ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΟΥΘΕΤΗΡΙΟ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ
κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣ ΔΙΑΚΟΝΟΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΝ ΤΟΥ Κ. ΜΑΡΙΟΥ ΤΣΑΤΣΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ, 14 ΜΑΪΟΥ 2023
«Αγαπητέ Υποδιάκονε Μάριε, Καταγόμενος από την Αλβανία, γεννήθηκες και ανδρώθηκες και σπούδασες επιτυχώς και ενζήλως τα Ι. Γράμματα στην Ελλάδα, επιδοθείς και στην εκμάθηση ξένων γλωσσών. Ώριμος πλέον, υπακούσας στη θεϊκή φωνή και αγαπήσας τον Χριστόν, απεφάσισες να εγκαταλείψεις τα ηδέα και τερπνά του κόσμου και να ενταχθείς εις την χορεία των ευέλπιδων κληρικών της Πατριαρχικής Αυλής, εδώ εις το Μεγάλο Μοναστήρι της Ορθοδοξίας. Και έτσι ήλθες στην των πόλεων Άνασσαν, το καύχημα τούτο των ζώντων, όπως χαρακτηρίζεται η Πόλις μας. Δοκιμάσθηκες επί χρονικό διάστημα στη Χάλκη και τώρα, «σαν έτοιμος από καιρό», ίστασαι ενώπιον του Ι. Θυσιαστηρίου του Πάνσεπτου Πατριαρχικού Ναού, στη σκηνή του μαρτυρίου, για να λάβεις τον Α ’ βαθμό της Ιερωσύνης δια των Χειρών του Πατριάρχου σου. Μερικοί θορυβήθηκαν στο άκουσμα ότι ένας Αλβανός, έστω και ελληνοτραφής, χειροτονούμενος εισέρχεται στα ενδότερα του καταπετάσματος. Και η εύλογη απορία μου είναι Γιατί όμως; Είναι λιγότερο Ορθόδοξοι οι Αλβανοί από τους άλλους Ορθοδόξους επειδή είναι Αλβανοί; Δεν μας είπε ο Απ Παύλος ότι «…………………………………………………………………. ούκ ενι Έλλην καί Ιουδαίος, βάρβαρος, Σκύθης, δούλος, ελεύθερος»; Δεν εκχριστιάνισε και εκπολίτισε η Πρωτόθρονος Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως λαούς ανά πάσαν την Οικουμένη; Δεν χωρούν μέσα στην ευρυχωρία της αγκαλιάς της Εκκλησίας μας και «Πάρθοι και Μήδοι και Ελαμίται» και Ουκρανοί, Γάλλοι και Φλαμανδοί, Αγγλοσάξωνες, Καρπαθορρώσσοι, Κορεάτες , λαοί, φυλές και γλώσσες; Δεν είμαστε η Οικογένεια των Πανορθοδόξων; Δεν ανέστησε εκ της τέφρας την Εκκλησία της Αλβανίας ένας Έλληνας Φωτισμένος Πνευματικός Ηγέτης Αρχιεπίσκοπος; Δεν έχουμε ήδη στην Αυλή του Πατριάρχου και Ουκρανούς κληρικούς; Λοιπόν; Ναι και Αλβανός στη καταγωγή νέος, καλώς κατηρτισμένος θεολόγος δύναται και μπορεί να γίνει ομόσκηνος και ομοτράπεζος Ημών. Είσαι φορέας της ιεράς Ελληνικότητάς όπως έλεγε ο κορυφαίος των θεολόγων του παρελθόντος αιώνος ή π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ. Γι ’ αυτό και σε χειροτονούμε σήμερα,
Γι ’αυτό και σε χειροτονούμε σήμερα, Υποδιάκονε Μάριε, με την συμμαρτυρία του Αγίου Λαρίσης κ. Ιερωνύμου, ο Οποίος σε γνωρίζει καλώς και σε περιβάλλει με στοργή, εκτίμηση και εμπιστοσύνη. Η μαρτυρία του για σένα είναι εγγύηση για εμάς ότι το Πατριαρχείο μας αποκτά στο πρόσωπό σου ένα ακόμα άξιο νέο στέλεχος, μάρτυρα της Οικουμενικότητος Αυτού.
Σε χειροτονούμε και σε ονομάζουμε Ευλόγιον, με την ευχή να έχεις όλες τις ευλογίες του Θεού στη ζωή και στη διακονία σου προς την Εκκλησία και την Μεγάλη Εκκλησία. Αλλά, γιατί επιλέξαμε το σπάνιο και εύηχο τούτο όνομα για σένα; Για να τιμήσουμε την μνήμην ενός διακεκριμένου Ιεράρχη της Εκκλησίας της Αλβανίας, του εκ Κορυτσάς Μητροπολίτη Κορυτσάς Ευλογίου του Κουρίλα, του μαθητεύσαντος στην Αθωνιάδα και εδώ στη Μεγάλη του Γένους Σχολή και το Πανεπιστήμιον Αθηνών, της Φιλοσοφικής Σχολής του οποίου διετέλεσε σοφός και πολυγραφώτατος Τακτικός Καθηγητής. Ναι! Ήταν λόγιος ο εκ Κορυτσάς Ευλόγιος! Ήταν και Αγιορείτης – Λαυριώτης, αλλά δεν έζησε την ησυχία της Μονής της μετανοίας του. Λόγω του ορμητικού και μαχητικού χαρακτήρα του είχε μία πολυτάραχη ζωή, με εξορίες, φυλακίσεις, ομηρίες κατά τον Μακεδονικό αγώνα και αργότερα στα Δεκεμβριανά, στη δε λαχούσα σε αυτόν Επαρχία η ποιμαντορία του υπήρξε βραχύτατη, μόλις διετής, αλλά σε αυτή την δίχρονη θητεία του πολέμησε σθεναρώς τις ξενικές θρησκευτικές προπαγάνδες και αντιτάχθηκε στον επιτόπιο εθνικισμό, θύμα του οποίου υπήρξε και ο αγρίως δολοφονηθείς Μητροπολίτης Κορυτσάς Φώτιος, και προσπάθησε να αποκαταστήσει την διασαλευθείσα εκκλησιαστική τάξη- πάντα δε ταύτα επέσυραν την μήνιν της Ιταλίας και όταν μετέβη με άδεια στην Ελλάδα, δεν του επιτράπηκε η επάνοδός τους στη πατρίδα του. Τον έχασε το ποίμνιό του και τον κέρδισε η επιστήμη της ιστορίας, γενόμενος κολοσσός τεραστίας και πολυειδούς ευρυμαθείας, χάρις και στην πολύτιμη βιβλιοθήκη του. Η χειροτονία του εις Επίσκοπον έγινε σε τούτο Πανίερο Ναό, στο κέντρο του Κέντρου Ημών, υπό του αοιδίμου Πατριάρχου Βενιαμίν, αφού διήλθε εντός δεκαημέρου όλες τις βαθμίδες της Ιερωσύνης. Ήταν το έτος 1937, κατά το οποίον δόθηκε και η Αυτοκεφαλία στην Εκκλησία της Αλβανίας. Σε σύντομο οδοιπορικό ο Ευλόγιος περιγράφει κατά τρόπον λογοτεχνικό και συγκινητικό την επίσκεψή του εκείνην στο Φανάρι, το οποίο χαρακτηρίζει «σεμνότατον και κατανυκτικόν μοναστήριον, όπου εδρεύει η Πατριαρχική Μεγαλειότης, η κορυφή της Ορθοδοξίας». Και σε άλλο σημείο ότι «ή ηθική δύναμις της Μεγάλης του Χριστού ’Εκκλησίας είναι ακατάλυτος- διότι είναι τεθεμελιωμένη επί της πέτρας καί πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν».
Αγαπητέ μας Μάριε-Ευλόγιε, Αναφερθήκαμε εκτενώς σε μία τέτοια προσωπικότητα, η οποία μπορεί και πρέπει να σε εμπνέει στη ζωή σου ως κληρικού από σήμερα της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, ιδιαιτέρως ως προς την πιστότητα και την αφοσίωσή σου σε Αυτή και ως προς την φιλοπονία και την εργατικότητα που οφείλεις να έχεις. Με την ευχή των εορταζομένων Αγίων Αρχιεπισκόπων και Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως να αγωνίζεσαι ανένδοτα, ακάματα, καρποφόρα και σθεναρά για την υπεράσπιση των δικαίων και των Ιερών προνομίων της Μαρτυρικής μας Εκκλησίας. Στο εξής εδώ θα είναι για σένα, ως Διάκονο τώρα και αργότερα ως Οικονόμο των Μυστηρίων Αυτού, «ο τόπος οπου δει προσκυνεΐν» τον Θεόν «έν πνεύματι καί αληθεία»· εδώ θα τρέφεσαι «ουκ έπ’ αρτω μόνω» και θα ξεδιψάς με το ύδωρ το ζων που υπέδειξε ο Χριστός στη Σαμαρείτιδα, και θα ευαγγελίζεσαι σε όλη τη ζωή σου τον Κύριο Ιησού, ότι «ούτός έστίν αληθώς ο Σωτηρ του κόσμου, ο Χριστός». Αυτός, ο Αναστάς Κύριός σε καλεί στον αγρό του προς θερισμό, ο οποίος είναι όντως πολύς, ενώ οι εργάτες λίγοι· αλλά «ο θερίζων μισθόν λαμβάνει καί συνάγει καρπόν εις ζωήν αιώνιον». Θα είσαι ένας εκ των λίγων τούτων εργατών του Ι. Ευαγγελίου και θα αγωνίζεσαι τον αγώνα τον καλό και θα τιμάς το τίμιο ράσο, το οποίον περιβάλλεσαι σήμερα, θα τιμάς την καταγωγή σου, την Ελληνοπρέπειά σου, την πίστη μας, το μέγα τούτο πράγμα και όνομα που είναι το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ο Θρόνος της θεομεγαλύντου Κωνσταντινουπόλεως, η Εκκλησία των του Χριστού πενήτων, η Εσταυρωμένη και Σταυρουμένη Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία με την θεϊκή Της ευγένεια, όπως έλεγε Βασίλειος ο Ιβηρίτης.
Ναι! Καυχώμαστε γιατί είμαστε η Εκκλησία των του Χριστού πενήτων. Δεν μας θαμπώνουν τα αυτοκρατορικά ανάκτορα, δια τα οποία άλλοι επαίρονται. Δεν τα ζηλεύουμε. Δεν μας συγκινούν καινοφανή ιδεολογήματα και νέες Εκκλησιολογίες τις οποίες απορρίπτουμε και εμμένουμε στα ανέκαθεν παραδεδεγμένα και καθιερωμένα και κατοχυρωμένα «Οικουμενικοΐς καίΣυνοδικοΐς Ψηφίσμασι», κατοχυρωμένα και με την τάξη και την πράξη αιώνων πολλών. Έτσι ζήσαμε κατά την μακράν πορεία αυτών και έτσι διακονήσαμε τους Ομοδόξους Λαούς και τις Τοπικές Εκκλησίες, τις οποίες θυσιαστικώς χειραφετήσαμε, αποκόπτοντας μέλη εκ του δικού μας Αγ. Σώματος. Βαδίζουμε σταθερώς την πεπατημένη, αλλά πάντοτε εν επαφή προς την εκάστοτε και εκασταχού πραγματικότητα, μηδέν θυσιάζοντες σε αυτή εκ των ουσιωδών και των ιερωτάτων, των σταθερών και αμεταβλήτων. Σεβόμαστε, τιμούμε και κρατούμε τα θέσμια της Αγιοπατερικής και της Λειτουργικής μας Παραδόσεως. Στέργουμε και τιμούμε τα πάτρια και λυπούμαστε όταν άλλοι αυτά τα αυτονόητα, τα παλαιά, τα ευγενή, τα αντιπαρέρχονται, τα παρερμηνεύουν, τα πολιτικοποιούν, τα εργαλειοποιούν, για να επιτύχουν, όπως μικρόνοα νομίζουν, την απόκτηση μείζονος εξουσίας και δυνάμεως και κατά κόσμον ισχύος και – γιατί όχι; – και πρωτείων τα οποία δεν τους ανήκαν και δεν τους ανήκουν.
Εμείς απαντούμε με τους λόγους του Ιερού Πατρός Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου: «Παράδοσίς έστί, μηδέν πλέον ζήτει». Και με τους λόγους του Ιερού Πατρός Αγ. Γρηγορίου του Θεολόγου: «Ουτοι δήμους, ήμεΐς αγγέλους· ούτοι θράσος, πίστιν ήμεΐς· ούτοι τό απειλεΐν, ήμεΐς τό προσεύχεσθαι· ούτοι τό βάλλειν, ήμεΐς τό φέρειν· ούτοι χρυσόν και άργυρον, ήμεΐς λόγον κεκαθαρμένον». Π. Ευλόγιε, Εσύ και γνωρίζεις και καλώς αντιλαμβάνεσαι τι από τα δύο στην ζωή και στην πορεία σου θα επιλέξεις. Πρόσελθε!