ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΕΙΡΑ ΤΩΝ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ “ΟΙ ΚΑΡΠΟΙ ΤΗΣ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ”

†ΑΡΧΙΜ. ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΚΑΤΡΑΜΑΔΟΥ

Με την Θ. Λειτουργία: ΕΝΣΩΜΑΤΩΝΕΤΑΙ Ο ΠΙΣΤΟΣ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΑΓΙΑΖΕΤΑΙ ΟΛΗ Η ΚΤΙΣΗ  Στη Θ. Λειτουργία γινόμαστε όλοι μας «σύσσωμοι και σύναιμοι Χριστού». Ο άνθρωπος δέχεται μέσα του τον Χριστό και ο Χριστός τον άνθρωπο. Ο Χριστός είναι ο  οίκος και ένοικος του ανθρώπου. Ένα σώμα γινόμαστε όλοι μας  από την σάρκα, το αίμα και τα οστά της Κεφαλής του Σώματος αυτού που είναι ο Χριστός». Ο Ι. Χρυσόστομος θα τονίσει «….Για να μη γίνουμε ένα σώμα με το Χριστό μόνο με την συναισθηματική ιδιότητα της αγάπης αλλά και ουσιαστικά γι’ αυτό και κοινωνούντες ενωνόμαστε με τη σάρκα του Χριστού. Αυτό επιτυγχάνεται με την τροφή που μας χάρισε, θέλοντας να μας δείξει τη μεγάλη αγάπη που έχει για μας.  Ανέμιξε τον εαυτό Του με μας, και έγινε ένα φύραμα το σώμα Του με μας, για να υπάρχουμε σαν ένα, όπως ακριβώς το σώμα είναι ενωμένο με την κεφαλή. Αυτό είναι δείγμα εκείνων που αγαπούν σφοδρά….Δεν αρκέστηκε μόνο  να γίνει άνθρωπος, να ραπισθεί, να σφαγεί αλλά και αναμιγνύει τον εαυτό Του μαζί μας και όχι μόνο με την πίστη αλλά πραγματικά μας κάνει σώμα Του»: «Όχι απλώς αναμιγνύομαι μαζί σου, αλλά συμπλέκομαι, τρώγομαι, κόβομαι λεπτά κομματάκια, για να γίνει πλήρης η ανάκραση και η ανάμιξη και η ένωση. Διότι τα ενούμενα κρατούν τα δικά τους σχήματα και όρια. Εγώ όμως συνυφαίνομαι μαζί σου. Δεν θέλω να υπάρχει κάτι ανάμεσά μας· θέλω να είναι τα δύο ένα». Ανάμεσα στον Χριστό και τον πιστό δεν θέλει ο Κύριος να παρεμβάλλεται τίποτε. Όλα λιώνουν μέσα στη φωτιά της αγάπης Του: «εμείς και ο Χριστός είμαστε ένα» μας λέει ο ιερός Χρυσόστομος. Μόνο οι άγιοι τολμούν να μιλήσουν έτσι.

Ας ακούσουμε τον Άγ.  Συμεών το Νέο Θεολόγο: «Γινόμαστε μέλη του Χριστού και ο Χριστός μέλη δικά μας και  χέρι ο Χριστός και πόδι ο Χριστός δικό μου του παναθλίου,  και εγώ ο άθλιος γίνομαι χέρι του Χριστού και πόδι του Χριστού·  κινώ το χέρι, και το χέρι μου είναι όλος ο Χριστός·  διότι πρέπει να εννοείς αμέριστη τη θεία θεότητα ! Κινώ το πόδι και ιδού αστράφτει όπως Εκείνος, μην πεις ότι βλασφημώ, αλλά δέξαι αυτά και προσκύνησε τον Χριστό που σε κάνει τέτοιο!» Οι άγιοι γίνονται φωτόμορφοι και φωτολαμπείς και χριστοφόροι και ζωηφόροι, διότι έχουν κοινωνήσει την πλημμύρα της Ζωής και του Φωτός. Αγιάζουν και όλη την κτίση με την ζωή και τη θεία Χάρη  που αναδίδουν τα μέλη τους.  Με τη Θ. Ευχαριστία επιτυγχάνεται ολοκληρωτική αλλαγή του ανθρώπου. Συντελούνται η κάθαρση, ο φωτισμός, η θέωσή μας. Όταν ο Χριστός έλθει μέσα μας και το κατανοήσουμε αυτό, όλα αλλάζουν. Ο πιστός μεταμορφώνεται, υφίσταται ολοκληρωτική αλλαγή· δεν αλλάζει μόνο κάποιες εξωτερικές συμπεριφορές. «Γνωρίζει» τον Θεό με όλη του την ύπαρξη, με όλο το είναι του-δεν αποκτά απλώς κάποιες εγκεφαλικές γνώσεις περί Θεού, και αυτό διότι η συνάντηση με το Θεό σε κάθε Θ. Λειτουργία καθιστά τον άνθρωπο λειτουργικό ον, άνθρωπο δοξολογικό, σαρκωμένη προσευχή. Ο άνθρωπος πια, δεν «κάνει προσευχή» αλλά «γίνεται ο ίδιος προσευχή» και μοιάζει με τον Θεό, αφού γίνεται κατά χάριν Θεός και  όχι απλά ένας  «καλός » άνθρωπος Η Θ. Λειτουργία αποτελεί αληθινή παιδαγωγία του ανθρώπινου προσώπου. Ο άνθρωπος είναι πρόσωπο και ολοκληρώνεται σαν πρόσωπο, όταν έχοντας απέναντί του (προς + όψη) κάποιο άλλο πρόσωπο  κοινωνεί αληθινά (δηλ. με ανιδιοτελή αγάπη χωρίς όρια και διακρίσεις) μαζί του. Ολοκληρώνεται ο καθένας μας κοινωνώντας, επικοινωνώντας αληθινά με τον άλλο  τον αδελφό και διά των αδελφών με τον Χριστό. Η πραγμάτωση μιας τέτοιου είδους αληθινής κοινωνίας και αλλαγής γίνεται μόνο μέσα στην Εκκλησία. Η αληθινή κοινωνία που ταυτίζεται με την τέλεια αγάπη βιώνεται μόνο στη Θ. Λατρεία, μόνο στην Λατρευτική Σύναξη των πιστών, μόνο μέσα στο Μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας. Η  Εκκλησία δεν είναι συνάθροιση ατομικοτήτων και οικονομικών μονάδων, η Εκκλησία είναι  κοινωνία και επικοινωνία προσώπων, τα οποία συνδέονται μεταξύ τους μόνο μέσω του Χριστού. Η συνάντηση του προσωπικού ανθρώπου με τον προσωπικό Θεό δεν είναι απλή διανοητική θέα, ενόραση της ουσίας του Θεού. Είναι οντολογική κοινωνία, πραγματική μετοχή στη ζωή της σάρκας του Αναστημένου Χριστού, που θεώθηκε και μας θεοποιεί τους γηγενείς.

Η Θ. Λειτουργία είναι το προσωπικό μας Θαβώρ όπου ο φιλανθρωπότατος Θεός απεργάζεται την προσωπική μας μεταμόρφωση «Ο Πανάγαθος Θεός, γράφει ο Άγ. Μαξιμος ο Ομολογητής, μας μεταδίδει θεία ζωή κάνοντας τον εαυτό Του τροφή για μας, Αυτός γνωρίζει…θεώνοντας όλους εμάς που Τον τρώγουν και τον βιώνουν ως  άρτος ζωής και δυνάμεως». Σε κάθε Θ. Λειτουργία με την συνειδητή συμμετοχή στη Θ. Κοινωνία ο πιστός :1) λαμβάνει την άφεση των αμαρτιών του,  2) αγιάζεται ψυχικά και σωματικά, 3) θεώνεται, 4) ενώνεται και με όλους τους άλλους χριστιανούς που κοινωνούν, σε ένα σώμα και τέλος  5) Με τη Θ. Λειτουργία αγιάζεται όχι μόνο ο άνθρωπος, αλλά και όλη η κτίση. Η Θ. Λειτουργία είναι η ίδια η θυσία του Χριστού επί του Σταυρού. Δια του Σταυρού του Χριστού, γράφει ο ιερός Δαμασκηνός, «ο θάνατος καταργήθηκε…δωρήθηκε η ανάσταση… ανοίχθηκαν οι πύλες του παραδείσου…γίναμε παιδιά του Θεού και κληρονόμοι». Ο άνθρωπος ελευθερώθηκε από τη σκλαβιά του διαβόλου, αποκαταστάθηκε η πρωτόκτιστη ωραιότητά του. Αυτά ζούμε και αυτά αποκτούμε και  οικειοποιούμαστε σε κάθε Θ. Λειτουργία.

Ο άνθρωπος και ο κόσμος όλος αγιάζεται  στους αιώνες: «Λίγες σταγόνες αίματος, λέει ο Άγ.  Γρηγόριος ο Θεολόγος αναδημιουργούν τον κόσμο ολόκληρο και γίνονται σαν χυμός γάλακτος για όλους τους ανθρώπους και μας συνδέουν και μας συγκεντρώνουν σε μια ενότητα». Ο Χριστός, λέει ο Άγ. Πορφύριος, ένωσε το σώμα της Εκκλησίας με τον ουρανό και την γη. Με τους αγγέλους, τους ανθρώπους και όλα τα δημιουργήματα, με όλη την κτίση του Θεού. Με τα ζώα και τα πουλιά. Με κάθε μικρό αγριολούλουδο, με κάθε μικρό έντομο». Προσφέροντας  στο Θεό το ψωμί και το κρασί προσφέρουμε τον κόσμο και  ο κόσμος γίνεται Ευχαριστία και δια αυτής της προσφοράς μας αγιάζεται όλος ο κόσμος. Όλη η Δημιουργία και ο άνθρωπος, η κορωνίδα της Δημιουργίας, γι’ αυτόν τον σκοπό δημιουργήθηκαν· για να λατρεύουν τον Θεό. Με την κάθοδο του Αγ. Πνεύματος «εφ’ ημάς και επί τα προκείμενα δώρα» την ώρα της μεταβολής του ψωμιού σε πραγματικό Σώμα Χριστού και του οίνου σε πραγματικό Αίμα Χριστού  αγιάζεται και χριστοποιείται ο άνθρωπος, αγιάζεται και ανακαινίζεται και όλη η κτίση την οποία η αμαρτία μας έχει χαλάσει. Ο άνθρωπος γίνεται μικρο-Χριστός και ο κόσμος «οίκος Θεού». Το μυστήριο της Θ.  Ευχαριστίας γίνεται ο δρόμος και ο τρόπος και η πύλη δια μέσου της οποίας περνάει και βαδίζει ο Χριστός και εισέρχεται στον κόσμο και στον άνθρωπο.  Η Θ. Ευχαριστία είναι ένα αναστάσιμο πανηγύρι όπου όλοι και όλα καινουργούνται. Ο κόσμος που «συστενάζει και συνωδίνει από τις άστοχες χωρίς Θεό ενέργειες του ανθρώπου» δέχεται ξανά την ευλογία του Θεού και ο άνθρωπος αποκαθίσταται στο «αρχαίον κάλλος» και ακόμη περισσότερο γίνεται Θεός κατά χάριν. Ζει έτσι  την αρχή του καινού αιώνος. Την αρχή εκείνης της ανέσπερης μέρας κατά την οποίαν ο Δεσπότης θα επανέλθει και «θα στηθεί ο χορός των αγαθών δούλων γύρω Του, και καθώς Εκείνος θα λάμπει και αυτοί θα λάμψουν». Θα είναι τότε ο Θεάνθρωπος «Θεός εν μέσω θεών. Ωραίος ωραίου κορυφαίος χορού»

Πηγή Ενοριακό Φυλλάδιο 1 Δεκ 24