ΜΗΝΥΜΑ ΕΠΙ ΤΗ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἡ γυναῖκα ποὺ ἀπελευθέρωσε τὸ ἀνθρώπινο γένος ἀπὸ τὸ φόβο τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ θανάτου, πέθανε σήμερα. Καὶ ὁ θάνατός της ἀποδείχτηκε ἕνας ἁπλὸς ὕπνος. Ὁπότε ὁλόκληρη ἡ βιοτὴ τῆς Μαρίας ἀπὸ τὴν Ναζαρέτ, ὑπῆρξε ἕνα θαῦμα τοῦ Θεοῦ στὸ ὁποῖο συνεργάστηκε ὁ ἄνθρωπος. Κάποτε, στὸν Εὐαγγελισμό της, τὴν ρώτησε ὁ Θεός κι ἐκείνη συγκατένευσε. Κοινώνησε τὸ Χριστό, πρώτη ἐκείνη ὅταν τὸν πῆρε ὅλο μέσα της. Στὴ γέννηση τοῦ παιδιοῦ της, χωρὶς πόνους, ἡ παρθενία της διατηρήθηκε ἀλώβητη, ὅπως ἀργότερα ὁ Ἀναστημένος Χριστὸς ἔμπαινε στὸ ὑπερῶο «τῶν θυρῶν κεκλεισμένων». Θήλασε μὲ τὸ γάλα της, Αὐτὸν ποὺ συντηρεῖ ὅλα τὰ ὄντα τῆς γῆς. Κράτησε στὴν ἀγκαλιά της, Αὐτὸν ποὺ κρατάει τὸ σύμπαν στὰ χέρια του. Ἀνέθρεψε Αὐτὸν ποὺ «παίζει» τὸν χρόνο στὰ δάκτυλά του. Παρέδωσε στὴν κοινωνία Αὐτὸν ποὺ ἦρθε νὰ σώσει τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὴ φυσιολογικὴ φθορὰ καὶ νὰ μᾶς ἑνώσει γιὰ πάντα μὲ τὸ Θεό, μὲ ἀγαπητικὸ δεσμὸ υἱοθεσίας. Γι’ αὐτήν, λοιπόν, τὴν γυναῖκα ἦρθε τὸ ἐπίγειο τέλος της. Κι ὅμως, αὐτὸ ἀπεδείχθη καινούργια ἀρχή. Ὁ τάφος της ἔγινε ἐφαλτήριο ἀπ’ὅπου καὶ σωματικὰ ἀνέβηκε στὸν οὐρανό. Δὲν μποροῦσε νὰ γίνει ἀλλιῶς. Τὸ σῶμα ποὺ ὑφάνθηκε μὲ τὸ δεύτερο πρόσωπο τῆς ἁγίας Τριάδος καὶ δημιούργησε τὸ θεανδρικὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, δὲν μποροῦσε νὰ γνωρίσει σήψη. Προγεύθηκε πρώτη αὐτή, πρὶν τὴν Δευτέρα Παρουσία, τὴν ἀφθαρσία τοῦ σώματός της μὲ τὴν Μετάστασή της στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Ἡ Θεοτόκος Μαρία κατέχει τὰ«δευτερεῖα τῆς Τριάδος» καὶ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας τιμᾶται ὁ θάνατός της ὡς Κοίμηση. Δηλαδή, ἀνατροπὴ τῆς καταστροφῆς ποὺ ἐπέφερε στὴ Δημιουργία ἡ πτώση τοῦ Ἀδάμ, ὅταν εἰσήγαγε τὸ θάνατο στὸν Παράδεισο τοῦ Θεοῦ. Αὐτὴν τὴν γυναῖκα τιμᾶμε σήμερα στὴν Πατρίδα μας, καθὼς γιορτάζουμε «τὸ Πάσχα της». Δηλαδή, τὸ δικό της πέρασμα ἀπὸ τὸ θάνατο στὴ ζωή. Εὔχομαι σὲ ὅλους, νὰ εἶναι ἡ ζωή μας, ὅσο γίνεται πιὸ συνταιριασμένη μὲ τὴν ζωὴ τῆς Παρθένου, νὰ εἶναι ἡ πίστη μας στὸ Θεό τόσο ἀκλόνητη, νὰ εἶναι ἡ ἐμπιστοσύνη μας στὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, δηλ. στὴν Ἐκκλησία Του, τόσο σταθερή, ὥστε νὰ ἀξιωθοῦμε νὰ γευόμαστε καὶ μεῖς, ὅσο θέλει ὁ καθένας, τὴν σχέση ποὺ οἰκοδομοῦμε μὲ τὸν Τριαδικό μας Θεό. Αὐτὴ ἡ σχέση μὲ τὸ Θεό, ἀποτελεῖ τὸ ἀῤῥαγὲς θεμέλιο ἐπάνω στὸ ὁποῖο οἰκοδομοῦνται οἱ εὐνομούμενες Πολιτεῖες, ὅταν αὐτὲς θέλουν νὰ προσφέρουν ἀξιοπρέπεια καὶ ἀσφάλεια στοὺς πολῖτες τους. Ἡ Παναγία ἂς εἶναι μαζί μας, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, κι ἂς φυλάει τὴν Πατρίδα μας, ἀπ’ὅσους ἐντὸς κι ἐκτὸς τὴν ἐπιβουλεύονται δόλια.
†Αρχιμ. Σπ. Κατραμάδος