ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940
+ΠΡΩΤ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΠΑΝΟΥ
Στη ζωή μας υπάρχουν γεγονότα που ζυγίζουν αιωνιότητα. Γεγονότα στα οποία η σκέψη σταματά, δεν μπορεί να ερμηνεύσει. Η γλώσσα αδυνατεί να εκφράσει το περιεχόμενό της. Καθετί που ξεχνιέται, χάνεται. Υπάρχουν όμως γεγονότα φωτεινά και ζωντανά που νικούν το χρόνο και περνούν στο αιώνιο. Νικούν τη λήθη και μένουν όλο λάμψη και μεγαλείο.
Πολλούς τέτοιους σταθμούς, έχει να επιδείξει η ιστορία του έθνους μας, είναι στο πεπρωμένο μας να δημιουργούμε εποποιίες, να αντιμετωπίζουμε εχθρούς, ανά τους αιώνες, οι οποίοι απρόκλητα και αλαζονικά, έρχονται να μας στερήσουν το μέγιστο αγαθό της ελευθερίας, έτσι είναι η φυλή μας, αυτή είναι η ιστορία μας. Αγώνες, θυσίες, ολοκαυτώματα, δάφνες, μεγαλεία, δόξες αλλά και ελαττώματα ζήλειες, διχόνοιες, εγωισμοί κ.λ.π. Μια απ’ αυτές τις σελίδες της ιστορίας μας, αξέχαστη και ζωντανή είναι το θαύμα του 1940 που γιορτάζουμε και φέτος πάλι 83 χρόνια μετά. Ήταν πράγματι θαύμα, ήταν μεγαλούργημα αφού λιγοστοί Έλληνες, με τα ελάχιστα εφόδιά τους τόλμησαν να ορθώσουν ανάστημα και να αντισταθούν στις σιδερόφραχτες στρατιές, άρτια εξοπλισμένων κρατών. Οι διαχρονικές παρακαταθήκες που φέρει η ιστορία του έθνους μας από το «ή ταν ή επί τας», της Αρχαίας Ελλάδας, μέχρι το «Ελευθερία ή Θάνατος» του 1821, καθώς και ο τρόπος που διατυπώνονταν οι Ιταλικές αξιώσεις στο τελεσίγραφο που παρέδωσε τα ξημερώματα της 28ης /10/1940, ο Ιταλός πρέσβης Γκράτσι στον Ιωάννη Μεταξά, δεν άφηναν περιθώρια για άλλη απάντηση από τότε κυβερνήτη της χώρας μας: «Ώστε λοιπόν έχουμε πόλεμο!» ΝΑΙ ο πόλεμος είχε αρχίσει. Στην καταπατημένη από τους Ιταλούς νεοσύστατη Αλβανία βρόντηξαν οι πρώτες κανονιές. Το ραδιόφωνο μετέδιδε την τρομερή είδηση και καλούσε σε επιστράτευση τους Έλληνες. “Αι Ιταλικαί στρατιωτικοί δυνάμεις προσβάλλουν από τις 5:30 π.μ. της σήμερον τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως της ελληνοαλβανικήςμεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους”. Οι επίστρατοι με το τραγούδι στο στόμα αναχωρούσαν για το μέτωπο. Η Ευρώπη κρατούσε την αναπνοή της. Πώς θα μπορούσε η μικρή Ελλάδα να κρατήσει τις πολυπληθείς μεραρχίες, εξοπλισμένες με την τελευταία λέξη της πολεμικής τέχνης; Είχαν ξεχάσει φαίνεται ότι η ύλη είναι ανίσχυρη μπροστά στην καρδιά και το πνεύμα. Ότι η μεγαλοσύνη στα έθνη δεν μετριέται με το στρέμμα! Αλλά με της καρδιάς το πύρωμα και με το Αίμα!
Το αθάνατο “Μολών Λαβέ” του Λεωνίδα και των 300 έρχεται από τα βάθη των αιώνων σαν ασίγαστος αντίλαλος και επαναλαμβάνεται με το υπέροχο και καταπληκτικό “ΟΧΙ” των Ελλήνων του 1940. Από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη, σύσσωμος ο Ελληνικός λαός ξεσηκώνεται για να σταθεί στις επάλξεις της Πατρίδας, ακοίμητος φρουρός και υπερασπιστής των οσίων και ιερών της φυλής. Ανδρειωμένα παλικάρια τρέχουν από κάθε γωνιά της Ελληνικής γης για να πυκνώσουν τις τάξεις των γενναίων του θρυλικού Δαβάκη που μάχονται στις βουνοκορφές της Ηπείρου ενάντια στις σιδηρόφρακτες ορδές της φασιστικής βίας. Δεν ξέρω αν σήμερα 83 χρόνια μετά οι νεοέλληνες έχουμε αυτή την διάθεση της προσφοράς της ζωής μας για την Πατρίδα ή σε ανάλογη περίπτωση με το 1940 θα θέλαμε να βρούμε τρόπο αναχώρησής μας το συντομότερο και ανώδυνα από την Πατρίδα!!!!. Ο Γράμμος και το Βίτσι, η Πίνδος το Αργυρόκαστρο, το Τεπελένι και η Κορυτσά γίνονται αιώνιοι μάρτυρες μίας ακόμα υπέροχης θυσίας, καθώς εκεί γράφεται μια νέα αθάνατη και φωτεινή σελίδα της…. Και όταν μετά την ήττα και τη συντριβή των Ιταλών του Μουσολίνι οι μεραρχίες του Χίτλερ κατέκλυσαν την Ελλάδα και η σβάστικα βεβήλωσε τον Ι. Βράχο της Ακρόπολης, η ελληνική ψυχή παρέμεινε ελεύθερη, αδούλωτη. Ο αγώνας εναντίον του κατακτητή δε σταμάτησε. Οι διωγμοί, τα βασανιστήρια , τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι εκτελέσεις, η πείνα, όχι μόνο δεν έκαμψαν τη θέληση και την αντοχή του Ελληνικού λαού, αλλά αντίθετα δυνάμωσαν στην ψυχή του το πάθος για ελευθερία και ανανέωσαν τις δυνάμεις του να συνεχίσει τον αγώνα, για να γραφεί έτσι ακόμα ένα έπος, αυτό της Εθνικής Αντίστασης. Δεν χωρά αμφιβολία ότι το έπος του 1940 αποτελεί θαύμα, το οποίο δεν θα μπορούσε να είναι καρπός μόνο της ανθρώπινης προσπάθειας. Ο λόγος του Θεού, μέσα από το Ι. Ευαγγέλιο είναι σαφής: «χωρίς Εμού, ού δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιω. ιε’,5- 6) . Χωρίς την παρουσία του Θεού στη ζωή μας, δεν έχουμε τη δύναμη να κάνουμε το παραμικρό. Γι’ αυτό και για μια ακόμα φορά η εθνική συνείδηση αποδίδει τα Νικητήρια στην Υπέρμαχο Στρατηγό, στην Αγία Σκέπη των χριστιανών, στην Κυρία Θεοτόκο! Η Παναγία εμψύχωνε τους αγωνιστές, τους οδηγούσε από νίκη σε νίκη. Ακόμα και στα μαρτυρικά χρόνια της κατοχής, η Παναγία ήταν η ελπίδα των αγωνιζομένων. Ποιος μπορεί να λησμονήσει το θαύμα της στο Ορχομενό Βοιωτίας, όταν κατά τη μαρτυρία του ίδιου του Γερμανού Αξιωματικού Όφμαν ακινητοποίησε τα τανκς και έσωσε τόσες ψυχές από τον αφανισμό; Ο ίδιος ομολόγησε στους κατοίκους της περιοχής: «Αυτή η γυναίκα σας έσωσε! Να την τιμάτε και να την δοξάζετε!». Η Παναγία πάντα παρούσα στους αγώνες μας, στον αγώνα της ζωής, αλλά και στον αγώνα για την ελευθερία μας! Αρκεί εμείς να ζητάμε την Χάρη και την προστασία Της και η ζωή μας να συμβαδίζει με τη δική Της.
Πατέρες και Αδελφοί, Σήμερα δυστυχώς συνεχίζουμε να ζούμε τον παραλογισμό του πολέμου και μάλιστα στη γειτονιά μας. Δεν έφτανε ο πόλεμος στην Ουκρανία, τώρα ζούμε με πολύ προβληματισμό και τον πόλεμο στη Μ. Ανατολή, οι συνέπειες του οποίου προβλέπονται οδυνηρές. Παράλληλα, ευκαίρως – ακαίρως οι γείτονες μας εξ ανατολών και εκ δυσμών, εκτοξεύουν απειλές εναντίον της Πατρίδας μας. Μπροστά σ’ αυτές τις προκλήσεις, εμείς σήμερα ας έχουμε υπόψη μας δύο πολύ σημαντικά μηνύματα: Οι Πατέρες της Εκκλησίας διδάσκουν: Μνήμη Αγίου, μίμηση Αγίου. Δηλαδή, τιμούμε αληθινά έναν Άγιο, όταν αγωνιζόμαστε να τον μιμηθούμε. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τους ενδόξους προγόνους μας, χάρη στη θυσία των οποίων, σήμερα εμείς είμαστε ελεύθεροι. Ο ιδρώτας και το αίμα τους έγιναν θυμίαμα εύοσμο για την Ελλάδα. Δικό μας χρέος είναι να τους μιμηθούμε στη ζωή μας. Να μιμηθούμε την πίστη, το ήθος , το πνεύμα θυσίας, το φιλότιμό, στην εν Χριστώ ζωή τους. Να αφουγκραστούμε το μήνυμα του ΟΧΙ. Ένα μήνυμα αφύπνισης από την αδιαφορία και ενότητας. Η μακραίωνη ιστορία της Πατρίδας μας, έχει διδάξει ότι όταν είμαστε ενωμένοι, όταν έχουμε Αρχές, Αξίες και Ιδανικά τότε και μόνο τότε μεγαλουργούμε! Τότε δημιουργούμε έπη! Τότε συμβαίνουν θαύματα! Απεναντίας, όταν κυριαρχούν τα πάθη και οι φιλονικίες, η αδιαφορία στα πνευματικά και εθνικά, ο ξεπεσμός της αξίας των θεσμών της Πατρίδας, της Πίστεως και της Οικογένειας οι ξενόφερτες νέες αρνητικές αντιλήψεις και πρακτικές όπως γάμοι ομοφυλόφιλων, υιοθεσίες παιδιών από αυτούς, ζωολατρείες κ.λ.π. τότε επέρχεται ο διχασμός, η καταστροφή, η διάλυση των πάντων.
Ας προσηλωθούμε στην χαρά και στην βίωση της ειρήνης και ειδικά η ειρήνη, ως δώρο Θεού, είναι σαν τον ήλιο που δίνει ζωή στην πλάση, τα όνειρα των νέων είναι ζυμωμένα με ειρήνη. Αυτή είναι η πλατιά οδός την οποία βαδίζουμε με την ελπίδα κάθε αύριο να έχουμε προσθέσει και ένα επιπλέον λιθαράκι, στην οικοδόμηση ενός ασφαλέστερου, ειρηνικού και ομορφότερου κόσμου τον οποίο οφείλουμε καλύτερο να παραδώσουμε στα παιδιά μας αρκεί αυτή την ειρήνη να γνωρίζουμε πού θα την αναζητούμε, δηλαδή εκεί μόνο που είναι η πηγή της, στον Ήλιο της Δικαιοσύνης, τον Χριστό και όπου Χριστός και Εκκλησία Του εκεί και η επί της γης πολυπόθητη ειρήνη.
Αμήν !
Ζήτω η Πατρίδα μας. Ζήτω το Έθνος μας!