ΓΙΟΓΚΑ ΑΚΙΝΔΥΝΗ ΜΕΘΟΔΟΣ ΓΙΑ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΙΑ
΄Η ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΤΕΧΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ;
†Π. ΣΩΤΗΡΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΟΥΛΙΑ
Το προσωπείο μας θρησκευτικής τεχνικής Ένα φαινόμενο, που επεκτείνεται συνεχώς στην εποχή μας και προσλαμβάνει μεγάλες διαστάσεις, είναι η διείσδυση της λεγόμενης ανατολικής «πνευματικότητας» στις χριστιανικές ή εκκοσμικευμένες κοινωνίες του δυτικού κόσμου.
Από τη στιγμή που το αποκρυφιστικό κίνημα της «Νέας Εποχής» υιοθέτησε βασικές αντιλήψεις και τεχνικές του Ινδουισμού και του Βουδισμού, όπως η μετενσάρκωση, το κάρμα, ο διαλογισμός, η γιόγκα κ.α., και τις προωθεί σε κάθε κατεύθυνση, τα στοιχεία αυτά, ακόμη και στην Ελλάδα, τείνουν να γίνουν μέρος της καθημερινότητας, αφού γίνονται αποδεκτά από όλο και περισσότερους συνανθρώπους μας. Το πρόβλημα είναι ότι δεν μεταφέρονται όπως πραγματικά είναι, δηλαδή αντιλήψεις, τεχνικές ή ακόμη και ως πράξεις λατρείας μίας άλλης θρησκείας ριζικά ασύμβατης με τον Χριστιανισμό, αλλά εμφανίζονται με κάθε είδους προσωπεία, προσαρμοσμένα στα χριστιανικά ή κοσμικά πρότυπα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα θρησκευτικής τεχνικής, που εμφανίζεται με το προσωπείο ακίνδυνης και ευεργετικής μεθόδου, είναι η γιόγκα, με την οποία θα ασχοληθούμε. Η εν λόγω τεχνική προωθείται σήμερα από μέσα ενημερώσεως, εφημερίδες, περιοδικά, ειδικά έντυπα, ομάδες, οργανώσεις και μεμονωμένα πρόσωπα (γκουρού, δασκάλους της Ανατολής), ως είδος γυμναστικής, μέθοδος χαλάρωσης και ευεξίας κ.λπ. Γυμναστήρια και κέντρα ομορφιάς την εντάσσουν στα προγράμματά τους, αγνοώντας σε πολλές περιπτώσεις τι πραγματικά είναι. Ειδικότερα, η γιόγκα εμφανίζεται συνήθως, α) ως είδος γυμναστικής, που ωφελεί το σώμα, αλλά ωφελεί εξίσου και το «πνεύμα», β) ως μέθοδος εντελώς ακίνδυνη για τον άνθρωπο, αλλά και ευεργετική, τα «θετικά» αποτελέσματα της οποίας κατοχυρώνονται, δήθεν, και επιστημονικώς, και γ) ως μέθοδος, που δεν έχει καμία σχέση με τη θρησκεία, άρα μπορεί να την ασκεί άνετα οποιοσδήποτε, ακόμη και ο συνειδητός Χριστιανός.
Σε μια πρόχειρη αναζήτηση στο διαδίκτυο, διαβάζουμε σε ιστοσελίδες που την προωθούν: «Η γιόγκα δυναμώνει το σώμα, ηρεμεί το νου και είναι κατάλληλη για όλους, ακόμη και για εκείνους που δεν έχουν γυμναστεί ποτέ». «Θεωρείται … ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να αποβάλλεις το στρές της καθημερινότητας και να νιώσεις ηρεμία και γαλήνη, κάτι που δεν παίρνεις από ένα πρόγραμμα άρσης βαρών». «Η γιόγκα είναι μια αρχαία επιστήμη και φιλοσοφία, που πλέον αναγνωρίζεται και από τη σύγχρονη δυτική ιατρική». «Επικεντρώνεται στην σωματική υγεία και νοητική ευεξία». «Δεν έχουμε καμία σχέση με τη Θρησκεία, τον Αποκρυφισμό ή μαύρη μαγεία και άλλα».
Απαριθμούνται τα «ευεργετικά» της αποτελέσματα και προβάλλεται ως λύση των προβλημάτων: «Η γιόγκα σε κάνει παραγωγικό, αυξάνει την ενέργειά, ενισχύει το μεταβολισμό, σε χαλαρώνει και σε βοηθά να κοιμηθείς καλύτερα, ενισχύει τις αρθρώσεις, δυναμώνει τη σπονδυλική στήλη, σώζει τα πόδια, ενισχύει το ανοσοποιητικό σου σύστημα, ανοίγει την καρδιά, μειώνει τη φλεγμονή, χαρίζει καλή κυκλοφορία, ενισχύει τη λίμπιντο, βελτιώνει το συντονισμό, το χρόνο αντίδρασης, τη μνήμη, ακόμα και τον δείκτη νοημοσύνης καίει πολλές θερμίδες………..»! Πριν δούμε κατά πόσο ισχύουν παρόμοιοι ισχυρισμοί, ας δούμε τι ακριβώς είναι η γιόγκα.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΓΙΟΓΚΑ
Ο όρος «γιόγκα» στο ινδικό λεξιλόγιο προέρχεται από την σανσκριτική ρίζα jug και σημαίνει «ζεύξη», «ένωση», «σύνδεση» με την υπέρτατη υπερβατική πραγματικότητα. Σημαίνει, επίσης, την «ατραπό» ή την «οδό» γι’ αυτή την ένωση, δηλαδή τις τεχνικές, με τις οποίες επιτυγχάνεται. Είναι φανερό, ότι η ένωση εδώ νοείται αποκλειστικά εντός των περί Θεού αντιλήψεων του Ινδουισμού.
Κατά την αρχαία αυτή θρησκεία, ο Θεός δεν είναι Πρόσωπο, όπως στη Xριστιανική Πίστη και την Παράδοση μας, αλλά μια απρόσωπη Ενέργεια, που διαχέεται στο σύμπαν. Μεταξύ Θεού, ανθρώπου και κόσμου δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά, γιατί όλα τα πράγματα έχουν ένα θείο πυρήνα, μια θεική ουσία. Το ίδιο ισχύει και για τον άνθρωπο. Οι «θεοί» του Ινδουισμού είναι όντα, που απλώς βρίσκονται πιο κοντά στην υπέρτατη και απρόσωπη θεότητα. Σκοπός του ανθρώπου, αλλά και κάθε όντος, είναι να επιστρέψει στη θεότητα, να ενωθεί με αυτήν, να διαλυθεί μέσα σ’ αυτήν, ώστε να καταργηθεί η «δυαδικότητα» Θεού και ανθρώπου, να γίνει ο άνθρωπος ένα με τον Θεό. Κατά συνέπειαν, η «ένωση» αυτή αντιστοιχεί με ο,τι ονομάζουμε «σωτηρία» ή «θέωση» στην Ορθόδοξη Εκκλησία, η δε γιόγκα αντιστοιχεί ακριβώς με τη διαδικασία, με την οδό προς τη θέωση. Δηλαδή, Η ΓΙΟΓΚΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΤΕΧΝΙΚΗ, ΑΛΛΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΠΥΡΗΝΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΤΟΥ ΙΝΔΟΥΙΣΜΟΥ.
Όπως είναι γνωστό, ο Ινδουισμός διακρίνεται σε εκατοντάδες σχολές ή αιρέσεις με μεγάλες διαφορές, αλλά και με εχθρότητες μεταξύ τους. Όλες, ωστόσο, αποδέχονται ως ιερό κείμενο τη Μπαγκαβάτ Γκιτά («Θείο Τραγούδι»). Αυτή είναι το «ευαγγέλιο» κάθε μορφής Ινδουισμού, αυτή μελετούν οι Ινδουιστές κάθε μέρα και αυτή ψάλλουν στη λατρεία του Κρίσνα. Κατά τη Μπαγκαβάτ Γκιτά, η γιόγκα δεν είναι ανθρώπινο εύρημα ή δημιούργημα, όπως π.χ. η επιστήμη, αλλά «θεία» αποκάλυψη, δώρο, που ο «Κύριος της γιόγκα», ο «θεός» Κρίσνα προσφέρει στον κόσμο: «Στον κόσμο αυτόν από παλιά ένας διπλός δρόμος φανερώθηκε από μένα, ω αναμάρτητε. Του Γνιάνα γιόγκα για τους ανθρώπους της συλλογής και του Κάμμα γιόγκα για τους ανθρώπους της δράσης» (3,33 κ.α.). Η ΓΙΟΓΚΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΡΦΗ ΛΑΤΡΕΙΑΣ, με την οποία ο «θεός» θέλει να λατρεύεται: «Οι μεγάλες ψυχές … Εμένα λατρεύουν … πάντα δοξάζοντάς με και αγωνιζόμενοι με αποφασιστικότητα προσκυνώντάς με, με λατρεύουν με αφοσίωση πάντα σε γιόγκα» (9, 13-14).
Κατά τον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας κ Αναστάσιο, ο τελικός σκοπός της γιόγκα, δηλ. ο «φωτισμός» ή η «ένωση», επιτυγχάνεται σε διάφορα στάδια τεχνικών, τα κυριώτερα των οποίων είναι:
«α) Η αυτοσυγκράτηση (yama): συμμόρφωση προς ορισμένες επιταγές, όπως είναι αποφυγή γενετησίων σχέσεων, κλοπής, φιλαργυρίας.
β) Η αυτοκαλλιέργεια (niyama): επιδίωξη αταραξίας, καθαριότητος, συνέπειας στην άσκηση κ.τ.λ. Ύστερα από αυτά τα 2 στάδια ο ασκούμενος μυείται και παίρνει από τον δάσκαλό του (γκουρού), ένα νέο όνομα και μια τελετουργική φράση (μάντρα), την όποια οφείλει να επαναλαμβάνει επίμονα, για να επιταχυνθεί η πορεία του προς τη λύτρωση.
γ) Ο έλεγχος του σώματος (asana): με ειδικές στάσεις του σώματος επιδιώκεται η επιβολή πάνω στις ζωτικές ενέργειες του ανθρώπινου οργανισμού.
δ) Η ρύθμιση της αναπνοής (Pranayma): με την εφαρμογή των ασκήσεων αυτών ο αναπνευστικός ρυθμός επιβραδύνεται, το σώμα και ο νούς ηρεμούν και ολόκληρη η νοητική δύναμη του ανθρώπου προετοιμάζεται για τα τελικά στάδια της γιόγκα.
ε) Η συγκράτηση των αισθήσεων (pratyahar): με την παρατεταμένη ενατένιση ενός αντικείμενου, ο «γιόγκι» (δηλαδή ο ασκούμενος στη γιόγκα), επιδιώκει να επιβληθεί πάνω στις αισθήσεις του.
στ) Η συγκέντρωση της προσοχής (dharana): η καθήλωση αυτή του νού αποβλέπει στη δημιουργία ενός μονωτικού φραγμού από τα γύρω φαινόμενα και τις εσωτερικές φαντασίες. Για να το πετύχει η ινδουιστική παράδοση έχει διαμορφώσει διάφορες τεχνικές, στις οποίες δεσπόζουν η επανάληψη της ινδουιστικής ιερής συλλαβής «Ωμ», σιωπηλά ή με μακρόσυρτο ψαλμικό ρυθμο, η ενατένιση ιδιότυπων σχημάτων κ.α. Τα επόμενα δύο τελευταία στάδια οδηγούν στον τελικό σκοπό της γιόγκα, που είναι:
ζ) Ο στοχασμός, η ενατένιση και η θεωρία (dhyana).
η) Ο φωτισμός, η απελευθέρωση (samadhi) … ο γιόγκι καταλήγει σε μια κατάσταση υπερβάσεως και αυτής ακόμη της συνειδητότητος. Δεν αντιλαμβάνεται ούτε χρώμα, ούτε οσμή, ούτε ήχο, ούτε αφή, ούτε τον εαυτό του, ούτε κανέναν άλλο. Το πνεύμα του «ελευθερώνεται» σύμφωνα με την έκφραση των μυημένων από τη μνήμη και τη λήθη. Αυτό θεωρείται επίγνωση, φωτισμός» (Όψεις Ινδουισμού – Βουδισμού, Αθήνα 1985, σ. 83-85).
Βέβαια, υπάρχουν διάφορες μορφές γιόγκα. Οι πιο γνωστές είναι η Χάθα γιόγκα και η Ράτζα γιόγκα. Στην ποικιλία των μορφών στεγάζονται εντελώς διαφορετικές αντιλήψεις και πρακτικές, από τον άκρατο «ασκητισμό», ως τον πιο απίθανο οργιαστικό ερωτισμό (Τάντρα και Κουνταλίνι γιόγκα). Σε κάθε περίπτωση απαραίτητη είναι η ύπαρξη του κατάλληλου οδηγού, του φωτισμένου δασκάλου, του γκουρού. Οι μαθητές του οφείλουν απόλυτη αφοσίωση και απόλυτη υποταγή. Αυτός μόνο γνωρίζει την οδό προς τη λύτρωση. Βέβαια, μεταξύ των μαθητών υπάρχουν τάξεις και διαβαθμίσεις. Για παράδειγμα, στην κίνηση του γνωστού γκουρού Σατυανάντα στην κατώτερη βαθμίδα βρίσκονται οι «Κάρμα Σανυάσιν», που ζούν για να εκπληρώσουν το κάρμα τους και να προχωρήσουν στο ανώτερο μονοπάτι της «Σαννυάσα».
Ο «Σαντάκα Σαννυάσιν» μπαίνει στην άμεση υποταγή του γκουρού, ακόμη κι αν αυτός εμφανίζεται σαν τύραννος. Ο «Σαννυάσιν μαθητής» βαδίζει τον δρόμο της «ανώτερης κατανόησης του νού» και βρίσκεται στην απόλυτη υποταγή του γκουρού. Στην ανώτερη βαθμίδα βρίσκεται ο «ταντρικός μαθητής», που εκτελεί τυφλά τις εντολές του γκουρού (Αντ. Αλεβιζοπούλου, Αποκρυφισμός, Γκουρουισμός, «Νέα Εποχή», Αθήναι 1993, σ. 173). ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΚΟΥΡΟΥ ΣΑΤΥΑΝΑΝΤΑ, «Η ΚΟΥΝΤΑΛΙΝΙ ΓΙΟΓΚΑ ΕΙΝΑΙ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ. Αν φοβάστε να ξυπνήσετε την Κουνταλίνι σας, θα το προσπαθήσει η επόμενη γενιά, και αν αποτύχει τότε θα προσπαθήσει η επομένη. Σε ένα εκατομμύριο χρόνια όλοι οι άνθρωποι θα είναι κύριοι της Κουνταλίνι»! (ο.π., σ. 175).
ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΣΑΦΩΣ, ΟΤΙ ΔΕΝ ΙΣΧΥΟΥΝ ΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ ΟΤΙ Η ΓΙΟΓΚΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΑΣΧΕΤΟ ΜΕ ΤΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ. Αντίθετα, προκύπτει ότι είναι μια θρησκευτική τεχνική, μια πράξη λατρείας του Ινδουισμού και των παραφυάδων του.
Μπορούν να διαχωριστούν τα θρησκευτικά από τα «ευεργετικά» στοιχεία και να ασκείται η γιόγκα μόνο για τα «ευεργετικά» της αποτελέσματα;
Κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με το να κάνει ένας πιστός του Ισλάμ κάθε πρωΐ και για αρκετή ώρα μετάνοιες μπροστά σε μια μεγάλη εικόνα της Παναγίας, λέγοντας την ευχή «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς» και κάνοντας το σημείο του Σταυρού, και να ισχυρίζεται ταυτόχρονα ότι αυτά τα κάνει για την πρωινή του γυμναστική, ότι κάνει το σημείο του Σταυρού για να γυμνάζονται τα δάκτυλά του και ότι παρά ταύτα παραμένει πιστός μουσουλμάνος!
Ας δούμε, όμως, αν η γιόγκα έχει όντως ευεργετικά αποτελέσματα.
ΠΟΣΟ ΑΚΙΝΔΥΝΗ ΕΙΝΑΙ Η ΓΙΟΓΚΑ
Όσοι μεταφέρουν τη γιόγκα στη Δύση, την προβάλλουν ως μέθοδο ευεργετική για το σώμα και το «πνεύμα», ισχυριζόμενοι ότι τα θετικά της αποτελέσματα κατοχυρώνονται δήθεν και επιστημονικώς. Όλα, αυτά αποτελούν γενικές και αόριστες διακηρύξεις των οπαδών της. Δεν αποδεικνύονται, δεν προκύπτουν από έγκυρες έρευνες και στατιστικές και σε καμία σοβαρή πανεπιστημιακή σχολή δεν διδάσκεται επιστημονικώς η γιόγκα, παρά τις προσπάθειες να διεισδύσει σε όλους τους χώρους. Το ότι ένας γυμναστής, κατόχος πανεπιστημιακού πτυχίου, ή ένας φυσιοθεραπευτής, την εντάσσει στο πρόγραμμά του δεν αποτελεί, προφανώς, επιστημονική κατοχύρωση της γιόγκα, όπως το ότι ένας γιατρός ασκεί παράλληλα την Ομοιοπαθητική δεν αποτελεί απόδειξη ότι η Ομοιοπαθητική είναι επιστήμη.
Το σημαντικότερο είναι, ότι οι ισχυρισμοί πως η γιόγκα είναι μια καλή γυμναστική ή μια αποτελεσματική μέθοδος «για υγεία και ομορφιά», απορρίπτονται από τους ίδιους τους αυθεντικούς δασκάλους της, τους Ινδούς γκουρού.
Έτσι, ο γκουρού Σατυανάντα απευθύνει την εξής έκκληση: «Θερμά σας παρακαλώ όλους τους ομιλητές και όλους αυτούς οι οποίοι την εξασκούν να μην υποβιβάζουν την γιόγκα κάτω του αληθινού σκοπού της. Εάν θέλεις να κάνεις γιόγκα μόνον για την ομορφιά σου, υπάρχουν γι’ αυτό το σκοπό τα κέντρα ομορφιάς. Παρακαλώ πήγαινε σ’ αυτά και μην έρχεσαι στα κέντρα της γιόγκα. Εάν θέλεις επίσης να φορμάρεις το σώμα σου, υπάρχουν τα κέντρα φυσιοθεραπευτικής αγωγής καθώς και άλλα παρόμοια μέρη για να πας. Πήγαινε λοιπόν εκεί. Γιατί στα κέντρα της γιόγκα θα πρέπει μόνον ο σκοπός της ανάπτυξης της συνειδητότητός σου να σε φέρνει» (Αντ. Αλεβιζοπούλου, ο.π., σ. 169-170).
Ο π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος αναφέρει το χαρακτηριστικό περιστατικό του F.W. Haack, ο οποίος επισκέφθηκε τον ναό της γιόγκα στο Γκόρακ Νατ και ρώτησε τον εκεί «ηγούμενο»: «Σουαμίζι τι λες για την άποψη πως η γιόγκα είναι ευεργετική για τη σωματική υγεία;». Ο γκουρού γέλασε με την καρδιά του και απάντησε: «Νεαρέ φίλε, είναι χαρακτηριστικό για τους ανθρώπους της Δύσης να αναζητούν παντού κάποιο κέρδος». Τότε πήρε σοβαρό ύφος, έβαλε το χέρι του στον ώμο του Haack και πρόσθεσε: «Νεαρέ φίλε, η γιόγκα είναι η τέχνη του να πεθάνει κανείς, όχι του να ζήσει»! (ο.π., σ. 176). Κάποιες μορφές γιόγκα οδηγούν σε πολύ επικίνδυνους χώρους για τη σωματική υγεία, ακόμη και σε απειλή για την ίδια τη ζωή. Ο γκουρού Σατυανάντα δεν φαίνεται να συμμερίζεται καθόλου την άποψη ότι η γιόγκα είναι μια ακίνδυνη μέθοδος, που μόνο καλό μπορεί να προσφέρει. «Μπορεί να συμβεί ένα ατύχημα», επισημαίνει. «Αλλά τα πάντα είναι ρίσκο. Η ζωή είναι ένα μεγάλο ρίσκο, και ο άνθρωπος οφείλει να είναι ένας ριψικίνδυνος πολεμιστής». «Από την άλλη πλευρά μπορεί να τρελαθείς και να περάσεις τα υπόλοιπα χρόνια σου σε ένα ψυχιατρείο. Δυστυχώς αυτό έχει συμβεί σε μερικούς ανθρώπους που ακολουθούν πρακτικές γιόγκα χωρίς καθοδήγηση». Προς αποφυγήν τέτοιων κινδύνων συνιστά ακραίες ταντρικές τεχνικές, όπως το να πίνει κάποιος τα ούρα του! (ο.π., σ. 173-174).
Ο τελικός, ο έσχατος σκοπός της γιόγκα συνιστά ο ίδιος σοβαρό κίνδυνο για κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο. Όντως, στα τελικά στάδια ο γιόγκι «δεν αντιλαμβάνεται ούτε χρώμα, ούτε οσμή, ούτε ήχο, ούτε αφή, ούτε τον εαυτό του, ούτε κανέναν άλλο». Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΥΤΗ ΙΣΟΔΥΝΑΜΕΙ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΕ ΦΥΤΟ!
Ο «Μραχμανίστα Γκουρού», κατά τον Σατυανάντα, «είναι το αποκορύφωμα όλων των βαθμίδων της πνευματικής εξέλιξης». «Δεν έχει επίγνωση για ζητήματα που αφορούν το σώμα … ζει σε απόλυτη σιωπή, εξωτερική και εσωτερική. Συχνά δεν έχει επίγνωση των μαθητών που τον περιτριγυρίζουν. Κατά καιρούς μπορεί να προφέρει λέξεις που είναι ασυνάρτητες». Οι ευρισκόμενοι σ’ αυτό το επίπεδο «μπορεί να χάσουν εντελώς την επίγνωση του σώματος και να πάψουν να τρώνε, παρ’ όλο που τους προσφέρουν τροφές. Μετά από αυτό, δεν μπορούν να ζήσουν για περισσότερο από δέκα ή δώδεκα μέρες και σύντομα εγκαταλείπουν αυτή τη θνητή μορφή» (ο.π., σ. 175). ΝΑ ΓΙΑΤΙ Η ΓΙΟΓΚΑ ΔΕΝ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΕΞΙΑ, ΑΛΛΑ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ! ΝΑ ΓΙΑΤΙ «Η ΓΙΟΓΚΑ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ, ΟΧΙ ΤΟΥ ΝΑ ΖΗΣΕΙ»!
Η ΓΙΟΓΚΑ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Η Εκκλησία μας σέβεται απόλυτα το δικαίωμα κάθε ανθρώπου να προσχωρήσει στον Ινδουισμό και σε κάθε άλλη θρησκεία. Δεν ανέχεται, όμως, το γεγονός να οδηγείται κάποιος εκεί χωρίς να το θέλει, χωρίς να το έχει επιλέξει και χωρίς να είχε την πρόθεση να το κάνει. Αυτό ακριβώς συμβαίνει με τη γιόγκα.
Η άσκησή της οδηγεί στη σταδιακή απομάκρυνση από την Ορθόδοξη πίστη και στη σταδιακή εξοικείωση με τις αρχές του Ινδουισμού μέχρι την πλήρη ένταξη στις τάξεις του. Πολλοί ακολούθησαν τη γιόγκα, επειδή τους προσφέρθηκε ως τέχνη ζωής. Κατέληξαν, όμως, να γίνουν Ινδουιστές και να ζούνε σε κοινόβια («ασράμ») γνωστών γκουρού στην Ινδία ή σε άλλα μέρη του κόσμου.
Ειδικότερα, με την άσκηση της γιόγκα εξασθενεί η Ορθόδοξη αντίληψη ότι ο Θεός είναι Πρόσωπο, με το Οποίο ο άνθρωπος μπορεί να σχετίζεται και να διαλέγεται ως έτερος. Εξασθενεί η αίσθηση της τεράστιας διαφοράς μεταξύ του ακτίστου Θεού και του κτιστού κόσμου και ανθρώπου, μπροστά στην ολιστική και πανθεΐζουσα αντίληψη των ανατολικών θρησκειών ΟΤΙ «ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ», όλα έχουν θεική ουσία, όλα είναι επί μέρους μορφές και εκδηλώσεις μιάς απρόσωπης θεότητας.
Το ίδιο το πρόσωπο του Ιησού Χριστού, το κέντρο της πίστεώς μας, σταδιακά σχετικοποιείται. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΠΑΥΕΙ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΩΣ ΜΟΝΟΣ ΑΓΙΟΣ, ΜΟΝΟΣ ΚΥΡΙΟΣ, ΜΟΝΟΣ ΣΩΤΗΡ ΚΑΙ ΛΥΤΡΩΤΗΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. ΤΟ ΠΟΛΥ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΕΝΑΣ ΦΩΤΙΣΜΕΝΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ, ΕΝΑΣ ΓΚΟΥΡΟΥ, ΟΠΩΣ ΠΟΛΛΟΙ ΑΛΛΟΙ, Η ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΘΑΣΕΙ Η ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ! Η σωτηρία, δεν προέρχεται από τον Χριστό, ούτε προσφέρεται έξωθεν, κατά το θρησκευτικό υπόβαθρο της γιόγκα, αλλά έρχεται από μας τους ίδιους, πηγάζει από μέσα μας, αρκεί να εφαρμόσουμε κάποιες τεχνικές. Αυτές δεν έχουν σκοπό να θεραπεύσουν την ενοικούσα στο σώμα αμαρτία, όπως η Ορθόδοξη άσκηση, ΑΛΛΑ ΝΑ ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΣΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΣΩΜΑ. ΣΩΤΗΡΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ, ΟΠΩΣ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΠΟΥ ΔΙΑΤΗΡΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΤΟΥΣ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ, ΨΥΧΙΚΑ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙΚΑ, ΑΛΛΑ Η ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΚΑΙ Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΠΡΟΣΩΠΗ ΘΕΟΤΗΤΑ. Το Ευαγγέλιο του Χριστού αντιστρέφεται πλήρως!
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ, για τον Χριστιανό η γιόγκα είναι η μέθοδος για να χάσει ο,τι πολυτιμότερο έχει: την πίστη του στον Χριστό και την σωτήρια σχέση του με την Εκκλησία.