ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΟΦΙΑΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΕΛΠΙΔΑΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ
ΕΠIΜΕΛΕΙΑ: †ΠΡΩΤ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΠΑΝΟΥ
«Κατά ευλογημένη συγκυρία, φέτος Κυριακή μετά την ύψωση του Τ. Σταυρού η Εκκλησία τιμά και εορτάζει τη μνήμη τεσσάρων πολύ σπουδαίων Αγίων Μαρτύρων, της Αγίας Σοφίας και των τριών θυγατέρων της, Πίστης, Αγάπης και Ελπίδας. Είναι και αυτές οι Αγίες λαμπρά παραδείγματα ανθρώπων που αρνήθηκαν τον εαυτό τους, ακολούθησαν τον Χριστό στον Σταυρό του, ως γνήσιες Μαθήτριές του. Η Αγία Σοφία, τίμια και θεοσεβής γυναίκα χήρεψε και με τις τρεις κόρες της ήλθαν στη Ρώμη. Εκεί, καταγγέλθηκαν στον αυτοκράτορα Αδριανό, ως χριστιανές και συνελήφθηκαν. Αφού απομόνωσαν τις 3 κόρες από τη μητέρα τους, άρχισαν να τις ανακρίνουν και να τις απειλούν, με σκοπό ν’ αρνηθούν τον Χριστό. Με υποδειγματική παρρησία, οι τρεις κόρες ομολόγησαν την πίστη και αγάπη τους στον Χριστό, με αποτέλεσμα να βασανιστούν φρικτά και εν τέλει να μαρτυρήσουν. Τα ονόματα των τεσσάρων Αγίων αποτελούν φωτεινές ακτίνες του Τ.
Σταυρού. Κι αυτό φαίνεται μάλιστα και από την απάντηση που έδωσαν οι τρεις κόρες στον αυτοκράτορα, όταν αυτός τις ανέκρινε και τις πίεζε για να αρνηθούν τον Χριστό.
1) Αγία Σοφία: Ο Τίμιος Σταυρός ακτινοβολεί το πάνσοφο σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία μας. Από ξύλο της κατάρας έγινε ξύλο της ζωής. Ο Κύριος με την άκρα ταπείνωσή Του ξεγέλασε τον διάβολο και διέγραψε με το αίμα Του το χειρόγραφο των αμαρτιών μας, ανοίγοντάς μας και πάλι την πύλη του Παραδείσου.
2) Αγία Πίστη: Τα λόγια της Αγίας Γραφής αποτέλεσαν δυναμική απάντηση της Πίστης στις απειλές του αυτοκράορα: «ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ» (Γαλ. 2: 20) δηλαδή «ζω εμπνεόμενη από την πίστη μου στον Χριστό, που με αγάπησε και έδωσε τον εαυτό Του για τη σωτηρία μου». Ο Κύριος υψώθηκε επί του Σταυρού ίνα «πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόλειται αλλ’ έχει ζωήν αιώνιον». Και αυτή η πίστη δεν περιορίζεται σε μια διανοητική κατάφαση. Εκφράζεται κυρίως με βουλητική προθυμία ν’ ακολουθήσουμε με εμπιστοσύνη το πρότυπο ζωής, που Εκείνος ορίζει. Δεν πρόκειται, λοιπόν, για μια μηχανική επανάληψη ενός αρχαίου «πιστεύω», αλλά για μια βαθιά βεβαιότητα και προσωπική σχέση, για έναν ολοζώντανο τρόπο ζωής.
3) Αγία Ελπίδα: Η Αγία Ελπίδα απάντησε «ἠλπίκαμεν ἐπὶ Θεῷ ζῶντι, ὅς ἐστι σωτὴρ πάντων ἀνθρώπων, μάλιστα πιστῶν» (Α΄ Τιμοθ. 4:10). Δηλαδή, «διότι έχουμε στηρίξει τις ελπίδες μας στον ζωντανό Θεό, που είναι σωτήρ όλων των ανθρώπων, και ιδιαίτερα των πιστών». Ο Τίμιος Σταυρός ακτινοβολεί αυτό το ανέσπερο φως της Αναστάσεως. Η Εκκλησία πανηγυρικά κηρύττει ότι «ιδού γαρ ήλθε διά του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω.» Γι΄αυτό και δεν μπορεί να εννοηθεί γνήσιος Χριστιανός, να πέφτει σε απόγνωση, να χάνει το νόημα της ζωής και να παραιτείται απ’ αυτήν.
4) Αγία Αγάπη: Η Αγία Αγάπη απάντησε ότ η ύπαρξή της είναι στραμμένη «εἰς τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ καὶ εἰς τὴν ὑπομονὴν τοῦ Χριστοῦ» (Β’ Θεσσαλ. 3: 5). Ο Τίμιος Σταυρός είναι η σφραγίδα της αγάπης του Θεού για εμάς. Η Εκκλησίας μας μιλά συνεχώς για το μεγαλύτερο γεγονός της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο, υψώνοντας μπροστά μας τον Τίμιο Σταυρό, καθώς πάνω σ’ αυτόν γράφηκε ανεξίτηλα η μυστική εικόνα αυτής της αγάπης Του. Πρόκειται για ένα μέγεθος αγάπης απροσμέτρητο, για ένα δώρο ανυπέρβλητο, για ένα γεγονός που οι συνέπειές του απλώθηκαν σε ασύλληπτες εκτάσεις. Κι αυτό, διότι «τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε παρέδωσε στον θάνατο τον μονογενή του Υιό, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ’ Αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή. Όταν αμφιβάλλουμε για την αγάπη του Θεού, όταν κυρίως μέσα από συμφορές και δοκιμασίες ο Θεός είναι φαινομενικά απών από τη ζωή μας και τον πόνο μας, τότε ας στρέφουμε τα μάτια μας και το νου μας στον Εσταυρωμένο. Εκεί, στον φρικτό Γολγοθά θα κατανοήσουμε την ασύληπτη αγάπη του Θεού για εμάς.
Αμήν