«ΜΕΤΕΣΤΗΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΖΩΗΝ ΜΗΤΗΡ ΥΠΑΡΧΟΥΣΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ»
ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ 15-08-2022
†ΑΡΧΙΜ. ΣΠΥΡΔΩΝΟΣ ΚΑΤΡΑΜΑΔΟΥ
Λαέ του Θεού ευλογημένε,
Η Αγίας μας Εκκλησία μας σήμερα 15 Αυγούστου τιμά το πρόσωπο της Μεγάλης Μητέρας και εορτάζει μία από τις μεγαλύτερες, ίσως τη μεγαλύτερη θεομητορική εορτή, της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Τιμά σήμερα το πρόσωπο της Μητέρας του Χριστού και Μητέρας όλων των ανθρώπων, Εκείνης που «έδωσε το δυνατό φως στον ήλιο και στο θάνατο», σύμφωνα με τον ποιητή Οδ. Ελύτη «Έλα Κυρά και Παναγιά , με τα αναμμένα τα κεριά. Δώσε το Φως το δυνατό, στον ήλιο και στον Θάνατο…..» και η ημέρα είναι μοναδική, φωτεινή και υπέρλαμπρη … Πάσχα, το Πάσχα το καλοκαιρινό! Σήμερα αποδίδουμε κατά άνθρωπο την ευγνωμοσύνη μας στην Παναγία μας, σε Εκείνην που κατάφερε να ενώσει τη γη με τον ουρανό, την κτίση με τον Πλάστη. Ευγνωμοσύνη σε Εκείνην που είναι ό,τι αγνότερο έχει προσφέρει η ανθρωπότητα, σε Εκείνην που χάρισε ξανά την ελπίδα για να αποκτήσει και πάλι ο άνθρωπος ουράνια προοπτική και σωτηρία. Η Κυρία Θεοτόκος έδωσε τη σάρκα και το αίμα της στον Χριστό και αξιώθηκε να χωρέσει στην κοιλιά της τον Αχώρητο: «ἡ τόν ἀχώρητον ἐν γαστρί χωρήσασα». Υπήρξε, υπάρχει και θα υπάρχει, το μοναδικό πρότυπο και υπόδειγμα γυναίκας και μητέρας και όλοι οφείλουμε να την τιμούμε, όπως ορίζει να τιμάται η Αγία μας Εκκλησία διότι είναι η Μητέρα του Θεού.
Η Παναγία είναι η «Κιβωτός της Διαθήκης», η Παγκόσμια Εύα, η Μάνα που άκουγε πάντοτε με προσοχή και βίωνε όλα όσα της έλεγε ο Υιός και Θεός της, ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός … «καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ διετήρει πάντα τὰ ῥήματα ταῦτα ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς». Είναι Εκείνη που καλεί όλους να πράττουν ό,τι ο Κύριος λέγει … «ὅ,τι ἂν λέγῃ ὑμῖν, ποιήσατε». Είναι Εκείνη που δε μίλησε πολύ, που δεν έγραψε κείμενα, που υπήρξε « σιωπών κήρυκας» διδάσκοντας με τη σιγή, με το παράδειγμα, με τον αγώνα και την αγωνία της, με την υπακοή της στο θέλημα του Θεού … Εκείνη που χάρισε στον κόσμο τη Ζωή. Είναι η ελπίδα, η καταφυγή και η παραμυθία κάθε απελπισμένης, πονεμένης και βασανισμένης ψυχής. Δεν είναι τυχαίο ότι κάθε ανθρώπου στην απογοήτευσή του και όχι μόνο φέρνει στα χείλη του το άγιο μητρικό όνομά της Παναγιά μου!!. Είναι Εκείνη στην οποίαν έχουν αφιερωθεί αμέτρητοι ύμνοι και τραγούδια και αυτό αποδεικνύεται περίτρανα από την πολιτισμική και θρησκευτική μας παράδοση. Είναι Εκείνη στην οποίαν έχουν αφιερωθεί εκατοντάδες επιβλητικοί Ναοί και μικρά εκκλησάκια σε όλη την Παναγιοσκέπαστη Πατρίδα μας, με τις τόσες Ιερές και θαυματουργές Εικόνες Της. Το όνομά της «Μητέρα του Θεού» περιέχει όλο το μυστήριο της Οικονομίας, για αυτό και η Κυρία Θεοτόκος είναι ταυτισμένη με την Εκκλησία, το Σώμα του Χριστού, Αναφέρει ο Άγ. Κύριλλος Πατριάρχης Ιεροσολύμων, «ὑμνοῦμεν τήν ἀειπάρθενον Μαρίαν, ὑμνοῦμεν δηλονότι Αὐτήν τήν Ἁγίαν Ἐκκλησίαν». Όπου η Παναγία εκεί και η Εκκλησία και όπου η Εκκλησία εκεί και η Παναγία. Σήμερα, 15 Αυγούστου, η Ενδοξοτέρα πεθαίνει και θνήσκει σωματικά κατ άνθρωπο και παραδίδει το πνεύμα της στα χέρια του Υιού Της. Την επισκέφθηκε ο κοινός κλήρος, ο θάνατος, όλων εκείνων που φέρουμε την ανθρώπινη φύση και Εκείνη αποδέχεται τον σωματικό θάνατο και παρακαλεί τον Κύριο να δεχθεί στα θεϊκά Του χέρια την «φίλην» σε Αυτόν ψυχή Της.
«Μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, Μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς». Η Μητέρα της Ζωής, η Παρθένος Μαρία δέχεται την σωματική νέκρωση και γεύεται τον πικρό θάνατο, αφού όπως λέει ο Άγ Ανδρέας Επίσκοπος Κρήτης: «ότι και η Παναγία μας ξεπλήρωσε το ίδιο με μας νόμο της φύσεως, σαν όχι ίσα με μας, αλλά πάνω από μας». Ο σωματικός όμως θάνατος της Παναγίας μας δεν αποτελεί θλιβερό γεγονός, αλλά για δείτε και ζήστε το, είναι χαρά, είναι Πάσχα, είναι πανηγύρι γιατί υπερβαίνει την έννοια του θανάτου ο οποίος για την Εκκλησία ονομάζεται πλέον «κοίμηση», «θεία μετάσταση», «ἐνδημία» προς τον Κύριο, «θάνατος ζωηφόρος» και «ἀρχῆ δευτέρας ὑπάρξεως» όπως θα σημειώσει χαρακτηριστικά ο Ι. Δαμασκηνός.
Αδελφοί μου …Στη ζωή έχομε ανάγκη από πρότυπα. Και η Εκκλησία προβάλλει στους πιστούς Της όχι φολκλορικές ιστορίες και φούσκες, αλλά πρότυπα. Τέτοια πρότυπα, καταξιωμένα θεϊκά, πρότυπα αγιοσύνης και όχι θεωρητικής γνώσης, αλλά πρακτικής εμπειρίας. Είναι οι Άγιοι, οι «μαρτυρηθέντες διά τῆς πίστεως» (Ἑβρ. 11, 39). Πρώτη μεταξύ των Αγίων η Υπεραγία Θεοτόκος που αποτελεί το πραγματικό πρότυπο ζωής και συμπεριφοράς κάθε πιστού. Η ζωή Της δρόμος σιωπής, γεμάτος από θλίψη, πόνο και δάκρυα, αλλά και από έντονη προσευχή, εντιμότητα, καθαρότητα και προσφορά προς το ανθρώπινο γένος. Συνεπώς τιμώντας και σήμερα την Παναγία μας, καλούμαστε να την ακούσουμε να μας καλεί σε έναν συνεχή αγώνα αντίστασης, σε ό, τι και σε όποιον μας προκαλεί και μας προσκαλεί να γίνουμε μέτοχοι ενός κόσμου φτηνιάρικου, ενός κόσμου ψεύτικου, σκοτεινού, χωρίς ηθική, χωρίς αρχές, άνευ χαράς πραγματικής, χωρίς ελπίδα και Θεό, ένα κόσμο που κυριαρχεί ο πόλεμος, η βία, η καταστροφή του περιβάλλοντος, ο πόνος, η εκμετάλλευση των αδυνατότερων, οι γυναικοκτονίες. Σε μια εποχή μεγάλης πνευματικής κρίσης, οι ελπίδες μας στηρίζονται στη γυναίκα με φόβο Θεού και μυαλά και ζωή όπως της Παναγίας. Η αλλαγή και η αναγέννηση του κόσμου, μόνο από γυναίκες που θα έχουν υιοθετήσει την Παναγία σαν πρότυπό τους, μπορεί να προέλθει και να πραγματοποιηθεί. Το αξίωμα που διατύπωσε παιδαγωγός των νεότερων χρόνων είναι σωστό και αληθινό. «Δώστε μας στο κόσμο μητέρες χριστιανές και έτσι θα αναμορφωθεί ο κόσμος ». Αυτό κηρύττει και η Εκκλησία, αυτό φωνάζει από το Ι. Εικόνισμά Της, σήμερα, η Κυρία Θεοτόκος και αυτό και εμείς από του Ι. Άμβωνα της Εκκλησίας παρακαλούμε και προτρέπουμε όλους. Αρχικά τις Γυναίκες. Μιμηθείτε και υιοθετήσετε την Παναγία μας ως πρότυπο Γυναίκας και Μάνας στη ζωή σας Και από την άλλη πλευρά προς όλους εμάς τους άνδρες τους πιστούς. Οφείλουμε έτσι να βλέπουμε πάντα την γυναίκα, όπως το Ι. Εικόνισμα της Παναγίας, πρόσωπο Ιερό, πρόσωπο σεβαστό. Αν είναι νέο κορίτσι, να βλέπουμε την αυριανή μανούλα, αν είναι σύζυγος, να βλέπουμε τη σημερινή Μητέρα, αν είναι Γιαγιά, να βλέπουμε με δυο φορές σεβασμό το θεσμό της Μάνας . Η γυναίκα στα μάτια μας να είναι πάντα η μητέρα, το πιο Σεπτό το πιο σημαντικό, το πιο γλυκό πρόσωπο στη ζωή μας, μετά τον Θεό. Το πρόσωπο που και στη χαρά και στο πόνο φωνάζαμε το μοναδικό όνομα της ΜΗΤΕΡΑ ακόμα και ας μην είναι κοντά μας σωματικά και ας μην είναι σε κάποιους από εμάς πια στη ζωή, εμείς «μάνα» να φωνάζομε και για δείτε σαν να την ακούμε και σαν να την νιώθουμε και σαν να την βλέπουμε να έρχεται και να στέκεται συνεχώς, όπως και η Παναγία δίπλα μας και κοντά μας. Και όποιος γνωρίζει να σέβεται τη μητέρα, ξέρει να τιμά και να προστατεύει τη γυναίκα, κι όποιος φέρεται άσχημα στη γυναίκα, βρίζει κι ατιμάζει την μητέρα που τον γέννησε, αλλά βρίζει και ατιμάζει το Πρόσωπο της Παναγίας. Ούτε δούλη, ούτε παιχνίδι, ούτε όργανο ικανοποίησης είναι η γυναίκα στα χέρια κανενός, αλλά είναι πάντα η Μητέρα, είναι δεν είναι παντρεμένη, έχει δεν έχει παιδιά. Η γυναίκα είχε, έχει και οφείλει να έχει πάντα την μοναδική και ξεχωριστή θέση στον κόσμο, έτσι όπως ξεχωριστή είναι και η θέση της Παναγίας μας μέσα στους Αγίους της πίστεως και μέσα στην ζωή της Αγίας μας Εκκλησίας. Πατέρες και Αδελφοί μου, Έχουμε όλοι μας οι πιστοί, οι άνδρες και οι γυναίκες το μοναδικό και καθαγιασμένο πρότυπο στη ζωή μας, την Υπεραγία Θεοτόκο, που ο ουρανός τη χαιρέτισε και την είπε «Κεχαριτωμένη» και η γη την ονόμασε ως την μόνη «εὐλογημένη ἐν γυναιξί». Ας Της ζητήσουμε την Θεία Χάρη, τις μεσιτείες και τις πρεσβείες Της για να δυνηθούμε, να μπορέσουμε να την μιμηθούμε έστω και σε κάτι λίγο ώστε τότε, ναι τότε, να μπορεί να δει καλύτερες μέρες ό κουρασμένος και ξερός πνευματικά κόσμος μας. Αμήν.