ΛΟΓΟΣ ΑΡΧΙΜ . ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΚΑΤΡΑΜΑΔΟΥ ΣΤΗΝ ΕΞΟΔΙΟ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ †ΠΡΩΤ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ ΓΡΙΛΛΙΑ
Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Μπουτζουάνας κ.κ. Γεννάδιε, Εκπρόσωπε του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου και Ποιμενάρχου μας,
Σεβαστοί Πατέρες.
Αγαπητοί μου αδελφοί και πενθούντες.
Κηδεύουμε σήμερα τον από της 26ης Ιανουαρίου κοιμηθέντα εν Κυρίω γηραιό συνταξιούχο ιερέα πατέρα και αδελφό μας Πρωτοπρεσβύτερο π. Χαράλαμπο Γρίλλια.
Ιδιαίτερα συγκινημένος ο συμπατριώτης του Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπός μας κ.κ. Ιερώνυμος ο οποίος την στιγμήν αυτή ευρίσκεται εκτός της Ι. Αρχιεπισκοπής μας για υπηρεσιακούς λόγους, ανέθεσε αφ’ ενός μεν την σεπτή Του εκπροσώπηση στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μπουτζουάνας κ.κ. Γεννάδιο, αφ’ ετέρου στην ελαχιστότητά μου, να ράνω το τίμιο και ιερό λείψανό του Γέροντός μας π. Χαραλάμπους με λόγια αγάπης, λόγια υιού προς Πατέρα, λόγια ευγνωμοσύνης για την επί 20ετή και πλέον επικοινωνία και πνευματική σχέση μου μαζί του και για την πολύχρονη, αθόρυβη και αδιάλειπτη διακονία του και προσφορά του στο μέτρο των δυνάμεών του μέσω της Αγίας του Ιερωσύνης στις ενορίες από τις οποίες πέρασε και διακόνησε, ιδιαίτερα δε την τελευταία την Ενορία μας, το πνευματικό λιμάνι του όπως έλεγε, μέχρι της συνταξιοδοτήσεώς του και για την δεκαετή μετά από την σύνταξή του παραμονή και διακονία του κοντά μας .
Η εκδημία ενός κληρικού και μάλιστα ενός διακεκριμένου κληρικού όπως ήταν ο Αείμνηστος π. Χαράλαμπος δεν είναι μία τυχαία και κοινή εκδημία. Άλλωστε και μόνο ο προσδιορισμός του ως κληρικού τον κατατάσσει σε άλλη κατηγορία ανθρώπων της κοινωνίας και της Εκκλησίας.
Είναι ο άνθρωπος που βάπτισε, που μύρωσε, που στεφάνωσε, που κήδεψε πλείστους όσους Χριστιανούς.
Είναι ο άνθρωπος που άγιασε ανθρώπους, σπίτια, νερά, αντικείμενα.
Είναι ο άνθρωπος που ευλόγησε, νουθέτησε, γιάτρεψε και εξόρκισε τις ενάντιες δυνάμεις.
Είναι ο απλός εκείνος κληρικός που επί χρόνια πολλά χτυπούσε τις χαρμόσυνες καμπάνες της Γέννησης και της Ανάστασης. Τις πένθιμες της Μεγάλης Εβδομάδος και αδιάλειπτα λειτουργούσε σε όλες τις περιόδους των ενιαυτών της Χρηστότητος του Κυρίου. Είναι η σεμνή και ταπεινή εκείνη λύρα που έψαλλε τις Ιερές Ακολουθίες και μάλιστα διέθετε πολύ μεράκι και αγάπη για το τυπικό και την μεγαλοπρέπεια της Θ. Λατρείας της Εκκλησίας. Είναι η ταπεινή εκείνη κρήνη, η πηγούλα, η πνευματική βρύση η οποία με τον δικό της τρόπο δρόσιζε διψασμένες ψυχές του ποιμνίου της Εκκλησίας. Και μας γίνεται ακόμη συμπαθέστερος ο π. Χαράλαμπος αν αναπολήσουμε την όλη ταλαιπωρία της αστάθειας του στο βηματισμό που τον ταλάνιζε τα δυο τελευταία χρόνια και τον απέκοψε σωματικά μόνο από την κοινωνία και επικοινωνία με την Ενορία μας, το στενό πνευματικό του περιβάλλον.
Ο σεβαστός μας π. Χαράλαμπος γεννήθηκε στις 5/3/1931 στο Λεοντάρι Θηβών από απλούς και ευσεβείς γονείς, και ανατράφηκε μέσα εις μία οικογένεια η οποία του κληροδότησε την ευσέβεια, την εντιμότητα, την αγάπη, την συνέπεια, την πίστη στο Θεό των πατέρων μας ως και τον ζήλο προς την Ιερωσύνη. Παιδιόθεν είχε την επιθυμία να αφιερωθεί στον Θεό. ~ Αποφοίτησε από 7τάξιο Γυμνάσιο των Θηβών. Κατόπιν φοίτησε για 2 χρόνια στη Ριζάρειο Σχολή της Αθήνας και επέστρεψε στο Λεοντάρι.
Το 1956 αρραβωνιάστηκε την Πρεσβυτέρα Αικατερίνη Γρίλλια,~ενώ ένα χρόνο αργότερα το 1957 παντρεύτηκαν και παρέμειναν για τρία χρόνια στο χωριό του.
Ο αείμνηστος Μητροπολίτης Θηβών & Λεβαδείας Δωρόθεος εκτιμώντας τον ευσεβή πόθο και ζήλο του για την Ιερωσύνη τον προετοιμάζει προς τούτο και την 1η Μαΐου το 1960 τον χειροτόνησε Διάκονο και στις 8 Μαΐου τον χειροτόνησε Πρεσβύτερο στον Ι Ναό Αγ. Νικολάου Λεβαδείας. Εργάστηκε για 5 χρόνια στα Γραφεία της Ι. Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας, στη Λειβαδιά .
Το 1965 μετατίθεται στην Αθήνα και υπηρετεί αρχικά για 6 χρόνια στον Αγ. Γεώργιο Κυνοσάργους. Το 1967 με εντολή του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερωνύμου του Α΄ αποσπάται και υπηρετεί για 6 μήνες στις ποιμαντικές ανάγκες των χωριών της Ι. Μητροπόλεως Ιωαννίνων και από εκεί ξεκινούν η ξεχωριστή αγάπη του για την Ήπειρο και ιδιαίτερα με το Νομό Ιωαννίνων αλλά και η πνευματική σχέση και επικοινωνία του με τον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο, τον από Ιωαννίνων κυρό Σεραφείμ.
Το 1972 μετατίθεται στον Ι. Ναό Αγίας Παρασκευής Ηλιουπόλεως ως Ιερατικώς Προϊστάμενος υπηρετώντας και αποπερατώνει κατά την οκτάχρονη παραμονή του σε αυτόν τον Ενοριακό Ναό, ενώ παράλληλα το 1974 εγγράφεται για να φοιτήσει και να ολοκληρώσει τις σπουδές του στη Θεολογική Σχολή Αθηνών από την οποία και αποφοιτάει αριστούχος .
Λίγο αργότερα το 1980 μετατέθηκε στον Καθεδρικό μας Ιερό Ναό της Κοιμήσεως Θεοτόκου Ηλιουπόλεως από όπου και συνταξιοδοτήθηκε ,ενώ συνέχισε να προσφέρει τις υπηρεσίες του για μία και πλέον δεκαετία . Συνέδεσε το όνομά του με το Ναό μας τα τελευταία 40 χρόνια.
Ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κυρός Σεραφείμ βραβεύοντας την εργατικότητα και την αφοσίωση του στην Εκκλησία τον τίμησε τόσο με το οφίκκιο του Πρωτοπρεσβυτέρου, όσο και με την ευλογία Του να είναι Πνευματικός και Εξομολόγος.
Απλός στους τρόπους του ο π. Χαράλαμπος, ευσεβής, ομιλητικός, ταπεινός, προσηνής. Στον Επίσκοπό του με σεβασμό και υπακοή, στους συλλειτουργούς του με ευγένεια και φιλαδελφία, τυπικός στις υπηρεσιακές του υποχρεώσεις, αγαπητός στους ενορίτες του. Κόπιασε και για την εύρυθμη πνευματική πρόοδο και καλή λειτουργία σε όλα τα επίπεδα του ενταύθα Ι. Καθεδρικού μας Ναού στον οποίον όπως προείπα υπηρέτησε 40 ολόκληρα χρόνια. Πολλοί ήταν εκείνοι οι ασθενείς ψυχικά και πνευματικά είτε εκ του εγγύς είτε εκ του μακρόθεν οι οποίοι εύρισκαν την ίαση και την βοήθεια στον αγώνα της πνευματικής τους πορείας.
Βεβαίως, όπως όλοι οι εκλεκτοί, έτσι και εκείνος στη ζωή του δοκίμασε και κατά άνθρωπο πικρίες και θλίψεις υπό την άσκηση με συνέπεια των λειτουργικών και λοιπών ποιμαντικών και διοικητικών εργασιών του. Λίγο πριν την Δεσποτική Εορτή των Χριστουγέννων με κάλεσα να του πάω τα Άγια των Αγίων την Θ. Κοινωνία για να μεταλάβει προαισθανόμενος τα της αναχωρήσεως του. Η φυσική σωματική του υγεία τα τελευταία 2 χρόνια είχε κλονισθεί και είχε καθηλωθεί μονίμως στο σπίτι του και με Ιώβειο υπομονή και καρτερία ανέμενε την αποδέσμευση του από τα φθαρτά και επίγεια και την μετάβαση εις το άνω Θυσιαστήριο.
Για μας όμως αγαπητοί μου ο θάνατος δεν είναι σφραγίδα ζωής «αλλά μετάστασις, από των λυπηροτέρων επί τα χρηστότερα και θυμηδέστερα και ανάπαυσις και χαρά», είναι μετάβαση από το σκότος στο φως, από την Στρατευομένη Εκκλησία στην Θριαμβεύουσα.
Έτσι προπέμποντες με τις προσευχές μας τον αγαπητό και λίαν σεβαστό μας π. Χαράλαμπο ευχόμεθα ο Αναστάς Κύριος και Θεός μας αγκαλιάζοντας την αγνή και άδολη ιερατική του ψυχή να την οδηγήσει στην χώρα ζώντων και σε παραδείσια αγαλλίαση, «εις τόπον ένθεν απέδρα λύπη και στεναγμός» και όπως υπηρέτησε άοκνα, σεμνά, ιεροπρεπώς και συνεπώς τον Κύριο μας στο επίγειο Ιερό Θυσιαστήριο και εκεί στο Επουράνιο να συνεχίσει ως Λειτουργός του στην διαρκή και αέναη Θ. Λειτουργία του Εσφαγμένου Αρνίου της Ιερής Αποκαλύψεως .
Εκφράζοντας τις συλλυπητήριες ευχές προς την οικογένεια του, την πολυσέβαστη Πρεσβυτέρα μας Αικατερίνη του, τον Θησαυρό και Κυρηναίο της ζωής του και εν συνεχεία στον υιού του Ανδρέου και την Νύφη του ως και των εγγονών και δισεγγόνων του, καθώς επίσης και τις συλλυπητήριες ευχές προς την αγαπημένη κόρη του Μαρία μετά του γαμπρού του και της λίαν αγαπημένης εγγονής του Ιατρού Πέμης τους επαινούμε για την μέριμνα της αξιοπρεπούς κηδείας του, όπως ακριβώς αρμόζει σε ένα Κληρικό, ως και την όλη συμπαράσταση τους στην προ της τελευτής του δοκιμασία από τα Χριστούγεννα στο Νοσοκομείο μέχρι την ημέρα της από της γης αναχωρήσεως του.
Σεβαστέ μου π. Χαράλαμπε, ως Υιό σου, όπως συχνά πυκνά με αποκαλούσες, αγωνιούσες, ευχόσουν, μιλούσες και προσευχόσουν για την πνευματική μου άνοδο και να με δεις ως Αρχιερέα της Εκκλησίας μας, υποκλινόμενος με σεβασμό προ του Σεπτού σου Ι. Λειψάνου, συνεπικουρούμενος δε από τις ευχές του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μπουτζουάνας κ. Γενναδίου αλλά και τις προσευχές όλων των συμπροσευχομένων συμπρεσβυτέρων και αδελφών λαϊκών επίτρεψέ μου να σε παρακαλέσω να μην σταματήσεις να προσεύχεσαι για την ελαχιστότητα μου και τον φίλο και αδελφό σου, κατά σάρκα πατέρα μου Ευάγγελο, όπως πιστεύω αυτό ήδη κάνεις για την σαρκική και πνευματική σου οικογένεια αυτή δηλαδή την Ενορία και υικώς αναφωνώ, όπως η μνήμη σου είη αιωνία αξιομακάριστε και αείμνηστε Πατέρα και Αδελφέ και συλλειτουργέ π. Χαράλαμπε.