Στις 30 Ιουνίου η Εκκλησία εορτάζει µε λαµπρότητα τη Σύναξη των 12 Αποστόλων. Βεβαίως υπάρχουν οι προσωπικές µνήµες τους σε διάφορες ηµεροµηνίες του έτους, αλλά µε αυτόν τον συλλογικό εορτασµό τιµάται σύµπασα η χορεία των µεγάλων αυτών ανδρών, οι οποίοι ως συνεχιστές του σωτηριώδους έργου του Κυρίου επί της γης, έστρεψαν τον ρου της ιστορίας και άλλαξαν κυριολεκτικά την µορφή του κόσµου! Οι πιστοί αναγνωρίζουµε την ανεκτίµητη προσφορά τους στην εδραίωση και επέκταση της Εκκλησίας στον κόσµο και γι’ αυτό µε την ευκαιρία της εορτής τους εναποθέτουµε βαθιά ευγνωµοσύνη και ευχαριστίες. Οι µορφές τους είναι ιστορηµένες σε περίοπτες θέσεις στους Ναούς και η µνεία και αναφοράς τους στις Ι. Ακολουθίες είναι συχνές. Αυτοί αποτελούν τη σπουδαιότερη αγιολογική χορεία της Εκκλησίας. Χάρη στο δικό τους τιτάνιο αγώνα, τις προσωπικές θυσίες, θεµελιώθηκε η Εκκλησία στον κόσµο, µέσα σε ένα εξαιρετικά εχθρικό για την εν Χριστώ σωτηρία και αλήθεια περιβάλλον. Επισφράγισµα του έργου τους ο εµποτισµός του µε το αίµα τους. Στο σύνολό τους έδωσαν τη ζωή τους για τον ευαγγελισµό του κόσµου. Οι χριστιανοί γνωρίζουµε ελάχιστα για τα πρόσωπα και το έργο τους. Ο συνειδητός χριστιανός δεν είναι παθητικός οπαδός και ουραγός κανενός αρχηγού, αλλά ενεργό κύτταρο του Εκκλησιαστικού Σώµατος µε γνώση, γνώµη και δηµιουργική πρωτοβουλία. Έτσι θέλει τον πιστό η αγιοπατερική Ορθόδοξη Παράδοσή και η Εκκλησία µας.
Η λέξη Απόστολος σηµαίνει τον απεσταλµένο. Απόστολοι ονοµάσθηκαν οι εκλεγµένοι και καλεσµένοι από τον Κύριο µαθητές Του να συνεχίσουν το σωστικό Του έργο, µετά την εις τους ουρανούς Ανάληψή Του. Επίσης, σύµφωνα µε την χαρακτηριστική Του προτροπή έγιναν οι µάρτυρες της Αναστάσεώς Του «έως εσχάτου της γης» ( Πράξ.1,8). Η εκλογή και η κλήση των Αποστόλων, οι οποίοι ως την Πεντηκοστή καλούνταν µαθητές, έγινε αµέσως µε την αρχή της δηµόσιας δράσης του Κυρίου, στη Γαλιλαία. Ευθύς µετά τη Βάπτισή Του κατευθύνθηκε στις όχθες της λίµνης Γενησαρέτ, όπου απευθύνθηκε στους εκεί αλιείς, στους οποίους είπε: «δεύτε οπίσω µου και ποιήσω υµάς αλιείς ανθρώπων» (Ματθ.4,20). Αυτοί «ευθέως αφέντες τα δίκτυα ηκολούθησαν αυτώ» (Ματθ.4,21). Άλλοι «αφέντες τον πατέρα αυτών Ζεβεδαίον εν τω πλοίω µετά των µισθωτών απήλθον οπίσω αυτού» (Μαρκ.1,20). Οι µαθητές ορίσθηκαν από τον Κύριο σε 3 κύκλους, ο στενός κύκλος των 1 , ονευρύτερος κύκλος των 70 και ο ευρύτατος κύκλος των πολυπληθών φίλων Του. Μεγαλύτερη σηµασία είχε ο κύκλος των 12 Αυτοί βρισκόταν πλησίον Του.
Σε αυτούς αποκάλυψε τα Μυστήρια του Θεού. Αυτοί έλαβαν την Ειδική Χάρη της Ιερωσύνης για να επιτελούν τις αγιαστικές και λειτουργικές πράξεις της Εκκλησίας και να τη µεταδίδουν στους διαδόχους τους. Αυτοί είχαν την τιµή να ορισθούν ως οι κατ’ εξοχήν συνεχιστές του έργου Του, διότι µόνο σε αυτούς είπε: «Εγώ εξελεξάµην υµάς, και έθηκα υµάς ίνα υµείς υπάγετε και καρπόν φέρητε, και ο καρπός υµών µένη» (Ιωάν.15,16). Μετά τη Ανάσταση Του, τους κατέστησε επίσηµα διαδόχους του έργου Του: «καθώς απεσταλκέ µε ο Πατήρ, καγώ πέµπω υµάς. Και τούτο ειπών ενεφύσησε και λέγει αυτοίς· λάβετε Πνεύµα Άγιον αν τινών αφήτε τας αµαρτίας αφίενται αυτοίς, αν τινών κρατήτε , κεκράτηνται» (Ιωάν.20,21). Στο όρος της Γαλιλαίας, όπου είχαν συναχθεί λίγο πριν την Ανάληψη τους είπε: «Πορευθέντες µαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντας αυτούς εις το όνοµα του Πατρός και του Αγίου Πνεύµατος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάµην υµίν» (Ματθ.28,19-20).
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός δεν επέλεξε τους Αποστόλους Του από την ελίτ της τότε αριστοκρατίας, ή από τις τάξεις των πολιτικά ισχυρών, των οικονοµικά δυνατών, ή τους κλειστούς κύκλους της διανόησης, διότι η διαφθορά, η κατάπτωση και η έπαρση ήταν και παραµένει το κύριο χαρακτηριστικό αυτών των ανθρώπων. Τους επέλεξε από τους άσηµους, αδύναµους και αγράµµατους ανθρώπους, οι οποίοι βίωναν την δυστυχία και την κακοδαιµονία της αµαρτίας καλλίτερα από τους πρώτους και καλλιεργούσαν έντονα στην ψυχή τους την προσδοκία της από το Θεό απολυτρώσεως. Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του Παύλου: «Επειδή γαρ εν τη σοφία του Θεού ουκ έγνω ο κόσµος δια της σοφίας τον Θεών,τα µωρά του κόσµου εξελέξατο ο Θεός ίνα τους σοφούς καταισχύνη, και τα ασθενή του κόσµου εξελέξατο ο Θεός ίνα καταισχύνη τα ισχυρά και τα αγενή του κόσµου και τα εξουθενηµένα εξελέξατο ο Θεός, και τα µη όντα, ίνα τα όντα καταργήση, όπως µη καυχήσηται πάσα σάρξ ενώπιον του Θεού.» (Α΄Κορ.1,21-29). Η άσηµη προέλευση των Αποστόλων είναι από τα πρωτοχριστιανικά χρόνια ως σήµερα σηµείο αναφοράς όλων των πολεµίων του Χριστιανισµού, ως δήθεν θρησκεία των παρακατιανών. Η σάπια ψευτοδιανόηση θα ήθελε έναν Χριστιανισµό «φιλοσοφικό», ο οποίος θα έδινε έναυσµα για ανώφελες συζητήσεις στους κλειστούς κύκλους των «πνευµατικών ανθρώπων», αποκοµµένο από τον αγιαστικό και σωστικό ρόλο της Εκκλησίας. Επειδή αυτός δεν ταιριάζει στα δικά τους µέτρα, γι’ αυτό απορρίπτεται και πολεµείται λυσσαλέα σε όλες τις εποχές! Το Άγ. Πνεύµα την ηµέρα της Πεντηκοστής (Πραξ.2ο κεφ.) µεταµόρφωσε τους άσηµους, δειλούς και αγραµµάτους ψαράδες σε σοφούς, πανίσχυρες προσωπικότητες, ολόφωτες υπάρξεις, οι οποίοι καταύγασαν την Οικουµένη.
Η συγκλονιστική εµπειρία της Αναστάσεως του Κυρίου και η επέλευση της δυνάµεως του Αγ. Πνεύµατος έδωσαν σε αυτούς αφάνταστη ορµή. ∆ιασκορπίστηκαν σε όλο τον κόσµο για να διαλαλήσουν το νέο, ελπιδοφόρο και σωτήριο µήνυµα της εν Χριστώ απολυτρώσεως του ανθρωπίνου γένους. Οι πυρωµένες από θείο ζήλο καρδιές τους και το φλογερό τους κήρυγµα έκαναν τις καρδιές των ανθρώπων να δονούνται από λαχτάρα για λύτρωση. Ο σπόρος του Ευαγγελίου ρίχνονταν από αυτούς τους άοκνους και θείους εργάτες σε κάθε µέρος της οικουµένης και αύξανε θεαµατικά. Τα σκοτάδια της πλάνης διαλύονταν µε το άκουσµα της ευαγγελικής αλήθειας. Οι δεισιδαίµονες τυραννικές αντιλήψεις παραµερίζονταν µπροστά στην πνευµατική ελευθερία του Χριστιανικού µηνύµατος. Έστρεψαν την ιστορία του κόσµου στον δρόµο της ανθρωπιάς, του πολιτισµού και της προόδου. Οι ταπεινοί και καταφρονηµένοι άνθρωποι της εποχής των, οι οποίοι δεν είχαν µεγαλύτερη αξία από εκείνη των ζώων, αναδείχτηκαν, χάρις στο κήρυγµα τους, ως ανθρώπινες αξίες ως ζωντανές εικόνες του Θεού! Η ανθρωπότητα και ο σύγχρονος πολιτισµός οφείλει µεγάλη ευγνωµοσύνη στους Αποστόλους. Ό,τι δεν κατόρθωσε η διανόηση και η δύναµη του αρχαίου κόσµου, το κατόρθωσε η χορεία των Αποστόλων του Χριστού. Όµως ο κόσµος όχι µόνο δεν εκτίµησε την προσφορά τους, αλλά το αντίθετο, έκαµε ό,τι µπορούσε για να µαταιώσει και να γκρεµίσει ό,τι εκείνοι έκτιζαν και το ίδιο συνεχίζεται και σήµερα. Το έργο των Αποστόλων συνεχίστηκε και συνεχίζεται δια των διαδόχων των. Σε κάθε µέρος, όπου ίδρυαν Εκκλησία, χειροτονούσαν επισκόπους και πρεσβυτέρους για να συνεχίσουν το έργο τους. Γράφει ο Ευαγ. Λουκάς στο βιβλίο των Πράξεων: «Χειροτονήσαντες δε αυτοίς πρεσβυτέρους κατ’ εκκλησίαν και προσευξάµενοι µετά νηστειών παρέθετο αυτούς τω Κυρίω, εις ον πεπιστεύκασι» (Πράξ.14,23). Αυτή η αδιάκοπη διαδοχή συνεχίζεται ως σήµερα και χαρακτηρίζεται ως αδιάκοπη διαδοχή προσώπων και πίστεως και γι’ αυτό ονοµάζεται η Εκκλησία µας Αποστολική.
Όλοι λοιπόν όσοι εργαζόµαστε στην Εκκλησία, κληρικοί και λαϊκοί συνεχίζουµε το έργο των Αποστόλων. Όλοι οι πιστοί του Χριστού προσκυνητές της Εορτής των Αποστόλων, των «Συνεργών του Χριστού» (Β΄Κορ.6,1), έχουµε χρέος να αποδίδουµε σε Αυτούς την αρµόζουσα τιµή, διότι η Εκκλησία µας είναι θεµελιωµένη πάνω σε αυτές τις µεγάλες προσωπικότητες. Το βεβαιώνει ο Ευαγγ. Ιωάννης, ο οποίος είδε στην Αποκάλυψη την Θριαµβεύουσα εν Ουρανοίς Εκκλησία, θεµελιωµένη επί «θεµελίους 12 και επ’ αυτών 12 ονόµατα των 12 Αποστόλων του Αρνίου» (Αποκ.10,21).Να µιµηθούµε την πίστη και τη ζωή τους. Αµήν.
Επιμέλεια †Αρχιμ. Σπυρίδωνος Κατραμάδου