Ο ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΨΟΓΟΣ, ΑΛΛΑ ΠΡΟΠΑΝΤΩΝ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΥΠΡΕΠΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ!»
†ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΙΟΥ (6/02) ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ
«……Τις εντολές του Δεσπότου των όλων κάθε άνθρωπος, άρχοντας ή αρχόμενος, νέος ή γέρος, πλούσιος ή φτωχός πρέπει να τις τηρεί με όλες του τις δυνάμεις. Διότι είναι κοινή η φύση των ανθρώπων, επομένως και οι προσταγές είναι κοινές, αλλά κοινή είναι και η προσοχή και η επιμέλεια που απαιτούν από όλους.Τώρα όμως θα σου εκθέσω αυτά που αποβλέπουν ειδικότερα στην κατάρτιση των αρχόντων και προφυλάσσουν καταλληλότερα την εξουσία σου και αυτά από τα οποία θα αποκτήσεις και σε άλλα θέματα πολύ μεγάλη εμπειρία. Διότι ο άρχοντας οφείλει γενικά να είναι άψογος , αλλά προπάντων να έχει ευπρεπή συμπεριφορά προς πάντα. Γι’ αυτό και λένε ότι «τον καλό ή τον κακό άρχοντα τον αναδεικνύει ο τρόπος άσκησης της εξουσίας» και ότι, «…όπως ελέγχουμε τη γνησιότητα του χρυσού σε πέτρινα ακόνια, με τον ίδιο τρόπο και ο ανθρώπινος νους κρίνεται από τον τρ όπο άσκ ησ ης της εξου σία ς και από τη γνώμη των αρχομένων». Εσύ περισσότερο πρόσεχε όχι μ όνο να ακού ς , αλλά να κάνεις καλές και αξιοθαύμαστες πράξεις. Αλλά και σε όλα αυτά και σε ότι κάνεις και πως κινείσαι και πως μιλάς και συμπεριφέρεσαι πρέπει ως αρχή μας και γνώμονα να έχουμε κυρίως τις θείες εντολές.
Η προσευχή αδιάλειπτη. Αυτή σε ενώνει με το Θεό και σε κάνει οικείο του Θεού, καθώς είναι ένθεη ομιλία και συνουσία νοερή με το πιο ωραίο από όλα και το πιο πολύτιμο από όλα, δηλαδή Αυτόν τον Τριαδικό μας Θεό. Να έχεις πίστη και ακέραια πεποίθηση ότι τα πάντα από Εκείνον ουσιώνονται και αποκτούν συνοχή, και από Εκείνον προέρχεται κάθε τι, κάθε πρόνοια και κάθε χορηγία των αγαθών, κάθε τελειότητα και η κάθαρση των παθών μας. Ώστε κι αν ακόμη δεν προέκυπτε κανένα άλλο κέρδος από την προσευχή που οφείλουμε να εκτελούμε όλοι μας, αυτό μόνο, προπάντων για τους φιλόθεους και εκείνους που αγαπούν το καλό, θα ήταν αρκετό, αντικαθιστώντας κάθε άλλη χαρά, ευλογία και ευτυχία της επίγειας ζωής. Όταν με την προσευχή και μάλιστα την προσευχή μέσα στις Συνάξεις μας στην Εκκλησία του Χριστού, πετυχαίνουμε την άφεση των αμαρτιών και την πραγματοποίηση όσων από τα αιτήματά μας επιφέρουν τις καλές και αποτελεσματικές δωρεές του Παρακλήτου Θεού, Τον επικαλούμαστε και θεωρούμε δίκαιο να ευχαριστήσουμε τον Ευεργέτη για τα ανείπωτα έργα και τις δωρεές Του προς όλους ανεξαιρέτως. Και βέβαια επιθυμούμε να του προσφέρουμε κάποια θυσία, δηλαδή την κίνηση με την καρδιακή προσευχή του νου προς τον Τριαδικό Θεό και την οφειλομένη μας δοξολογία, που οδηγούν στη νοερή και λογική ουσίωση και σύνδεση μας διά του Μυστηρίου της Θ. Λειτουργίας και της Θ. Κοινωνίας. Όταν λοιπόν τόσα σπουδαία περικλείονται μέσα σε μία τέτοια ποιοτική προσευχή, γιατί δεν πρέπει με προθυμία να στρεφόμαστε σ’ αυτή και να την αγαπάμε υπερβολικά και να την επιδιώκομε;…»
Πηγή Ενοριακό Φυλλάδιο 14 Φεβ 21