Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΜΗ ΚΑΤ’ ΕΠΙΓΝΩΣΙΝ ΖΗΛΩΤΟΥ
†Αγ. Νεκταρίου, «το Γνώθι σαυτόν», σ. 179
†ΑΡΧΙΜ. ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΚΑΤΡΑΜΑΔΟΥ
Ο μη κατ’ επίγνωση ζηλωτής κέκτηται μεν ζήλο αλλά όχι τον κατ’ επίγνωση.
Πλανάται σε άρρωστες σκέψεις και σε αψυχολόγητες ενεργείας αυτού και εργαζόμενος δήθεν υπέρ της δόξης του Θεού παραβαίνει τον νόμον της προς τον πλησίον αγάπης.
Ο μη κατ’ επίγνωση ζηλωτής εν τη ζέσει του ζήλου αυτού πράττει τα ενάντια, προς τας Διατάξεις του Θείου νόμου και προς το Θείον θέλημα.
Ο μη κατ’ επίγνωσιν ζηλωτής διαπράττει το κακό, όπως επέλθη το υπ’ αυτού νοούμενον αγαθόν.
Ο ζήλος του μη κατ’ επίγνωσιν ζηλωτού είναι πυρ-φωτιά διαφθείρον, πυρ καταναλίσκον και γι’ αυτό η καταστροφή προπορεύεται αυτού και η ερήμωσις έπεται αυτώ.
Ο μη κατ’ επίγνωσιν ζηλωτής εύχεται προς τον Θεό να ρίξει φωτιά και πυρ εξ ουρανού και να κατακαύσει τους πάντες και ιδιαίτερα τους μη δεχομένους τις αρχές, τα πιστεύω και τις πεποιθήσεις αυτού.
Τον μη κατ’ επίγνωση ζηλωτή χαρακτηρίζει το μίσος προς τους ετεροθρήσκους ή ετεροδόξους, ο φθόνος και ο επίμονος θυμός, η εμπαθής αντίσταση προς το αληθές και ιδιαίτερα όταν αυτό υποδεικνύεται εκ της Επισήμου Διοικήσεως της Εκκλησίας εμπαθής αντίσταση στο πνεύμα του Θείου Νόμου, παράλογη επιμονή εν τη υπερασπίσει των ιδίων φρονημάτων και του θελήματός του, ο παράφορος ζήλος προς κατίσχυσιν εν πάσιν, η φιλοδοξία, η φιλονικία, η έρις, και το φιλοτάραχον.
Ο μη κατ’ επίγνωσιν ζηλωτής είναι άνθρωπος ολέθριος.