Η ΙΕΡΩΣΥΝΗ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΣΩΦΡΟΝΙΟ ΤΟΥ ΕΣΕΞ Μ. ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ
…Παιδιά μου, …ο Ιερεύς πρέπει να αποκτήσει και να διατηρήσει τη συνείδηση και τον φωτισμού του Χριστού και να προσεύχεται υπέρ όλου του κόσμου. Ιερωσύνη ορίζεται και υπάρχει εκ της Εκκλησίας, διά της Εκκλησίας και εν τη Εκκλησία. Χωρίς την Εκκλησία ή εκτός της Εκκλησίας δεν μπορεί να υπάρξει όχι μόνον Ιερωσύνη αληθινή αλλά ούτε καν Χριστιανισμός. Αποτελεί βαθιά πεποίθηση και πίστη μου, ότι ο Χριστιανισμός δεν μπορεί να μην είναι Εκκλησιαστικός, γιατί η Εκκλησία είναι το Σώμα του Χριστού.
Τι είναι αυτό που μας δίνει η Εκκλησία; Τα Μυστήρια: Βάπτισμα, Μετάνοια, Θ. Κοινωνία, Ιερωσύνη. Όπως λέγει ο Άγ. Νικόλαος ο Καβάσιλας «ἡ Ἐκκλησία ἐν τοῖς μυστηρίοις σημαίνεται» και το Μυστήριο που ιερουργεί όλα τα άλλα Μυστήρια διά της Χάριτος του Παναγίου Πνεύματος, είναι το Μυστήριο και η Χάρις της Ιερωσύνης. Αυτή η Ιερωσύνη είναι δώρο της Εκκλησίας στην ανθρώπινη φύση που με αυτήν ιερουργούμε όλα τα Αγία Μυστήρια του Θεού. Στην Εκκλησία έχω τον Ενσαρκωθέντα Θεό με τρόπο ώστε, να τρώμε και να πίνουμε τον Θεό, να αναπνέουμε , να εμπνεόμαστε και φωτιζόμαστε από τον Λόγο του. Με το Όνομα Του, τον Λόγο Του, τη δύναμή Του τελούμε τα Μυστήρια που μεταμορφώνουν τον κάθε πιστό σε Τέκνο Φωτόμορφο της Εκκλησίας. Τα Μυστήρια της Εκκλησίας δεν αποτελούν κάποια απλά σύμβολα, αλλά την αληθινή πραγματικότητα. Σφραγίδα της νόμιμης και κανονικής Ιερωσύνης είναι η Εκκλησία. Αυτή κατέχει την εμπειρία του Χριστού «τοῦ ἀναβαίνοντος εἰς τόν Γολγοθάν διά τήν σωτηρίαν ὅλου τοῦ κόσμου» και η Εκκλησία μας δίδει αυτόν τον Χριστόν, ως τη μεγαλύτερη εμπειρία της ύπαρξής μας. Πιστεύω στον Χριστό. Είμαι δεμένος με την αγάπη του Χριστού. Εμπιστεύομαι μόνο τον Χριστό που γνώρισα στην Εκκλησία. Η σωτηρία παρέχεται στον σκοτισμένο και πεσόντα από τα πάθη κόσμο μας μόνο διά της Λειτουργικής Ιερουργίας των Μυστηρίων που τελούνται εν Αγίω Πνεύματι στην Εκκλησία. Τίποτα άλλο ισότιμο ή παρόμοιο δεν υπάρχει στο κόσμο προς το έργο του Χριστού γιά την απολύτρωση του ανθρωπίνου γένους από την Αγία Ιερωσύνη. Και οι Ιερωμένοι είναι εκείνοι στους οποίους είναι εμπεπιστευμένη η διακονία της συσταθείσης υπό του Κυρίου Λειτουργίας, για να βοηθούν τους αδελφούς στην πορεία τους προς την αθανασία.
Για την διακονία της Ιερωσύνης, η Εκκλησία εύχεται επί δύο χιλιετίας και ανύστακτα μεριμνά όπως ο Απ. Παύλος, για να δοθεί στους ανθρώπους η αληθιννή επίγνωση των αποκεκαλυμμένων υπό του Θεού πραγμάτων, ώστε να μπορούν οι πιστοί να «καταλαβέσθαι τι το πλάτος, το μήκος, το βάθος και το ύψος του υπέρ ημών προαιώνιου σχεδίου του Δημιουργού μας από καταβολής κόσμου γιά την υιοθεσία ημών εν τω ηγαπημένω Αυτού Υιώ». (Ἐφ. γ΄ 14-21, Α, 5). Τέτοιων Ιερών και Φρικτών Μυστηρίων μύστης και ιερουργός είναι κάθε Ιερεύς, ο οποίος οφείλει πριν από όλα να έχει προσφέρει τον εαυτόν του ολόκληρον, ψυχή τε και σώματι, «θυσίαν εὐάρεστον καί ζῶσαν» ενώπιον του Θεού. «Ἱερωσύνης καταξιωθεῖς τῆς θείας καὶ σεβασμίου, σεαυτὸν πρότερον κεχρεώστηκας ἔχειν τεθυμένον τῷ θανάτω τῶν παθῶν καὶ τῶν ἡδονῶν, καὶ οὕτω κατατολμᾶν προσάπτεσθαι τῆς ζωηρᾶς καὶ φρικώδους Θυσίας, εἰ μὴ βούλει, ὡς ὕλη εὔπρηοτος τῷ θείω κατακαῆναι πυρὶ», διδάσκει αιώνες πριν περί της Ιερωσύνης ο Άγιος Θεόγνωστος. Γι’ αυτό στην πρακτική ζωή ο Χριστιανός οφείλει πρωτίστως να είναι ασκητικός. Περισσότερο δε αν κάποιος είναι μοναχός και ακόμα πιο ασκητικός αν είναι Ιερέας. Μίσησε τον εαυτό σου, άρχισε να κατανοείς τον εαυτό σου όχι μόνο μέσα από την εγκράτεια των παθών, αλλά και μέσα από την αντίσταση σε αυτά, δηλαδή με την επίθεση εναντίον τους και αμέσως θα αισθανθείς ανακούφιση. Κάποιο φως θα ανατείλει στην ψυχή.
Το έργο της Ιερωσύνης είναι ανάγκη να συνοδεύεται με μεγάλη καθαρότητα. «Οι λειτουργοί της Καινής Διαθήκης, της εσφραγισμένης διά του Αίματος του Χριστού είναι ελεύθεροι εκ του παλαιού καλύμματος και «ἀνακεκαλυμμένω προσώπω» (Β΄ Κορ. 3,12-18) προσφέρουν τις ικεσίες τους ενώπιον του προσώπου του Πατρός. Ο Γέροντας Σωφρόνιος σε επιστολή του αποκαλύπτει ότι στον προσωπικό καθημερινό του αγώνα για να διαφυλάξει τον εαυτό του καθαρό από κάθε μολυσμό «σαρκός και πνεύματος», εν καιρώ σαρκικών πειρασμών καμιά συγκατάβαση δεν επέτρεπε. Ο κάθε Ιερέας δεν είναι απλός Λειτουργός των Μυστηρίων, αλλά θερμός ικέτης «υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας». «Ο Ιερουργός του μυστηρίου της Λειτουργίας ίσταται εν αμέοω εγγύτητι προς τον Υιόν του Θεού, όστις είναι το «πλήρωμα του Νόμου και των προφητών» (Λειτουργία Ι Χρυσοστόμου) και διά του οποίου γινόμαστε κάτοχοι «ρημάτων ζωής αιωνίου» (Ἰω. στ΄ 68, Β,8).. Γράφει περί αυτού «Το πλήρωμα της Θ. Λειτουργίας μας αιχμαλωτίζει ολοτελώς έτσι, ώστε, όταν ήμουν στην έρημο και τελούσα μόνος την Θ. Λειτουργία, έχων μετ’ εμού μόνο ένα μοναχό για να απαντά στις δεήσεις των εκτενών, να διαβάζει τον Απόστολο και την λοιπή αναγκαία συμμετοχή στη θέση του Λαού, τότε ούτε εγώ ούτε ο μοναχός εκείνος αισθανθήκαμε την έλλειψη του κόσμου. Όλος ο κόσμος ήταν εκεί μεθ’ ημών. Και ο κόσμος και ο Κύριος. Ο Κύριος και η αιωνιότητα. Η πείρα αυτή της έρημου δίδαξε εμέ να προσεύχομαι δια της Ιερατικής προσευχής και μετά του λαού και άνευ της ορατής παρουσίας του . Ο Ιερεύς ως Λειτουργός των Μυστηρίων και ως ποιμένας των λογικών προβάτων του Χριστού κινείται μεταξύ δύο πόλων, αφού αναπόφευκτα ο ένας του Ουρανού οδηγεί το άλλο, τον κόσμο, προς τα πάνω. Ο Ιερέα οφείλει να γίνει όμοιος με τον Υιό του Θεού, τον μόνον αληθινό Αρχιερέα. Διά της ευλογίας του Αρχιερέως Χριστού, η Θ. Λειτουργία ανεπανάληπτη επαναλαμβάνεται στους αιώνες» . «Καί ἐδόθη εἰς ἡμᾶς ἡ ἐντολή να τελῶμεν τήν Λειτουργίαν εἰς ἀνάμνησιν Αὐτοῦ (Λουκ. κβ, 19) ἐν τῷ ὀνόματι Αὐτοῦ. Ο Χριστός το αληθινό κέντρο πάσης της κτίσεως – αποτελεί το κέντρο της προσοχής ημών». Μέγας ο αγώνας για τον Ιερέα να παραμείνει στο πνεύμα της Θ. Λειτουργίας. Στο «κατ’ ίχνος ακολουθείν» τον Χριστό. Χρειάζεται γενναία ψυχή, ισχυρό φρόνημα και πίστη ακλόνητη, ώστε να επακολουθεί «τοις ίχνεσιν» τού Κυρίου. Η ψυχή του Ιερέως θα φθάσει σε εξάντληση εκ της θεωρίας παντός είδους παθημάτων αφ’ ενός, και αδικιών και εκβιασμών αφ’ έτερου. Ακριβώς αυτές οι παράλογες πράξεις των ανθρώπων αποτελούν ένδειξη της πτώσεως του κόσμου μας. Δι’ επιμόνου ασκήσεως οφείλουμε να κρατήσουμε αμείωτη την έμπνευση μας δια της Λειτουργικής Προσευχής υπέρ της ανθρωπότητας. Παν πάθος και κακοήθεια της αμαρτίας, είτε εντός ημών, είτε εντός των άλλων και εκτός ημών, αποτελούν το περιεχόμενο της προσευχής του Ιερέως. Καθήκον του η αναλλοίωτη επανάληψη της Θείας Πράξεως της απολυτρώσεως του κόσμου, για την εκπλήρωση της εντολής του Χριστού: «Τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν» (Λουκ. κβ΄ 19). Είναι η ζωντανή «ανάμνηση» ως ορατή παρουσία της προσευχής του Κυρίου μας στη Γεθσημανή και στον σταυρικού θανάτου Του στο Γολγοθά Κυρίου μέσα στην ιστορία της Οικουμένης………….».
Συνεχίζεται
Πηγή Ενοριακό Φυλλάδιο 6,7 Αυγ 22