[responsivevoice voice=”Greek Female” buttontext=”Ακούστε το κείμενο”]
ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ
«Είναι κορυφαία η σημερινή ημέρα στη ζωή της Εκκλησίας. Θεωρείται η γενέθλιος ημέρα Της, η αφετηρία του σωτηριώδους έργου Της μέσα στη ιστορία, που σηματοδοτείται από την έκχυση του Αγίου Πνεύματος επί των Αγίων Μαθητών και Αποστόλων. Στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής της Πεντηκοστής ακούσαμε τον Κύριό μας να αναφέρεται και πάλι στο ζωντανό νερό, που θα τρέξει ποταμηδόν στις καρδιές εκείνων που διψούν και προσφεύγουν με πίστη στον Χριστό για να ξεδιψάσουν. Το νερό αυτό δεν είναι άλλο από το Πανάγιο Πνεύμα, που αυτοπροσφέρεται συνεχώς και χορηγεί τα χαρίσματά Του, ως ύδωρ ζωής αιωνίου, για να καλύψει την ασταμάτητη δίψα των ανθρώπων. 1) Οι άνθρωποι σήμερα διψούν για Αγάπη. Ζούμε στην εποχή που αυτή η Θεοειδής αρετή είναι είδος εν ανεπαρκεία, γιατί ενσυνείδητα η ανθρωπότητα συσκότισε και αμαύρωσε την εικόνα του Θεού στα πρόσωπα των ανθρώπων. Ο άνθρωπος απογυμνώθηκε από την ιερότητά του, αποσυνδέθηκε από τον Θεό του, νομίζοντας ότι μπορεί να ζήσει χωρίς Αυτόν. Η επιλογή αυτή απέβη καταστροφική, γιατί άνθρωπος χωρίς Θεό είναι άνθρωπος χωρίς αγάπη και άνθρωπος χωρίς αγάπη δεν είναι άνθρωπος, δημιούργημα της αγάπης του Θεού. Ο άνθρωπος χωρίς Θεό, χωρίς την παρουσία του Αγίου Πνεύματος μέσα του, δεν υπολογίζει την ανθρώπινη ζωή, μπορεί εύκολα να την εμπορεύεται, να την εκμεταλλεύεται, να την κακοποιεί, να την αφαιρεί. Το έλλειμμα της αγάπης είναι η βάση της τραγωδίας του σύγχρονου ανθρώπου. 2) Οι άνθρωποι σήμερα διψούν για Δικαιοσύνη. Στα ολοκληρωτικά καθεστώτα η Δικαιοσύνη ταυτίζεται με τις επιταγές και τις ιδεοληψίες της εξουσίας, η οποία υπηρετεί τον εαυτό της και όχι την αντικειμενικότητα. Στα δημοκρατικά πολιτεύματα, όπου η Δικαιοσύνη θεωρείται Θεσμός ιερός και λειτουργία ανεξάρτητη και σεβαστή, επικρατεί το «δίκαιο» του ισχυρού, ο οποίος, συνήθως, ελέγχει και κυριαρχεί στους διαύλους της εξουσίας. Η Δικαιοσύνη εννοείται ότι υπάρχει για όλους, αλλά σπάνια την συναντά κανείς. 3) Οι άνθρωποι σήμερα διψούν για Ελευθερία. Θα έπρεπε να είναι αυτονόητο και αδιαπραγμάτευτο αγαθό, αλλά δεν είναι.
Η ελευθερία την δεύτερη δεκαετία του 21ου αι. είναι το μεγάλο ζητούμενο για ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της παγκόσμιας κοινότητας. Οι άνθρωποι υποφέρουν από εμφύλιους σπαραγμούς, πίσω από τους οποίους κρύβονται οι μεγάλοι εκμεταλλευτές των λαών της γης. Οι άνθρωποι ταλαιπωρούνται και υποφέρουν από διαστροφικά καθεστώτα, από ανθρωπόμορφα τέρατα που, στο όνομα του Θεού, καταστρέφουν πολιτισμούς, εξευτελίζουν ανθρώπους, δολοφονούν λαούς, τρομοκρατούν φιλήσυχες κοινωνίες, γυρίζοντας το ρολόι της ιστορίας αιώνες πίσω. 4) Οι άνθρωποι σήμερα διψούν για Αλήθεια. Κι όμως, πολλές «αλήθειες» κυκλοφορούν στον κόσμο. «Αλήθειες» πολιτικές, που χωρίζουν τους ανθρώπους σε κομμάτια, υπηρετώντας εφήμερα και καιροσκοπικά ανήθικα πολλές φορές συμφέροντα. «Αλήθειες» οικονομικές, που βλέπουν τους ανθρώπους ως αναλώσιμα αντικείμενα, ως χειραγωγούμενους πελάτες κι όχι ως ελεύθερα πρόσωπα. «Αλήθειες» θρησκευτικές, που βυθίζονται μέσα σε ξεπερασμένες ιδεοληψίες και μετατρέπουν τις θρησκείες από χώρους ελπίδας και παρηγορίας σε τρόπους μίσους και απροκάλυπτου φανατισμού. «Αλήθειες» επιστημονικές, που αντί να αναγνωρίζουν την ανυπέρβλητη Θεία μεγαλοσύνη, επιτείνουν την ανθρώπινη έπαρση και οίηση, στήνοντας ανθρώπινα είδωλα στη θέση του Θεού.
Η δίψα των ανθρώπων είναι ασταμάτητη και διαχρονική και μπορεί να σβήσει και να ικανοποιηθεί μόνο, αν η ανθρωπότητα ανατρέξει στην αστείρευτη πηγή της Αγάπης, της Δικαιοσύνης, της Ελευθερίας και της Αλήθειας, που είναι ο Χριστός και αν θέλει να αντλήσει από την πηγή της Αγίας μας Εκκλησίας που ο Παράκλητος το Πνεύμα το Άγιο συνεχώς αρδεύει, ανανεώνει και ζωογονεί. Μόνο, αν ο σημερνός μεταμοντέρνος άνθρωπος αφήσει να τρέξουν επάνω του τα ιαματικά ύδατα της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος, το Οποίο υπάρχει, συγκροτεί και οδηγεί την Εκκλησία, μπορεί να ζωογονηθεί και να ξεδιψάσει, προυποθέτει όμως άνθρωπο που θα επιθυμεί να Το αναζητήσει και να Το ποθήσει για να το βρει αν έχει θέσει σκοπό στην ζωή του την απόκτηση του Παρακλήτου, την απόκτηση του Αγ. Πνεύματος. Ο Παράκλητος, το Άγιο Πνεύμα είναι η πηγή των θείων χαρισμάτων και όταν επεφοίτησε σαν σήμερα την ημέρα της Πεντηκοστής στους Αγίους Αποστόλους, χάρισε σε αυτούς όλα τα χαρίσματα Του. Δι’ αυτών των Χαρισμάτων λαμβάνει κάθε δεκτική και καθαρή ψυχή τις πνευματικές δωρεές, τα Δώρα και Χαρίσματα. Δια των Αγίων Αποστόλων και εν συνεχεία διά της Ιερωσύνης μέσα στη ζωή της Εκκλησίας το Άγιο Πνεύμα χάρισε και συνεχίζει μέχρι της συντελείας των αιώνων να χαρίζει στους πιστούς, την γνώση της Θεολογίας της Θεότητος, ώστε να ζούμε και να θεολογούμε ορθοδόξως για την αδιαίρετη και αχώριστη φύση της Θεότητος, για τις τρεις υποστάσεις, τον Πατέρα και τον Υιό και το Αγ. Πνεύμα και τις μεθόδους σωτηρίας μας. Το Άγιο Πνεύμα έχει ως όχημα και καθέδρα τας ψυχάς των ανθρώπων. Πλησιάζει με πολλή λεπτότητα κάθε ψυχή και χρησιμοποιεί και αγιάζει τα φυσικά ιδιώματα και χαρίσματα κάθε μιας ψυχής, τα φυσικά και επίκτητα πνευματικά χαρίσματα. Εάν η ψυχή παραμείνει μόνο στα φυσικά της τάλαντα και δεν αναπαύσει με την καθαρότητά της τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, τότε στερείται και τις πλούσιες δωρεές που αντιστοιχούν σ΄ αυτή. Χωρίς την Υπερφυσική χάριν του Αγίου Πνεύματος δεν αξιοποιούνται τα φυσικά μας χαρίσματα και η ιδιαιτέρα η ψυχοσύνθεση της ψυχής. Η ψυχή θα παραμένει στην εμπαθή κατάσταση και δεν θα αναγεννάται. Δεν θα φθάνει στην δυνατότητα για την οποία την προορίζει η Θεία Χάρις. Η Θεία Χάρις είναι πάντοτε προτρεπτική προς το αγαθόν και όχι αναγκαστική για να κάνουμε το θέλημα του Θεού. Επομένως η ψυχή, εάν δεν δεχθεί την νεύσιν-πνοή και την φλόγα του Παρακλήτου, την Θεία Χάρη και δεν αγωνισθεί να αξιοποιήσει και να πολλαπλασιάσει τα τάλαντα που κάθε ψυχή έχει λίγα ή πολλά, αδικεί τον εαυτόν της, διότι δεν φθάνει στο μέτρο που της αξίζει. Κατά συνέπεια η σημερινή μέρα της Εορτής της Πεντηκοστής είναι και ημέρα περισυλλογής και κρίσεως. Και στην ημέρα της Κρίσεως της Δευτέρας Παρουσίας ο καθένα μας θα μετανοήσει και θα λογοδοτήσει, αν δεν χρησιμοποίησε καταλλήλως, την προσωπική του πεντηκοστή και τα τάλαντα-τα δώρα, τα Χαρίσματα που της έχουν δοθεί. Εάν διατηρούμε την ψυχή μας καθαρή από τα πάθη και από τους πονηρούς και αισχρούς λογισμούς, αν ζήσουμε συνειδητά την Μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, αν νιώθουμε την ειρήνη και την αγαλλίαση και πλήρωση της Παρουσίας του Παρακλήτου τότε μπορούμε να κατανοήσουμε τι αξιωνόμαστε με την Χάρη του Αγίου Πνεύματος.
«Ἀμήχανον (=αδύνατον) να γίνωμεν ἃξιοι να χωρέσωμεν ἐντός μας τήν θείαν Χάριν, ἐάν πρωτύτερα δεν ἐκδιώξωμεν τά πάθη, ὅπου ἐπρόλαβαν καί ἐκυρίευσαν τάς ψυχάς μας… Καί ἒνα δοχείον τό ὁποίον περιείχε πρωτύτερα δυσῶδες ὑγρόν, ἂν δέν πλυθῆ καλά πρῶτον, δέν δέχεται τήν ἐπίχυσιν τοῦ μῦρου. Πρέπει πρωτύτερα να χυθοῦν τά προϋπάρχοντα ἐντός αὐτοῦ, διά να γίνη δυνατόν νά χωρέσουν ὅσα θά ριφθοῦν μέσα κατόπιν». «Παράκλητε ἐλθέ, καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν, καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος» ευχόμαστε και προσευχόμαστε (Μ. Βασιλείου, Ερμηνεία εις τον 61 Ψαλμό στίχ. 6). Η καθαρή καρδιά ελκύει στον εαυτό της τις ακτίνες του Αγίου Πνεύματος και τότε η ψυχή ανάλαφρη πετά και αναβαίνει προς τα ουράνια. Την χάριν του Αγίου Πνεύματος επιζητώντας ο Προφήτης Δαβίδ έλεγε. «τίς δώσει μοι πτέρυγας ὡσεὶ περιστερᾶς καί πετασθήσομαι καί καταπαύσω;» (Ψαλ. 54, 7). Καθώς οι δροσοσταλίδες της αυγής που επικάθονται στα πέταλα των ανθέων προσδίδουν σε αυτά ωραιότητα και ζωή, έτσι και η Θ. Χάρις ως δρόσος και αύρα λεπτή εισέρχεται στα βάθη της ψυχής και δραστηριοποιεί και παρηγοράει την ψυχή και το σώμα μας. Στους «φυσικούς σωματικούς οφθαλμούς δάκρυα ρέει» και στη ψυχή «γλωσσοπυρσόμορφον τήν Χάριν χέει» κατά τον Άγ. Αθανάσιο. Εάν αυτή την φροντίδα επιδείξουμε, τότε θα δεχθούμε, όπως και οι Απόστολοι σήμερα Κυριακή της Πεντηκοστής την Χάρη του Αγίου Πνεύματος, και κατ’ αναλογία της καθαρότατος μας θα είμεθα οικείοι του Χριστού, οικείου του Παρακλήτου και όχι ξένοι και αλλότριοι της Εκκλησίας μας.
Στην παρούσα ζωή λάβαμε ως αρραβώνα την Χάρη του Αγ. Πνεύματος με το Βάπτισμα, το Χρίσμα και τα υπόλοιπα Ι.Μυστήρια της Εκκλησίας ιδιαίτερα όμως την Θ. Κοινωνία. Την Χάρη του Παρακλήτου θα απολαύσουμε πλουσιωτέρα και καθαρωτέρα, όταν αγωνιστούμε στην ζωή μας εδώ για την κατάκτηση της συμμετοχής μας στην Βασιλεία των Ουρανών. Το Αγ. Πνεύμα καρποφορεί μέσα σε καθαρές καρδιές των πιστών και δίνει τους μοναδικούς, εύγευστους και σπάνιους πνευματικούς καρπούς, σύμφωνα με τον Απ. Παύλο, καρπούς επίπονης και σκληρής από εμάς καλλιεργείας. Τους παραθέτει στην προς Γαλάτας Επιστολή του, όπου ξεδιπλώνει μια λίστα ολόκληρη από δωρεές, μια συγκομιδή καρπών πνευματικών: «Ὁ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια» (Γαλ. ε΄,22-23). Ας μην λυπήσουμε τον Παράκλητο με την αδιαφορία μας. Ας Του ζητήσουμε έντονα και έμπονα να βρίσκεται συνεχώς μαζί μας και να μας οδηγεί στους δρόμους της σωτηρίας και του αγιασμού μας. Αμήν.»
†ΑΡΧΙΜ. ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΤΡΑΜΑΔΟΣ
Πηγή Ενοριακό Φυλλάδιο 16 Ιουν 2019
[/responsivevoice]
