ΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
« ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ…… ΤΗΝ ΠΡΙΝ ΠΕΣΟΥΣΑΝ ΑΝΑΣΤΗΣΩΝ ΕΙΚΟΝΑ »
Η φράση αυτή του χριστουγεννιάτικου Κανόνα περιγράφει με χαρακτηριστική λιτότητα το σκοπό της θείας ενανθρώπησης. Το μυστήριο της θείας αγάπης αδυνατεί βέβαια να κατανοήσει ο ανθρώπινος νους. Την εξήγηση όμως του σκοπού του την αποκωδικοποιεί η φράση αυτή.
Γιατί ο Χριστός γεννιέται ως άνθρωπος; Για να οδηγήσει τον άνθρωπο από την πτώση στην ανόρθωση. Ο Αγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος θα σημειώσει εμφαντικά. ” Και ο πλουτίζων πτωχεύει. Πτωχεύει γαρ ίνα εγώ πλουτίσω την αυτού θεότητα. Και ο πλήρης κενούται . . . ίνα εγώ της εκείνου μεταλάβω πληρώσεως “. Ο Χριστός έγινε άνθρωπος προκειμένου ο άνθρωπος να γίνει Θεός, να σηκωθεί από την οικτρά κατάπτωσή του. Έτσι δικαιολογείται η χαρμόσυνη ατμόσφαιρα, που κυριαρχεί στις καρδιές μας τούτες τις όμορφες μέρες. Θα διερωτηθεί βέβαια κανείς βλέποντας γύρω του τις οιμωγές των αδικουμένων και τα πάθη των αδυνάτων σε όλο τον κόσμο, αν και πως συντελεύσθηκε τελικά μια τέτοια εξανάσταση. Ποιος τελικά κυβερνά τον κόσμο; Η πρόνοια του Θεού, όπως πιστεύουμε και η αγάπη Του, η αντιθέτως οι δαιμονικές δυνάμεις του μίσους και της αδικίας; Και αν αυτές τελικά διαφεντεύουν τη ζωή μας τότε που είναι της έμψυχης εικόνας του Θεού η δικαίωση; Άλλαξε σε τίποτε ο κόσμος, όταν και σήμερα εξακολουθεί να είναι βουτηγμένος στην αποστασία και την ανομία; Σήμερα ο λόγος αυτός ακούγεται νοσταλγικά. Ο κόσμος γύρω μας χαλάει. Ο άνθρωπος εξαχρειώθηκε και παραπατάει. Μπροστά μας είναι ή το χάος ή η σωτηρία.
Η Εκκλησία προσφέρει θαλπωρή κι ελπίδα. Γιατί η Εκκλησία δεν επιτελεί την αποστολή της με όσα πράττει ή λέγει. Αλλά με ό, τι Αυτή είναι. Καθένας που καταφεύγει σ’ Αυτήν γεύεται την εστιότητα της ασφάλειας, τη βεβαιότητα της νίκης, την παρηγοριά στις θλίψεις την ενίσχυση στον αγώνα. Μέσα σ’ Αυτήν ξαναβρίσκουμε το χαμένο εαυτό μας, αναδιατάσσουμε τη διαλυμένη φύση μας, ξαναζούμε την εμπειρία της αγάπης. Ο Χριστός που και πάλι γεννιέται, μένει στην Εκκλησία Του δια παντός και την καθιστά ιατρείο παθών, χάριτος χορηγό, αφέσεως πάροχο. Μέσα στη ζωή της Εκκλησίας πραγματώνεται η ανόρθωση της πεσμένης εικόνας μας. Αυτή είναι των Χριστουγέννων η δόξα..
(+ ΜΑΚΑΡ. ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ)