρησκευτικά, ιδεολογικά ή πολιτικά πλαίσια. Έχει δικές της ιδιαιτερότητες, εθνικές και γλωσσικές και δεν μπορεί να μεταβάλλεται ούτε σε «παίγνων», ούτε σε διαρκή εκβιασμό μεταξύ Δύσεως και Ανατολής.
.
Βεβαίως, δεν θα μπορούσε ο Ορθόδοξος κόσμος να μείνει ανεπηρέαστος από τις τεράστιες αυτές γεωπολιτικές συγκρούσεις. Προσφάτως, παρατηρούμε σύννεφα να καλύπτουν την εν Χριστώ κοινωνία και ενότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Η δαιμονική πρόκληση της εκκοσμικεύσεως εμφανίζεται έντονα και σε πολλά εκκλησιαστικά πρόσωπα. Το φαινόμενο αυτό αποτελεί και τον μεγαλύτερο κίνδυνο για την Εκκλησία μας, είναι αυτό που αλλοιώνει το πραγματικό της πνεύμα, αφού ο εκκοσμικευμένος χριστιανός δεν θέτει την Αγάπη του Χριστού ως επίκεντρο και κριτήριο για το κάθε τι στη ζωή του, αλλά ζει την ζωή του σύμφωνα με τα δικά του λανθασμένα πρότυπα. «Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετά φόβου», αδελφοί, διότι αυτή η διχόνοια και έλλειψη ενότητας χαροποιεί περισσότερο από όλα τον διάβολο. Εθνικιστικές τάσεις, ηγετικές επιδιώξεις και ιστορικές ανακρίβειες δεν έχουν θέση στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Ζούμε με κέντρο αναφοράς της υπάρξεως μας το πρόσωπο του Ιησού Χριστού, του Υιού και Λόγου του Θεού, του Αρχηγού τής Πίστεως και Ιδρυτού της Αγιωτάτης ημών Εκκλησίας εν τω κόσμω ο Όποιος «ἔλεον θέλει καί οὐ θυσίαν».
.
Ας αγωνισθούμε λοιπόν όλοι μας για την διατήρηση της ενότητάς μας. Οι διενέξεις στην Ορθόδοξη Οικογένεια δίδουν λαβές σε όλους όσους μάχονται τον ρόλο και το έργο της Εκκλησίας…Σεβασμιώτατοι Άγιοι Αδελφοί μου,…Ωστόσο, θα ήθελα να λάβουμε την ευκαιρία αυτή και να αποφασίσουμε με αίσθημα ευθύνης για την πορεία της ’Εκκλησίας μας. Οι σχέσεις μας με το κράτος και η ανάγκη της οικονομικής μας αυτοτέλειας επιτάσσουν τούτη την ώρα ενότητα και σοβαρότητα λόγων και πράξεων. Εμπιστεύομαι την κρίση σας, την επιλογή σας και περισσότερο την αγάπη σας για την Εκκλησία. Περαίνων τον λόγο μου θα ήθελα να κλείσω με τα λόγια του Ι. Χρυσοστόμου, ο οποίος αναφέρει: «ἡ εἰς τόν Θεόν ἐλπίς πάντα μεταρρυθμίζει.
.
Η ελπίδα μας συνδέεται άρρηκτα τόσο με την πίστη, όσο και με το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Με οδηγό λοιπόν αυτήν την ελπίδα, αγαπημένοι, ενωμένοι, μακριά και πέρα από προσωπικά συμφέροντα και φιλοδοξίες, ας αγωνισθούμε με θάρρος και με θυσιαστικό πνεύμα τον κοινό καλό αγώνα και ας είμαστε βέβαιοι ότι θα αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά όλες τις αντιθέσεις, αλλά και κάθε δοκιμασία, από την οποία βάλλεται η Εκκλησία μας και η Πατρίδα μας.
Αμήν.