Η ΨΥΧΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤO
† ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΡΟΟΥΖ – ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ.
† ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΡΧΙΜ. ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΤΡΑΜΑΔΟΣ
«…..Για διάστημα 2 ημερών η ψυχή απολαύει σχετικής ελευθερίας και έχει δυνατότητα να επισκεφθεί τόπους που της ήταν προσφιλείς στο παρελθόν, αλλά την τρίτη ημέρα μετακινείται σε άλλες σφαίρες. Εδώ επαναλαμβάνεται η διδασκαλία της Εκκλησίας από τον 4ο αιώνα, όταν ο άγγελος που συνόδευσε τον Αγ. Μακάριο Αλεξανδρείας στην έρημο,…του είπε, θέλοντας να ερμηνεύσει την επιμνημόσυνη δέηση της Εκκλησίας για τους νεκρούς μετά θάνατο: «Όταν γίνεται η προσφορά της Αναίμακτης Θυσίας, στην Εκκλησία την 3η ημέρα, η ψυχή του κεκοιμημένου δέχεται από τον φύλακα άγγελο της ανακούφιση για τη λύπη που αισθάνεται λόγω του χωρισμού της από το σώμα… Στο διάστημα των 2 πρώτων ημερών επιτρέπεται στην ψυχή να περιπλανηθεί στον κόσμο, οπουδήποτε επιθυμεί, με συντροφιά των αγγέλων που τη συνοδεύουν. Ως εκ τούτου η ψυχή, επειδή αγαπά το σώμα, μερικές φορές περιφέρεται στο οίκημα στο οποίο το σώμα της είχε σαβανωθεί, περνώντας έτσι 2 ημέρες όπως ένα πουλί που γυρεύει τη φωλιά του. Αλλά η ενάρετη ψυχή πλανιέται σε εκείνα τα μέρη στα οποία συνήθιζε να πράττει αγαθά έργα. Την 3η ημέρα, Εκείνος ο Οποίος Ανέστη από τους νεκρούς καλεί την ψυχή του Χριστιανού να μιμηθεί την δική Του Ανάσταση, να ανέλθει στους Ουρανούς όπου θα λατρεύει το Θεό όλων.»
Στην Νεκρώσιμη Ακολουθία της Εκκλησίας , ο Αγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός περιγράφει την κατάσταση της ψυχής η οποία, έχοντας μεν αφήσει το σώμα αλλά παραμένοντας στη γη, είναι ανίκανη να επικοινωνήσει με τους αγαπημένους τους οποίους βλέπει: «Οίμοι, οίον αγώνα έχει η ψυχή χωριζόμενη εκ του σώματος! Οίμοι, πόσα δακρύει τότε, και ουχ υπάρχει ο ελεών αυτήν! Προς τους αγγέλους τα όμματα ρέπουσα, άπρακτα καθικετεύει προς τους ανθρώπους τας χείρας εκτείνουσα, ουκ έχει τον βοηθούντα. Διό, αγαπητοί μου αδελφοί, εννοήσαντες ημών το βραχύ της ζωής, τω μεταστάντι την ανάπαυσιν, παρά Χριστού αιτησώμεθα, και ταις ψυχαίς ημών το μέγα έλεος».
Σε γράμμα του ο Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος γράφει: «Η αδελφή σου δεν θα πεθάνει. Το σώμα του ανθρώπου πεθαίνει, αλλά η προσωπικότητά του συνεχίζει να ζει. Μεταφέρεται σε μια άλλη τάξη ζωής… Δεν είναι στον τάφο. Βρίσκεται σε άλλο τόπο όπου είναι ακριβώς ζωντανή όσο και τώρα. Τις πρώτες ώρες και ημέρες θα βρίσκεται γύρω σου. Μόνο που δεν θα λέει τίποτα και εσύ δεν θα μπορείς να την δεις. Θα είναι όμως ακριβώς εδώ. Να το έχεις αυτό στο νου σου. Εμείς που μένουμε πίσω θρηνούμε για τους κεκοιμημένους, όμως για εκείνους τα πράγματα είναι εύκολα. Είναι πιο ευτυχισμένοι στη νέα κατάσταση. Όσοι έχουν πεθάνει και κατόπιν επαναφέρθηκαν στο σώμα διαπίστωσαν ότι το σώμα ήταν μια πολύ στενάχωρη κατοικία Είναι πολύ καλύτερα εκεί, και εμείς νοιώθουμε οδύνη σαν να της έχει συμβεί κάτι κακό! Θα μας κοιτάζει και σίγουρα θα μένει κατάπληκτη με την αντίδρασή μας». Η ανωτέρω περιγραφή των πρώτων 2 ημερών του θανάτου αποτελεί έναν γενικό κανόνα, ο οποίος κατά κανένα τρόπο δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις. Οι άγιοι, μην έχοντας καμιά προσκόλληση στα εγκόσμια και ζώντας σε διαρκή προσδοκία της αναχώρησής τους για την άλλη ζωή, δεν ελκύονται από τους τόπους όπου έπρατταν τα αγαθά τους έργα αλλά ξεκινούν αμέσως την άνοδο στους Ουρανούς. Άλλοι, ξεκινούν την άνοδο τους πριν το τέλος των δύο ημερών για κάποιον ειδικό λόγο που μόνον η Θεία Πρόνοια γνωρίζει. Η ΠΕΡΙ ΓΡ ΑΦΗ Τ Ω Ν ΠΡ ΩΤ Ω Ν 2 ΗΜ ΕΡΩ Ν ΚΑΙ Τ Ω Ν ΕΠΟΜΕΝΩΝ, ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΟΡΦΗ ΔΟΓΜΑΤΟΣ . Είναι ένα «μοντέλο», το οποίο μάλιστα εκφράζει την πιο συνηθισμένη χρονική σειρά των εμπειριών της ψυχής μετά τον θάνατο..
«ΟΙ 40 ΠΡΩΤΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ »
«….Κατόπιν, έχοντας επιτυχώς διέλθει τα τελώνια η ψυχή και αφού υποκλιθεί ενώπιον του Θεού, για διάστημα 39 ημερών επισκέπτεται ουράνιες κατοικίες και αβύσσους της κολάσεως, μη γνωρίζοντας ακόμα που θα παραμείνει. Την 40η ημέρα καθορίζεται η θέση στην οποία θα βρίσκεται μέχρι την ανάσταση των νεκρών. Σίγουρα πλέον η ψυχή, έχοντας διέλθει τα τελώνια και έχοντας παύσει κάθε σχέση με τα επίγεια, εισάγεται στον αληθινά κόσμο, σε ένα τμήμα του οποίου θα παραμείνει αιωνίως. Σύμφωνα με την αποκάλυψη του Αγγέλου στον Αγ. Μακάριο Αλεξανδρείας, η επιμνημόσυνη δέηση την 9η ημέρα μετά θάνατο παρουσιάζονται στην ψυχή τα θαυμάσια του Παραδείσου, και το υπόλοιπο των 40 ημερών παρουσιάζονται τα μαρτύρια και τα φρικτά της κολάσεως. Οι αναφερόμενοι αριθμοί αποτελούν ένα γενικό κανόνα της μεταθανάτιας πραγματικότητας, και αναμφισβήτητα δεν ολοκληρώνουν όλες οι ψυχές των απελθόντων την πορεία τους ακριβώς σύμφωνα με τον «κανόνα».
Πηγή Ενοριακό Φυλλάδιο 07, 14 Φεβ 2021