ΥΠΟ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΞΕΞΑΚΗ Ομ. Καθηγητού Πανεπιστημίου Αθηνών
Άρχοντος Οφφικιάλου του Οικουμενικού Πατριαρχείου
Ασφαλώς, ζούμε μια πρωτόγνωρη κατάσταση, με την εμφάνιση της πανδημίας του κορωνοϊού (Covid -19). Αναμφίβολα, αποτελεί τρομερή δοκιμασία και φοβερή απειλή, σε παγκόσμια μάλιστα κλίμακα, κατά πρώτο λόγο στο χώρο της υγείας, αλλά και σε όλους τους λοιπούς τομείς της ανθρώπινης ζωής, όπως τον προσωπικό, διαπροσωπικό, οικογενειακό, πνευματικό, εκκλησιαστικό, πολιτικό, πολιτιστικό, περιβαλλοντολογικό, εθνικό. Η εξάπλωση της πανδημίας, η οποία φανερώνει την μικρότητα και αδυναμία του ανθρώπου, αναμένουμε και ελπίζουμε να αντιμετωπισθεί με την εφαρμογή των μέτρων προστασίας της Πολιτείας και την δική μας συμβολή. Ο σεβασμός και οι ευχαριστίες προς τους θεράποντες της ιατρικής επιστήμης εκφράζονται εγκάρδια. Παράλληλα, απαραίτητη και επιτακτική προβάλλει η άμεση καταφυγή μας με προσευχή, ταπείνωση, μετάνοια και αποφασιστικότητα στον φιλάνθρωπο και παντοδύναμο Αναστάντα Κύριο, για να ελεήσει και προστατεύσει το δοκιμαζόμενο πλάσμα Του. Δυστυχώς, μέσα στην εφιαλτική αυτή κατάσταση και την προσπάθεια αναχαίτισης της φοβερής αυτής δοκιμασίας προέκυψε, ως μη ώφελε, και ένα σοβαρότατο πνευματικό πρόβλημα, ένα πρόβλημα πίστης. Ποιο; Ότι, δηλαδή, με τη συμμετοχή στο Μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας,-Θ. Κοινωνίας, υπάρχει κίνδυνος ,τάχα να μεταδοθεί και ο κορωνοϊός και ως εκ τούτου επιβάλλεται η αποχή από το κορυφαίο αυτό Μυστήριο της Εκκλησίας, ή η συμμετοχή σε αυτό να πραγματοποιείται με διαφορετικό τρόπο, όπως π.χ. με τη χρήση ατομικής λαβίδας ή να τελείται με την εφαρμογή άλλων απαράδεκτων ευφυολογημάτων.
Οι απόψεις αυτές, διατυπούμενες από διάφορες κατευθύνσεις, είναι αποκαρδιωτικές και απογοητευτικές για κάθε πιστό μέλος της Εκκλησίας – κληρικό ή λαϊκό-. αποτελούν ευθεία βολή κατά της Θ. Ευχαριστίας, η οποία αποτελεί το κέντρο της Θ. Λειτουργίας. Αποσκοπούν στην υποτίμηση, απαξίωση και περιφρόνηση της Εκκλησίας, η οποία, κατά την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία, είναι Σώμα Χριστού. Επιδιώκουν αποδόμηση της πίστης στο Ι. Μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας και αποβλέπουν στην απόρριψη της σταθερής πεποίθησης ότι η Θ. Κοινωνία, η Θ. Μετάληψη, είναι το Σώμα & Αίμα (ΟΧΙ ΣΥΜΒΟΛΙΚΑ) του Ενανθρωπήσαντα, Σταυρωθέντα, Αναστάντα και Αναληφθέντα Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Η Ορθόδοξη δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας απορρίπτει τις υπονομευτικές και αντιεκκλησιαστικές λογοκρατούμενες αυτές προσεγγίσεις και θεωρίες, βασιζόμενη στην αμετάθετη και αδιαπραγμάτευτη πίστη της ότι η Θ. Κοινωνία είναι ουσιαστικά Σώμα & Αίμα Χριστού. Κατά συνέπεια η Θ. Κοινωνία είναι « πηγή ζωής και αθανασίας», «αντίδοτον του μη αποθανείν», «εφόδιον ζωής αιωνίου», « ίαση, και κάθαρση, φωτισμός, φυλακτήριον, σωτηρία, αγιασμός ψυχής και σώματος», «διόρθωσιν βίου και ασφάλειαν», «αγιασμός και φωτισμός και ρώση ψυχής και σώματος»,« αρραβώνας της μελλούσης ζωής και βασιλείας».
Ο ορθόδοξος, λοιπόν, πιστός, ακολουθώντας την μακραίωνα διδασκαλία και εμπειρία της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, αποδέχεται το υπέρλογο μυστήριο της Θ. Κοινωνίας, με το απαραίτητο εφόδιο της πίστης. Μόνο με την πίστη μπορεί ο άνθρωπος να αξιολογήσει και βιώσει – κατά το μέτρο του δυνατού – το πραγματικό, ασφαλές και σωτήριο περιεχόμενο και ασύλληπτο βάθος της Θ. Κοινωνίας, της ανεξερεύνητης και ακατανόητης με την περιορισμένη και ανίσχυρη λογική του. Η πίστη δεν λειτουργεί ως κατάργηση αλλά ως υπέρβαση της λογικής του ανθρώπου. Η πίστη αποτελεί το όργανο, με το οποίο ο άνθρωπος είναι ικανός να υπερβεί τον αισθητό χώρο και να οδηγηθεί στον υπεραισθητό, με αποτέλεσμα να επιτύχει την υπερφυσική γνώση, τη γνώση πάνω από τη λογική, τη Θεία αλήθεια και κατ´ ακολουθίαν τη σωτηρία. «Έστι δε πίστις ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ού βλεπομένων» (Εβρ.11,1). Πίστη είναι η απόλυτη υπακοή και άνευ όρων εμπιστοσύνη στον Θεό, είναι καρπός του Αγ. Πνεύματος, θείο δώρο, το οποίο, γίνεται αποδεκτό εκ μέρους του ανθρώπου, κάνοντας χρήση της ελεύθερης βούλησής του. Δεν είναι φαινόμενο, το οποίο επιβάλλεται βίαια εκ μέρους του Θεού. Άλλωστε είναι γνωστή η προτροπή του Χριστού: «εί τις θέλει οπίσω μου ελθείν» (Ματθ.16,24). Έτσι, ο πιστός, προσερχόμενος – ελεύθερα, με βαθιά, σταθερή και πραγματική πίστη – στο Ι. Μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας, γίνεται μέτοχος του Σώματος και Αίματος του Χριστού, που σημαίνει ότι έχει μέσα του την πηγή της ζωής, την αληθινή ζωή, «το αντίδοτον του θανάτου». Χαρακτηριστικοί οι λόγοι του Κυρίου: «ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει καγώ εν αυτώ» (Ιω. 6,56). Αυτή την εσωτερική ενότητα μας και την κοινωνία Χριστού και πιστών εκφράζοντας εύγλωττα ο Απ Παύλος αναφέρει: «το ποτήριον της ευλογίας ο ευλογούμεν, ουχί κοινωνία του αίματος του Χριστού έστιν; τον άρτον όν κλώμεν, ουχί κοινωνία του σώματος του Χριστού έστιν; Ότι εις άρτος ,εν σώμα οι πολλοί εσμέν. οι γαρ πάντες εκ του ενός άρτου μετέχομεν» (Α Κόρ. 10,16-17). Για το λόγο αυτό ο πιστός δεν διακατέχεται από κανένα φόβο, δεδομένου ότι δεν διατρέχει κανένα κίνδυνο, μετέχοντας στο Ι. Μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας-Θ. Κοινωνίας, του Ποτηρίου της ζωής, αντίθετα ενισχύεται και ανανεώνεται με χαρά, αγάπη, ελπίδα, ψυχική γαλήνη και αισιόδοξη εσχατολογική προοπτική, ενούμενος με τον Χριστόν, «εις άφεσιν αμαρτιών και ζωήν αιώνιον».
Πηγή Ενοριακά Φυλλάδια 24-31 Μαϊ 20