ΣΟΦΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕΓΑΛΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΦΩΤΙΣΜΕΝΩΝ ΑΝ∆ΡΩΝ
Φ Ω Τ Η Σ Κ Ο Ν Τ Ο Γ Λ Ο Υ
(Αϊβαλή Μ. Ασίας, 8 Νοεµβρίου 1895 – Αθήνα, 13 Ιουλίου 1965)
«….Φέτος συµπληρώνονται 50 χρόνια από την κοίµηση του Φώτη Κόντογλου. Πενήντα χρόνια δηµιουργικής πορείας του Αϊβαλιώτη συγγραφέα και καλλιτέχνη. Η παρουσία και η µαρτυρία του Κόντογλου στους καταναγκαστικά παγκοσµιοποιηµένους καιρούς µας είναι η µαρτυρία της πονεµένης Ρωµιοσύνης, της Ελληνορθόδοξης Παράδοσης αλλά και της ολικής σύλληψης και διαχρονικής περί του Γένους της ανίχνευσής της στο λαϊκό ήθος. Ο ίδιος ο Φώτης Κόντογλου µίλησε για την αναγκαιότητα και την αξία διαφύλαξης της παράδοσης και των ηθών όπως διαφαίνεται και από το απόσπασµα του βιβλίου του «Ασάλευτο Θεµέλιο» το « Ἡ Ελλάδα, έγραφε εκείνος 50 χρόνια πριν, έγινε ένα παζάρι πού πουλιούνται όλα, σε οποίον θέλει να τα αγοράσει. Καταντήσαµε να µην έχουµε απάνω µας τίποτα ελληνικό, από το σώµα µας ίσαµε το πνεύµα µας.
Περισσότερο αντιστάθηκε σε αυτή την παραµόρφωση ο λαός και βάσταξε κάµποσο, µα στο τέλος τον πήρε το ρεύµα και πάει και αυτός. Τώρα έγινε αφιλότιµος και αδιάντροπος. Ενώ πρώτα ξεχώριζε από άλλες φυλές, γιατί ήταν σεµνός, φιλότιµος, ντροπαλός, καλοδεκτικός, τώρα έγινε αγνώριστος Οι καλοί ντρέπονται γιατί είναι καλοί, συµµαζευµένοι και µε ανατροφή.. Καηµένη Ελλάδα! Τι τέλος σε περίµενε! Μα δεν έχεις µήτε κάποιον να σε κλάψει, γιατί την κηδεία σου τη γιορτάζουνε σαν γάµο, µε χαρές και µε τραγούδια, που αυτά ευτυχώς δεν είναι ελληνικά. Ο Φράγκος δεν έρχεται µε µαχαίρια, πιστόλια και φωτιές. Ήρθε µε χάδια και γλυκόλογα. Ήρθε µε δώρα, µε λεφτά, να ανακουφίσει τη φτώχεια µας, να διασκεδάσει µαζί µας, να χορέψει µαζί µας, να µας ευκολύνει τη ζωή µε τα µηχανήµατά του. Η Ελλάδα κοντεύει να χαθεί..»
«Τι να πούµε κι εµείς, τα βλαχάκια, τα φτωχαδάκια, που µας νανούριζε η µάνα µας µε τα παραπονετικά τραγούδια της στην κούνια µας, και τώρα δακρύζουµε σαν ακούµε τα Τροπάρια και τα Κάλαντα, που µας ενώνουνε µε τους αγαπηµένους µας που περάσανε από τον τόπο µας πριν από µας;
Αδέρφια µου. Φυλάξτε τα ελληνικά συνήθεια µας, γιορτάστε όπως γιορτάζανε οι πατεράδες σας, και µη ξεγιελιώσατε µε τα ξένα κι άνοστα πυροτεχνήµατα. Οι δικές µας οι γιορτές αδελφώνουν τους ανθρώπους, τους ενώνει η αγάπη του Χριστού. Μην κάνετε επιδείξεις.«Ευφρανθήτε εορτάζοντες». Ακούστε τι λένε τα παιδάκια που λένε τα κάλαντα: «Και βάλετε τα ρούχα σας, εύµορφα ενδυθήτε, στην Εκκλησίαν τρέξετε, µε προθυµίαν µπήτε, ν’ ακούσετε µε προσοχήν όλην την υµνωδίαν, και µε πολλήν ευλάβειαν την Θείαν Λειτουργίαν. Και πάλιν σαν γυρίσετε εις το αρχοντικόν σας, ευθύς τραπέζι στρώσετε, βάλτε το φαγητόν σας. Και τον Σταυρόν σας κάνετε, γευθήτε, ευφρανθήτε. ∆όστε και κανενός φτωχού «όστις να υστερήται».
«Μακάριον το διδόναι µάλλον, ή λαµβάνειν»
«….Οι άνθρωποι καταντήσανε σαν άδεια κανάτια, και προσπαθούν να γεµίσουν τον εαυτό τους, ρίχνοντας µέσα ένα σωρό σκουπίδια, εκθέσεις µε τερατουργήµατα, οµιλίες και αερολογίες, καλλιστεία, που µετριέται η οµορφιά µε τη µεζούρα, ηλίθιους καρνάβαλους, συλλόγους λογής-λογής µε γεύµατα και
µε σοβαρές συζητήσεις για τον ίσκιο του γαϊδάρου, συνδέσµους αφιερωµένους στους αποθεωµένους άνδρας της Ευρώπης κι ένα σωρό αλλά τέτοια. Αυτή, µε µια µατιά, είναι η εικόνα της ανθρωπότητας
σήµερα, που να µην αβασκαθή! Που να βρει κανένας καταφύγιο; … –∆όξα όµως στον Θεό, που υπάρχει ακόµα κάποιο καταφύγιο που για µας ονοµάζεται Εκκλησία και Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη, και που για
µας που δεν είµαστε σε θέση να νοιώσουµε «το µεγαλείο της εποχής µας» Εκείνη προνοεί, διδάσκει και σώζει. ∆όξα στον Θεό που υπάρχουν ακόµα κάποιοι τόποι, οι Εκκλησίες µας, που δεν τους εξήρανε αυτή η φυλλοξήρα που λέγεται σύγχρονος πολιτισµός…Καλό είναι να υπάρχεις, αλλά να ζεις είναι άλλο πράγµα»
Πηγή Ενοριακό Φυλλάδιο 10 Ιαν 2016
ΣΟΦΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕΓΑΛΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΦΩΤΙΣΜΕΝΩΝ ΑΝ∆ΡΩΝ, ΣΟΦΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕΓΑΛΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΦΩΤΙΣΜΕΝΩΝ ΑΝ∆ΡΩΝ ΣΟΦΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕΓΑΛΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΦΩΤΙΣΜΕΝΩΝ ΑΝ∆ΡΩΝ ΣΟΦΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕΓΑΛΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΦΩΤΙΣΜΕΝΩΝ ΑΝ∆ΡΩΝ ΣΟΦΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕΓΑΛΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΦΩΤΙΣΜΕΝΩΝ ΑΝ∆ΡΩΝ ΣΟΦΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕΓΑΛΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΦΩΤΙΣΜΕΝΩΝ ΑΝ∆ΡΩΝ