ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΜΑΣ κ.κ.Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ ΠΑΝΤΙ ΤΩ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΜΑΣ κ.κ.Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ ΠΑΝΤΙ ΤΩ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ! «…Ο,τι πιστεύουμε , ο,τι αγαπάμε , ο,τι ελπίζουμε οι Ορθόδοξοι συνδέεται με το Πάσχα, από αυτό αντλεί την ζωτικότητά του, από αυτό ερμηνεύεται και νοηματοδοτείται. Η Ανάσταση του Χριστού είναι η απάντηση της Θείας αγάπης στην αγωνία και την προσδοκία του ανθρώπου, αλλά και στην «αποκαραδοκίαν» της συστεναζούσης κτίσεως. Στην Ανάσταση του Χριστού αποκαλύφθηκε το νόημα «ποιήσωμεν άνθρωπον κατ’ εἰκόνα ημετέραν και καθ’ ὁμοίωσιν» και «και είδεν ο Θεός τα πάντα, όσα εποίησεν, και ιδού καλά λίαν». Ο Χριστός είναι «το Πάσχα ημών» «η ανάσταση πάντων». Εάν η πτώση υπήρξε αναστολή της πορείας του ανθρώπου προς το «καθ’ ὁμοίωσιν», εν Χριστώ αναστάντι ανοίγεται πάλι στον «ηγαπημένον του Θεού» η οδός της κατά Χάριν θεώσεως. Συντελείται
«μέγα θαύμα», το οποίο θεραπεύει το «μέγα τραύμα», τον άνθρωπο. Στην εμβληματική εικόνα της Αναστάσεως στη Μονή της Χώρας, ατενίζουμε τον Κατελθόντα «μέχρις Άδου ταμείων» Κύριο της δόξης και καθελόντα θανάτου το κράτος, να αναδύεται ζωηφόρος εκ του τάφου, συνανιστών τους γενάρχας της ανθρωπότητας, και στο πρόσωπό τους όλο το ανθρώπινο γένος, απ αρχής μέχρι εσχάτων, ως ο Ελευθερωτής μας εκ της δουλείας του αλλοτρίου. Στη Ανάσταση φανερώνεται η εν Χριστώ ζωή ως απελευθέρωση και ελευθερία. «Τη ελευθερία … Χριστός ημάς ηλευθέρωσε». Το περιεχόμενο, το «ήθος» αυτής της ελευθερίας, η οποία πρέπει να βιωθεί χριστοπρεπώς, πριν τελειωθεί στη Επουράνια Βασιλεία, είναι η αγ άπη , η βιωματική πεμπτουσία της «καινής κτίσεως». «Υμείς γαρ επ ἐλευθερίᾳ εκλήθητε, αδελφοί· μόνον μη την ελευθερίαν εις αφορμήν τη σαρκί, αλλά δια της αγάπης δουλεύετε αλλήλοις». Η ελευθερία του πιστού, θεμελιωμένη στο Σταυρό και την Ανάσταση του Σωτήρος, είναι πορεία προς τα άνω και προς τον αδελφό, είναι « πίστις δι ἀγάπης ενεργουμένη». Είναι έξοδος από την «Αίγυπτον της δουλείας» και των ποικίλων αλλοτριώσεων, χριστοδώρητος υπέρβαση της εσωστρεφούς και συρρικνωμένης υπάρξεως, ελπίδα αιωνιότητας, η οποία εξανθρωπίζει τον άνθρωπο. Γιορτάζοντας Πάσχα, ομολογούμε εντός της Εκκλησία μας, ότι η Βασιλεία του Θεού «έχει ήδη εγκαθιδρυθεί, αλλά δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί». Μέσα στο φως της Αναστάσεως, τα εγκόσμια πράγματα αποκτούν νέο νόημα, εφόσον είναι ήδη μεταμορφωμένα και μεταμορφούμενα. Τίποτε δεν είναι απλώς
«δεδομένον». Τα πάντα βρίσκονται εν κινήσει προς την τελείωση τους. Αυτή η «ακράτητος φορά» προς την Βασιλεία, βιώνεται κατεξοχήν στην Ευχαριστιακή Σύναξη , προφυλάσσει τον Λαό του Θεού αφενός μεν από την αδιαφορία για την ιστορία και την παρουσία του κακού, αφετέρου από την λήθη του Κυριακού λόγου «η βασιλεία η εμή ουκ έστιν εκ του κόσμου τούτου». Κύριο γνώρισμα της θεοσδότου ελευθερίας του πιστού είναι ο ασίγαστος αναστάσιμος παλμός, η εγρήγορση και ο δυναμισμός της. Ο χαρακτήρας αυτής της Χάριτος όχι μόνον δεν περιορίζει, αλλά αναδεικνύει την δικήν μας συγκατάθεση στην δωρεά, και ενδυναμώνει την πορεία και την αναστροφή μας στη νέα ελευθερία, η οποία εμπερικλείει και την αποκατάσταση της αλλοτριωθείσης σχέσεως του ανθρώπου με την κτίση. Ο εν Χριστώ ελεύθερος δεν εγκλωβίζεται σε «γήϊνα απόλυτα», ως «οι λοιποί, οι μη έχοντες ελπίδα». Η ελπίδα μας είναι ο Χριστός, η εν Αυτώ λαμπρότητα και η φωτοχυσία της αιωνιότητας. Τα βιολογικά όρια της ζωής δεν ορίζουν την αλήθεια της. Ο θάνατος δεν είναι το τέλος της υπάρξεώς μας. «Μηδείς φοβείσθω θάνατον· ηλευθέρωσε γαρ ημάς ο του Σωτήρος θάνατος». Η εν Χριστώ ελευθερία είναι πρόγευση και προτύπωση της πληρώσεως και της πληρότητας της Θ. Οικονομίας εν τω «νυν και αεί» της εσχάτης ημέρας, ότε οι
«ευλογημένοι του Πατρός» θα ζουν πρόσωπο προς πρόσωπο μετά του Χριστού, «ορώντες αυτόν και ορώμενοι και άληκτον την απ αὐτοῦ ευφροσύνην καρπούμενοι». Το Άγ. Πάσχα δεν είναι απλά μία θρησκευτική Εορτή, έστω η μέγιστη για μας τους Ορθοδόξους. Κάθε Θ. Λειτουργία, κάθε προσευχή, δέηση των πιστών, κάθε εορτή & μνήμη Αγίων και Μαρτύρων, η τιμή των Ι. Εικόνων, η «περισσεία της χαράς» των Χριστιανών (Β´ Κορ. η´, 2), κάθε πράξη θυσιαστικής αγάπης και αδελφοσύνης, η υπομονή στις θλίψεις είναι πανηγύρι ελευθερίας, όλα αυτά εκπέμπουν το πασχαλινό φως και αναδίδουν το άρωμα της Αναστάσεως. Μέσα σε ένα τέτοιο πνεύμα, δοξάζοντες τον πατήσαντα θανάτω τον θάνατον Σωτήρα του κόσμου, απευθύνουμε προς όλους σας , τους εν απάση τη Δεσποτεία Κυρίου αδελφούς και προσφιλέστατα τέκνα της Μητρός Εκκλησίας τον εόρτιο ασπασμό, ευλογούντες μαζί σας γηθοσύνως, εν ενί στόματι και μια καρδία, Χριστόν στους αιώνας ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ +Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ
Πηγή Ενοριακό Φυλλάδιο 02 Μαϊ 21
