ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗ ΔΕΣΠΟΤΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ 29-05-2025
† ΑΡΧΙΜ. ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣΚΑΤΡΑΜΑΔΟΥ
Πατέρες και Αδελφοί μου, Σπουδαία γεγονότα της πίστεως μας συνέβησαν σε Όρη, π.χ. η Αποκάλυψη του θελήματος του Θεού στον Μωυσή και η παράδοση του Νόμου στο Όρος Σινά, η επί του Όρους Ομιλία του Κυρίου, στην οποία αποκαλύπτει την ανθρώπινη φύση Του, η Μεταμόρφωσή Του, στο Όρος Θαβώρ, όπου αποκαλύπτει ακτίνες της Θείας δόξης Του και τέλος η Ανάληψή Του στο Όρος των Ελαιών, όπου αποκαλύπτεται η Θεία και ανθρώπινη φύση Του. Το σημερινό γεγονός της Αναλήψεως του Κυρίου στους Ουρανούς, αποτελεί το τέλος της επί της γης παρουσίας Του, αλλά και την αρχή του γεγονότος της Εκκλησίας, είναι το προανάκρουσμα της αρχής της Χάριτος διά της ελεύσεως την ημέρα της Πεντηκοστής του Αγ. Πνεύματος στις ψυχές και στη ζωή των πιστών και η σωτηρία μας διά της Εκκλησίας.
Η Δεσποτική σημερινή μεγάλη εορτή της Αναλήψεως, 40 ημέρες μετά την Ανάσταση, εκτός του ότι σηματοδοτεί το τέλος όπως ειπώθηκε της επίγειας παρουσίας του Κυρίου μας κυριαρχεί το γεγονός της ανόδου Του στους ουρανούς, πλησίον του Θεού και Πατρός. Όμως στη σημερινή εν Ουρανοίς άνοδό Του ο Χριστός δεν επιστρέφει από εκεί που ξεκίνησε πριν την Σάρκωσή Του, ως Θεός μόνο το Β΄ Πρόσωπο της Αγ. Τριάδος. Πλέον με την άνοδό Του σήμερα, ανεβάζει στους ουρανούς την ανθρώπινη φύση και ξαναδίδει στον άνθρωπο αυτό που του έλειπε: την δυνατότητα συνεχούς κοινωνίας με το Θεό, τη δυνατότητα υπερβάσεως της αμαρτίας και του θανάτου, τη δυνατότητα της σωτηρίας, της θεώσεως και της λυτρώσεως. Και αυτή η σωτηρία δεν υπάρχει πλέον ως προσδοκία ή ως επιθυμία, αλλά είναι βεβαιότητα. Τούτο αποτυπώνεται αρχικά με τις τελευταίες φράσεις του Απολυτικίου που ψάλλουμε στην σημερινή Δεσποτική Εορτή: « βεβαιωθέντων αυτών — των μαθητών- δια της ευλογίας, ότι συ ει ο Υιός του Θεού, ο Λυτρωτής του κόσμου» αλλά και από τον λειτουργικό λόγο «Συ γαρ εί Θεός άνέκφραστος, άπερινόητος, άόρατος, άκατάληπτος, άει ων ωσαύτως ων· συ και ό μονογενής σου Υιός και τό Πνεΰμά σου τό Άγιον. Συ εκ του μη οντος εις τό είναι ημάς παρήγαγες και παραπεσόντας άνέστησας πάλιν και ουκ άπέστης πάντα ποιων έως ημάς εις τόν ουρανόν άνήγαγες και την βασιλείαν σου εχαρίσω την μέλλουσαν». Επί 40 ημέρες ο Αναστημένος Κύριος εμφανίζεται στους μαθητές Του. Συνομιλεί μαζί τους, συντρώγει, επιλύει τελευταίες απορίες τους, ποιεί θαυματουργικά σημεία, τους φανερώνει την αγάπη Του, τους καλεί να αναμένουν τον φωτισμό του Αγ. Πνεύματος, τους υπόσχεται ότι δεν θα τους αφήσει ορφανούς, τους δίνει την βεβαιότητα ότι όχι μόνο πάτησε τον θάνατο, αλλά και ότι προετοιμάζει για τον καθένα που πιστεύει και παραμένει συνεχώς συνδεδεμένος μαζί Του, την κοινή Βασιλεία. Όχι μόνο θα αναστηθούμε, αλλά και θα ζήσουμε αιωνίως σε κοινωνία με τον Τριαδικό Θεό, την Παναγία και τους Αγίους μας. Το νόημα της υπάρξεώς μας δεν είναι απλώς το να ζήσουμε αιώνια, αιώνια ζει και ο κολασμένος Χίτλερ, ο κολασμένος Ηρώδης, ο κολασμένος Ιούδας, ο κολασμένος βλάσφημος ληστής επί του σταυρού, και τόσοι-τόσοι αντίχριστοι. Το νόημα είναι να ζήσουμε αιώνια συνδεδεμένοι με τον Τριαδικό Θεό και μαζί Του, και συνεχώς μέσα στην επί της γης και εν Ουρανοίς Εκκλησία μας και αυτό επιτυγχάνεται από αυτήν εδώ τη ζωή και όχι όταν πεθάνουμε.
Ο Κύριος διά της Αναλήψεως Του στους Ουρανούς επισφραγίζει ουσιαστικά όλο το έργο της Θ. Οικονομίας Του, την παρουσία Του, την Ανάσταση Του, την διδασκαλία Του, τις υποσχέσεις Του. Συνοδευόμενος από τους Αγγέλους, εν νεφέλη φωτεινή, ανεβαίνει στους Ουρανούς και δείχνει στους μαθητές Του, αλλά και σε κάθε χριστιανό ότι τα πάντα γι’ Αυτόν είναι δυνατά. Το επίγειο έργο Του μεν τελείωσε και το αφήνει τώρα παρακαταθήκη στους μαθητές Του, αλλά και σε όλους εμάς που πιστεύουμε σ’ Αυτόν και ακολουθούμε την πορεία των μαθητών και αγίων Του και Εκείνος μας περιμένει, έχοντας δώσει στον καθένα την δυνατότητα να νικήσουμε την φύση μας, να ανεβούμε πνευματικά εις ύψος και Όρος νοητό, όπως τότε έκανε ο Μωυσής, αργότερα οι 3 μαθητές Του στο Όρος Θαβώρ, πάντα όμως σε κοινωνία και ουσιαστική μόνιμη και διαρκή σχέση μαζί Του, να αφήσουμε την προσκόλληση στην καθημερινότητα της ζωής και να ζητήσουμε και την δική μας ανάληψη πλησίον Του, όχι αποκόπτοντας τον εαυτό μας από τη ζωή μας, αλλά δίδοντάς της άλλο νόημα. Και αυτό το διαφορετικό νόημα είναι η βεβαιότητα για την παρουσία στη ζωή μας της Εκκλησία μας. Άλλωστε η Εκκλησία δεν είναι υπόθεση, ούτε ιδέα, δεν είναι απλή πίστη, ούτε θρησκευτική εκδήλωση έρχομαι και ανάψω μόνος μου το κεράκι μου, ή κάνω κάποιες καλές πράξεις. Είμαστε βέβαιοι ότι ο Κύριός μας αναστήθηκε και ανελήφθη στους Ουρανούς. Είμαστε βέβαιοι ότι Αυτός είναι ο Υιός του Θεού και ο Λυτρωτής του κόσμου. Είμαστε βέβαιοι ότι η ανθρώπινη φύση μας απέκτησε άλλες πλέον δυνατότητες.
Και μπορούμε να είμαστε μαζί με το Θεό και αυτή τη βεβαιότητα την αντλούμε μέσα από τρεις δρόμους σωτηρίας και θεώσεώς μας, τους οποίους θα αναφέρω τώρα στην αγάπη Σας.
Ο 1ος δρόμος είναι η ίδια η διδασκαλία της Εκκλησίας, όπως αυτή αποτυπώνεται στην Κ. Διαθήκη, αλλά και καθ’ όλη τη διάρκεια των αιώνων. Οι Απόστολοι υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες της Αναλήψεως του Κυρίου, τον ψηλάφησαν μετά την Ανάστασή Του, τον άκουσαν να τους μιλάει, τον είδαν να πορεύεται μαζί τους, είχαν την ευλογία να τον δούνε τη στιγμή που έφευγε από κοντά τους εν δόξη. Όχι απλά και ταπεινά όπως ήρθε στη φάτνη της Βηθλεέμ. Αλλά μέσα στο Φως και την μεγαλοπρέπεια που αρμόζει στο Θεό και αυτή η μαρτυρία της Αναλήψεως για την οποία έδωσαν και το αίμα τους μαρτυρικά, διαποτίζει τη ζωή της Εκκλησίας ανά τους αιώνες και είναι η βεβαιότητα αυτή της Αναλήψεως Του, μία αλήθεια που μεταδίδεται από γενεά σε γενεά τα 2025 χρόνια και συνδυάσθηκε ταυτόχρονα με την προσδοκία της οριστικής επανόδου εν τη Αναστάσει των νεκρών και εν τη ζωή του μέλλοντος αιώνος. Και άνελθόντα εις τους ουρανούς και καθεζόμενον έκ δεξιών του Πατρός. Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρϊναι ζώντας και νεκρούς, ού τής βασιλείας ουκ εσται τέλος.. σύμφωνα με το Σύμβολο της Πίστεως.
Ο 2ος δρόμος είναι η παρουσία των Αγίων μας. Οι Άγιοι, καθόλη την διάρκεια της Ιστορίας, αποδεικνύουν τις νέες δυνατότητες της ανθρώπινης φύσεως, όταν αυτή η φύση μας κοινωνεί με τον Θεό. Ο Άγιος δεν διαφέρει σε τίποτα από εμάς, απλά μπορεί, με την υπακοή του στο θέλημα του Θεού, με τον αγώνα και με την συχνή σύνδεσή του διά της Θ. Κοινωνίας με τον Χριστό να υπερβαίνει τα πάθη του, να παραιτείται από τα δικαιώματά του, ακόμη και από την ίδια του τη ζωή, είναι πρόθυμος να υποστεί τα φρικτότερα μαρτύρια, αγαπά και τους εχθρούς του, ειρηνεύει εν τη καρδία του, χαίρεται κάθε στιγμή της υπάρξεώς του, θαυματουργεί χάρις στην κοινωνία του με το Θεό, γίνεται το Φως και η δόξα αλλά και η ελπίδα για όλο τον κόσμο. Είναι άνθρωπος και ταυτοχρόνως κοινωνός της Θείας φύσεως και επειδή ουδέποτε οι άγιοι θα εκλείψουν, η βεβαιότητα της Αναλήψεως θα δίνει δύναμη στον καθέναν μας να ακολουθεί αυτόν τον δρόμο να γίνουμε όπως οφείλουμε και ο καθένας μας Άγιος και μιμητής της ζωής των Αγίων μας.
Ο 3ος δρόμος είναι η ευλογία που μας δίδεται στη ζωή της Εκκλησίας μας. Όχι μόνο η ανθρώπινη φύση, αλλά και κάθε τι το υλικό μέσα στην Εκκλησία μας, αγιάζεται και ανεβαίνει προσφερόμενο στο Θεό. Το ψωμί και το κρασί, το κερί και το λιβάνι, τα χρώματα των εικόνων, το νερό και το λάδι, οι καρποί και τα γεννήματα της γης, ευλογούνται μέσα στη Θ. Λειτουργία αλλά και τα υπόλοιπα Ι. Μυστήρια και τις Ι. Ακολουθίες και μας υπενθυμίζουν ότι είναι δικά Του, ότι χωρίς Αυτόν δεν μπορούμε να επιτύχουμε πραγματικά τίποτα, γιατί μόνο η σχέση μας μαζί Του δίνει νόημα στη ζωή μας. Η ύλη δεν θα παύσει να είναι ύλη. Ακόμη όμως και αυτή θυμίζει τις δυνατότητες της φύσεώς μας να είναι πλησίον του Θεού.
Πατέρες και αδελφοί μου, Ο κόσμος εξακολουθεί να πορεύεται με άλλες βεβαιότητες. Έχει εμπιστοσύνη στην εξουσία, την τεχνολογία, το χρήμα, την γνώση, την αναζήτηση της ηδονής, την τεχνητή νοημοσύνη κ.λ.π.. Περιφρονεί μα κυρίως αδιαφορεί για τις βεβαιότητες της πίστεώς μας, θεωρώντας τες ξεπερασμένες στην εποχή μας. Διαπιστώνουμε όμως όλοι την μοναδική και πικρή αλήθεια ότι οι πιο πάνω ανθρώπινες βεβαιότητες κρατούν το πολύ μέχρι του τάφου. Μπροστά στον πόνο, την αρρώστια και τον θάνατο, κάθε βεβαιότητα συντρίβεται και φανερώνεται γυμνή, καθότι κρατά την ανθρώπινη φύση καθηλωμένη στα πεπερασμένα όρια της φθαρτότητας. Η βεβαιότητα της πίστεως μέσα στην ζωή και πορεία της Εκκλησίας μας ανεβάζει τον άνθρωπο στους ουρανούς. Δίνει δόξα, τιμή και ελπίδα στον κάθε αγωνιζόμενο πιστό. Προσφέρει γνήσια χαρά και ελπίδα, που αγιάζουν τη ζωή και τα έργα μας, και δια της σχέσεως μας με τον Αναληφθέντα Κύριό μας εν τη Εκκλησία, επαναφέρει στο αρχικό το προ της πτώσεως μας «αρχαίον κάλλος», στην φύση μας. Μη λησμονούμε ότι σε αυτό τον αγώνα μας μέσα από αυτούς τους 3 δρόμους σωτηρίας, δεν είμαστε μόνοι, δεν καταλήγει η ζωή στον θάνατο. Μπορούμε να νικήσουμε την ματαιότητα και την φθαρτότητα, αν επιτρέψουμε στον εαυτό μας να παραμένει συνεχώς συνδεδεμένος με την πηγή της ζωής και της αθανασίας, τον Αναστάντα και Αναληφθέντα Κύριός μας. Ο ίδιος ο Κύριός, δια της Αναλήψεώς Του, δίνει αυτή την βεβαιότητα και αυτή την μόνιμη χαρά που είναι το ζητούμενο στον άνθρωπο πάντα. «Εξήγαγε δέ αυτούς έξω έως εις Βηθανίαν, καί επάρας τάς χείρας αυτού ευλόγησεν αυτούς. καί εγένετο εν τώ ευλογείν αυτόν αυτούς διέστη απ’ αυτών καί ανεφέρετο εις τόν ουρανόν. Καί αυτοί προσκυνήσαντες αυτόν υπέστρεψαν εις Ιερουσαλήμ μετά χαράς μεγάλης, καί ήσαν διά παντός εν τώ ιερώ αινούντες καί ευλογούντες τόν Θεόν. Αμήν. Αυτή η ευλογία και η χαρά τους δεν ήταν μόνο για τους μαθητές Του εκείνους. Η ευλογία και η χαρά του βιώνεται κάθε φορά που η Εκκλησία τελεί την Θ. Λειτουργία, που είναι το μεγαλύτερο δώρο στην ανθρωπότητα αλλά και από όλα τα άλλα Ι. Μυστήρια Της.
Η ευλογία και η χαρά Του βιώνεται κάθε φορά που η Εκκλησία εορτάζει, τιμά και προβάλλει τους Αγίους Της. Κάθε φορά που η Εκκλησία θα υπενθυμίζει τον διαχρονικό λόγο του Κυρίου στο Ευαγγέλιο και στην Ι. Παράδοσή Της. Αυτή την βεβαιότητα της ευλογίας, της χαράς και της ελπίδας του κάθε πιστού στον Χριστό του αγωνιζόμενου χριστιανού, ουδείς μπόρεσε να γκρεμίσει ή θα γκρεμίσει στους αιώνες αφού είναι αδιάψευστος ο λόγος του Κυρίου, «..κάγώ δέ σοι λέγω ότι σύ εί Πέτρος και έπι ταύτη τη πέτρα οικοδομήσω μου την έκκλησίαν, και πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής». Κάθε φορά που ο καθένας αγωνίζεται να ζει χριστιανικώς, ανέρχεται πλησίον του Θεού διά της σκάλας που ονομάζεται Παναγία και διά της γέφυρας, το Ι. Θυσιαστήριο της Εκκλησίας, αυτά μας χάρισε ο Αναληφθείς στους Ουρανούς Κύριός. Αδελφοί μου, ο Χριστός Ανελήφθη. και εμείς θα ομολογούμε και θα βιώνουμε το Αληθώς Ανελήφθη. Αμήν