ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΥΠΑΠΑΝΤΗΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 2 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025
«Κατακόσμησον τον νυμφώνα σου, Σιών, και υπόδεξαι τον Βασιλέα Χριστόν».
† ΑΡΧΙΜ. ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΚΑΤΡΑΜΑΔΟΥ
Η Μεγάλη Θεομητορική και συνάμα Δεσποτική Εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου είναι ένας ακόμη σημαντικός εορτολογικός σταθμός του ενιαυτού στην Εκκλησία. Κατ ’ αυτήν εορτάζεται: α) το γεγονός της εισόδου του Χριστού στον ιουδαϊκό Ναό της Ιερουσαλήμ και β) η ευλογία από τον Συμεών και την σεβάσμια γερόντισσα, προφήτιδα Άννα.Αυτή η τυπική νομική επίσκεψη του Κυρίου στο Ναό του Θεού ενέχει πολύ μεγάλη θεολογική σημασία για την Εκκλησία, γιατί εκεί αναγγέλλεται για πρώτη φορά δημόσια η πολυπόθητη για το ανθρώπινο γένος έλευση του Λυτρωτή και εκεί ειπώθηκαν από τους προαναφερόμενους δικαίους, Συμεών και Άννα, ύψιστης αξίας προφητικά λόγια, τα οποία φανερώνουν περίτρανα την Θ. Καταγωγή και τη σωτήρια αποστολή του Χριστού στον κόσμο. Γι’ αυτό και όλοι οι Ορθόδοξοι πανηγυρίζουμε λαμπρά αυτή την ιερή Ημέρα. Η εορτή της Υπαπαντής είναι παλιά και ανάγεται στους χρόνους του 5ου αιώνα. Καθιερώθηκε αρχικά στη Δύση για να αντικαταστήσει τη βάρβαρη, παγανιστική εορτή του προς τιμήν απαίσιου τραγόμορφου θεού των δασών ΒίΙναηπ8 και προκειμένου να σταματήσουν τα αισχρά όργια των λατρευτών του ψευτοθεού.
Η ιστορία γνωστή έτσι όπως ο Άγ. Απόστολος και Ευαγγελιστής Λουκάς μας την περιγράφει. 40 μέρες μετά τη γέννηση του Χριστού στο ταπεινό σπήλαιο της Βηθλεέμ ο Ι. Υμνογράφος απευθύνεται σήμερα και πάλι στη Σιών, την πόλη των Ιεροσολύμων και στον Ναό του Σολομώντα και καλεί να προετοιμασθούν για να υποδεχθούν τον βασιλέα Χριστό. Είναι η πρώτη φορά που ο Χριστός πηγαίνει στα Ιεροσόλυμα και θα εισέλθει στον Ναό, καθώς η Παναγία Μητέρα του και ο προστάτης τους δίκαιος Ιωσήφ, θα επισκεφθούν τον Ναό, για να κάνουν την καθιερωμένη από τον Μωσαϊκό Νόμο προσφορά, και για να δεχθεί η Παναγία και το βρέφος την ευλογία των Ιερέων. Ασφαλώς ούτε η Κυρία Θεοτόκος, ούτε ο Χριστός είχαν ανάγκη να λάβουν την ευλογία των ιερέων, αλλά, όπως ο Ίδιος θα πει, δεν ήλθε για να καταργήσει τον Νόμο, αλλά να τον συμπληρώσει. Γι ’ αυτό και με την είσοδό του ως 40κονθήμερο βρέφος στον Ναό του Σολομώντος εκπληρώνει τον Μωσαϊκό Νόμο και δείχνει τον σεβασμό και την υπακοή Του στον Νόμο του Θεού και ταυτόχρονα μας δίνει το παράδειγμα σε όλους, την υποχρέωσή μας δηλαδή να τηρούμε τον Θ. Νόμο και όλες τις Εντολές Του χωρίς εξαιρέσεις. Αν όμως ο Χριστός εισέρχεται ως βρέφος στην αγκάλη της Μητέρας του στον Ναό του Σολομώντος, επιλέγοντας για ακόμη μία φορά την αφάνεια, όπως το έκανε και με τη γέννησή του στο σπήλαιο της Βηθλεέμ, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι Θεός, δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι δεν του όφειλαν την υποδοχή που του άξιζε, εφόσον για πρώτη φορά εισέρχεται στον Ναό του Θεού ο ίδιος ο Θεός και μαζί του εισέρχεται και Παναγία Μητέρα του, η οποία είχε εισέλθει και είχε παραμείνει στα Άγια των Αγίων, προετοιμαζόμενη για τη μεγάλη αποστολή την οποία επρόκειτο να αναλάβει, να γίνει δηλαδή η Μητέρα του Θεού. Και εάν για κάθε υψηλό πρόσωπο που μας επισκέπτεται φροντίζουμε να στολίσουμε τον χώρο στον οποίο θα εισέλθει, τιμώντας το με αυτό τον τρόπο, έτσι και για την είσοδο του Υιού και Λόγου του Θεού στον Ναό του Σολομώντος, ο ιερός υμνογράφος ζητά τον κατάλληλο στολισμό για την υποδοχή του βασιλέως Χριστού. «Κατακόσμησον τον νυμφώνα σου, Σιών, και υπόδεξαι τον Βασιλέα Χριστόν».
Η προτροπή αυτή του Ι. Υμνογράφου μπορεί να μην πραγματοποιείται σε ο,τι αφορά τα Ιεροσόλυμα ή τον ναό του Σολομώντος, διότι η παρουσία του Χριστού περνά απαρατήρητη, πραγματώνεται όμως στο πρόσωπο του πρεσβύτου Συμεών, ο οποίος επί χρόνια παρακαλούσε τον Θεό να μην πεθάνει πριν να δει τον Μεσσία.
Η επιθυμία και ο πόθος του να δει τον Σωτήρα αλλά και η διαρκής προσευχή του προς τον Θεό για να τον αξιώσει να τον δει, προετοίμασαν την ψυχή του κατάλληλα για να κατανοήσει, όπως αργότερα και ο Τίμιος Πρόδρομος στον Ιορδάνη Ποταμό, το μήνυμα του Θεού και να καταλάβει ποιός ήταν ο Σωτήρας του κόσμου τον οποίο λαμβάνει στα γεροντικά άγια χέρια του. Ασφαλώς, την ημέρα της Υπαπαντής του Κυρίου θα βρίσκονταν πολλοί στον Ναό, όμως ο μόνος που αναγνώρισε τον Χριστό ήταν ο Γέροντας Συμεών, γιατί αυτός ήταν και ο μόνος που επιθυμούσε να τον δει, ο μόνος που η ψυχή του ζητούσε από τον Θεό να τον συναντήσει, ο μόνος ο οποίος προετοιμαζόταν γι ’ αυτή τη συνάντηση.
Η προτροπή της Εκκλησίας από τότε διαχρονικά ως προτροπή του Υμνογράφου, «Κατακόσμησον τον νυμφώνα σου, Σιών, και υπόδεξαι τον Βασιλέα Χριστόν», την οποία πραγμάτωσε ο πρεσβύτης Συμεών, απευθύνεται όμως και σε μας, γιατί και εμείς υποδεχόμαστε τον Χριστό στην ψυχή μας. Τον υποδεχόμαστε με την προσευχή, Τον υποδεχόμαστε βασικά με τη συμμετοχή μας στα Ι. Μυστήρια της Εκκλησίας, Τον υποδεχόμαστε, κυρίως, με το μοναδικό και βασικό Ι. Μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας και της συμμετοχής μας στη Θ. Κοινωνία, τον υποδεχόμαστε στην καθημερινότητά μας, εφόσον το θέλουμε και προετοιμαζόμαστε για αυτό. Χρειάζεται όμως να φροντίσουμε και εμείς να κατακοσμήσουμε, όπως μας προτρέπει ο Υμνογράφος, την ψυχή μας «Κατακόσμησον τον νυμφώνα σου, Σιών, και υπόδεξαι τον Βασιλέα Χριστόν». Γιατί νυμφώνας είναι η ψυχή του κάθε ανθρώπου, και για να υποδεχθεί τον Χριστό και οφείλει και πρέπει να το επιθυμεί και να προετοιμάζεται για να τον συναντήσει.
Ο Κύριός μας, όπως ο Ίδιος μας το λέει, δεν αναγκάζει κανέναν μας να τον δεχθεί με το ζόρι στερώντας την ελευθερία των επιλογών μας. Στέκεται στη θύρα της ψυχής μας και την κρούει. Όποιος του ανοίξει σε εκείνον εισέρχεται και μένει στην ψυχή μας η οποία οφείλει να παραμένει καθαρή και πνευματικά τακτοποιημένη. Εκεί δεν θα πρέπει να επικρατεί ακαταστασία να είναι γεμάτη από τους ρύπους και τα πάθη και την μαυρίλα της αμαρτίας και ο πιστός στον Θεό οφείλει να κάνει κινήσεις για να παραμένει καθαρή, κατοικητήριο του Αγ. Πνεύματος. Ο Χριστός εισέρχεται και μένει στην ψυχή του κάθε πιστού, ο οποίος αγωνίζεται να ζει σύμφωνα με τις εντολές Του και να καλλιεργεί τις αρετές και γεύεται της συμμετοχής στη Βασιλεία Του.
«Κατακόσμησον τον νυμφώνα σου, Σιών, και υπόδεξαι τον Βασιλέα Χριστόν». Ας ακούσουμε συνεπώς αυτή την μεγάλη εκκλησιαστική ημέρα την προτροπή του Ι. Υμνογράφου και ας προετοιμαζόμαστε καθημερινά κατάλληλα, ώστε να μπορούμε να έχουμε τον Χριστό μόνιμα στην καρδιά, την ψυχή και τον νου μας και εδώ στη γη αλλά και εκεί στον Ουρανό που είναι ο τελικός δρόμος και πορεία μας. .Η Εκκλησία μας δίδει πολλές ευκαιρίες μέσα από τις λατρευτικές και μυστηριακές ευκαιρίες της για να συναντήσουμε τον Χριστό, για να έχουμε τον Χριστό μέσα στην ψυχή μας και από εμάς εξαρτάται να παραμένουμε σύσσωμοι και σύναιμοι Χριστού και να αποκτούμε το ίδιο σώμα και το ίδιο αίμα με τον Χριστού αλλά και μεταξύ μας , το οποίο λαμβάνουμε στη Θ. Ευχαριστία. Άρα, σε εμάς απομένει, εάν θέλουμε πράγματι να είμαστε μαζί με τον Χριστό, θα πρέπει να ετοιμάζουμε, να προετοιμάζουμε την ψυχή μας, για να είναι κατάλληλη να τον δεχθεί. Αλλιώς θα μείνουμε εκτός νυμφώνος, δεν θα μπει ο Κύριος στη δική μας ψυχή όπως εισήλθε σήμερα στο Ναό, γιατί δεν θα είναι έτοιμη. Επομένως, «στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου», έτοιμοι να δεχθούμε τον Κύριο, γιατί δεν ξέρουμε ποιά στιγμή θα έρθει. Γι ’ αυτό θα πρέπει να είμεθα πάντοτε έτοιμοι για να τον δεχθούμε και να ζήσουμε μαζί του αιώνια.
«Κατακόσμησον τον νυμφώνα σου, Σιών, και υπόδεξαι τον Βασιλέα Χριστόν».
Η μεγάλη σημερινή Εορτή είναι μια ευκαιρία για να δοξάσουμε ακόμα φορά τον Ενανθρωπήσαντα Υιό και Λόγο του Θεού, ο Οποίος χάρις στην άμετρη φιλανθρωπία Του, άφησε τα δυσθεώρητα ύψη του ουράνιου θρόνου Του και έγινε άνθρωπος, για να σώσει το ανθρώπινο γένος από τα φοβερά δεσμά της αμαρτίας και τον πικρό θάνατο. Αυτός που «τα σύμπαντα εν τη δρακί περιέχων», καταδέχθηκε να αναπαυθεί στις γεροντικές αγκάλες του δικαίου Συμεών και να λάβει ευλογία από αυτόν Εκείνος που ευλογεί, συντηρεί και δίνει ζωή σε ολάκερη τη δημιουργία. Τόσο μεγάλο είναι το μέγεθος της θείας φιλανθρωπίας. Αυτό μας δίνει τη βεβαιότητα πως «ουκ έστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία», όπως διακήρυξε με θάρρος ο Απ. Πέτρος, παρά μονάχα στο θεανδρικό πρόσωπο του Χριστού, του Οποίου « ουδέ όνομα εστιν έτερον υπό τον ουρανόν το δεδομένον εν ανθρώποις εν ω δει σωθήναι ημάς» (Πράξ.4,12). Μην αναζητούμε άλλους ψεύτικους και αναποτελεσματικούς σωτήρες, διότι μόνος Αυτός, ετοιμάσθηκε από τη θεία βουλή, λυτρωτής «πάντων των λαών» και «φως εις αποκάλυψιν εθνών» (Λουκ.2,31-32) και Αυτόν ας έχουμε συνεχώς μέσα μας. Αμήν