ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ Κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΧΙΜ. ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΚΑΤΡΑΜΑΔΟΥ
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ -ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ «Δεν θα μπορούσε να υπάρξει ωραιότερος τρόπος να γιορτάσει κανείς από αυτόν με τον οποίο ως Ορθόδοξοι πανηγυρίζουμε το Πάσχα, την Λαμπρή αυτή ημέρα: φωτοχυσία, λαμπαδοφορία, μοναδικά έθιμα, εκδηλώσεις αδελφοσύνης και αμοιβαίας κοινωνίας, ανθρώπινες εκφράσεις βαθειάς και αληθινής χαράς. Αιτία για όλα αυτά το μοναδικό και θείο γεγονός της Αναστάσεως του Χριστού. Αυτό εκφράζει και ο χαιρετισμός «Χριστός Ανέστη -Αληθώς Ανέστη». Λέγει το τροπάριο «μέγα και φοβερόν υπάρχει τής Αναστάσεως τό μυστήριον». Πράγματι, όπως περιγράφουν οι Ευαγγελιστές, όπως προείπαν οι προφήτες, όπως υμνούν οι ύμνοι της Μεγ. Εβδομάδος, ο Κύριος υφίσταται τα φρικτά πάθη, οδηγείται στον Ζωηφόρο Σταυρό και τελικά τοποθετείται ζων νεκρός στον τάφο, εκουσίως. Ενώ στον Σταυρό έχει εικόνα αδύναμου και αδικημένου, δίχως «είδος και κάλλος», θνητού ανθρώπου ηττημένου από τον θάνατο, μέσα στον τάφο αποδεικνύεται «ζωαρχικότατος και πανσθενουργός» Θεός γεμάτος ζωή και δύναμη, τόση που Ανιστά και συμπαρασύρει στη ζωή τους από αιώνων νεκρούς, καταλύοντας έτσι το κράτος του θανάτου και του διαβόλου. Ο Κύριος «συνέτριψε πύλας χαλκάς καί μοχλούς σιδηρούς συνέθλασεν», όπως αναφέρει ο Δαβίδ στους Ψαλμούς του (Ψαλμ. ρστ , 16).
Μέσα στον τάφο «ο Άδης ήχμαλώτισται, ο Άδαμ ανακέκληται, ή κατάρα νενέκρωται, ή Ευα ήλευθέρωται, ο θάνατος τεθανάτωται, και ήμεΐς έζωοποιήθημεν» και «ο παράδεισος πάλιν ήνέωκται». Η Ανάσταση του Χριστού είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της θεότητός Του, γι’ αυτό και διακηρύσσουμε «Συ γαρ εΐ Θεός ήμών, έκτος σου άλλον ουκ οιδαμεν, το όνομά σου ονομάζομεν», καθώς Αυτός που έδωσε όχι μόνο τη ζωή Του αλλά τον εαυτό Του, «υπέρ ήμών έκουσίως», ανέστη «αυτεξουσίως» ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ