ΟΜΙΛΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 21 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2024
Κυριακή ΚΘ ‘ Προς Κολοσσαείς Επιστολή (Κεφ.3 στ. 4-11)
«ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΕΝ ΠΑΣΙ ΧΡΙΣΤΟΣ-ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ
+ΑΡΧΙΜ. ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΚΑΤΡΑΜΑΔΟΥ
Το σημερινό Απ. Ανάγνωσμα της Κυριακής είναι μια συνέχεια των Θεοφανείων. Στην Επιστολή του προς Κολοσσαείς ο Απ. Παύλος μας κάνει αναφορά στο Άγιο Βάπτισμα. Με συνοπτικούς λόγους περιγράφει τον άνθρωπο που αναγεννιέται και ανακαινίζεται διά του Βαπτίσματος από τον Χριστό. Ο ανακαινισμένος εν Χριστώ άνθρωπος καλείται να υπερβεί 1) τις κοσμικές δεσμεύσεις και τα πάθη του και 2) ταυτότητες και διαχωριστικές ζώνες που δημιουργούν οι άνθρωποι με τις διακρίσεις που κάνουμε μεταξύ μας. Κέντρο βάρους και το κλειδί της όλης ερμηνείας του σημερινού ιερού κειμένου η τελευταία φράση: «τα πάντα και εν πάσι Χριστός- ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ». H παρουσία του Χριστού διά της Εκκλησίας στον κόσμο, προσφέρει την μόνη σωτηρία στον άνθρωπο και η αναμενόμενη Δευτέρα Παρουσία, συνιστούν το πλαίσιο μέσα στο οποίο ο καθένας μας οφείλει να ανταποκριθεί στην κλήση του Θεού για να γίνει δοξασμένος κατά Χάρη, Άγος δηλαδή, που αυτός είναι ο σκοπός της επί της γης παρουσίας μας. Ο Απ. Παύλος μας προτρέπει τονίζοντας μας ότι «… κάθε άνθρωπος που βαπτίσθηκε στο όνομα του Τριαδικού Θεού οφείλει να τηρεί τα βασικά κριτήρια της Χριστιανικής Πίστης, να ζητεί τα επουράνια και όχι τα επίγεια». Με τη φανέρωσή Του ο Χριστός στον κόσμο χάρισε στους ανθρώπους νέα ζωή. Αυτός είναι «ο της ζωής ημίν χορηγός» η αρχή και το τέλος, η αιτία και ο σκοπός στη ζωή μας. Για να επιτευχθεί ο σκοπός αυτός να γίνουμε δηλαδή Άγιοι, πρέπει να υπερβούμε τον παλαιό άνθρωπο, τον άνθρωπο πριν το Βάπτισμα αλλά που παραμένει δυστυχώς και μετά από αυτό δούλος των παθών, δούλος της αμαρτίας. Το σημερινό Αποστ. Ανάγνωσμα παρουσιάζει 2 είδη ανθρώπων: τον παλαιό και τον καινούριο. Ο παλαιός είναι ο υποδουλωμένος στα πάθη της σαρκός, ο νέος αγωνίζεται να νεκρώσει τα πάθη και τις κακές επιθυμίες. Αναφέρει ο Άγ. Θεοφύλακτος Βουλγαρίας ότι ο Απ. Παύλος δεν μας είπε «να απορρίψουμε απλά τα πάθη μας, αλλά μας είπε να τα νεκρώσουμε, ώστε να μην υπάρχει πιθανότητα να τα επαναφέρουμε στη καθημερινή μας ζωή και καταστραφούμε πνευματικά».
Ο Απ. Παύλος αναφέρει τα πάθη, στα οποία προσκολλάται ο άνθρωπος «πορνεία, ηθική-πνευματική ακαθαρσία, πλεονεξία, η υπέρτατη αγάπη του χρήματος, που στο τέλος καταντά ειδωλολατρία-θεοποίηση του χρήματος και των υλικών αγαθών» και στους ανυπάκουους έρχεται η οργή του Θεού, γιατί συνεχίζουν να πράττουν αμαρτήματα που στέκονται εμπόδιο στην πνευματική τους ζωή. Στη συνέχεια της επιστολής του μας υπενθυμίζει τον τρόπο της ζωής μας πριν δεχθούμε το Ευαγγέλιο του Χριστού και μας τονίζει, ότι, όταν αναλογιζόμαστε τις αμαρτωλές πράξεις του παρελθόντος, οφείλουμε να συντριβόμαστε πνευματικά να μην υποπίπτουμε στα ίδια και στα ίδια λάθη, αστοχίες αμαρτήματα. Όπως αναφέρει το βιβλίο του Ιώβ «Ει αδικίαν ειργασάμην, ου μη προσθήσω». Ο καθένας μας καλείται να αφαιρέσει από πάνω του το ακάθαρτο ένδυμα που είναι κατάστικτο από πάθη οργή, θυμό, κακίες, βλασφημίες και αισχρολογίες, καρδιές που χύνουν συνεχώς δηλητήριο προς τους άλλους και για τους άλλους. Να καθαρίζει ο νους και το στόμα μας αφού πάντα «εκ του περισσεύματος της καρδίας η γλώσσα λαλεί». Τέλος, μας υπενθυμίζει να μη λέμε ποτέ και για κανένα λόγο ψέματα ο ένας στον άλλο, γιατί όπως αναφέρει σε άλλο γράμμα του προς την Εκκλησία της Εφέσου (κεφ. 4, 25) «Διο αποθέμενοι το ψεύδος λαλείτε αλήθειαν έκαστος μετά του πλησίον αυτού· ότι εσμέν αλλήλων μέλη». Όλοι μας είμαστε Μέλη του ενός και του αυτού Σώματος του Χριστού, Μέλη της Εκκλησίας Του και δεν πρέπει να λέμε ψέματα. Και μη νομίζουμε ότι είναι μικρό αυτό το αμάρτημα, από τη στιγμή που εξαπατούμε τον συνάνθρωπό μας παραβιάζουμε τις υποχρεώσεις μας και το καθήκον μας παρεκτρεπόμαστε και οδηγούμαστε στην απώλεια της ψυχής. Καλούμαστε λοιπόν οι Χριστιανοί σε ένα διαρκεί αγώνα, να ενδυθούμε τον νέο άνθρωπο εν Χριστώ και έτσι ντυμένοι με τον Χριστό δηλαδή με νου Χριστού, με καρδιά και με σκέψεις Χριστού ( μικροχριστοί κατά τον Άγ. Ιουστίνο Πόποβιτς) δεν χωρούν διακρίσεις μεταξύ ανθρώπων, εθνικές, φυλετικές, θρησκευτικές, πολιτιστικές κοινωνικές, οικονομικές. Στο πρόσωπο του Θεανθρώπου Χριστού καταργήθηκαν όλες οι διακρίσεις και η επιμονή σε αυτές αποτελεί διάπραξη αμαρτήματος γιατί είναι παράβαση του θελήματος του Θεού, ο οποίος προσφέρει τη σωτηρία σε όλους. Όλη η ανθρωπότητα καλείται να γίνει μέτοχος της εν Χριστώ ζωής, γιατί τα πάντα και για όλους είναι ο Χριστός. Κατά τον Ι. Χρυσόστομο «Πάντα υμίν ο Χριστός έσται, και αξίωμα και γένος και εν πάσιν υμίν Αυτός», ο Χριστός είναι για όλους το παν, ο Κύριος -Σωτήρας του κόσμου, η μόνη ελπίδα, το στήριγμα και ευτυχία των ανθρώπων, το Α και το Ω, η αρχή και το τέλος. Οι πιστοί γνωρίζουμε και αποδεχόμαστε ότι στη ζωή μας όλα παίρνουν άλλη αξία όταν νοηματοδοτούνται από τον Χριστό, «τα πάντα και εν πάσι Χριστός». Γι ’ αυτό ως χριστοφόροι πάντοτε έχουμε στη ζωή μας , στη σκέψη μας σε κάθε κίνηση μας παρόντα Αυτόν τον Χριστό και το θέλημά Του. Ότι είναι δικό μας είναι πρώτα του Χριστού, η ψυχή μας είναι πρώτα του Χριστού, και κατόπιν δική μας, η ζωή μας πρώτα του Χριστού και μετά δική μας. Ο άνθρωπος είναι αληθινός άνθρωπος μόνο όταν ζει εν Χριστώ, ζει κατά το θέλημά Του, τρέφεται με το Χριστό τρεφόμενος με το Σώμα και Αίμα Του και μετέχει της Θ. Ευχαριστίας. Ο κάθε χριστιανός καλείται να γεμίσει το είναι του με το Χριστό, για να δεχτεί τη Θ. Χάρη και να φθάσει στην τελείωση και στη θέωση, αλλά και να γίνει άνθρωπος που αγαπά όλους τους συνανθρώπους του και υπάρχει νόημα και αξία στη ζωή του. Η χριστιανική ζωή είναι ο ευλογημένος αγώνας να διώξουμε από την καρδιά μας το σκοτάδι της ποικίλης αμαρτίας και να την πλουτίζουμε με το φως του Χριστού.
Αυτά τα μηνύματα εκπέμπονται και σήμερα από την Εκκλησία και οι χαριτωμένοι πιστοί της Εκκλησίας οι Άγιοι που καθημερινά μας τους δείχνει προς μίμηση η Εκκλησία διαψεύδουν όσους λέμε ότι όσα ακούσαμε και σήμερα δεν είναι για μας αυτά . Η θαυμαστή βιωτή των Αγίων η αρετή, η πίστη, η επιμονή και υπομονή τους να πράττουν μόνο και πάντα το θέλημα του Θεού είναι τόσο δυνατά και με έναν συγκλονιστικό τρόπο επίκαιρα στις μέρες μας και στα τραγικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα. Έλεγε ο εορταζόμενος Αγ. Αντώνιος ο ασκητής, που απομακρύνθηκε τον 4ο αιώνα από την βοή του κόσμου από αγάπη μεγάλη για τον Χριστό και τους ανθρώπους και αφιερώθηκε αποκλειστικά στο Θεό, ότι θα έλθει εποχή κατά την οποία οι άνθρωποι θα φέρονται με έναν τρόπον ακατανόητο, μανιακό και όταν θα βλέπουν κάποιον λογικό θα του λέγουν, «εσύ είσαι μανιακος-εισαι ανόητος και τρελός». Το θέμα το οποίο ανακύπτει και σήμερα είναι, μήπως άραγε βαδίζουμε σ αυτή την εποχή για την οποία μίλησε ο Μέγας Αντώνιος; Δηλαδή, ζούμε σε μια εποχή που αν κάνεις τον Σταυρό σου είσαι ταλιμπάν και μεσαιωνικός, ενώ αν πιστεύεις σε μπλε κρυστάλλους, αστρολόγους και σκόνες επαναφοράς είσαι προοδευτικός και trendy. Αν κάνεις το Πάσχα νηστεία, τότε είσαι παλαιολιθικός, ενώ αν είσαι vegan, ωμοφάγος, χορτοφάγος κλπ, οι άλλοι σε κοιτάνε με θαυμασμό λες και κέρδισες μετάλλιο σε Ολυμπιάδα. Αν πεις ότι είσαι βουδιστής, ακολουθείς τη φιλοσοφία των Σούφι ή τη διδασκαλία του Επίκτητου θα μείνουν όλοι με το στόμα ανοικτό από θαυμασμό, ενώ αν ομολογήσεις ότι είσαι Χριστιανός και πηγαίνεις Εκκλησία, θα απογοητευτούν όλοι και θα σου πούνε ότι έμπλεξες με τις θρησκευόμενες γιαγιάδες. Λένε οι περισσότεροι ότι είναι κατά των θρησκειών, δεν υπάρχει διάβολος κ.λ.π., αλλά πρώτοι έχουν ματάκι-πέταλο και κρεμμύδες στο αυτοκίνητο, στην κούνια του παιδιού, στην εξώπορτα του σπιτιού, ενώ ασχολούνται με παγανισμό, μεταφυσικά φαινόμενα, αν τους πεις ότι ο Χριστός είναι Θεάνθρωπος, ότι γεννήθηκε εκ Πνεύματος Αγίου εκ Παρθένου Μητρός και Αναστήθηκε και Αναλήφθηκε βγάζουν καντήλες στο σώμα. Λν είσαι παντρεμένος χρόνια και πιστός στον Γάμο σου (και Γάμος για την Εκκλησία είναι η ευλογία της ενώσεως ενός Άνδρα και μίας Γυναίκας, δεν υφίσταται καμία άλλη μορφή Γάμου), τότε θεωρείσαι ακραίος, ενώ αν κάνεις απιστίες, θεωρείται ανανέωση του συζυγικού όρκου. Αν διαφωνείς με ότι προτάσσει το σύστημα και οι προπαγάνδες του είσαι ακραίος και επικίνδυνος.
Αν στέκεσαι όρθιος στο άκουσμα του Εθνικού Ύμνου και στον κυματισμό της Σημαίας της Πατρίδας σου, είσαι φασίστας και εθνικιστής. Αν κουβεντιάζεις ήρεμα και υποστηρίξεις ότι το μεταναστευτικό θέλει διαχείριση, θα σε πούνε απάνθρωπο και ότι πρέπει να είμαστε ξέφραγο αμπέλι για τον οποιονδήποτε. Αν η τέχνη βρίζει τον Χριστό και τα άλλα ιερά και εθνικά σύμβολα τότε είναι προοδευτική, trendy και κουλτουριάρα. Αν όμως κάνεις ένα αστείο για μια άλλη πίστη σε μια θεατρική παράσταση, θα σε κλείσουν φυλακή, αν δεν σε επικηρύξουν για να σε καθαρίσουν. Ζούμε σε μια εποχή που η αρρώστια και ο εθισμός είναι κουλτούρα. Την κομψότητα αντικατέστησε η χυδαιότητα. Μπορεί ένας νέος 15 χρονών να αλλάξει φύλο, αλλά δεν μπορεί να κοινωνήσει αν δεν του δώσουν από το σπίτι χαρτί ο γονέας 1 ή ο γονεάς 2. Αν το παιδί σου κάνει παρέλαση σαν τσολιαδάκι, θεωρείσαι κωμικός κακοποιητής του παιδιού, ότι το μεταμορφώνεις σε εθνικιστή, ενώ αν ο γιος φορέσει ζατιέρες σε gay pride με ιερά ή εικόνες στα απόκρυφα μέλη του είσαι in. Το απαράδεκτο αυτό γεγονός έγινε σε gay παρέλαση όπου κάποιος είχε βάλει εικόνα ενός Αγίου στα γεννητικά του όργανα και τότε είσαι υπερήφανος και σύγχρονος γονιός Κόπτονται για το αυγό ενός Βασιλικού αετού ή τα αυγά της χελώνας καρέτα-καρέτα και εντάσσονται σε οργανώσεις για τα δικαιώματα και τη σωτηρία τους, ενώ για το παιδί στην κοιλιά μια γυναίκας μας λένε ότι απλά είναι μια μάζα κυττάρων και τίποτα περισσότερο. Το παιδί έχει δικαιώματα έξω από την κοιλιά, αλλά μέσα στην κοιλιά είναι απλά ένα τίποτα. Ζούμε στην εποχή που σε Χώρα της Ευρώπης έγινε διαδήλωση από ανθρώπους που ήθελαν να αυτοπροσδιορίζονται σαν σκύλοι και να έχουν τα δικαιώματα των σκύλων Στην εποχή που αν πατήσεις κατά λάθος μια γάτα θα κλείσει από διαδήλωση το Σύνταγμα, ενώ αν σε φάει το σκυλί του γείτονα δεν θα μιλήσει κανείς. Σε εποχή που τα δικαιώματα των ζώων είναι πάνω από τα δικαιώματα του ανθρώπου. Προσοχή!!! Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν οφείλουμε να αγαπάμε και να φροντίζουμε όπως τους πρέπει και τα ζώα που είναι δημιουργήματα του Θεού. Είσαι προοδευτικός που θέλεις να παντρευτείς ένα χαλί, ένα άλογο ή ένα μαξιλάρι, αλλά αν θέλεις να παντρευτείς μια γυναίκα στην Εκκλησία και να κάνεις οικογένεια θεωρείσαι άνθρωπος των σπηλαίων. Μας λένε για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών, αλλά δεν μας χαλάει ότι θέλουν την γυναίκα μόνο σαν μηχανή παραγωγής παιδιών επι χρήμασι για ένα ομόφυλο ζευγάρι. Θα πηγαίνει ο Νίκος ο οποίος είναι π.χ. υδραυλικός με τη Μαρία που είναι ιδιωτική υπάλληλος και οι δύο πιστοί Χριστιανοί να υιοθετήσουν ένα παιδάκι και θα τους κόβουνε επειδή είναι άφραγκοι και θρησκευόμενοι. Θα πηγαίνει όμως ένα ομόφυλο ζευγάρι (προσοχή δεν σχολιάζουμε την σεξουαλική ταυτότητα κάποιου!!! Δικαίωμα του να κάνει ότι θέλει) και να πάρουν ένα παιδάκι και μάλιστα κατά παραγγελία με ένα εξαψήφιο αριθμό χρημάτων στην τράπεζα και θα το παίρνουν σε λίγες ώρες. Για μας τους πιστούς όμως «ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΕΝ ΠΑΣΙ ΧΡΙΣΤΟΣ». Η Κοινωνία βγάζει τον Χριστό από τη ζωή μας με το γνωστό μύθο του βατράχου που έπεσε μέσα σε μία κατσαρόλα που ξεκίνησε να βράζει με τα γνωστά αποτελέσματα. Εμείς δεν θα σταματούμε όπως και οι Άγιοί μας να αντιστεκόμαστε στο σκοτάδι μέχρι τέλους ανάβοντας ευκαίρως – ακαίρως το Φως του Χριστού. Όσο με τις σύγχρονες δαιμονικές τακτικές τα γνωστά σκοτεινά κέντρα του κόσμου θα απλώνουν το σκοτάδι, εμείς θα ανάβουμε κεριά από το ακοίμητο κανδήλι του Χριστού. Όσο θα ουρλιάζουν για την στάση και την εμμονή μας να γίνεται μόνο το θέλημα του Θεού, εμείς θα μιλούμε, θα κατηχούμε, θα κατευθύνουμε και θα προσευχόμαστε. Όσο θα βρίζουν και θα μας θέλουν στο περιθώριο, τόσο εμείς θα συγχωρούμε και θα συνεχίζουμε την εργασία μας για να βγάζουμε το σκοτάδι από την καρδιά και το νου των συνανθρώπων μας και να τους φωτίζουμε με το αληθινό Φως του Χριστού. Ο νουνεχής πιστός και πνευματικός άνθρωπος καλείται να αξιοποιεί το θείο δώρο που ονομάζεται λογική και να πορεύεται στην ζωή του με βάση τους ακατάλυτους και αιώνιους πνευματικούς νόμους που τονίσαμε από την αρχή σήμερα και που διασφαλίζουν την ευταξία και την ευστάθεια του κόσμου, με θεοσέβεια και αγάπη για τον άνθρωπο, που διασφαλίζουν την παρουσία του Χριστού στο κόσμο και σε ότι κάνουμε.
Η Εκκλησία, δεν μπορεί και δεν πρέπει να σωπαίνει, δεν μπορεί να μένει απαθής και θεατής ως ένα Μουσείο μίας κληρονομιάς άλλης εποχής, στην όποια προσπάθεια αλλοιώσεως ή περιθωριοποιήσεως του Νόμου του Θεού, των νόμων της φύσεως, της αποϊεροποιήσεως εν τέλει του ιδίου του ανθρώπου που αδιαφορεί για την παρουσία του Θεού στη ζωή και τις πράξεις του. Η Εκκλησία, καλείται, και όταν λέμε Εκκλησία εννοούμε όλους μας, το κλήρο και τον λαό, στις σύγχρονες αυτές δαιμονικές προκλήσεις να εκφρασθεί συντεταγμένα, συνοδικά, νηφάλια, προσευχητικά και αγιοπνευματικά και πάντα αποφασιστικά, με οδηγό μόνο τον αναλλοίωτο Θείο Νόμο, την ευθύνη που έχουμε έναντι του Θεού και του λαού Του και ασφαλώς την πραγματική αγάπη στον άνθρωπο. «ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΕΝ ΠΑΣΙ ΧΡΙΣΤΟΣ». Λυπούμαστε για όσα θρυλούνται και επιχειρούνται τελευταία και στη Χώρα μας στο όνομα ενός μονομερούς δικαιωματισμού ή ως προσπάθεια θρησκευτικού αποχρωματισμού και ουδετεροποιήσεως με σκοπό να πλήξουν την ιερότητα και την ομορφιά του βασικού κυττάρου της ανθρώπινης ζωής και κοινωνίας, της οικογένειας δηλαδή, της μητρότητος, των παιδιών, που τυγχάνουν μάλιστα, κατά την πρόβλεψη του Ελληνικού Συντάγματος, ιδιαιτέρας προστασίας, αλλά εν τέλει και το μέλλον του ευλογημένου τόπου μας, που είναι τόπος αγίων και ηρώων. Απολύτως αυτονόητο είναι ότι σε μία ευνομούμενη Χώρα όπως την Πατρίδα η δημοκρατικώς εκλεγμένη Βουλή νομοθετεί και αποφασίζει. Νομοθετεί και αποφασίζει όχι όμως σε αναντιστοιχία προς την βούληση, την θέληση και τις παραδόσεις του λαού μας. Είθε ο Κύριος μας να φωτίζει όλους μας να πορευόμαστε με γνώμονα μόνο το Θείο Θέλημα Του, τον αναλλοίωτο Ευαγγελικό Νόμο Του, την αλήθεια που ελευθερώνει, καθαρίζει από τα πάθη και θεραπεύει τον άνθρωπο, και την πραγματική και θυσιαστική αγάπη, η οποία στο πρόσωπο του κάθε ανθρώπου βλέπει την εικόνα του Θεού.
Αμήν