ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΑΓ. ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ
Πατέρες και Αδελφοί, Καθώς εισερχόμαστε από σήμερα το βράδυ με την τέλεση του Κατανυκτικού Εσπερινού στο στάδιο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, μας δίδεται θαυμάσια και λαμπρά η ευκαιρία από την Εκκλησία, να επιστρέψουμε στον Πατέρα και να αναθεωρήσουμε την έκβαση της αναστροφής μας, εργαζόμενοι για την πνευματική πρόοδο και σωτηρία μας.
Είναι ο πλέον κατάλληλος « καιρός του ποιήσαι τω Κυρίω». Αρκετά δουλεύομε στην ανομία και αστοχία. Πλανηθήκαμε σε δρόμους και ατραπούς, που είναι επικίνδυνοι και επιζήμιοι για την καταξίωση της προσωπικότητας μας. Η πραγματικότητα φωνάζει. Τα αποτελέσματα της πορείας μαρτυρούν περί των λανθασμένων πνευματικών επιλογών. Η ψυχή, η ύπαρξή μας ολόκληρη κραυγάζει δυναμικά: «Ο άνθρωπος δεν είναι ο,τι τρώει, ούτε ζει για να τρώει». Το «φάγωμεν, πίωμεν, αύριον γαρ αποθνήσκομεν» (Κορ. Α’, ιε’, 32) οδήγησε και συνεχίζει να οδηγεί σε τραγικά ναυάγια την ανθρώπινη Κοινωνία, που θρηνεί επί των πνευματικών ερειπίων. Συχνά διαπιστώνουμε ότι με τις πράξεις μας δείχνουμε ότι χάθηκε η πίστη στο Θεό, και ως εκ τούτου η εμπιστοσύνη στον ίδιο μας τον εαυτό, πόσο μάλλον στους άλλους. Λείπουν η υπομονή, η ελπίδα, ο ενθουσιασμός, η διάθεση για οιασδήποτε μορφής αγώνα και η διάθεση για ζωή. Πώς να μη συμβεί αυτό; αφού με την υιοθέτηση της απόψεως ότι τα πάντα τελειώνουν στον τάφο, ισοπεδώνεται η ανθρώπινη υπόσταση, η δημιουργημένη κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Θεού; Ποιά εν προκειμένω η αξία του ανθρώπου; Προς τι η παρουσία του επί της γης;
Αλλά όχι. Ήδη η ψυχή επαναστάτησε και συνέτριψε τα δεσμά και οδεύει προς αναζήτηση του Αγαπημένου Κυρίου μας. Εξερχομένη η ψυχή της φυλακής των παθών και των προβλημάτων, αναζητεί, βρίσκει και λαμβάνει, όλα τα απαραίτητα εφόδια, ώστε η συνέχεια της οδού να είναι ασφαλής και ταυτόχρονα γλυκιά η προσμονή της συναντήσεως με Εκείνον που θα πραγματοποιηθεί εν χαρά και αγαλλιάσει. Αυτήν τη διάθεση της ψυχής περιγράφει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο ο Προφητάναξ Δαβίδ: «Ον τρόπον επιποθεί η έλαφος επί τας πηγάς των υδάτων, ούτως επιποθεί η ψυχή μου προς σε, ο Θεός. Εδίψησε η ψυχή μου προς το Θεόν τον ζώντα· πότε ήξω και οφθήσομαι τω προσώπω του Θεού » (Ψαλμ. μα’, 2-3). Αυτό είχε υπόψη του και ο Ι. Αυγουστίνος, όταν έλεγε: «Δια σε, ω Θεέ, που μας έπλασες είναι ανήσυχη η καρδιά μας, έως ότου σε εύρη και αναπαυθεί σε Σένα».
Με την είσοδό μας στην κατανυκτικότερη αυτή Ι. χρονικά Περίοδο της Εκκλησίας τα σιδηρά δεσμά της σαρκολατρείας, της καταναλωτικής μανίας, της χαμερπούς ζωής και του γαιώδους κοσμικού φρονήματος λύονται. Η θύρα ανοίγει και τα φτερά απλώνονται σε πνευματικούς αναβαθμούς και πνευματικούς ουρανούς. Η ψυχή μας, «ως τείχος άρρηκτον κατέχουσα την πίστιν, ως θώρακα την προσευχήν, και ως περικεφαλαίαν την ελεημοσύνην», σπεύδει με χαρά προς το Νυμφίο. «Αντί μαχαίρας λαβούσα τη νηστείαν, ήτις εκτέμνει από καρδίας πάσαν κακίαν». Έτσι από τα μάτια μας, κατά την ώρα της Θ. Λειτουργίας, των Χαιρετισμών προς τη Θεοτόκο, του Μεγάλου Αποδείπνου, της κατ’ ιδίαν προσευχής, του Μυστηρίου της Ι. Εξομολογήσεως, κ.λ.π. ρέουν δάκρυα χαρμολύπης. Λύπης για την αμαρτία και τον καιρό που ήδη χάθηκε. Χαράς γιατί «εύρεν η ψυχή την οδόν δια της μετανοίας». Το μυαλό και οι σκέψεις βλέπουν τον Υψωθέντα επί Σταυρού υπέρ της σωτηρίας των ανθρώπων και η καρδιά μας σκιρτά. «Ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω». Ας σπεύσουμε λοιπόν, αγωνιζόμενοι στο «στάδιο των αρετών» που είναι από απόψε ανοικτό.! Τα πνευματικά φάρμακα είναι στη διάθεσή μας. Ο Ιατρός αναμένει. Το πνευματικό Ιατρείο, η Εκκλησία, παρέχει τα σωτηριωδέστατα φάρμακα, δηλ. τη Μυστηριακή βρώση του Σώματος και την πόση του Αίματος του Κυρίου, ώστε να οδηγηθούμε στην αθανασία. Η ύπαρξη μας ήδη βιώνει την εμπειρία της Αναστάσεως και αναμένει να έλθει η ώρα, κατά την οποία «εν χαρά και αγαλλιάσει εισελεύσεται εις παστάδα ουράνιον και αναστάσιμον, ένθα ήχος καθαρός εορταζόντων και βοώντων απαύστως το, Κύριε δόξα σοι». Καλή και Αγία Μεγάλη Τεσσαρακοστή και Καλή Ανάσταση!
†Αρχιμ. Σπυρἰδων