ΟΜΙΛΙΑ Γ ΄ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ 2 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2021
ΟΜΙΛΙΑ Δ ΄ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ 9 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2021
Την περίοδο αυτή της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής μέχρι μία Εβδομάδα πριν την Αγία και Μ. Εβδομάδα ( την καρδιά του Εκκλησιαστικού Έτους),ένα πρόσωπο η ΠΑΝΑΓΙΑ μας, η Μητέρα του Θεανθρώπου Κυρίου μας Ιησού Χριστού και Μητέρα όλων μας, κάθε Παρασκευή, βρίσκεται όχι απλά στο προσκήνιο του ενδιαφέροντος μας με την Ακολουθία των Χαιρετισμών, αλλά και στο κέντρο της ευσεβείας όλης της Ορθοδοξίας,
Η Κυρία Θεοτόκος μπήκε στη ζωή μας αυτοπροαίρετα, χωρίς προϋποθέσεις, είναι πάνω από όλους τους αγίους μας και τους αγγέλους ,η Υψηλοτέρα Λαμπροτέρα, η Αγιοτέρα σύμπαντος του κόσμου όλου.Για το Πανάγιο Μητρικό Θεομητωρικό πρόσωπο Της μας μιλάει εκτενώς και το μακάρισαν και το δόξασαν πριν ακόμα Εκείνη γεννηθεί, αφού η Παλ. Διαθήκη, είναι διάσπαρτη από συμβολισμούς, που έχουν σχέση με Το Άγιο πρόσωπό Της.
Η Κυρία Θεοτόκος έγινε “Συναιτιος” του αγιασμού, ολόκληρης της ανθρωπότητας. Παναγία και όχι μόνο Θεοτόκος, αλλά και Θεομήτωρ και Θεονύμφη και εκλεκτή του Θεού. Έψαξε θα λέγαμε μέσα στην ανθρωπότητα όλων των αιώνων ο Θεός, για να βρει την παρθένο Εκείνη από την οποία θα μπορούσε να γεννηθεί ο Υιός του, ο Θεάνθρωπος Σωτήρας μας και βρήκε και διάλεξε την Παρθένο ΜΑΡΙΑΜ.
Το Σεπτό πρόσωπο της Γυναίκας αυτής, με τις αναρίθμητες αρετές της υπακοής στο θέλημα του Θεού, καθαρότητας ψυχής και σώματος αεί Παρθένος ( πρό τόκου, κατά τον τόκο και μετά τον τόκο ) και μοναδικό υπόδειγμα ταπείνωσης, που σαν μαγνήτης τραβά την προσοχή όλων ημών των πιστών της Εκκλησίας μας. Το Σεπτό πρόσωπο που με την υποδειγματική κατ΄ επίγνωση σιωπή της, με την μυστηριώδη σιγή Της, παρά τη μεγάλη τιμή που της επεφύλαξε ο Θεός, να γίνει η ΜΙΑ ! μετά τον ΕΝΑ μας εκπλήσει ! Στο Ιερό Κείμενο του Ευαγγελίου, τα λόγια της μετρημένα κάθε φορά, έζησε στην αφάνεια, στο περιθώριο, στη σιωπή.
Αυτό το Μητρικό και Γλυκύτατο Μητρικό πρόσωπο, με τα πονεμένα μεγάλα μάτια, που από κάθε Ιερό Εικόνισμα Της μας αγκαλιάζει και Μητρικά μας κοιτά, Το Πρόσωπο που γνώρισε θλίψεις, ξενιτιά, αλλά και τον πιο μεγάλο πόνο να βλέπει το μονάκριβο παιδί της, άδικά και ντροπιασμένα να κρέμεται στο Σταυρό σαν κακούργος,
Για αυτό και είναι η μόνη Γυναίκα-Μητέρα ξέρει και αισθάνεται και ζει το τι θα πει αληθινή μάνα. Μάνα, που οφείλει να είναι όλη μία μεγάλη αγκαλιά για το παιδί της, που οφείλει να το φροντίζει, να το γαλουχεί στοργικά, να το παρηγοράει, να το νουθετεί και να το παιδαγωγεί εις Χριστόν και είναι δίπλα μας όταν κλαίμε ,αλλά και μας συγχωρεί όταν φταίμε.
Η Κυρία Θεοτόκος και Παναγία Μητέρα μας ,δεν ξέχασε την εντολή που πήρε από τον Υιό της όταν ήταν ακόμα στο Σταυρό.
“Ιδού ο υιός σου” της είπε, δείχνοντας το μαθητή του Ιωάννη. Και στον Ιωάννη, “Ιδού η μήτηρ σου”. Και από όπως στο πρόσωπο του κάθε συνανθρώπου αντικρίζει κανείς το πρόσωπο του Χριστού έτσι και στο πρόσωπο του μαθητού από τότε, έγινε και του καθενός μας, μητέρα.
Τώρα, που είναι στον παράδεισο στη Βασιλεία των Ουρανών και στέκει ικετευτικά , δίπλα στο παιδί της, ταυτόχρονα είναι συνεχώς και μόνιμα παρούσα και εδώ στη γη και παραμένει πρέσβειρα και προστάτης όλων μας. Θέλει όταν την πιστέψουμε και την αποδεχθούμε όπως και τον Σωτήρα Χριστό τον Υιό της στη ζωή , τα έργα και την επι της γης πορεία μας και μας παίρνει από πάνω μας κάθε πόνο, από όπου κι αν προέρχεται, χωρίς να αποκλείει κανέναν από την χαρά και την Χάρη του Θεού ,γιατί όλη η ανθρωπότητα είναι δική της και για όλη τη ανθρωπότητα πασχίζει να μην μείνουμε έξω της συμμετοχής μας στη Βασιλεία του Θεού.
Ξέρουμε από τους προγόνους μας, ότι ιδιαίτερα αγαπά το δικό μας το Γένος και πάντα μας συμπαραστέκεται στις δοκιμασίες μας ακόμα και στις δοκιμασίες, τους σεισμούς τους πολέμους και τις αρρώστιες μας. Γι’ αυτό και της ψάλλουμε αποδίδοντας Της την ευγνωμοσύνη μας τους “Χαιρετισμούς” ότι πιο όμορφα ποιητικά και θεόπνευστα έχει φτιαχτεί για Εκείνη. Οι άνθρωποι και σήμερα πονούμε σωματικά από ασθένειες. Πονούμε όμως και ψυχολογικά από εγκατάλειψη, μοναξιά, έλλειψη επικοινωνίας αλλά και κάθε μορφή καραντίνας. Πονούμε κυρίως πνευματικά, γιατί ξεχάσαμε και βγάλαμε τον Θεό από την ζωή μας και όπου πάμε να ακουμπήσουμε εκτός από τον Θεό και την Παναγία, απογοητευόμαστε προσπαθούμε να χορτάσουμε και να ξεδιψάσουμε με τα ξυλοκέρατα της τροφής των γουρουνιών. Και ο πονηρός ο Διάβολος σε συνεργασία με τον εσωτερικό κακό μας εαυτό ξέρει να στήνει συνεχώς παγίδες, με σκοπό να εμποδίσει τη σωτηρία μας. Να μας βγάλει από το Πνευματικό Νοσκοκομείο από το Εργαστήριο της Σωτηρίας και θεώσεως μας που είναι η Αγία μας Εκκλησία και η Λατρευτική και λοιπή ζωή Της.
Όμως, ο κάθε άνθρωπος μαζί με την κακή ροπή προς την αμαρτία και τον θάνατο που κλείνει μέσα του, έχει έμφυτη και την εικόνα της μάνας του ομορφότερο και γλυκύτερου προσώπου στη ζωή μας . Και σ’ αυτή την εικόνα είτε η μάνα ζει και υπάρχει σωματικά μαζί μας είτε είναι στον Ουρανό αλλά και πάλι νοητά δίπλα μας καταφεύγει ο καθένας μας , έστω σε κάθε κίνδυνο, σε κάθε δυσκολία, σε κάθε μορφής πόνο και πειρασμό και προσμένει να νιώσει την μητρική ζεστασιά της μοναδικής αγκαλιάς χωρίς δόλο και συμφέρον και σκοπιμότητες για να λυτρωθεί.Μάνα λοιπόν όλων μας η Κυρία Θεοτόκος η Παναγία. Η Δικιά μας Μητέρα! Αίμα μας αφού λαμβάνουμε και κοινωνούμε από το Άγιο Σώμα και Αίμα του Υιού Της!
Και Εκείνο το “Αχ Παναγιά μου”, είναι που δονεί την ψυχή Της και σκύβει και το ακούει, για να ανεβάζει ασταμάτητα και συνεχώς κάθε αίτημά μας στο θρόνο του παιδιού Της, σαν πειστήριο μετανοίας του ανθρώπου. Είμαστε βέβαιοι ότι το παιδί Της ο Κύριος μας, θα συνεχίσει να στέλνει τους αγγέλους Του για να εμπνέουν ένα πνεύμα μετάνοιας αλλαγής δηλαδή του τρόπου σκέψης και ζωής μας και επιστροφής στη ζωή της Εκκλησίας.” Προς τινα καταφύγω άλλην αγνή;” ” Πού προσδράμω λοιπόν και σωθησομαι;” “Ποιαν δε εφευρω καταφυγήν;” “Είς Σε μόνον ελπίζω. Είς Σε μόνον καυχωμαι και επί Σε θαρρών κατέφυγον”.
Ζούμε εδώ και ένα χρόνο, την πανδημία του covid 19. Πανδημία, που παρά τις μάσκες που φοράμε, απεκάλυψε το πραγματικό πρόσωπο πολλών, αλλά και τα πραγματικά αισθήματα που έχει ο καθένας. Κάθε μέρα που περνά αποξενώνεται ο ένας από τον άλλον περισσότερο. Θυμάμαι, πριν χρόνια, όταν ο Μακαριστός Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας κάλεσε στα γραφεία του ένα κληρικό. Ο κληρικός εισερχόμενος στο γραφείο τον ρώτησε: “Παναγιώτατε τι με θέλετε”; Και ο Σοφός Οικουμενικός Πατριάρχης του απάντησε: “ Μα για να κοιταχτούμε παιδί μου να σε δω και να επικοινωνήσω αληθινά και ουσιαστικά μαζί σου”. Πόση ανάγκη έχουμε σήμερα αυτού, του “να κοιταχτούμε”. Να ξαναδεί ο ένας καθαρά το πρόσωπο του άλλου. Και πόση χαρά κάνουμε που δειλά δειλά ξαναγυρίζουμε στην μεταξύ μας επικοινωνία και πνευματική συναναστροφή Να ξαναδούμε, να αγγίξουμε, να γλυκοφιλήσουμε την Παναγία μας το Ι. Εικόνισμά Της να Της αποθέσουμε λίγα λουλούδια ευγνωμοσύνης μαζί με την έγνοιες, τις αγωνίες, τις θλίψεις, τις ανησυχίες και τα προσωπικά του θέματα ο καθενας μας. Ναι να τις αποδώσουμε ψίχουλα αντίδωρου στις φανερές και αφανείς Της πολλές ευεργεσίες και με κατά Θεόν επίγνωση να Την ασπαστούμε.
Να ασπαστούμε την Ι. Εικόνα της Παναγίας που πριν λίγες μέρες καταπάτησαν πόδια και κομμάτιασαν βέβηλα χέρια νέων παιδιών, στο κέντρο της Αθήνας, υποτίθεται Ελληνόπουλα απόγονοι της Χώρας της Δημοκρατίας (!!!!!) απόγονοι αυτών που στον Άρειο Πάγο είχαν λόγο σεβασμού στο Θεό, όπως και να πιστεύεται και λέγεται για τον καθένα μας ΒΩΜΟ ΤΩ ΑΓΝΩΣΤΩ ΘΕΩ(!!!!) στα οποία δυστυχώς μάλλον ποτέ δεν μίλησαν, στα σπίτια τους για Θεό, δεν μίλησαν και δεν δίδαξαν για Παναγία. Ποια είναι η Παναγία, τι είναι η παρουσία Της στην πίστη μας, τι είναι η Παναγία για το λαό μας, τι είναι η Παναγία για το Έθνος μας, τι είναι η Παναγία για την Ορθοδοξία μας όλη, τι είναι η Παναγία για την Εκκλησία και τι είναι η Παναγία μας για τη ζωή του καθενός μας. Αλλά τι λέω δεν θα τους μίλησαν στις οικογένειες τους και τα σχολεία τους, και αυτό είναι ακόμα πιο τραγικό, για το σημαίνει σεβασμός στο πιστεύω και στις αρχές και τις αξίες και στην διαφορετικότητα του κάθε ανθρώπου είτε συμφωνώ με αυτόν είτε δεν συμφωνώ αλλά που είμαι υποχρεωμένος να τον δέχομαι και τον αποδέχομαι και τον τιμώ όπως είναι και όπως πιστεύει.
Στα προσωπικά μας κεριά ας ανάβουμε και ένα ακόμα κερί ο καθένας μας για όλα αυτά τα αρρωστημενα νοσηρά τραγικά της εποχής μας φαινόμενα και να ζητούμε την συγχώρηση, για την αγνωμοσύνη και την κακή συμπεριφορά και την κακή σχέση μας απέναντι στο Πρόσωπό Της Της, απέναντι στον Υιό Της, απέναντι στο χώρο και στο σωτήριο θεσμό της Εκκλησίας και σωτηρίας μας.
Μην ξεχνάμε αυτό που απόψε πάλιν και πολλάκις τονίστηκε ότι η Κυρία Θεοτόκος η Μητέρα του Θεανθρώπου Κυρίου μας Ιησού Χριστού είναι και δική μας Μητέρα η είναι σκάλα της σωτηρίας μας είναι η γέφυρα της ένωσης μας με τον Θεό, είναι η πηγή της ελπίδας, της χαρά και της εσωτερικής πληρότητας και ειρήνης.
Θέλει η Παναγία μας να μας ακούει να την εμπιστευόμαστε και να προσευχόμαστε. Θέλει η Παναγία μας, να Της μιλούμε απλά και ουσιαστικά στην προσευχή μας με λόγια απλά όπως τα παιδιά στη Μάνα και Εκείνη δεν θα πάψει ποτέ να μας ακούει να μας προσέχει, να μας στηρίζει, να μας φωτίζει να μας κατευθύνει μέσα από δρόμους σίγουρος στην σωτηρία και αυτό το αισθανόμαστε ήδη και μέσα μας και γύρω μας. Αμήν.