ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ, 20 NOEMBΡIOY 2020
«ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ ΕΝΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΠΙΣΤΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ
Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΜΑΣ †ΗΛΙΑΣ ΔΗΜΑΚΟΥΛΕΑΣ»
«ΜΙΚΡΟ ΑΝΤΙΔΩΡΟ ΕΙΛΙΚΡΙΝΟΥΣ ΣΕΒΑΣΜΟΥ & ΑΓΑΠΗΣ»
( ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΗΣ ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΕΙΣΟΔΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ)
( Η Κηδεία και η ταφή θα γίνουν τη Δευτέρα 23 Νοε 2020 στις 12.00 στο Δημοτικό Κοιμητήριο της πόλης μας )
Η εξ επιγείων αναχώρηση σήμερα 20.11.2020 του εκλεκτού και αρχοντικού αγαπητού φίλου και ενορίτη μας, Αειμνήστου Αναγνώστου Ηλία Δημακουλέα εκ Μάνης, δάκρυα πλημμυρίζει τους οφθαλμούς και θλίψη τις καρδιές όλων μας.
Η Πόλη μας, μέσα στην καρδιά του Φθινοπώρου, αλλά και η Εκκλησία μας με το ιλαρό και θερμό φως της προσευχής της, στερουμένη της ευλογημένης τακτικής επί της γης παρουσίας Αυτού, αισθάνεται πτωχότερη για την αναχώρηση και για την φυσική σιγή του.
Βιάστηκε ο Ηλίας μας, ως άλλος πρόδρομος να εισοδεύσει μία μέρα νωρίτερα στον Ουρανό και δικαιολογημένα να εορτάσει, χωρίς τον φόβο του κορονοιού από εκεί από τον Ουρανό την Μεγάλη Θεομητορική Εορτή των Εισοδίων της Παναγίας μας και να τιμήσει εκεί στο Θρόνο Της, μαζί με την αείμνηστη Μητέρα του που υπέρ αγαπούσε, σεβόταν και τιμούσε και με την αείμνηστη Αδελφή του Μαρία την Κυρία μας Θεοτόκο. Και ήταν και αυτό ένα ακόμα δώρο στα τόσα της Παναγίας μας προς τον Ηλία αφού σε Αυτήν την Κυρία Θεοτόκο εκείνος είχε αφιερώσει όλη την ζωή, την διακονία και την αφοσίωσή του.
Η Θριαμβεύουσα των Αγγέλων και των Αγίων Εκκλησία, όπως και ο σημερινός αττικός ουρανός, υποδεχόμενη την μακάρια ψυχή του,προετοιμάζουν θέση τιμητική και αξιόζηλο, δια τον φιλάνθρωπο και φιλόθεο, τον τίμιο και ακάματο εργάτη έναν πνευματικό εργάτη προς την Πατρίδα, την πόλη, τους χιλιάδες μαθητές που είχε κατά την διακονία του ως Θεολόγος Εκπαιδευτικός και μετέπειτα Γενικός Επιθεωρητής Μέσης Εκπαιδεύσεως αλλά κυρίως τον εθελοντή ιεροψάλτη στη διακονία στο Ι. Αναλόγιο και στον Άμβωνα της Εκκλησίας μας .
«Πιστός άχρι θανάτου» κατά τον λόγο του ουρανοβάμονος Απ. Παύλου, τον οποίο θαύμαζε και μελετούσε, όσο λίγους, εξέρχεται αρχοντικά ο αείμνηστος Ηλίας Δημακουλέας ως άλλος Αβραάμ «του οίκου και της συγγενείας του», για να λάβει εκ χειρός του ζωής και του θανάτου έχοντος την εξουσία «τον στέφανον της ζωής», «ον ητοίμασε ο Κύριος τοις αγαπώσιν αυτόν» και αγάπησε όσο λίγοι τον Κύριο μας και την Εκκλησία Του.
Αγωνίστηκε, μετά πάθους, όσο λίγοι, υπέρ του κάλλους και της ευταξίας της Ενορίας μας και υπήρξε υπήκοος σε κάθε κανόνα και τάξη της Εκκλησίας. Άριστος συνεργάτης, εκ κοιλίας μητρός του, με τον Ιερό Κλήρο, σοβαρός, ευπρεπής, συνεπής, ευσυνείδητος, γινόταν σε κάθε Ι. Ακολουθία της Εκκλησίας, ιδιαιτέρως στη Θ. Μυσταγωγία, αλλά και σε κάθε ενοριακή δράση, ο σεμνός συνοδοιπόρος του Λειτουργούντος, Διδάσκοντος και Διοικούντος ιερέως, μια ευλαβική θετική παρουσία μέσα στη ποιμαντική ζωή και στις ποιμαντικές δράσεις της Ενορίας, που έλκυε με την καλή συμπεριφορά του και την ευγένεια και αγιότητα της ψυχής του όλους οι οποίοι στο σεμνό πρόσωπό του έβλεπαν τον σεμνό, σοφό, απλό, ανεπιτήδευτο και γελαστό άνθρωπο του Θεού, πάντα μία συναισθηματική καρδιά πνευματική, αλλά και μία καρδιά και παρουσία συνειδητής συμμετοχής στα ιερουργούμενα και στα τελούμενα της ζωής της Εκκλησίας και της Ενορίας μας.
Σεβαστικότατος και πάντα υπάκουος πρώτα από όλα προς τον Πρόεδρο και Πνευματικό του Πατέρα την ελαχιστότητά μου, κέρδιζε με την ευγένεια του ήθους του, την λιπαρή θεολογική, Φιλοσοφική και λοιπή κοινωνική παιδεία και γνώση του και με το μουσικό του τάλαντο τη βαθειά εκτίμηση και την πατρική αγάπη όλων, ιδιαιτέρως και πάλι της ελαχιστότητάς μου, που όλα αυτά τα χρόνια από του έτους 2003 που με αξίωσε ο Θεός και η Παναγία να έλθω και διακονήσω ως Προϊστάμενος τον ευλογημένο αυτό χώρο μου συνδέθηκε με το ιερόν επιτραχήλιο μου και μου συμπαραστάθηκε σε όλα όσο και οι φυσικοί μου γονείς γι αυτό και καυχώμαστε δίκαια για το κόσμημα αυτό του ανθρώπου του Θεού και πολυτιμοτάτου συνεργάτου μας στο Ναό και στην Εκκλησία μας.
Πρότυπο και παράδειγμα καλού και ενσυνείδητου Εκπαιδευτικού, καλού Ιεροψάλτου στην όχι εύκολη και εθελοντική για πάρα πολλά χρόνια διακονία του προς τον Ναό, την εκούσια προσφορά του πολύτιμου προσωπικού χρόνου του για την διόρθωση και επιμέλεια του Ενοριακού Φυλλαδίου, αλλά και των χρημάτων που εξ ιδίων του διέθετε, φανερά και αφανή, μέσα στην οικογένεια της Ενορίας και της Εκκλησίας εν γένει και υπήρξε σεμνός προς τους γεροντοτέρους, πατρικός προς τους νεωτέρους, ευγενής προς πάντας.
Δάσκαλος και Παιδαγωγός όνομα και πράγμα και πιστός ενορίτης με τον τρόπο της εναρέτου σεμνής και διακριτικής ζωής του, συνετός, συναισθηματικός και με βαθειά γνώση του έργου του, ποθούσε διακαώς να αναδείξει νέους συνεργάτες μιμητές του στο γεώργιο της Ενορίας δια την προαγωγή του έργου του Θεού, του αγιασμού δηλαδή των πιστών αλλά και της δόξης του Θεού. Γι΄ αυτό, φιλόστοργα αλλά και ανεπίφθονα, επεδίωκε οι νεότεροι να προβάλλονται, να αναδεικνύονται και να προκόπτουν. Χαιρόταν δε όσο τίποτα άλλο από το να συναναστρέφεται με σεμνούς και ιεροπρεπείς πιστούς και αφοσιωμένους, καθαρούς Κληρικούς της Εκκλησίας.
Οικογενειάρχης έντιμος, αξιοπρεπής, έχων την καλή μαρτυρία όλης της πόλεώς μας για την εξαιρετική οικογένειά του τα δύο του παιδιά τον Κων/νο και τον Ιωάννη και τον εγγονό του Ηλία , οικογένεια την οποία συν-δημιούργησε με την αγαπημένη σύζυγό του Χρυσούλα με αρχές και με ευσέβεια. Κράτησε την Οικογένεια του όλη με πίστη και την μεγάλωσε εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου, μαζί με την αγαπημένη του ομόζυγο Χρυσούλα για αυτό και μεταξύ των άλλων υπήρξε ένα από τα εκλεκτότερα και προσφιλέστερα μέλη της τοπικής κοινωνίας, της Εκκλησίας και πόλης μας.
Και τώρα ο αείμνηστος Ηλίας ο Αναγνώστης της Εκκλησίας μας Ηλίας πλήρης ημερών εξέλιπε από τη ματαιότητα των εγκοσμίων. «….Κατέλιπε τους δερματίνους χιτώνες, άφησε την μέλαινα και ζοφώδη του βίου θάλασσα. Αναχώρησε πλήρης ημερών και με πλήρη νοητική και ψυχική διαύγεια από τη «Στρατευομένη στη Θριαμβεύουσα Εκκλησία των πρωτοτόκων».
Ως αποσκευές του πήρε μαζί του την γνήσια ορθόδοξο πίστη και την ακάματη διακονία του για την Εκκλησία του Θεού, πήρε μαζί του το διακριτικό, τη φιλαδελφία, την αγάπη και την προσήνεια προς όλους.
Ως αποσκευές του πήρε μαζί του το διδασκαλικό του έργο, την αγάπη του με πάθος για την «Τάξη και το Τυπικό της τελέσεως της Θ. Λατρείας» στην Εκκλησία. Σαν φίλεργος μέλισσα, μέχρι και την παραμονή της ξαφνικής εκδημίας του μελετούσα, σκεπτόταν φιλοσοφούσε, έγραφε, προσευχόταν και είχε πάντα μία καλή κουβέντα να πει με όποιον μιλούσε, αφού λόγω της πανδημίας είχε αυστηρά εγκλειστεί και περιοριστεί μόνο στην οικία του.
Ως αποσκευές του πήρε μαζί του ως εφόδιο για την προς τα άνω πορεία και ο,τι καλό πνευματικά καλλιεργήθηκε και δημιουργήθηκε στον τόπο μας και την Ενορία μας και όλες τις πολλές φιλανθρωπίες του προς πολλούς οι οποίοι οφείλουν να τον ευγνωμονούν για όσα καλά, χωρίς αντάλλαγμα και δανεικά, τους έκανε ευεργετώντας τους καθημερινά, συχνά και αθόρυβα.
Ο Ι. Καθεδρικός Ναός της Παναγίας μας, ο Ναός του, που πάντοτε ευλαβείτο, τιμούσε, διακόνησε, ενίσχυσε οικονομικά και ηθικά και που τον ξεδιψούσε πνευματικά θα συνεχίσει να τον μνημονεύει με απέραντο σεβασμό, γιατί ο Ηλίας εργαζόταν σε όλη την επί της γης παρουσία του μόνο για τη δόξα του Θεού και τη πρόοδο του τόπου μας. Γνήσια και ανυπόκριτα αγαπούσε.
¨Ολα, παντού και πάντοτε, θα μιλούν, σε μας για τη ζωντανή παρουσία του ανάμεσά μας, στον Άγιο Θεό για την αιώνια παρουσία του στην κοινωνία των σεσωσμένων.
Ως τελευταία του πολύτιμη αποσκευή παίρνει μαζί του το ύστατο άθλημα της φυσικής αδυναμίας και εξασθενείας εκ γήρατος, άθλημα στο οποίο αγωνίσθηκε με θαυμαστή καρτερία, γενναιότητα και δοξολογική διάθεση, ζητώντας τις προσευχές όλων και «αφορών εις τον της πίστεως Αρχηγό και τελειωτή Ιησούν». Ανήλθε τον προσωπικό Γολγοθά της ζωής του με μοναδικό θάρρος και ελπίδα που πάντοτε διέθετε και τα οποία αντλούσε συνεχώς από την ακράδαντη και αδιαπραγμάτευτη πίστη του και την εμπιστοσύνη του στον Αναστάντα Χριστό και στην μεγάλη Μάνα μας την Κυρία Θεοτόκο.
Δίδαξε με το παράδειγμά του την πνευματική ανδρεία. Βίωσε και πρόβαλε στην πράξη, την ζωή της Παναγίας, τους βίους και τις αρετές των Αγίων Προφητών, των Αγών Αποστόλων και των Μεγάλων Πατέρων και Διδασκάλων τους Οποίους είχε ως πρότυπα στην ζωή του αλλά και τα μαρτύρια των Αγίων, ως τρόπο ζωής και μαζί με όλα αυτά την άδολη και δυνατή αγάπη του για την Πατρίδα, ως γνήσιο τέκνο Της Έλληνας και Χριστιανός με επίγνωση.
Ἠδη, κατέπαυσε πλέον και μετεκλήθη υπό του Κυρίου στην επουράνιο Ιερουσαλήμ την οποία όμως πραγματικά και όχι φιλοσοφικά ποθούσε και για την οποία στη πράξη και με έργα κοπίασε και προετοίμασε τον εαυτόν του με εκκλησιαστική συνείδηση για την τελική έξοδό . «Ως τω Κυρίω έδοξεν ούτω και εγένετο. Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον».
Κατά την ιερή αυτή ώρα που γράφονται οι απλές αυτές καρδιακές λίγες σκέψεις, ως ένα ευλαβικό αντίδωρο ευγνωμοσύνης στο πρόσωπό Σου αδελφέ μας Ηλία, Σου αποδίδουμε όλοι μας Κληρικοί και Λαικοί , όσοι σε γνωρίσαμε και ειλικρινά σε αγαπήσαμε Άγιε Αναγνώστα μας το ύστατο χαίρε.
Το όνομά σου θα περιφέρεται με ευγνωμοσύνη και ευχαριστίες στα χείλη , στην καρδιά, στη σκέψη και στις προσευχές μας. Συ δε, της Ουρανίου πλέον Σκηνής κληρονόμος εύχου και υπέρ της Ενορίας και της Εκκλησίας μας αλλά και υπέρ όλων όσων θρηνούν και λυπόνται, κατά άνθρωπον, για την φυσική στέρησή σου, πλέον, από κοντά μας.
Πατέρες και Αδελφοί μας, Αυτόν τον ξεχωριστό Άνθρωπο, που έζησε, ύμνησε, εργάστηκε, έγραψε, μίλησε και δίδαξε, με έργα και λόγια για τον Θεό, την Παναγία, τους Αγίους και την Φύση, γνήσιο χαριτωμένο δημιούργημα του Θεού και που έφυγε αναστάσιμα και όρθια, όχι μόνο του ευχόμαστε αλλά και έντονα προσευχόμαστε και διατηρούμε βεβαία την ελπίδα πως θα τον αναπαύσει ο Θεός «εν χώρα ζώντων…όπου ήχος καθαρός εορταζόντων». Όχι πλέον «δι ἐσόπτρου και εν αινίγματι», αλλά πρόσωπο προς πρόσωπο θα παρίσταται ενώπιον του Θρόνου της Μεγαλωσύνης, περί τον Οποίον «χίλιαι χιλιάδες και μύριαι μυριάδες Αγίων Αγγέλων αεάνως παρίστανται και δοξολογούν».
Μέσα στον θείο αυτό Χορό είθε και ο μακάριος Αναγνώστης ΗΛΙΑΣ ΔΗΜΑΚΟΥΛΕΑΣ να καταταχθεί, ενώνοντας την ζωή του με αυτές των Αγγελικών Δυνάμεων, συνεχίζοντας όπως επί χρόνια είτε από το Ι. Αναλόγιο, είτε από το επί της γης Θυσιαστήριο, υμνολογώντας στην Ουράνια Θεία Λειτουργία τον Κύριο της Δόξης, τον Οποίον ναι παιδιόθεν αγάπησε και υπηρέτησε εδώ στη γη και να συναυλίζεται με τον άγγελο της καρδιάς του την αγαπημένη του Μητέρα, την αδελφή του και τους λοιπούς κεκοιμημένους συγγενείς και φίλους κατά σάρκα και πνεύμα ως και με τον αείμνηστο πατέρα μου Ευάγγελο τον οποίο τίμησε με την πολύχρονη φιλία του.
Εκείνος δε, ο Αναστάς Κύριος , ο Πρωτότοκος των νεκρών, ο Ων και ο Ην και ο Ερχόμενος, ο Νυμφίος της καρδιάς και ζωής του, να τον υποδεχθεί στην αιώνια και μόνιμη Πατρίδα, πραΰνοντας τον δικαιολογημένο πόνο όλων μας και ιδιαιτέρως του Κυρηναίου της ζωής του της πεφιλημένης συζύγου του Χρυσούλας και των τέκνων και εγγονού του, όπως κατέπαυσε τον θρήνο των Μυροφόρων με την Ανάστασή Του.
Αδελφέ, Πατέρα και Φίλε αγαπημένε, Αναγνώστη, Ηλία Δημακουλέα
Σε ευχαριστούμε για τη γνωριμία και την αληθινή φιλία την οποία είχαμε μαζί σου και για τα όσα ακούσαμε και διδαχθήκαμε από το σοφό στόμα και κυρίως τη ζωή σου. Σε ευγνωμονούμε για τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, τα οποία είδαμε να στολίζουν το πρόσωπό σου και ιδιαιτέρως για το ακατάκριτο της προσωπικότητάς σου.
Τώρα αποδεσμευμένος από την ύλη θα συνεχίσεις να ψάλλεις μαζί με τους Πατέρες, τους Μάρτυρες και τους Οσίους της εν Ουρανοίς Πολιτείας την Θ. Λειτουργία στο Θρόνο του Εσφαγμένου Αρνίου Χριστού. Να θυμάσαι και εμάς σε παρακαλούμε, και να μας μνημονεύεις εκεί στο Θρόνο της Πλατυτέρας, της Κυρίας Θεοτόκου, εκεί στην Ουράνια Εκκλησία που θα ευφραίνεσαι αιωνίως. Το όνομά σου, αδελφέ Πατέρα και φίλε αγαπητέ Ηλία , είναι ήδη γραμμένο όχι μόνο στα Δίπτυχα του Ιερού τούτου Ναού που έδεσες με την ζωή σου, αλλά κυρίως στην καρδιά μας. Θα σε θυμόμαστε, όπου και αν βρεθούμε και όπου και αν ζούμε παντού και πάντοτε,
Αιωνία σου η μνήμη, τετιμημένε και αγαπητέ Φίλε, Πατέρα Αναγνώστη ΗΛΙΑ ΔΗΜΑΚΟΥΛΕΑ ασπάζομαι ως εκπροσώπου όλων με ευγνωμοσύνη, υιικώς το Άγιο Χέρι σου. Αιωνία σου η μνήμη
Ο ΙΕΡ. ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΟΣ ΤΟΥ Ι. ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΥ ΝΑΟΥ
┼ Α Ρ Χ Ι Μ Α Ν Δ Ρ Ι Τ Η Σ
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΤΡΑΜΑΔΟΣ
ΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
( Η Κηδεία και η ταφή θα γίνουν τη Δευτέρα 23 Νοε 2020 στις 12.00 στο Δημοτικό Κοιμητήριο της πόλης μας )
Εσπερινός 20 Νοε 20, Ομιλία π. Σπυρίδωνος Κατραμάδου 00:42:47 και Τρισάγιο στη μνήμη του Ηλία Δημακουλέα 00:55:36
