ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ † ΑΡΧΙΜ. ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΚΑΤΡΑΜΑΔΟΥ
1.«Και βαπτίζεται ὸ Χριστός… για να γίνει σ’ εμάς παράδειγμα και υπογραμμός για το βάπτισμα». ( Ι. Δαμασκηνός).
2.«Βαπτίσθηκε ὸ Χριστός, όχι για να συγχωρεθούν οι αμαρτίες Του, διότι ήταν αναμάρτητος, αλλά, βαπτίσθηκε ενώ ήταν αναμάρτητος, για να δώσει θ. Χάρη και αξία στους βαπτιζομένους». (Κύριλλος Ιεροσολύμων).
3.«Αυτή είναι ή ήμερα κατά την οποία ό Χριστός βαπτίσθηκε και αγίασε τα νερά. Γι’ αυτό βέβαια και τα μεσάνυχτα αυτής της γιορτής όλοι φέρνουν νερό και το τοποθετούν μέσα στο σπίτι, φυλάγοντας το όλο τον χρόνο, επειδή σήμερα αγιάσθηκαν τα νερά. Και το θαύμα τον αγιασμού των νερών γίνεται φανερό από το ότι δεν αλλοιώνεται το νερό με το πέρασμα του χρόνου, αλλά ολόκληρο τον χρόνο και πολλές φορές δύο και τρία χρόνια παραμένει καθαρό και φρέσκο το νερό πού αντλήθηκε σήμερα, και βρίσκεται μετά από τόσο χρόνο σε ίση αξία και κατάσταση με το νερό πού μόλις πριν από λίγο πήραν από την πηγή». (Ι. Χρυσόστομος).
4.«Η περιστερά είναι «ήμερο ζώο και καθαρό. Επειδή λοιπόν το Πνεύμα είναι Πνεύμα πραότητας, γι’ αυτό φανερώνεται σ’ αυτό». Και ό Μεσσίας είναι πράος και ταπεινός στην καρδιά (Ματθ. ια’ 29, κα’ 5) και συνιστά την πραότητα στους διακόνους του (Ματθ. ι΄, 16) και για τους πράους επιφυλάσσει ως κληρονομιά τη γη (Ματθ. ε’ 5). Δεν κατεβαίνει το Πνεύμα με τη μορφή αετού, που, αν και είναι ο βασιλιάς των πτηνών, είναι όμως σαρκοφάγο πτηνό, αλλά κατεβαίνει με τη μορφή περιστεράς, της οποίας κανένα άλλο πτηνό δεν είναι περισσότερο άκακο και αβλαβές. Η περιστερά ήταν το μόνο από τα πτηνά που προσφερόταν ως θυσία (Λευιτ. α 14) και ο Χριστός δια τον αιωνίου Πνεύματος, πρόσφερε τον εαυτό Του άμεμπτη θυσία στον Θεό. Η περιστερά ακόμη ήταν το έμβλημα της καθαρότητας. Και ή εμφάνισή της εδώ συμφωνεί προς τη γλυκύτητα και τον ειρηνικό χαρακτήρα της βασιλείας του Χρίστου.» (Ι. Χρυσόστομος).
5.«Ο Ιωάννης βαπτίζει και έρχεται ό Χριστός να βαπτιστεί, για να αγιάσει ενδεχομένως και τον βαπτιστή, και όπως είναι ολοφάνερο για να θάψει μέσα στο νερό όλο τον παλαιό Αδάμ και να αγιάσει πριν από αυτούς και για χάρη τους τον Ιορδάνη». (Γρηγ. Θεολόγος).
6.«Είδες, αγαπητέ, πόσα και τι μεγάλα αγαθά θα ζημιωνόμασταν, εάν ο Κύριος συμφωνούσε με την παράκληση του Ιωάννη και δεν βαπτιζόταν; Ήταν κλεισμένοι οι ουρανοί, πριν από αυτό το γεγονός, και αδιάβατη η ουράνια χώρα. Στα κάτω κατεβαίναμε, στα επάνω δεν ανεβαίναμε. Μόνο ο Δεσπότης βαπτίσθηκε και «έκανε καινούργιο τον παλαιό άνθρωπο» και αμέσως άνοιξαν σ’ Αυτόν οι ουρανοί. Έγινε συμφιλίωση ορατών με τα αόρατα, γέμισαν με χαρά τα ουράνια τάγματα, θεραπεύθηκαν τα επίγεια νοσήματα, έγιναν γνωστά τα απόρρητα πράγματα, συμφιλιώθηκαν τα εχθρικά. Άκουσες τον Ευαγγελιστή να λέει «σήμερα άνοιξαν οι ουρανοί. Αυτό έγινε για χάρη τριών παράξενων πραγμάτων. Επειδή, όταν βαπτιζόταν ο νυμφίος Χριστός, έπρεπε ο ουράνιος θάλαμος να ανοίξει τις λαμπερές του πύλες. Και επίσης όταν το Άγιο Πνεύμα με μορφή περιστεράς κατέρχονταν και η φωνή του Πατέρα ακούγονταν παντού, έπρεπε οι επουράνιες πύλες να είναι ανοιχτές ( Ψαλμ. κγ’ 7). Και αμέσως άνοιξαν οι ουρανοί και φωνή από τους ουρανούς έλεγε: Αυτός είναι ο αγαπητός μου Υιός, στον οποίον ευαρεστούμαι». (Ιππόλυτος Ρώμης).
7. «Ο Χριστός, αν και δεν είχε ανάγκη να καθαριστεί με το Βάπτισμα, γιατί ποια ανάγκη έχει να καθαριστεί; Παρά όλα αυτά, Αυτός καθαρίζεται-βαπτίζεται για χάρη του Αδάμ, ο όποιος έπεσε στη λάσπη της αμαρτίας, και για αυτό χρειαζόταν να καθαριστεί από αυτήν». (Νικόδημου Αγιορείτου).