Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΩΝ ΑΓ. ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Στις 29 Ιουνίου η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει με ξεχωριστή λαμπρότητα τους Πρωτοκορυφαίους Αποστόλους Της, τον Πέτρο και τον Παύλο, τους βασικούς δηλαδή πυλώνες της Χριστιανικής πίστεως και Παραδόσεως. Την επομένη στις 30 Ιουνίου εορτάζει τη Σύναξη των 12 Αποστόλων. Υπάρχουν και οι προσωπικές μνήμες τους σε διάφορες ημερομηνίες του έτους, αλλά με αυτόν τον συλλογικό εορτασμό τιμάται σύμπασα η χορεία των μεγάλων αυτών ανδρών, οι οποίοι ως συνεχιστές του έργου του Κυρίου επί της γης, έστρεψαν τον ρου της ιστορίας, άλλαξαν την μορφή του κόσμου! Εμείς ως συνειδητό Εκκλησιαστικό Σώμα Χριστού γνωρίζουμε την ανεκτίμητη προσφορά τους στην εδραίωση και επέκταση της Εκκλησίας στον κόσμο και γι’ αυτό με την ευκαιρία της νηστείας που προηγείται προς τιμή τους εναποθέτουμε και τη βαθιά ευγνωμοσύνη και τις ευχαριστίες μας προς όλους Αυτούς.
Οι μορφές τους είναι ιστορημένες σε περίοπτες θέσεις στους Ναούς μας και αναφορές τους στις ακολουθίες είναι συχνές. Αυτοί αποτελούν την αγιολογική χορεία της Εκκλησίας μας. Χάρη στο δικό τους αγώνα, τις προσωπικές τους θυσίες, θεμελιώθηκε η Εκκλησία στον κόσμο, μέσα σε ένα εξαιρετικά εχθρικό για την εν Χριστώ σωτηρία και αλήθεια περιβάλλον. Επισφράγισμα του έργου τους υπήρξε ο εμποτισμός του με το αίμα τους. Στο σύνολό τους έδωσαν τη ζωή τους για τον ευαγγελισμό του κόσμου. Είναι γεγονός πως οι χριστιανοί γνωρίζουμε ελάχιστα για τα πρόσωπα και το έργο των Αποστόλων. Ο συνειδητός χριστιανός δεν είναι παθητικός οπαδός και ουραγός κανενός αρχηγού, αλλά ενεργό κύτταρο του Εκκλησιαστικού Σώματος με γνώση, γνώμη και δημιουργική πρωτοβουλία στη ζωή της Εκκλησίας. Η λέξη «Απόστολος» σημαίνει απεσταλμένος. Απόστολοι ονομάσθηκαν οι εκλεγμένοι και καλεσμένοι από τον Κύριο μαθητές Του να συνεχίσουν το έργο Του, μετά την εις τους ουρανούς Ανάληψή Του. Επίσης έγιναν οι μάρτυρες της Αναστάσεώς Του «ἔως ἐσχάτου τῆς γῆς» ( Πράξ. 1,8).
Η εκλογή και η κλήση των Αποστόλων, έγινε αμέσως με την αρχή της δημόσιας δράσης του Κυρίου, στη Γαλιλαία. Ευθύς μετά τη Βάπτισή Του κατευθύνθηκε στις όχθες της λίμνης Γενησαρέτ, όπου απευθύνθηκε στους εκεί αλιείς, στους οποίους είπε: «δεῦτε ὀπίσω μου καί ποιήσω ὑμᾶς ἀλιείς ἀνθρώπων» (Ματθ. 4,19). Αυτοί «εὐθέως ἀφέντες τά δίκτυα ηκολούθησαν αὐτῷ» (Ματθ.4,21). Άλλοι «ἀφέντες τόν πατέρα αὐτῶν Ζεβεδαίον ἐν τῷ πλοίῳ μετά τῶν μισθωτῶν ἀπῆλθον ὀπίσω αὐτοῦ» (Μαρκ. 1,20). Οι μαθητές ορίσθηκαν από τον Κύριο σε τρεις κύκλους ήτοι: τον στενό κύκλο των 12 , τον κύκλο των 70 και τον κύκλο των πολυπληθών φίλων Του. Μεγαλύτερη σημασία είχε ο κύκλος των 12. Αυτοί βρισκόταν πλησίον Του και σ’ αυτούς αποκάλυψε τα Μυστήρια του Θεού. Αυτοί έλαβαν την χάρη της Ιερωσύνης να επιτελούν τις αγιαστικές και λειτουργικές πράξεις της Εκκλησίας, να κηρύττουν και να διοικούν Αυτήν και να μεταδίδουν την Χάρη του Αγίου Πνεύματος στους διαδόχους τους. Είχαν την τιμή να ορισθούν κατ’ εξοχήν συνεχιστές του έργου Του, διότι μόνο σε αυτούς είπε: «Ἐγῶ ἐξελεξάμην ὑμᾶς, καί ἒθηκα ὑμᾶς ἵνα ὑμεῖς ὑπάγετε και καρπόν φέρητε, καί ὁ καρπός ὑμῶν μένη» (Ιωάν. 15,16). Μετά την Ανάσταση τους κατέστησε επίσημα διαδόχους του έργου Του: «καθὼς ἀπεσταλκὲ μὲ ὁ Πατήρ, κἀγῶ πέμπω ὑμᾶς. Καὶ τοῦτο εἰπῶν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον· ἂν τινῶν ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας ἀφίενται αὐτοῖς, ἂν τινῶν κρατῆτε , κεκράτηνται» (Ιωάν. 20,21). Επίσης στο όρος της Γαλιλαίας, όπου είχαν συναχθεί οι έντεκα μαθητές, λίγο πριν την Ανάληψη τους είπε: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμὶν» (Ματθ. 28, 19-20).
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός δεν επέλεξε τους Αποστόλους Του από την ελίτ της τότε αριστοκρατίας, ή από τις τάξεις των πολιτικά ισχυρών, των οικονομικά δυνατών, ή τους κλειστούς κύκλους της διανόησης, διότι η διαφθορά, η κατάπτωση και η έπαρση ήταν το κύριο χαρακτηριστικό αυτών των ανθρώπων. Τους επέλεξε από τους άσημους, αδύναμους και αγράμματους ανθρώπους, οι οποίοι βίωναν την δυστυχία και την κακοδαιμονία της πτώσεως και της αμαρτίας καλλίτερα από τους πρώτους και καλλιεργούσαν έντονα στην ψυχή τους την προσδοκία της από το Θεό απολυτρώσεως. Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του αποστόλου Παύλου: «Ἐπειδὴ γὰρ ἐν τὴ σοφία τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔγνω ὁ κόσμος διὰ τῆς σοφίας τὸν Θεόν…. τὰ μωρά του κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεός, ἴνα τοὺς σοφοὺς καταισχύνη, καὶ τὰ ἀσθενῆ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἴνα καταισχύνη τὰ ἰσχυρὰ καὶ τὰ ἀγενῆ του κόσμου καὶ τὰ ἐξουθενημένα ἐξελέξατο ὁ Θεός, καὶ τὰ μὴ ὄντα, ἴνα τὰ ὄντα καταργήση, ὅπως μὴ καυχήσηται πάσα σὰρξ ἐνώπιόν τοῦ Θεοῦ.» (Α΄ Κορ. 1, 21-29). Η άσημη προέλευση των Αποστόλων είναι από τα πρωτοχριστιανικά χρόνια ως σήμερα σημείο αναφοράς όλων των πολεμίων του Χριστιανισμού, ως δήθεν θρησκεία των παρακατιανών ανθρώπων. Η ψευτοδιανόηση ήθελε έναν Χριστιανισμό «φιλοσοφικό», ο οποίος θα έδινε έναυσμα για ανώφελες συζητήσεις στους κλειστούς κύκλους των «πνευματικών ανθρώπων», αποκομμένο από τον αγιαστικό και σωστικό ρόλο του. Αυτός δεν ταιριάζει στα μέτρα τους, γι’ αυτό απορρίπτεται και πολεμείται λυσσαλέα σε όλες τις εποχές!
Το Άγ. Πνεύμα κατά την ημέρα της Πεντηκοστής μεταμόρφωσε τους άσημους, δειλούς και αγραμμάτους ψαράδες σε σοφούς άνδρες, σε πανίσχυρες προσωπικότητες, σε ολόφωτες υπάρξεις, οι οποίοι καταύγασαν την οικουμένη. Η συγκλονιστική εμπειρία της Αναστάσεως του Κυρίου και η επέλευση του Αγ. Πνεύματος έδωσαν σε αυτούς αφάνταστη ορμή. Διασκορπίστηκαν σε όλο τον κόσμο για να διαλαλήσουν το νέο, ελπιδοφόρο και σωτήριο μήνυμα της εν Χριστώ απολυτρώσεως του ανθρωπίνου γένους. Οι πυρωμένες από θείο ζήλο καρδιές τους και το φλογερό τους κήρυγμα έκαναν τις καρδιές των ανθρώπων να δονούνται από λαχτάρα για λύτρωση. Ο σπόρος του Ευαγγελίου ρίχνονταν από αυτούς τους άοκνους εργάτες σε κάθε μέρος της οικουμένης και αύξανε θεαματικά.
Ο σπόρος του Ευαγγελίου ρίχνονταν από τους άοκνους εργάτες σε κάθε μέρος της Οικουμένης και αύξανε θεαματικά. Τα σκοτάδια της πλάνης διαλύονταν με το άκουσμα της Ευαγγελικής Αλήθειας. Οι δεισιδαίμονες τυραννικές αντιλήψεις παραμερίζονταν μπροστά στην ελευθερία του Χριστιανικού μηνύματος.
Οι ασήμαντοι αλιείς της Γαλιλαίας έστρεψαν την ιστορία του κόσμου στον δρόμο της ανθρωπιάς, του πολιτισμού και της προόδου. Οι ταπεινοί και καταφρονημένοι άνθρωποι της παλαιάς εποχής, οι οποίοι δεν είχαν μεγαλύτερη αξία από εκείνη των ζώων, αναδείχτηκαν χάρη στο κήρυγμα Εκείνων, για πρώτη φορά ως ανθρώπινες αξίες και ακόμα περισσότερο, ως ζωντανές εικόνες του Θεού! Πολλοί ισχυροί κατάλαβαν ότι η εγκόσμια ισχύς τους δεν είχε πραγματική αξία και γι’ αυτό την αποποιήθηκαν. Μια νέα πρωτόγνωρη παγκόσμια Αδελφότητα γεννήθηκε στον κόσμο, η Εκκλησία του Χριστού, νέα πραγματικότητα αγάπης και συναδελφώσεως των ανθρώπων και των λαών μέσα στον απάνθρωπο κόσμο της αμαρτίας και του κακού, μέσον σωτηρίας και απολυτρώσεως από την δουλεία της αμαρτίας και της φθοράς. Η ανθρωπότητα και ο σύγχρονος πολιτισμός οφείλει μεγάλη ευγνωμοσύνη στους Αγίους Αποστόλους. Ό,τι δεν κατόρθωσε η διανόηση και η δύναμη του αρχαίου κόσμου, το κατόρθωσε η χορεία των Μαθητών του Χριστού. Ο κόσμος, δυστυχώς, όχι μόνο δεν εκτίμησε την προσφορά τους, αλλά το αντίθετο, έκαμε ό,τι μπορούσε για να ματαιώσει και να γκρεμίσει ό,τι εκείνοι έκτιζαν. Ο Απόστολος Παύλος περιγράφει πολύ παραστατικά τις δυσκολίες της αποστολής τους ως εξής: «….ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν, ὡς ἐπιθανατίους, ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμω, καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις, ἡμεῖς μωροὶ διὰ Χριστόν, ὑμεῖς φρόνιμοι ἐν Χριστῷ, ἡμεῖς ἀσθενεῖς, ὑμεῖς δὲ ἰσχυροὶ ὑμεῖς ἔνδοξοι, ἡμεῖς δὲ ἄτιμοι. ἄχρι τῆς ἄρτι ὥρας καὶ πεινῶμεν καὶ διψῶμεν καὶ γυμνητεύομεν καὶ κολαφιζόμεθα καὶ ἀστατοῦμεν καὶ κοπιῶμεν ἐργαζόμενοι ταῖς ἰδίαις χερσὶ·λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν, διωκόμενοι ἀνεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλοῦμεν· ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγενήθημεν, πάντων ἐρίψημα ἕως ἄρτι» (Α΄Κορ.4,9-13). Οι αμέτρητες δυσκολίες, οι κακουχίες, οι κόποι και προπαντός οι απάνθρωποι διωγμοί δεν τους πτόησαν. Το έργο τους καρποφορούσε. Το αύξανε το ενοικούν στην Εκκλησία Άγιο Πνεύμα (Ιωάν.15,26). Το έργο των Αποστόλων συνεχίστηκε και συνεχίζεται δια των άξιων και πιστών διαδόχων αυτών. Σε κάθε μέρος ίδρυαν τοπικές Εκκλησίες, χειροτονούσαν Επισκόπους και Πρεσβυτέρους για να συνεχίσουν το έργο τους. Γράφει ο Ευαγγελιστής Λουκάς στο βιβλίο των Πράξεων, βιβλίο της Ιεραποστολής της Εκκλησίας: «Χειροτονήσαντες δὲ αὐτοῖς Πρεσβυτέρους κατ’ Ἐκκλησίαν καὶ προσευξάμενοι μετὰ νηστειῶν παρέθετο αὐτοὺς τῷ Κυρίω, εἰς ὂν πεπιστεύκασι» (Πράξ.14,23). Αυτή η αδιάκοπη Αποστολική διαδοχή συνεχίζεται και σήμερα και χαρακτηρίζεται ως αδιάκοπη διαδοχή προσώπων και πίστεως και γι’ αυτό η Εκκλησία μας ονομάζεται Αποστολική. Όλοι εμείς οι πιστοί του Χριστού και προσκυνητές της Εορτής των Αγ. Αποστόλων «Συνεργῶν τοῦ Χριστοῦ» (Β΄ Κορ.6,1), έχουμε χρέος αφενός μεν, να αποδίδουμε σε Αυτούς την αρμόζουσα τιμή, γιατί η Εκκλησία είναι θεμελιωμένη πάνω σε αυτές τις μεγάλες Προσωπικότητες, το βεβαιώνει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, ο οποίος είδε στην Αποκάλυψη την Θριάμβευσα, εν ουρανοίς Εκκλησία του Χριστού, θεμελιωμένη επί «θεμελίους δώδεκα καὶ ἐπ’ αὐτῶν δώδεκα ὀνόματα τῶν δώδεκα ἀποστόλων τοῦ ἀρνίου» (Αποκ. 21, 14) αφετέρου, να τους μιμηθούμε στη ζωή, στο ζήλο, στην πίστη, στον αγιασμό και την μαρτυρία τους αλλά και αν χρειαστεί και στη θυσία και το μαρτύριο τους για Εκείνον και την Εκκλησία Του στον Οποίο Χριστό μας Του ανήκει η Δόξα, η Τιμή και η Προσκύνηση. Ο Χρυσοστομικός λόγος θα θυμίζει ότι : ΕΟΡΤΗ ΜΑΡΤΥΡΟΣ-ΜΙΜΗΣΙΣ ΜΑΡΤΥΡΟΣ. Αμήν».
†Αρχιμ. Σπ. Κατραμάδος