ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟ ΜΗΝΥΜΑ 2023 ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ Ν. ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ
† ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ
ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ Ν. ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ
ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΠΑΝΤΙ ΤΩ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΗ, ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝΔΟΞΩΣ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ
Τιμιώτατοι αδελφοί Ιεράρχες και Πατέρες, Προσφιλέστατα τέκνα, Φθάσαντες, Χάριτι θεία, στη πανσωστική Ανάσταση του Κυρίου, διά της οποίας καταργήθηκε το κράτος του θανάτου και ανοίχθηκαν στο Αδαμιαίο Γένος οι πύλες του Παραδείσου, απευθύνουμε σε όλους σας τις πασχάλιες προσρήσεις και τον εγκάρδιο πασχαλινό και εόρτιοχαιρετισμό, αναβοώντες μεθ’ υμών το κοσμοχαρμόσυνο «Χριστός Ανέστη!».
Η ζωή της Εκκλησίας, σε όλες τις πτυχές της, δονείται από την ανεκλάλητη χαρά της Αναστάσεως. «Πείραν αναστάσεως» μαρτυρούν οι άθλοι των Αγίων και των Μαρτύρων της Πίστεως και η Λατρευτική και Μυστηριακή εμπειρία, η εξαγγελία του Ι. Ευαγγελίου μας «έως εσχάτου της γης» αλλά και η ευσέβεια και η πνευματικότητα των πιστών, η θυσιαστική αγάπη και η κατά Χριστόν αναστροφή όλων, η προσδοκία ενός κόσμου, ένθα «ο θάνατος ουκ έσται έτι, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος ουκ έσται έτι»
Εις την Ανάσταση του Θεανθρώπου Κυρίου μας και δι Αυτής, τα πάντα βρίσκονται εν κινήσει προς την τελείωσή τους εν τη Βασιλεία του Θεού. Αυτή η εσχατολογική ορμή έδινε πάντοτε στη Ορθόδοξη εγκόσμια μαρτυρία διά της Εκκλησίας, ένα μοναδικό δυναμισμό και μία ασύγκριτη προοπτική. Παρά τα περί του αντιθέτου θρυλούμενα, λόγω του εσχατολογικού προσανατολισμού της ζωής της, η Εκκλησία ποτέ δεν συνθηκολόγησε απέναντι στη παρουσία του όποιου κακού στο κόσμο με όλες τις μορφές του, ποτέ δεν απώθησε την πραγματικότητα του πόνου και του θανάτου, ποτέ δεν αγνόησε την αμφισημία των ανθρωπίνων πραγμάτων, ποτέ δεν θεώρησε τον αγώνα για ένα δικαιότερο κόσμο κάτι ξένο και αλλότριο προς την ιερή Αποστολή Της.
Η Εκκλησία από της ιδρύσεως Της γνώριζε ότι ο πόνος και ο σταυρός δεν είναι η εσχάτη πραγματικότητα. Η βιωματική πεμπτουσία της Χριστιανικής ζωής είναι η βεβαιότητα ότι δια του Σταυρού και δια της «στενής πύλης», οδηγούμαστε στην Ανάσταση. Η πίστη αυτή αποτυπώνεται στο γεγονός ότι ο πυρήνας της εκκλησιαστικής ζωής, η Θεία Ευχαριστία, η Θ. Λειτουργία και η συμμετοχή μας στη Θ. Κοινωνία συνδέεται ουσιωδώς με την Ανάσταση του Χριστού.
Στην Ορθόδοξη παράδοση, όπως τονίζει ο μακαριστός Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης, η Θ. Ευχαριστία «είναι γεμάτη χαρά και φως», διότι «δεν έχει ως βάση τον Σταυρό και μία εξιδανίκευση του πάθους, αλλά την Ανάσταση ως υπέρβαση του πάθους του Σταυρού.»
Η Θ. Ευχαριστία μας μεταφέρει στο Γολγοθά όχι για να παραμείνουμε εκεί, αλλά για να οδηγηθούμε, δια του Σταυρού, στην αείφωτη δόξαν της Βασιλείας του Θεού. Η Ορθόδοξη πίστη είναι η υπέρβαση της ουτοπικής σωτηρίας «χωρίς Σταυρό» και του υπαρκτικού ναυαγίου του σταυρού «χωρίς Ανάσταση». Η συμμετοχή μας στην Ανάσταση του Χριστού μέσω του μυστηρίου της Εκκλησίας είναι αφ’ ενός έμπρακτη κατάργηση κάθε ουτοπισμού των «ευρυχώρων οδών» και των ψευδεπίγραφων παραδείσων μίας απρόσκοπτης ευδαιμονίας και την ίδια στιγμή μία οριστική υπέρβαση του χωρίς ελπίδα εγκλωβισμού στη δήθεν ανυπέρβλητη αρνητικότητα, αφού ο Σταυρός του Χριστού γεννά και κυοφορεί την Ανάσταση, την «άληκτον ευφροσύνην», της «αιωνίου δόξης την απόλαυσιν».
Η συντριβή του θανάτου δια του Σταυρού και της Αναστάσεως του Σωτήρος αναφέρει την ζωή μας στη θεανθρωπίνη ουσία της και στον ουράνιο προορισμό της. Δια του Ανασταντος Χριστού γνωρίζουμε και βιώνουμε ότι ο παρόν βίος μας δεν είναι όλη η ζωή μας και ότι ο βιολογικός θάνατος δεν αποτελεί το τέλος και ο εκμηδενισμός της υπάρξεώς μας. Δεν ορίζουν τα βιολογικά όρια της ζωής την αλήθεια της. Εξ άλλου, η αίσθηση ότι η ζωή είναι αναπότρεπτος «πορεία προς τον θάνατον» οδηγεί σε υπαρξιακά αδιέξοδα, σε απόγνωση, σε μηδενισμό, σε αδιαφορία για τα ουσιώδη της ζωής και του βίου μας. Η επιστήμη, η οικονομική και κοινωνική πρόοδος, αδυνατούν να προσφέρουν ουσιαστική λύσιν και διέξοδο όταν πιστέψουμε ότι όλα σταματούν και χάνονται εδώ.
Οι Χριστιανοί είναι οι «έχοντες ελπίδα», οι προσδοκώντες την ερχομένη Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος ως την τελική πραγματικότητα, ως πληρότητα ζωής και γνώσεως, ως χαρά πεπληρωμένη, όχι μόνο για τις επερχόμενες γενιές αλλά για σύμπαν όλο το ανθρώπινο γένος από της αρχής του και μέχρι της συντελείας του αιώνος. Αυτή τη θέαση της ιστορίας και της αιωνιότητας, τον αναστάσιμο χαρακτήρα της πίστεως, του ήθους και του πολιτισμού της Ορθοδοξίας, το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι το μέγα θαύμα της Αληθείας αποκαλύπτεται μόνον «τοις προσκυνούσιν εν πίστει το μυστήριον», καλούμαστε να μαρτυρούμε σήμερα σε ένα πολιτισμό απωθήσεως του Υπερβατικού και ποικίλων συρρικνώσεων της πνευματικής ταυτότητας της ανθρώπινης υπάρξεως.
Δοξάζοντες εν ψαλμοίς και ύμνοις και ωδαίς πνευματικαίς τον Αναστάντα εκ νεκρών και ανατείλαντα πάσι την αιώνια ζωή Κύριο και μετέχοντες εν αγαλλιάσει της «κοινής των όλων πανηγύρεως», δεόμεθα και προσευχόμεθα του πανσθενούς, πανσόφου και πανοικτίρμονος Ποιητού και Λυτρωτού του παντός, όπως ειρηνεύει τον κόσμο, και χαρίζει στο γένος των ανθρώπων πάντα τα σωτηριώδη δωρήματα Αυτού, ίνα και δι αυτών υμνήται και ευλογήται το πάντιμο και μεγαλοπρεπές όνομά Του, νυν και αεί και εις πάντας τους αιώνας. Αμήν!
Φανάριον, Άγιον Πάσχα ,βκγ’
† Ο Κωνσταντινουπόλεως διάπυρος προς Χριστόν Αναστάντα ευχέτης πάντων υμών.