ΑΝΤΙΦΩΝΗΣΙΣ
ΤΗΣ Α. Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ Κ. Κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ
ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΩΝ ΤΟΥ
(ΠΑΝΣΕΠΤΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΣ ΝΑΟΣ, 11 ἸΟΥΝΙΟΥ 2024)
Ιερώτατε Μητροπολίτα Χαλκηδόνος κύριε Εμμανουήλ και λοιποί Τιμιώτατοι εν Χριστώ άδελφοί Ιεράρχαι, Εξοχώτατε κύριε Πρέσβη, Γενικέ Πρόξενε της Ελλάδος εις την Πόλιν, Ευλαβέστατοι κληρικοί και Οσιώτατοι μονασταί,Εντιμολογιώτατοι Άρχοντες, Ελλογιμώτατοι εκπαιδευτικοί, αγαπητοί μαθηταί και μαθήτριαι, Προσφιλέστατοι προσκυνηταί και πολύτιμοι φίλοι εξ Ελλάδος και αλλαχόθεν,
Τέκνα εν Κυρίω ευλογημένα, Χριστός Ανέστη!
Ύμνο ευχαριστίας αναπέμπομεν προς τον Κύριο της δόξης, τον αξιώσαντα ημάς να εορτάσουμε τα ονομαστήριά μας, κατά την κοσμοχαρμόσυνο αναστάσιμη περίοδο. Ευχαριστούμε θερμώς τον αδελφό Ιερώτατο Μητροπολίτη Χαλκηδόνος κ. Εμμανουήλ δια την ωραία προσφώνηση εκ προσώπου της τιμίας Ιεραρχίας του Θρόνου. Εξέφρασε την αγάπη και την τιμή όχι μόνο των παρόντων, αλλά και των εκ του μακρόθεν ευχομένων αδελφών Αρχιερέων.
Ευγνωμόνως απευθυνόμεθα και ευχαριστούμεν πάντας υμάς τους συμπροσευχομένους, δια την πρόφρονα παρουσία σας εν Φαναρίω. Ιδιαιτέρως μας συνεκίνησαν και μας ενίσχυσαν οι εόρτιες ευχές σας οι οποίες έφθασαν από ολόκληρη την οικουμένη προς την ημετέρα Μετριότητα, τον ταπεινό ικέτη της Χάριτος του Χριστού.
Τιμούμε σήμερον, παραμονή της Αποδόσεως της Εορτής του Πάσχα, την πανίερο μνήμην των Αποστόλων Βαρθολομαίου και Βαρνάβα, των «γεωργών της οικουμένης», κατά τον Χρυσορρήμονα Ιωάννη. Οι Απόστολοι του Κυρίου, έχοντες «συνέμπορον» την εις Χριστόν πίστη και «φθεγγόμενοι τα του αποστέλλοντος», κήρυξαν το Ευαγγέλιο της σωτηρίας εν πάση τη κτίσει, «εν υπομονή πολλή… εν αγάπη ανυποκρίτω, εν λόγω αληθείας, εν δυνάμει Θεού» (Β’ Κορ. στ’, 4-7).
Ο Απόστολος Βαρθολομαίος εξήγγειλε Χριστόν σταυρωθέντα και αναστάντα και υπέμεινε, κατά το παράδειγμα του Διδασκάλου, το σταυρικό μαρτύριο, λάμψας ως αστήρ φαεινότατος, καταυγάζων το γένος των ανθρώπων. Το «αποστολικό έργο» ανήκει στον πυρήνα της ζωής και της ταυτότητος της Εκκλησίας. Είναι, όπως διακηρύσσει η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδοξίας (Κρήτη 2016), «η πνοή ζωής, την οποίαν εμφυσά η Εκκλησία στην κοινωνία των ανθρώπων και εκκλησιοποιεί τον κόσμον» (Εγκύκλιος, § 6). Όπως έχει γραφεί, «η Εκκλησία είναι φως, και μόνον ότι είναι φως είναι Εκκλησία». Αυτή είναι η διαχρονική αποστολή της Εκκλησίας του Χριστού.
Προφανέστατα, οι καιροί και τα σημεία των καιρών αλλάζουν. Σήμερον, η Εκκλησία ζει σε ένα διαφορετικό κόσμο, εντός του οποίου οφείλει να δίνει την μαρτυρία της, σε ένα κόσμο, τον οποίον δεν είναι δυνατόν να αγνοεί ή να απορρίπτει, ούτε βεβαίως να ταυτίζεται με αυτόν. Και στο νέο τούτο σύγχρονο περιβάλλον, ο λόγος της Εκκλησίας είναι ο Αποστολικός, ο αναλλοίωτος και αιώνιος: το ευάγγελον μήνυμα περί της Τριαδικής, «μια φιλανθρωπία», ελθούσης εν Χριστώ χάριτος και της ερχομένης Βασιλείας του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, κατά το Βιβλικό: «Ιησούς Χριστός χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας» (Εβρ. ιγ’, 8).
Τα δύο σημεία αναφοράς και προσανατολισμού της Αποστολικής μαρτυρίας της Εκκλησίας παραμένουν και σήμερον, α) η πιστότητα στην Παράδοση της Αληθείας, η οποία δεν είναι παρελθόν, αλλά ζώσα και ζωοποιός παρουσία εν τη Εκκλησία, η μάλλον, η ιδία η ζωή της Εκκλησίας, και β) τα εκάστοτε ιστορικά και πολιτισμικά δεδομένα και τα σημεία των καιρών.
Όπως έλεγε ο μακαριστός Πνευματικός ημών Πατέρας Μητροπολίτης Χαλκηδόνος Μελίτων, η Εκκλησία «δεν είναι δυνατόν να νοηθεί ως άσχετη προς τη ζωή, προς τους καιρούς, προς την αγωνία αυτής της ώρας, προς τα φλέγοντα προβλήματα αυτής της στιγμής» (Χαλκηδόνια, σ. 457). Εν επιγνώσει ότι τα πάντα ευρίσκονται στα χέρια του Πανσθενούς και Παντεπόπτου Θεού, η Χάρις του οποίου θεραπεύει τα ασθενή και αναπληροί τα ελλείποντα, συνεργούμε και αγωνιζόμαστε. Η γνησία πίστη στο Θεό δεν επιτρέπει αδιαφορία για τα φλέγοντα προβλήματα, ακοινώνητο εσωστρέφεια, αυτάρκεια και αυτοεγκλεισμό. Τουναντίον, μας ωθεί προς έξοδο προς τον συνάνθρωπο, σε συνάντηση, κοινωνία και αλληλεγγύη, σε ειρηνική συνύπαρξη και καλή μαρτυρία Αυτό υπήρξε πάντοτε το κίνητρο και ο στόχος των πολλών πρωτοβουλιών, τις οποίες αναλάβαμε κατά την μακράν εκκλησιαστική διακονία ημών, ενώπιον των μεγάλων προκλήσεων της εποχής μας. Δοξάζουμε τον Αγαθοδότη Κύριο για όσα εχαρίσατο στο ταπεινό ημών πρόσωπο, κρατύνων και καθοδηγών ημάς εις όλα τα στάδια του βίου μας.
Απευθυνόμενοι προς την νέα γενεά, τονίζουμε ακόμα μία φορά ότι η ελληνορθόδοξος παράδοσή μας αποτελεί πηγή εμπνεύσεως, υπαρξιακού πλουτισμού και δημιουργικότητας, και ότι οξύνει το αισθητήριό μας για την Αλήθεια και το νόημα της προσφοράς και της διακονίας, για τις υψηλές αξίες, οι οποίες πάντοτε προϋποθέτουν αυθυπέρβαση και προσανατολισμό προς το κοινό αγαθό. Ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας οι πνευματικές αξίες δεν ήταν αυτονόητες Πρόκειται περί μιας πολύ επικαίρου διαπιστώσεως σήμερον, αφού διαδίδεται σήμερον ευρέως η άποψη, ότι η υπευθυνότητα, η ελευθερία, η δικαιοσύνη και η ειρήνη θα προκύψουν, ως αυτόματο αποτέλεσμα της προόδου της επιστήμης και της τεχνολογίας, της οικονομικής αναπτύξεως και της διαδικτυακής επικοινωνίας. Η αλήθεια είναι όμως τελείως διαφορετική.
Τιμιώτατοι αδελφοί και προσφιλέστατα τέκνα εν Κυρίω,
Εόρτια ημέρα η σημερινή. Ημέρα συγκινήσεως και αισθημάτων χαράς και ευγνωμοσύνης προς τον Δοτήρα παντός αγαθού, και, μετά Θεό, καιρός ενθυμίσεως όλων εκείνων, στους οποίους οφείλουμε το ζην και το ευ ζην, την βιοτική, την πνευματικ και την εκκλησιαστική ημών πορεία. Είναι δε και ευκαιρία ευχαριστίας προς πάντας υμάς τους αγαπητούς Αδελφούς συγκυρηναίους στην κοινή εκκλησιαστική διακονία και προς πάντας τους συνεργάτες και συναγωνιστές, ενταύθα και εν απάση τη δεσποτεία Κυρίου.
Εύχεσθε υπέρ της ημών Μετριότητος, να συνεχίσουμε την διακονία του Χριστωνύμου Λαού, του Κυρίου συνεργούντος, όσον Εκείνος ευδοκήσει. Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν!
Η Φωσφόρος Χάρις του Αναστάντος Χριστού, με τις πρεσβείες της Υπεραγίας Θεοτόκου του Άξιόν εστιν, των Αγίων Αποστόλων Βαρθολομαίου και Βαρνάβα, και των συνεορταζομένων αγίων Κινέζων μαρτύρων και Λουκά του Επισκόπου Συμφερουπόλεως του θαυματουργού, είη μετά πάντων υμών, Αδελφοί και τέκνα.
Αμήν!