Η ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΟ ΔΕΙΠΝΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
†ΑΡΧΙΜ. ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΚΑΤΡΑΜΑΔΟΥ
«Ο Κύριος παρομοιάζει την Βασιλεία των Ουρανών με γιορτινό τραπέζι, απεικονίζοντας συμβολικά την Θ. Λειτουργία. Η Θ. Λειτουργία είναι πνευματική συνεστίαση, όπου παρατίθεται ως φαγητό το Σώμα και το Αίμα του Χριστού και καλούμαστε να γίνουμε συνδαιτυμόνες Χριστού, αφού Εκείνος το προσφέρει και προσφέρεται παράλληλα για τη ζωή και τη σωτηρία του κόσμου. Η Εκκλησία πριν την Μεγάλη Δεσποτική Εορτή των Χριστουγέννων, θέλει να μας προετοιμάσει όσο το δυνατόν καλύτερα στη συμμετοχή μας στο πνευματικό τραπέζι της Θ. Λειτουργίας που το κέντρο του εορτασμού, αλλά και κάθε εορτής. Η συμμετοχή στη Θ Ευχαριστία είναι για πολλούς ακόμα μεγάλο ζητούμενο στη ζωή τους. Συνεχίζει να ατονεί η συχνή προσέλευση στη Θ. Κοινωνία. Στις νεότερες γενιές η συχνή προσέλευση στη Θ. Κοινωνία εξέπεσε σε συμμετοχή στο έθιμο των εορτών χωρίς την απαραίτητη προετοιμασία. Τα τελευταία 2 χρόνια και εξαιτίας της πανδημίας, εξεγέρθηκε μια πολεμική από άσχετους της εκκλησιαστικής ζωής εναντίον & της Θ. Κοινωνίας. Χριστιανοί, φοβούνται να κοινωνήσουν, χωρίς να σκέφτονται πολύ απλά, πως τόσους αιώνες ποτέ δεν μεταδόθηκε κάποια ασθένεια από την Θ. Κοινωνία.
Η Θ. Κοινωνία, το Σώμα και Αίμα του Χριστού μεταγγίζει την όντως Ζωή. Μέσα σε αναφορές μας κατά την διάρκεια του Εκκλησιαστικού έτους, από ομιλίες, κηρύγματα, έντυπα και με κάθε τρόπο αναφερθήκαμε εκτενώς στο τι είναι η Θ. Κοινωνία, τι σημαίνει για τον Ορθόδοξο Χριστιανό. Στις Πράξεις των Αποστόλων (Πραξ. β΄ 42,46) η Θ. Ευχαριστία είναι το κέντρο της ζωής των Χριστιανών. Τελούσαν καθημερινώς την Θ. Ευχαριστία κατά το πρότυπο του Μυστικού Δείπνου, σε ανάμνηση της σταυρικής θυσίας του Κυρίου και της απολύτρωσης, που επιτεύχθηκε με την θυσία αυτή και μετελάμβαναν, ώστε ενωμένοι με τον Κύριο, να βιώνουν την διαρκή ανάμνησή Του.
O Μ. Βασίλειος γράφει : «Να κοινωνούμε συχνά πυκνά και να μεταλαμβάνουμε του Αγ. Σώματος και Τ. Αίματος του Χριστού. 4 φορές την εβδομάδα κοινωνούμε, Κυριακή, Τετάρτη, Παρασκευή & Σάββατο. Ο Άγ. Θεόδ. Στουδίτης διδάσκει: «Μεγάλη δύναμη έχουν τα δάκρυα, η κατάνυξις αλλά προ πάντων η Μετάληψις των αγιασμάτων… και κάθε ημέρα είναι δυνατόν, σ’ αυτόν που θέλει να κοινωνεί. » Ο 8ος, ο 9ος Αποστολ. Κανόνας, ο 2ος Αντιοχείας, οι 66ος & 80ος της ΣΤ’ Οικουμενικής Συνόδου, & ο 11ος της Σαρδικής, επιβάλλουν την συχνή προσέλευση και συμμετοχή στην Θ. Ευχαριστία αφορίζοντας αυτούς, που δεν προσέρχονται χωρίς σοβαρό λόγο ή όσους παρευρίσκονται στη Θ. Λειτουργία και ενώ μπορούν, εντούτοις δεν μεταλαμβάνουν.
Η συχνή Θ. Μετάληψη επισημαίνουν οι Άγ. Μακάριος Κορίνθου & Άγ. Νικόδημος ο Αγιορείτης στο έργο «Περί συνεχούς Θ. Μεταλήψεως» αποτελεί κοινή διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας, βεβαίως μιλούν για την εμπροϋπόθετη συμμετοχή μας κατόπιν σχετικής προετοιμασίας. Η καλύτερη προετοιμασία για να μεταλάβουμε είναι να ζούμε, όπως θέλει ο Θεός, τηρώντας όσα η Εκκλησία έχει θεσπίσει. Ο αγώνας της ζωής έχει προβλήματα, δυσκολίες και πτώσεις στην αμαρτία, οφείλουμε μέσα από το Ι. Μυστήριο της Εξομολογήσεως, να λαμβάνουμε την άφεση των αμαρτιών και να επαληθεύουμε την θεωρία και την πράξη της ζωής μας. Με τη βοήθεια του Πνευματικού Πατέρα, ο οποίος στέκεται δίπλα, με διάκριση και προσευχή, και που ο ίδιος αποτελεί τέκνο υπακοής στον Επίσκοπό του και στην Εκκλησία, μπορεί να συμβάλει στην ορθή πορεία μας, να συντάσσουμε το πλαίσιο της πνευματικής μας προετοιμασίας με απαραίτητη ασφαλιστική δικλείδα, τα όσα ορίζει η Εκκλησία, ιδιαίτερα πάνω στο θέμα της τροφικής νηστείας, καθώς πολλοί πιστοί έχουν λανθασμένη άποψη, με αποτέλεσμα να αποστερούν χωρίς λόγο τους εαυτούς τους από την Θ. Κοινωνία. Η καθαρότητα της καρδιάς με την ενσυνείδητη συμμετοχή στην Εξομολόγηση, η πειθαρχία, ανάλογα με τις δυνάμεις μας στον κανόνα της νηστείας, υλικής και πνευματικής, ανοίγουν τον δρόμο προς την Θ. Κοινωνία. Μη νομίσει κάποιος πως επειδή νηστεύαμε ή εξομολογηθήκαμε γίναμε και άξιοι για να κοινωνήσουμε. Ποτέ δεν θα γίνουμε άξιοι για τον Χριστό. Ο Χριστός μας αξιώνει επειδή ποθεί τη σωτηρία μας και γι’ αυτό ακριβώς το λόγο είναι ανάγκη κοινωνούμε τακτικότατα Ο Άγ. Αθανάσιος ο Πάριος γράφει : «Δεν πλησιάζουμε να κοινωνήσουμε με τον αέρα ότι είμαστε άξιοι και μας ανήκει. Μη γένοιτο … Και θέλει και διψά την αγιότητά μας ο Θεός. Σώζει τον καθένα μας όχι για η αξία του, αλλά η δική Του, του Κυρίου, Θεία δύναμη». Συχνά την παραμονή της ημέρας που θα κοινωνήσουμε να διαβάζουμε τις ευχές της Θ. Μεταλήψεως. Μας προετοιμάζουν πνευματικά. Με ταπεινή άποψη για τον εαυτό μας, να προσερχόμαστε συχνά στον Χριστό, όπως ο Τελώνης και η Πόρνη, ο Εκατόνταρχος και η Χαναναία για να λάβουμε το δώρο της Θ. Κοινωνίας. Η μετάληψη των Αχράντων Μυστηρίων δεν είναι ηθική επιβράβευση, είναι επισφράγιση του πνευματικού αγώνα της παρούσας ζωής και εφόδιο για την αιώνια. Στις ημέρες μας αποτελεί ομολογία πίστεως! Οι εποχές άλλαξαν είναι δυσκολότερες! Η Εκκλησία ως ταμιούχος της Θ. Χάριτος, έχει την δύναμη και την δυνατότητα να την οικονομεί έτσι ώστε, όταν υπάρχει θέληση και αβίαστο φρόνημα, να μετατρέπει την πόρνη σε αγία, τον ληστή σε πολίτη του Παραδείσου. Αυτή η δύναμη μας φορτίζει με γενναίο φρόνημα, αποπλύνει τα αμαρτήματα, μας κάνει να ελπίζουμε στο έλεος του Θεού και έτσι γευόμαστε τον Χριστό. Τι ωραιότερο υπάρχει, από το να είναι κανείς όσο το δυνατόν περισσότερο καιρό Σύναιμος και Σύσσωμος Χριστού, ζωντανό Αρτοφόριο, Αγ. Τράπεζα, όπου «θεοῦ τό αἶμα καί θεοί καί τρέφοι» και αθόρυβα εκχύνεται στις φλέβες της ζωής και της ελπίδος μας.»