Πρόσφατα, με αφορμή την ενσκήψασα πανδημία ανεφύει και το θέμα του ενδεχομένου της μεταδόσεως ασθενειών μέσω της Θ. Κοινωνίας. Δυστυχώς, συχνά με διάλεκτο ασεβή, ύφος ειρωνικό και επιχειρηματολογία όχι καλοπροαίρετη, έγινε μια προσπάθεια αποδόμησης της πίστης σε μέρες που δεν μας έχει μείνει κανένα άλλο στήριγμα να κρατηθούμε. Με την ευκαιρία λοιπόν αυτήν, θεωρώ πως καλό θα ήταν να πούμε κάποιες αλήθειες, αναγκαίες για να περισωθεί ο πολύτιμος θησαυρός της πίστης μέσα μας. Η Εκκλησία μας 2.000 χρόνια μεταδίδει τη Χάρη των μυστηρίων με τον γνωστό ανθρώπινο και ευλογημένο τρόπο προς «ἴασιν καί θεραπείαν ψυχῆς καί σώματος». Ποτέ δεν προβληματίστηκε με τη σύγχρονη λογική της ασεβούς αμφισβήτησης, αλλά καθημερινά ζει με την εμπειρία της επιβεβαίωσης του θαύματος. Είναι δυνατόν η κοινωνία του Θεού να γίνει αιτία ασθένειας ή παραμικρής βλάβης; Είναι δυνατόν το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου και Θεού μας να μολύνει το σώμα και το αίμα μας; Είναι δυνατόν εμπειρία 2.000 χρόνων να συντριβεί από ορθολογισμό και ψυχρή ρηχότητα της εποχής μας; Από αιώνες μεταλαμβάνουν οι πιστοί, υγιείς και ασθενείς, από το ίδιο Ἀγ. Ποτήριο και από την ίδια Αγ. Λαβίδα, που ποτέ δεν πλένουμε, ποτέ δεν απολυμαίνουμε, και ποτέ δεν παρατηρήθηκε κάτι. Οι Ιερείς των Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων μεταλαμβάνουν τους πιστούς και με ευλάβεια καταλύουν τη Θ. Κοινωνία και μακροζωούν. Η Θ. Κοινωνία είναι ότι ιερώτερο ως Εκκλησία και άνθρωποι έχουμε, το φάρμακο ψυχής και σώματος. Αυτό είναι και διδασκαλία και εμπειρία της Εκκλησίας μας. Όσοι δυσπιστούν στο θαύμα της Αναστάσεως του Κυρίου, όσοι ειρωνεύονται την εκ παρθένου γέννησή Του, όσοι αρνούνται την ευωδία των Ι. Λειψάνων, όσοι περιφρονούν τα ιερά και όσια, όσοι βυσσοδομούν κατά της Εκκλησίας, όσοι ζητούν να εξαφανίσουν και το ελάχιστο ίχνος πίστης από τις ψυχές μας φυσικό είναι να προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία να προσβάλουν και το ιερώτατο μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας. Το γεγονός ότι Αγγλικανοί και Καθολικοί αποφάσισαν, για προληπτικούς λόγους, τη διακοπή της μετάδοσης της Θ. Κοινωνίας, αν αληθεύει, δεν φανερώνει, σύνεση και ελευθερία, αλλά καταδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο την τεράστια απόσταση της Εκκλησίας μας, που είναι Eυχαριστιακή στη θεολογία και ζωή της, που ζει, πιστεύει και κηρύττει το Μυστήριο, από τις υπόλοιπες χριστιανικές αιρέσεις , που έμμεσα ομολογούν την απουσία της Χάριτος του Θεού από τα λεγόμενα μυστήριά τους και την απώλεια της εκκλησιαστικής ταυτότητάς τους. Ζωή χωρίς Μυστήριο μοιάζει με σοβαρή ασθένεια χωρίς φάρμακο.
Δυστυχώς, το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι ο κορωνοϊός ούτε ο παγκόσμιος πανικός, αλλά ο ιός της ασεβείας και το μικρόβιο της ολιγοπιστίας. Το καλύτερο εμβόλιο είναι η «μετά καθαροῦ συνειδότος» και «ἀκατάκριτος» συμμετοχή στο μυστήριο της Θ. Κοινωνίας. Η απάντησή μας στην ανίερη αυτή πρόκληση των ημερών είναι η δική μας ζωή, πάντοτε όμως «μετά φόβου Θεοῦ, πολλῆς πίστεως καί ειλικρινοῦς ἀγάπης».
Πηγή Ενοριακό Φυλλάδιο 13 Μαρ 2020