Η ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
«Είναισυνήθειαστουςανθρώπουςναγιορτάζουντοτέλοςτουχρόνουκαιτηνέναρξητουεπόμενουμεδιάφορεςεορταστικέςεκδηλώσεις.Όλααυτάείναιωφέλιμα,γιατίστηζωήτουανθρώπουείναικαλόναυπάρχουναυτέςοιεκδηλώσειςώστεναμηνυπάρχειμονοτονία.Ωστόσοεμείς,ωςμέλητηςΕκκλησίας,πρέπειναβλέπουμεταπράγματαακριβώςμέσαστοπνεύματηςΕκκλησίαςκαιναδούμεπώςηΕκκλησίααποδέχεταικαιπροσλαμβάνειαυτότογεγονόςτουχρόνου.Θαέπρεπεβέβαια,ανβλέπαμεταπράγματαμέσααπότηνανθρώπινηλογική,ότανπερνάέναςχρόνοςναείμαστεθλιμμένοιγιατίοκάθεχρόνοςπουπερνάκατεργάζεταιπάνωμαςτομυστήριοτηςφθοράςμαςκαιτουθανάτουμας,αφούείμαστεθνητάόντακαιοχρόνοςμαςείναιπεριορισμένος.Έτσιότανχάνουμεχρόνοτότεγιαμαςαυτότογεγονόςδενθαέπρεπεναείναιτόσοχαρούμενοαλλάέναγεγονόςθλιβερό.ΌμωςμέσαστηνΕκκλησίασυμβαίνεικάτιτοπαράδοξο.ΌπωςείπεοΧριστός«Εγώείμαιηαρχήκαιτοτέλος,τοΑκαιτοΩ»,δηλαδήείναιτοίδιοπρόσωποαυτόςπουήρθεκαιαυτόςπουθαέρθει,έτσι στην Εκκλησία γιορτάζουμετο πέρασμα του χρόνου και ταυτόχρονα γιορτάζουμε την έλευση του νέου χρόνου.
ΑκόμηστηνακολουθίατουΕσπερινού,μαζευόμαστεκαιυμνούμεκαιευχαριστούμετοΘεόδιηγούμενοιταμεγαλείατουΘεούκαιπωςοΘεόςδημιούργησετονκόσμοεκτουμηδενόςμετόσησοφίακαιμεγαλοπρέπειαγιατονάνθρωπο.ΚαιτηνίδιαώραπουευχαριστούμεγιατηδύσητουήλιουταυτόχροναδοξολογούμεκαιτοΘεόδιότιδεχόμαστεκαιτηνανατολήτηςνέαςημέρας.Μετοτροπάριοτουεσπερινού«Φωςιλαρόν..»οιάνθρωποιτηςΕκκλησίαςβιώνουμεόχιμόνοτηναπλήωρολογιακήδύσητηςημέραςαλλάταυτόχροναβλέπουμεότιδεν μας αφήνει η Εκκλησίανα ζήσουμε την κατάθλιψη της απώλειας μίας μέρας αφού ταυτόχρονα μας δίνει τηνπαρηγοριά της παρουσίας του Φωτός της Αγίας Τριάδος…
…..ΌληηζωήτηςΕκκλησίαςμαςείναιμιαταυτόχρονηπαρουσίαδυοαντιθέτωνφαινομενικάπραγμάτων.Εκείπουπεθαίνεικανείςβρίσκειτηνανάστασηκαιτηζωή,εκείπουστερείταιβρίσκειπλούτο,εκείπουαγρυπνάβρίσκειπιομεγάληξεκούραση,εκείπουνηστεύειβρίσκειτηνπιομεγάληευχαρίστηση,εκείπουπτωχαίνειγιατοΧριστόγίνεταιπλούσιος,όπουυπάρχειοΧριστός,τοσκότοςγίνεταιφωςκαιηκόλασηπαράδεισος.Μπορούμεναπαρομοιάσουμεκαιτηζωήμαςμέσασ’αυτότονκόσμοσανέναταξίδι.ΛέειέναςΆγιος«ναξέρειςότισ’αυτότονκόσμοείσαιέναςδιαβάτης,έναςπεραστικόςκαιόχιέναπολίτης»καιγνωρίζονταςότιδενείσαιμόνιμοςσ’αυτότονκόσμοτότεθαμπορέσειςνακαταλάβειςπωςθααξιοποιήσειςταγεγονότατουπαρόντοςκόσμου.Ηπραγματικότητατουσύγχρονουκόσμουείναιθλιβερή.Απόπαντούβομβαρδιζόμαστεμεειδήσειςοιοποίεςείναικαταθλιπτικέςκαιαυτόεπιδράάσχημαστηνψυχολογίαμας,καλλιεργείτοφόβογιατηνπορείαμαςμέσαστοχρόνοτουκόσμουτούτου.Βέβαιαβρίσκουμετρόποναξεχνιόμαστεκαιναξεγελούμετονεαυτόμας,όμωςστοβάθοςτηςκαρδιάςμαςδενείναιεύκολοναεισχωρήσουμεκαινααλλάξουμεταγεγονότα.Ξέρουμεπωςβαδίζουμεπροςτοτέλοςκαιτοτέλοςείναιγιαόλουςμαςκάτιφοβερό.ΓιατηνΕκκλησίαόμωςτοτέλοςδενείναικαθόλουφοβερόαλλάείναιάκρωςχαρούμενοκαιαισιόδοξογιατίστοτέλοςτουχρόνουείναιοίδιοςοΧριστός.Κιότανεμείςπουταξιδεύουμεμέσασ’αυτότοχρόνομετιςποικίλεςτρικυμίεςβλέπουμεστοτέλοςτουχρόνουκαιτουδικούμαςχρόνουαλλάκαιολόκληρουτουκόσμουτονίδιοτοΧριστό,τότελαμβάνειτοτέλοςγιαμαςμεγάληωφέλειακαιχαρά.
Ότανκανείςστοτέλοςτουχρόνουδενβλέπειτοχάος,αλλάτονΚύριο,τότεταπάνταμεταμορφώνονται.ΗΕκκλησίαβλέπειτηνπορείατηςμέσαστοχρόνοσανέναευχάριστοταξίδιτοοποίοείναιμενεπικίνδυνοκαιπολύπλοκο,αλλάαποβλέπονταςστοτέλος,λαμβάνειμεγάληαισιοδοξία,αφούκανέναεμπόδιοδενείναιδυνατόναμαςσταματήσει.ΌταντελούμεταμυστήριατηςΕκκλησίαςαρχίζουμεευλογούντεςτηΒασιλείατουΠατρόςκαιτουΥιούκαιτουΑγίουΠνεύματος.Αυτόματαβρισκόμαστεσ’έναάλλοπνευματικόχώρο,σεμιακαινούριακτήση,όπουταπάνταπαύουν.ΌπωςλέμεστοΧερουβικόύμνο«πάσαννυνβιοτικήναποθώμεθαμέριμναν»,βρισκόμαστεενώπιοντηςΑγίαςΤριάδοςκαιεικονίζουμεταΧερουβείμκαιταΣεραφείμκαιτιςουράνιεςδυνάμειςκαιμέσαστοχώροόπουεκφράζεταιηΕκκλησίαπουείναικατεξοχήντοΜυστήριοτηςΘείαςΕυχαριστίας:ΕκείδενμπορείναμπειτίποτααφούταπάντακαταργούνταικαιοχρόνοςκαιοχώροςκαιοιπεριστάσειςεκμηδενίζονταικαιπαραμένειμόνοηπαρουσίατουΠατρόςκαιτουΥιούκαιτουΑγίουΠνεύματος.
ΗΕκκλησίαδεννικάταιαπόταγεγονότατουκόσμουκαιδενφοβάταιότικαιανσυμβαίνει, όχιγιατίέχεικοσμικήδύναμηαφούδενπρέπειναστηρίζεταιήναταυτίζεταιμετηνκοσμικήεξουσία,πρέπειναπορεύεταικατάμίμησηΧριστού.ΕπομένωςδενθέλειτηνκοσμικήφαντασίααλλάθέλειτηνπαρουσίατουΧριστούμέσατης.ΑυτόείναιπουκαθιστάτηνΕκκλησίααήττητη,διότιπορεύεταιδιάτουδρόμουτουΧριστούκαιδιάτηςχάριτοςτουΑγίουΠνεύματος.Έτσικιεμείς,ζώντεςμέσαστηνΕκκλησίαμεγαλώνουμε,προχωρούμε,τελειοποιούμεθακαιέρχεταιώραπουηΕκκλησίαμαςγεννάσ’έναθείοτοκετόκαιμαςπαραδίδεισταχέριατουΧριστού.Επειδήκόσμοςγιατουςπατέρεςείναιτοσαρκικόφρόνημα,ταπάθηκαιοιαμαρτίες,έτσιοιάνθρωποιτηςΕκκλησίαςδενείναικόσμοςακόμηκιανζούνεσ’αυτό,είναιοιάνθρωποιγιατουςοποίουςοΧριστόςπέθανε.ΒέβαιαηΕκκλησίαμαςδιδάσκειπωςεμείςδενείμαστεπλασμένοιγι’αυτότονκόσμο,αλλάυπάρχειέναςάλλοςτουοποίουείμαστεπολίτες.Είναιμίααπάτηναξεγελιόμαστεαπόταωραίαπουβλέπουμεγύρωμαςκαιναξεχνούμεότιυπάρχεικάτιπιοωραίοκαιουσιαστικόαπόταωραίατουπαρόντοςκόσμου.Γιατίανμείνουμεστονεπίγειοαυτόκόσμοκλείνουμετονεαυτόμαςσ’έναπνευματικόθάνατο,ενώανβγούμεέξωαπόταόριατουπαρόντοςτότεμπορούμενααναπνέουμετοοξυγόνοτηςΒασιλείαςτουΘεού.ΟΧριστόςμαςαπηύθυνετολόγοΤουσ’ένασύγχρονοΆγιο,τονΆγιοΣιλουανό:«κράτατονουσουστονΆδηκαι μηναπελπίζεσαι»,ΔηλαδήκράτατονεαυτόσουμέσαστονΆδη,μηφοβάσαιτονΆδη,άσετονεαυτόσουεκείγιατίεκείείναιτοόριο,είναιτοέσχατοόριοτηςαπώλειας,τηςαβύσσου.Κράτησεόμωςμόνοένασχοινί,μηναπελπίζεσαι,ναέχειςτηνελπίδασουστοΧριστό.Έτσιλοιπόνηπορείαμας,ηζωήμας,οκόποςστηζωήμαςμετιςθλίψειςπαίρνειενίσχυσηαπότολόγοτουΘεού.Καιτοπέρασματουχρόνου,τοπέρασματωνημερών,τοτελείωματηςζωήςμαςκαιτουχρόνουμαςκαιηέναρξητουάλλουχρόνουφορτίζεταιμόνομετηνελπίδαστοΘεό.Το«μηναπελπίζεσαι,αλλάναέχειςτηνελπίδασουσεΜένα»σημαίνει,μηφοβάσαιγιατίεγώνίκησατοχρόνοκαιμαζίμετοχρόνονίκησακαιτιςπεριστάσειςτουχρόνου,νίκησακαιταγεγονότατουχρόνουκαιοτιδήποτευπήρξεσ’αυτότοχρόνο»διότιόλααυτάείναιμημένοντα.ΌλαεκμηδενίζονταιότανοάνθρωποςέρθειστοχώροτηςαιωνίουΒασιλείαςτουΘεού.ΟιΆγιοι,έζησανκαιζούνετηνεμπειρίααυτήκαιξέρουνότιτοναακολουθείκανείςτονΧριστόσημαίνειαυτήτημαρτυρικήοδόδιάμέσουτουΣταυρού,καιτουθανάτουστονπαρόντακόσμοκαιόχισεφανταστικούςκόσμουςκαιενσυνέχειαστημετοχήτουςαιώνιαπλέονστηνανάστασητουΧριστού.Καλήκαιευλογημένηηνέαχρονιά2016. …»
«ΜητροπολίτουΛεμεσούκ.Αθανασίου».