Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ΚΑΝΕΝΑ
Κήρυγμα της Κυριακής 31 Ιαν 2021 από τον Πανοσιολογιώτατο π. Σπυρίδων Κατραμάδο.
Ευαγγελικό Ανάγνωσμα
Τῷ καιρῷ εκείνω, διήρχετο ὁ Ἰησοῦς τὴν Ἱεριχώ· καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι καλούμενος Ζακχαῖος, καὶ αὐτὸς ἦν ἀρχιτελώνης, καὶ οὗτος ἦν πλούσιος, καὶ ἐζήτει ἰδεῖν τὸν Ἰησοῦν τίς ἐστι, καὶ οὐκ ἠδύνατο ἀπὸ τοῦ ὄχλου, ὅτι τῇ ἡλικίᾳ μικρὸς ἦν. Καὶ προδραμὼν ἔμπροσθεν ἀνέβη ἐπὶ συκομορέαν, ἵνα ἴδῃ αὐτόν, ὅτι ἐκείνης ἤμελλε διέρχεσθαι. Καὶ ὡς ἦλθεν ἐπὶ τὸν τόπον, ἀναβλέψας ὁ Ἰησοῦς εἶδεν αὐτὸν καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ζακχαῖε, σπεύσας κατάβηθι· σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι. Καὶ σπεύσας κατέβη, καὶ ὑπεδέξατο αὐτὸν χαίρων. Καὶ ἰδόντες πάντες διεγόγγυζον λέγοντες ὅτι παρὰ ἁμαρτωλῷ ἀνδρὶ εἰσῆλθε καταλῦσαι. Σταθεὶς δὲ Ζακχαῖος εἶπε πρὸς τὸν Κύριον· ἰδοὺ τὰ ἡμίση τῶν ὑπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοῖς πτωχοῖς, καὶ εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλοῦν. Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς ὅτι σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο, καθότι καὶ αὐτὸς υἱὸς Ἀβραάμ ἐστιν. Ἦλθε γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλός.
Το Κείμενο
« Δεύτε και ημείς, άσμασιν ενθέοις, Χριστώ συναντηθώμεν, και δεξώμεθα αυτόν, ου το σωτήριον ο Συμεών εώρακεν.». Με αυτούς τους λόγους ο υμνωδός της Εκκλησίας μας καλεί να εισοδεύσουμε στο εσώτερο, στο κάλλος της μεγάλης Δεσποτοθεομητορικής Εορτής της Υπαπαντής του Κυρίου μας. Με αυτούς τους λόγους καλούμαστε να προσεγγίσουμε το Εκκλησιαστικό βάθος της Εορτής και να αντλήσομε σωτηριώδη νοήματαμηνύματα από την συνάντηση του Δικαίου Συμεών του Θεοδόχου με τον Χριστό, με την ανεπανάληπτη «προσδοκία των εθνών», με το τέλειο «πλήρωμα του νόμου», με τον Μοναδικό Λυτρωτή της ανθρωπότητας.
Αρχικά, η Εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου εορταζόταν στις 14 Φεβρουαρίου. Ήταν μια μικρή θρησκευτική εορτή, την οποία ΑΝΗΓΑΓΕ ΣΕ ΔΕΣΠΟΤΙΚΗ ο Ιουστινιανός το 542μ.Χ και επέβαλε να εορτάζεται στις 2 Φεβρουαρίου, προκειμένου να ζητήσει τη μεσιτεία του Κυρίου για ένα θανατηφόρο λοιμό που είχε ενσκήψει στην επικράτειά του και οι άνθρωποι πέθαιναν κατά χιλιάδες Μία περίοδος μακραίωνης αναμονής φτάνει στο τέλος με την μεγάλη Εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου. Η ανθρωπότητα, στο πρόσωπο του Συμεών, συναντά και εναγκαλίζεται τον αναμενόμενο Μεσσία, τον Σωτήρα και Λυτρωτή Χριστό. Με την Εορτή των Χριστουγέννων ο Χριστός κάνει την είσοδό Tου στην ιστορία της ανθρωπότητας και έτσι ξεκινά την εφαρμογή του προαιωνίου σχεδίου Του για την σωτηρία του κόσμου. Σήμερα όμως μέσα από την Υπαπαντή, την συνάντηση δηλαδή του Κυρίου με τον Συμεών επίσημα πλέον κλείνει αυτό το κεφάλαιο της αναμονής των ανθρώπων για την λύτρωση από την αμαρτία. Η Παναγία μαζί με τον μόλις 40 ημερών Ιησού Χριστό και τον Ιωσήφ επισκέπτεται τον Ναό των Ιεροσολύμων προκειμένου να εκπληρώσει αυτό που όριζε ο Μωσαϊκός Νόμος, την αφιέρωση δηλαδή του πρωτότοκου αγοριού κάθε οικογένειας στον Θεό. Εκεί τους περιμένει ο Συμεών ο οποίος είχε λάβει, σύμφωνα με την Ευαγγελική περικοπή, χρησμό από το Άγ Πνεύμα να μην φύγει από αυτόν τον κόσμο πριν συναντήσει τον Χριστό. Και ο Θεός τήρησε την υπόσχεσή Του. Ο Θεός δεν είναι σαν τους ανθρώπους, που άλλα σκέπτονται άλλα λένε, άλλα υπόσχονται και άλλα κάνουν. Έτσι πέρασε ο Πρεσβύτης Συμεών το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Ο δίκαιος αυτός άνθρωπος, περιμένει με υπομονή & λαχτάρα την μεγάλη συνάντηση με τον Σωτήρα, και η αναμονή αυτή φτάνει στο τέλος της. Η Παναγία εισέρχεται στον Ναό κρατώντας τον Χριστό στα χέρια Της. Εκεί τους υποδέχεται ο Συμεών ο οποίος αντιλαμβάνεται ποιο είναι το Θ. Βρέφος που έχει μπροστά του. Με ευλάβεια το παίρνει στην αγκαλιά του αναφωνώντας την μεγαλειώδη φράση που ακούμε σε κάθε Εσπερινό: «Νυν απολύεις τον δούλον σου δέσποτα κατά το ρήμα σου εν ειρήνη…». Ο Συμεών με καρδιά πλημμυρισμένη από χαρά
και ευλογία της μεγάλης συνάντησης με τον Χριστό ζητά να φύγει από τον κόσμο. Δεν αισθάνεται ότι υπάρχει λόγος να ζει. Δέχθηκε το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να δεχθεί ο άνθρωπος τον Χριστό. Ήρθε σε απόλυτη κοινωνία με τον Κύριο της δόξης. Το μόνο που επιθυμεί είναι η αναχώρησή του από τον κόσμο για να συνεχίσει να ζει και να συναναστρέφεται με τους δικαίους και τον Σωτήρα του στην Βασιλεία των Ουρανών. Το πρώτο πρόσωπο του Συμεών προβάλει μέσα από την σημερινή εορτή ως ζωντανό παράδειγμα που καλούμαστε να ακολουθήσουμε. Ο Συμεών μας καλεί σε αυτή την προσμονή και λαχτάρα για την συνάντηση με τον Χριστό. Κάθε φορά που βρισκόμαστε στην Θ. Λειτουργία έχουμε την μεγάλη δυνατότητα της Υπαπαντής της συναντήσεως και ενώσεως μας με τον Χριστό μέσα από την κοινωνία μας με το Σώμα και το Αίμα Του. Πολλές φορές όμως δεν ανταποκρινόμαστε θετικά στην συνάντηση. Οι περισσότεροι προσερχόμαστε χωρίς επίγνωση του τι είναι η Θ. Κοινωνία. Η πανδημία απέδειξε του λόγου το αληθές…»
«Κάθε φορά που βρισκόμαστε στην Θ. Λειτουργία έχουμε την δυνατότητα της συναντήσεως και γνώσεως μας με τον Χριστό μέσα από την κοινωνία μας με το Σώμα και τo Αίμα Του.
Πολλές φορές όμως δεν ανταποκρινόμαστε θετικά στην συνάντηση αυτή αφού οι περισσότεροι προσερχόμαστε χωρίς επίγνωση του τι είναι η Θ. Κοινωνία Αυτό συμβαίνει διότι στη καρδιά μας δεν υπάρχει αυτή η προσμονή για την μεγάλη συνάντηση με τον Χριστό, όπως υπήρχε στην καρδιά τουΣυμεών, αλλά μένουμε περισσότερο σε μία πίστη στο Χριστό επιδερμικά, επιφανειακά και επιπόλαια καιζούμε την πίστη και τη σχέση μας με τον Χριστό επιπόλαια. Αξίζει να μιμηθούμε τον Πρεσβύτη Συμεών,που μάλιστα ούτε έζησε, ούτε έμαθε, ούτε διδάχθηκε μέσα στην περίοδο της Χάριτος της Εκκλησίας μας,που εμείς ζούμε εξ απαλών ονύχων και συνεπώς οφείλουμε να κρατάμε μέσα μας ζωντανή την ανάγκηγια την όσο πιο συχνά γίνεται συνάντησή μας δια της συμμετοχής μας σε κάθε Θ. Ευχαριστία με τονΛυτρωτή Κύριό μας. «Δεῦτε καί ἡμεῖς, ἃσμασιν ἐνθέοις, Χριστῷ συναντηθῶμεν, καί δεξώμεθα αὐτόν,οὐ τό σωτήριον ὁ Συμεών ἑώρακεν». Κάθε φορά που το Άγ. Ποτήριο εξέρχεται της Ωρ. Πύλης είναιγια όλους μας μία μοναδική ευκαιρία Υπαπαντής-ένωσης μας με τον Χριστό. Είναι καθήκον μας,κατά τον Μ. Αθανάσιο, να μοιάσουμε με τον Συμεών. Πρέπει να συναντήσουμε τον Χριστό στο Αγ.Ποτήριο, με σωφροσύνη, καθαρότητα, ακακία, αμνηστία, και γενικώς με φιλοθεΐα και φιλανθρωπία.Δεν μπορεί κανείς με άλλο τρόπο να συναντήσει τον Χριστό. Ας εμπνεόμαστε από το πρόσωπο τουΣυμεών ώστε να ζούμε σε συνεχή αναμονή, συνεχή συνάντηση με τον Χριστό, και να μπορούμε και εμείςμε παρρησία και έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να αναφωνούμε το «Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλον σουΔέσποτα…».
Στη μεγάλη αυτή Εορτή βασική κεντρική θέση κατέχει το πρόσωπο της Παναγίας, Μητέρας όλωνμας. Με τις σκέψεις μας προς Αυτήν θα ολοκληρώσουμε το κήρυγμα μας και σε Αυτή θα στρέψουμε τονου και τα αισθήματα μας. Να Της εκφράσουμε την αγάπη μας και ότι καρδιακό κινεί τα χείλη. ΟΧριστός είναι η εικόνα του Τριαδικού Θεού. Η Παναγία είναι εικόνα της Εκκλησίας, εικόνα της νέαςδημιουργίας, εικόνα της έσχατης δόξας. Η Παναγία αποτελεί την ανακεφαλαίωση και την προσωποποίησηόλου του κόσμου. Ότι καλό έχει να δείξει ο κόσμος από την δημιουργία του μέχρι την κατάργησή του απότον Θεό, είναι η Παναγία. Στο πρόσωπο Της, πρόσωπο παγκόσμιου ανθρώπου, βρίσκει ο κόσμος όλοςκαι καθένας μας την αληθινή παρουσία και καταξίωση του. Γι” αυτό η Παναγία είναι «η παγκόσμιοςχαρά» , «η παγκόσμιος δόξα». Είμαστε στο Ναό Της γιατί αγαπούμε την Παναγία. Αισθανόμαστεδιαρκώς την Θεομητορική παρουσία Της, μία παρουσία η οποία νικά το θάνατο, καταργεί τις αποστάσειςκαι γεμίζει τα πάντα παρηγοριά και ελπίδα. Εκείνη είναι η Δέσποινα του κόσμου, η σκέπη τηςανθρωπότητας, η ακαταίσχυντος προστασία μας , η Μητέρα όλων των παιδιών του Θεού & Μητέρα τουΕσταυρωμένου και όλων ημών των πιστών στον Υιό Της των μετανοούντων, για τους οποίους υπάρχει ηΕκκλησία και τελείται και θα τελείται μέχρι στης συντέλειας των αιώνων η Θ. Λειτουργία. Εκείνη, είναι οκαλύτερος προστάτης στα βήματα και προβλήματά μας. Σε αυτή την προβληματισμένη από τα αδιέξοδακαι κουραστικά άρρωστη εποχή, η Παναγία είναι μία σκιά και μας ξεκουράζει, η σκιά της μεγάληςαγάπης Της. Σ” αυτήν την σκιά, σ” αυτήν την σκέπη όλοι έχουμε θέση. Εκείνη, ακόμη και όταν εκούσια ηακούσια συχνά την εγκαταλείπομε, δεν μας αφήνει μόνους. Ακόμη και όταν παραθεωρούμε η καιειρωνευόμαστε τις αρετές που βίωσε (παρθενία-καθαρότητα-υπακοή-πίστη) και ακόμη περισσότεροόταν βγάζουμε την εικόνα Της από την ζωή και τα σπίτια μας για να τοποθετήσουμε στο εικονοστάσιτης καρδιάς μας τα είδωλα που μας προσφέρει ο κόσμος, μας συγχωρεί, και αναμένει να μετανοήσομεειλικρινά και να επιστρέψουμε.
Με ιερό δέος, ανασασμούς αιωνιότητας και κραδασμούς εσωτερικής βαθειάς αναφοράς στηνΠαναγία ανεβαίνει στα δικά μας χείλη ο χαριστήριος-ικέσιος ύμνος « ΘΕΟΤΟΚΕ Η ΕΛΠΙΣ ΠΑΝΤΩΝΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ. ΣΚΕΠΕ ΦΡΟΥΡΕΙ ΦΥΛΑΤΕ ΤΟΥΣ ΕΛΠΙΖΟΝΤΑΣ ΕΙΣ ΣΕ.» Και αναπέμπομεστην Υπέρμαχο Στρατηγό να κατευθύνει τα βήματά μας, να μας εμψυχώνει για να πολεμήσομε πνευματικάτον αόρατο πόλεμο που διεξάγεται εναντίον μας από τους εξωτερικούς και εσωτερικούς πειρασμούς:
« Υπεραγία Θεοτόκε, της ζωής μας χαρά και ελπίδα. Η «αἰτία τῆς τῶν πάντων θεώσεως». Σου
ζητούμε να μην παύσεις να μεσιτεύεις στον Υιό σου και Θεό για τον αγιασμό και την σωτηρία μας, «ὃτι πολύ
ἰσχύει δέησις Μητρός πρός εὐμένειαν Δεσπότου. Σου δίνουμε την υπόσχεσή ότι παρά τους ποικίλουςπειρασμούς εμείς θα συνεχίσουμε μέσα στην Εκκλησία την προσπάθεια για να είμαστε συνδεδεμένοι με τονΥιό Σου και με Σένα Κυρία Θεοτόκε και θα προσπαθήσουμε να γίνομε μέτοχοι της μεγάλης Συναντήσεωςστην χαρά της ουράνιας βασιλείας Του έτσι όπως Εκείνος ο Παράκλητος κατευθύνει την πορεία τηςσωτηρίας μας. Ευχηθείτε Αδελφοί, με τις πρεσβείες Αυτής, είθε να γίνει ουσιαστική κίνηση και πράξη τηςζωής μας το «Δεῦτε Χριστῷ συναντηθῶμεν, καί δεξώμεθα αὐτόν». Και τότε να είμαστε απολύτωςβέβαιοι ότι το τέλος αυτής της συνάντησης και της ΥΠΑΠΑΝΤΗΣ είναι η λύτρωση και η σωτηρία εκ τουθανάτου των ψυχών και των σωμάτων μας, η Ανάστασή μας, για να συνεχισθεί και αιώνια η ευφροσύνηκαι η χαρά που αισθανόμαστε και ζούμε και τώρα και πάντα. Αμήν