ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ: ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ! ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΑΖΥΓΙΑ
Ο Θεός εξαρχής ευλόγησε τον άνθρωπο με την ευλογία της οικογένειας. Σήμερα διαπιστώνουμε ότι όλο και περισσότερες οικογένειες χωρίζουν. Ζούμε στην τραγωδία του διαζυγίου, την διάσπαση της συζυγικής σχέσης. Δεν πρόκειται για κάτι περιθωριακό, κάτι που υφίσταται, αλλά κάτι που ήδη έχει πάρει πρωτιά. Τα διαζύγια ξεπερνούν σήμερα τους Γάμους, τόσο που σκέφτεται κανείς ότι οι νέοι παντρεύονται με σκοπό να χωρίσουν για να έχουν την εμπειρία του Γάμου. Το τραγικότερο είναι ότι στην κατάσταση αυτή έχουν αρχίσει και εισέρχονται όχι μόνο νέα ζευγάρια – εκεί που φαίνεται πιο εύκολος ο χωρισμός λόγω της νέας ζωής, αλλά και ζευγάρια με πολλά χρόνια Γάμου δεκαετίες. Ότι παλαιότερα ίσχυε ως θέμα ταμπού, ο χωρισμός, το διαζύγιο, σήμερα ισχύει ως κάτι αυτονόητο. Έχουμε ακούσει και γονείς να συμβουλεύουν(;) τα παιδιά τους να προχωρήσουν σε Γάμο με την επισήμανση ἔ, κι αν δεν τα βρεις όπως θέλεις, το πολύ-πολύ χωρίζεις!
Βεβαίως μιλώντας για Γάμο έχουμε υπόψη μας τον Εκκλησιαστικό Γάμο, που αποδέχεται και ευλογεί η Εκκλησία, εκείνον στον οποίο υπάρχει η επιθυμία της παρουσίας του Χριστού στη ζωή των ανθρώπων, κατά το πρότυπο του γάμου στην Κανά της Γαλιλαίας. Πρόκειται για ένα γεγονός που καλούμε τον Χριστό να παρευρίσκεται για να ευλογήσει ακριβώς τη σχέση του άνδρα και της γυναίκας. Ένα γεγονός που υπερβαίνει τα ανθρώπινα και ανάγεται σε Ι. Μέγα Μυστήριο «… τό Μυστήριον τούτο Μέγα εστί, εγώ δε λέγω εις Χριστόν και εις την ᾽Εκκλησίαν᾽.
Να επισημάνουμε μερικά αίτια που μέσα πό την ποιμαντική εμπειρία μας δείχνουν να οδηγούν στο διαζύγιο. 1) Φαίνεται ότι και σε μας τους χριστιανούς έχει χαθεί η έννοια της ιερότητας του Γάμου ως Μυστηρίου, ως χαρισματικού γεγονότος. Προβάλλεται ο Γάμος ως απλό κοινωνικό γεγονός και ακόμη περισσότερο προβάλλεται ως θεσμός που θα επισημοποιήσει μία σχέση. απόδειξη αυτού το ότι συνήθως οι περισσότεροι μιλούμε και γελούμε κατά την Ι. Ακολουθία, επικεντρώνοντας την προσοχή στο νυφικό, το χτένισμα της νύφης, στην εμφάνιση των παρευρισκομένων, στα ρούχα του γαμπρού, στον φωτογράφο και τις σκηνοθετικές του ικανότητες. Δεν είναι μάλιστα λίγες οι φορές που διαπιστώνει κανείς την τραγικότητα, το ζευγάρι να είναι προσανατολισμένο καθόλη τη διάρκεια του Γάμου στον φωτογράφο και τα νοήματα που τους κάνει, προκειμένου να βγουν καλές οι φωτογραφίες. Ο Γάμος γίνεται για το ζευγάρι και τους προσκεκλημένους όχι για να προσευχηθούν ενώπιον του Θεού, αλλά για να έχουν να βλέπουν αργότερα τα άλμπουμ και τα dvd, που σημαίνει ότι δεν ζουν το παρόν της ευλογίας του Θεού που τους δίνεται, αλλά το φαντασιακό μέλλον. Έτσι 1ο αίτιο για τα διαζύγια είναι αυτή η έκπτωση της ιερότητας του Γάμου, η απιστία στο Μυστήριο και στην παρουσία του Θεού. Ο Γάμος,κατανοείται ως απλή κοινωνική εκδήλωση. Δεν υπάρχει το βάθος που θα κρατήσει το ζευγάρι στις δυσκολίες που θα ανακύψουν φυσιολογικά στην πορεία της έγγαμης σχέσης τους. Η υποβάθμιση η και η παντελής διαγραφή της ιερότητας του Γάμου ως έκφραση απιστίας στον Χριστό και την Εκκλησία αποκαλύπτει την κυριαρχία του εγωισμού στις καρδιές των ανθρώπων. Όταν υποχωρεί η πίστη και ο σεβασμός σε ότι ο Θεός έχει καθορίσει, αυξάνει συνήθως το ανθρώπινο και εγωιστικοί στοιχείο. Αυτό μας διδάσκει και ο λόγος του Θεού ευρύτερα για τον χωρισμό ανάμεσα σε όλες τις ανθρώπινες σχέσεις; Ο χωρισμός και η διάσταση μπήκε ανάμεσα στους ανθρώπους, γιατί ακριβώς υψώθηκε ο εγωισμός, η αμαρτία. Το θέλημα του Θεού είναι πάντοτε η αγάπη και η ενότητα. Ο Θεός είναι αγάπη. Σημειώνει ο Μ. Βασίλειος « Διαίρεσης και διάστασις και πόλεμος ουκ αν ην εν ανθρώποις, μη της αμαρτίας διατεμούσης την φύσιν᾽. Δεν θα υπήρχε διαίρεση και χωρισμός και πόλεμος στους ανθρώπους, αν η αμαρτία δεν είχε διασπάσει την ανθρώπινη φύση και ο Ι. Χρυσόστομος αποκαλύπτει το δαιμονικό στοιχείο που υφίσταται στους χωρισμούς και τους πολέμους: « Τό αλλήλοις πολεμείν τόπον εστί δούναι τω διαβόλω…Ουδέποτε γαρ ούτως έχει τόπον ο διάβολος ως εν ταις έχθραις᾽. Το πανηγύρι του διαβόλου βρίσκεται πάντοτε στις έχθρες και στους πολέμους. ᾽Εκείνος έχει πάντοτε το πρώτο χέρι σ᾽ αυτούς».
2)Κομματιάζεται η ανθρώπινη φύση με την αμαρτία, οπότε επέρχεται ο χωρισμός ανάμεσα στους ανθρώπους. Μιλώντας για τα διαζύγια φαίνεται η αποτύπωση σε αυτά της εσωτερικής διάσπασης των ανθρώπων και του εσωτερικού τους διχασμού. Το διαζύγιο αποτελεί εικόνα του διαζυγίου που έχει πάρει ο άνθρωπος από τον ίδιο του τον εαυτό, συνιστά συνέχεια του διασπασμένου του κόσμου. Βασικό αίτιο λοιπόν για τα διαζύγια είναι ο εγωισμός που κυριαρχεί στις ζωές των ανθρώπων, όπου το ΕΣΥ της αγάπης δεν έχει την προτεραιότητα, αλλά το ΕΓΩ της αμαρτίας, το οποίο απαιτεί την εξυπηρέτησή του και την υποταγή του άλλου σε αυτό. Ο Γέροντας Παΐσιος εξέφραζε την αλήθεια αυτή με τον δικό του τρόπο: «Για να υπάρξει σπίθα, χρειάζεται να συγκρουστούν δύο πέτρες. Για να υπάρξει ένταση του χωρισμού έχουν συγκρουστεί δύο εγωισμοί. Χωρίς να θέλουμε να είμαστε απόλυτοι επ᾽ αυτού, τις περισσότερες φορές η ευθύνη ανήκει και στους δύο.
3) Ίσως πει κανείς: παλαιότερα δεν υπήρχαν εγωισμοί γιατί δεν είχαμε τόσα πολλά διαζύγια; Οι άνθρωποι είχαν περισσότερη πίστη στον Θεό. Οι κοινωνίες ήταν κλειστές, η χειραφέτηση της γυναίκας αλλά και του άνδρα όχι τόσο μεγάλη, το μορφωτικό επίπεδο επίσης πιο χαμηλό, οι προκλήσεις ασφαλώς λιγότερες. Σήμερα, είναι πιο εύκολο να ζήσει κανείς μόνος του και εύκολο και να εκφραστεί ο εγωισμός με πιο απροκάλυπτο τρόπο. Τα λιγότερα διαζύγια του παρελθόντος δεν έδειχναν μεγαλύτερη αγιότητα, αλλά διατήρηση της συζυγίας και της οικογένειας για λόγους περισσότερο οικονομικούς και κοινωνικούς. Το τι θα πει ο κόσμος σε ένα μεγάλο ποσοστό ρύθμιζε την πορεία των οικογενειών. Καλύτερο αυτό η χειρότερο; Μπορεί σήμερα να υπάρχει η ελευθερία υπέρβασης μίας υποκριτικής ζωής, σίγουρα όμως δεν φαίνεται να είναι καλό για την ύπαρξη των παιδιών. Παλαιότερα, έστω και για λόγους ανάγκης, διατηρείτο η οικογένεια, τα παιδιά μεγάλωναν μέσα σε ένα ασφαλές πλαίσιο. Σήμερα, η ευκολία του διαζυγίου έχει οδυνηρό αντίκτυπο στα παιδιά, τα οποία είναι τα θύματα του εγωισμού των μεγάλων. Δεν λαμβάνεται σοβαρώς υπόψη η ψυχολογία των παιδιών με την ευκολία των διαζυγίων. Η χλιαρότητα της πίστης, η επιλογή του εγωϊστικού θελήματος, οδηγεί στην ανευθυνότητα της αντιμετώπισης των νέων που έχουν έλθει στον κόσμο. αγνοούν οι γονείς, όταν χωρίς ιδιαίτερο προβληματισμό αποφασίζουν να χωρίσουν, ότι τα παιδιά χρειάζονται και τους δύο γονείς και ότι απλώς και μόνον η ύπαρξη των παιδιών αποτελεί τη διατράνωση της ενότητάς τους; Το κάθε παιδί είναι ύμνος της συζυγίας και της ενότητας και ο χωρισμός αποτελεί τη μεγαλύτερη παραφωνία.
4) Τέλος, εκείνο που βοηθάει τα μέγιστα στην αύξηση των διαζυγίων είναι ο ταραγμένος και διασπασμένος κοινωνικός περίγυρος που αποτυπώνεται στα προγράμματα των Μ.Μ.Ε. Τι προβάλλουν τα κανάλια με ρυθμό σαρωτικό. Η απιστία, η μοιχεία, ο εγωιστικός τρόπο ζωής, φάγωμεν και πίωμεν, αύριον γαρ αποθνήσκομεν᾽. Σταθερά και μεθοδικά μπολιαζόμαστε από έναν άφρονα τρόπο ζωής, ο οποίος απομακρύνει από ότι είναι γνήσια παραδοσιακό, από τον εκκλησιαστικό χριστιανικό τρόπο ζωής, συνεπώς η αύξηση των διαζυγίων συνιστά μονόδρομο, κατάληξη μαθηματικώς προδιαγεγραμμένη. Η οικονομική κρίση σήμερα επιτείνει τη μονομερή στροφή στην ευκολία της ψυχαγωγίας της τηλεόρασης, κάνει τον άνθρωπο να αδυνατεί να κλείσει το κουμπί της και τον βυθίζει ναρκωμένο σε όλα τα απόβλητα του νοσηρού μυαλού πολλών από τους παραγωγούς της. ( ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ. )
† ΑΡΧΙΜ. ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΚΑΤΡΑΜΑΔΟΥ
Πηγή Ενοριακό Φυλλάδιο 7 Απρ 2019