ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΤΙΡΑΝΩΝ & ΠΑΣΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ κ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ
ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΟΥ † ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΤΙΡΑΝΩΝ & ΠΑΣΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ κ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ
«…Αυτές τις ημέρες το μήνυμα της ανανεώσεως και μετανοίας γίνεται πιο δυνατό, ας προσπαθήσουμε να ζήσουμε όσο γίνεται πιο συνειδητά, μετέχοντας στις Λατρευτικές Εκδηλώσεις της Εκκλησίας μας, ανανεώνοντας μέσα μας την αγάπη μας για τον Θεό. Με τη μετάνοια προχωρούμε σε μια περιοχή ελευθερίας και ειρήνης. Στους προσδιορισμούς, που δίνονται για μας τους πιστούς, υπάρχει μια φράση, που αγαπώ ιδιαίτερα. Οι Χριστιανοί είμαστε οι μετανοούντες αμαρτωλοί, και η Εκκλησία μας υπενθυμίζει αυτή την αλήθεια την περίοδο, που διανύουμε. Με χαρακτηριστικό τρόπο μας υπενθυμίζει θέματα, που πρέπει να προσέξουμε, αρχίζοντας από την μεγάλη ιδέα, που έχουμε για τον εαυτό μας, σαν του Φαρισαίου, προχωρώντας, με την παραβολή του Ασώτου, στην ανάγκη επανόδου στο σπίτι αλλά και την αίσθηση της γόνιμης παρουσίας μας σε αυτό, την Κυριακή της Απόκρεω ότι θα έρθει μια ημέρα, που όλοι θα δώσουμε λόγο και θα κριθούμε ανάλογα με την αγάπη, που δείξαμε στους καταφρονημένους, την Κυριακή της Τυρινής, την υποχρέωση που έχουμε να συγχωρούμε και να μην κάνουμε ότι πρέπει να κάνουμε για λόγους επίδειξης, να μη θησαυρίζουμε και να μη στηρίζουμε όλες μας τις ελπίδες στα εδώ αγαθά και στα πλούτη.
Όντως την Μεγάλη Τεσσαρακοστή η Εκκλησίας μας καθοδηγεί σε μια πορεία μετάνοιας, για να μην πεθάνουμε από ασφυξία, πνιγμένοι μέσα στα νεκρολούλουδα μιας απρόσωπης και απάνθρωπης κοινωνία. Να μην πεθάνουμε από έλλειψη οξυγόνου, τυλιγμένοι στα ροδοπέταλα του αισθησιασμού, να πετύχουμε αληθινή μετάνοια και οι Πατέρες συμβουλεύουν να απαλλαχτούμε από τα προσωπεία που φοράμε, να πάψουμε τα μασκαρέματα. Μπορεί να φοράμε μάσκες για λόγους προστασίας της υγείας, μπορεί, χάριν ψυχαγωγίας, κάποιοι να.,.μασκαρεύονται, ωστόσο μέλημά μας οφείλουμε να είναι οι αμασκάρευτες ψυχές. Από την ίδια τη ζωή μας μπορούμε να καταλάβουμε ότι το να έχουμε προσωπείο και όχι πρόσωπο, είναι μια ψυχική αρρώστια, μια κατάσταση αφύσικη και βασανιστική. Δεν μας ταιριάζει να έχουμε διπλή ζωή. Δεν μας αξίζει να παίζουμε ένα διαρκές θέατρο, με πρωταγωνιστή τον εαυτό μας και θεατές τους άλλους. Φαινόμαστε, όχι όπως είμαστε στην πραγματικότητα, αλλά όπως θέλουμε οι άλλοι να μας βλέπουν και έτσι αλλοιώνεται η ψυχή μας, γινόμαστε άλλοι άνθρωποι. Με επιμέλεια κρύβουμε κάτω από το προσωπείο, με το οποίο εμφανιζόμαστε σε γνωστούς και φίλους, το αληθινό πρόσωπό μας. Με αυτό τον τρόπο, ζούμε αναπόφευκτα την ελεεινότητα του συμβιβασμού. Ξέρουμε ότι και εμείς φοράμε μάσκες στη συμπεριφορά μας και πως και οι άλλοι φοράνε μάσκες στη συμπεριφορά τους. Και στο τέλος, όλα καλά. Με μια λέξη, αλληλοκοροϊδευόμαστε. Να, λοιπόν, γιατί μας είναι χρήσιμη η μετάνοια της Μ. Τεσσαρακοστής. Διότι, έχει μεγαλύτερη αξία η απλότητα της ταπείνωσης, μέσω της αναγνώρισης των λαθών και των παθών, από την παχυλότητα της υποκρισίας. Ας μην πληγώνουμε την καρδιά μας, ας μην την πετάμε νεκρή στο πάτωμα. Θα ήταν άραγε βαρύ να ζητήσουμε από τον εαυτό μας να μην είμαστε ισόβιοι αμαρτωλοί;»