Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ † ΑΡΧΙΜ. ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΚΑΤΡΑΜΑΔΟΥ
«Τα Χριστούγεννα είναι η Μητρόπολη, η μητέρα δηλαδή όλων των Εορτών κατά τον Ιερό Χρυσόστομο. Αλλά και η Πρωτοχρονιά με την εορτή του Μεγάλου Βασιλείου και την Περιτομή του Κυρίου, όπως και τα Θεοφάνεια είναι σ’ όλους μας γνωστές, μεγάλες και σημαντικές ημέρες και Εορτές της Εκκλησίας μας. Από μικρά παιδιά τις ξέρουμε, και λίγο-πολύ όλοι έχουν μία αίσθηση για αυτές τις ημέρες είτε έχουν σχέση με την Εκκλησία είτε όχι.
Τα Μέσα μαζικής επικοινωνίας όσο κι αν θέλει να ξεφύγει κανείς, θα αναφερθούν στις μεγάλες αυτές Εορτές της Χριστιανοσύνης. Η όλη εμφάνιση των πόλεων και οι δρόμοι στολίζονται ανάλογα χριστουγεννιάτικα. Τα καταστήματα κι αυτά – βέβαια εκμεταλλεύονται τη γιορτή, με απώτερο σκοπό να πουλήσουν περισσότερα- έχουν κάτι χριστουγεννιάτικο. Έτσι κι αλλιώς δηλαδή οι πάντες έχουν μια αίσθηση ότι έχουμε διακοπές, ότι είναι μεγάλες γιορτές, ότι είναι Χριστούγεννα. Βέβαια όλοι σκέπτονται ότι «να, θα ξεκουραστούμε, να, θα πουλήσουμε περισσότερα και θα βγάλουμε περισσότερα, θα ψωνίσουμε περισσότερα, θα κάνουμε δώρα» κλπ. και ενώ μέσα σ’ αυτά τρόπον τινά χάνεται το πνεύμα των μεγάλων αυτών Εορτών, χάνεται το πνεύμα της μεγάλης Εορτής της Γεννήσεως του Κυρίου.
ΝΑ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΣΚΕΠΤΟΜΑΣΤΕ-ΜΕΛΕΤΟΥΜΕ ΕΠΑΝΩ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΕΟΡΤΩΝ.
Πρώτα από όλα (θεωρητικά και πρακτικά) εκείνο το οποίο πρέπει να κάνουμε ο καθένας μας είναι να αρχίσουμε να σκεπτόμαστε-μελετούμε επάνω στο μεγάλο θέμα των Εορτών αυτών της Εκκλησίας. Ο άνθρωπος έχει σκέψη, έχει νου, είναι λογικό ον. Δεν είναι απλώς μόνο ότι κινείται με τα πόδια του, ότι κάνει ορισμένα πράγματα με τα χέρια. Αλλά κι αν ακόμη κάνει ορισμένα πράγματα πρακτικά, εάν δεν συμμετέχει και ο νους του ανθρώπου, εάν δεν συμμετέχει η ψυχή, αν ο άνθρωπος ως λογικό ον, ως ον που έχει ελευθέρα βούληση, ως ον που έχει αυτοσυνειδησία, δεν δώσει τον εαυτό του σε κάτι, δεν φθάνει απλώς μόνο να κινηθούν τα χέρια του, τα πόδια του και να κάνει ορισμένα πράγματα.
Αν ήταν έτσι, ο Χριστός θα ερχόταν στη γη και απλώς θα έκανε ορισμένα πράγματα, όπως και έκανε. Όμως μίλησε κιόλας, μάλιστα μίλησε τρία ολόκληρα χρόνια. Πόσα θα είπε ο Κύριος! Και γιατί τα έλεγε όλα αυτά; Τα έλεγε, διότι απευθυνόταν σε λογικά όντα. Δεν απευθυνόταν σε άλογα όντα, αλλά απευθυνόταν σε ανθρώπους που έχουν νου, που έχουν σκέψη, που έχουν λογικό, που έχουν βούληση. Μίλησε στα όρη, στις πεδιάδες, μίλησε κοντά στη θάλασσα· μίλησε νύχτα, μίλησε ημέρα· μίλησε σε πολλούς και σε ολιγότερους. Μίλησε σε μεγάλους, μίλησε σε παιδιά. Μίλησε εν παραβολαίς, μίλησε και μετά από τα θαύματα που έκανε. Μίλησε έτσι που συμπλήρωνε μάλλον τον παλαιό Νόμο δίνοντας τον δικό του τέλειο Νόμο.
Μίλησε λοιπόν ο Χριστός, διότι απευθυνόταν σε λογικά όντα και ήθελε να τον ακούσουν, να τον προσέξουν, να τον καταλάβουν. Ελέγχει τον λαό, όταν δεν καταλαβαίνει αυτά τα οποία λέει, αλλά και τους μαθητές του. Είχε την απαίτηση ο Κύριος όχι μόνο να τον ακούν, αλλά και να τον καταλαβαίνουν. Βέβαια εφόσον θα ήθελαν διότι πάντοτε έλεγε: «Ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν»(Ματθ. 16, 24).Έτσι λοιπόν δεν μπορεί κανείς να γιορτάσει τα Χριστούγεννα, απλώς διότι ακούει τη λέξη Χριστούγεννα ή απλώς που βλέπει τους ανθρώπους να πάνε και να έρχονται και όλο κάτι να κάνουν. Δεν μπορεί κανείς να γιορτάσει Χριστούγεννα αληθινά, εάν δεν σκεφθεί ως λογικό όν: Τί είναι τα Χριστούγεννα; Τί σημαίνει Χριστούγεννα; Τι είναι αυτή η εορτή των Χριστουγέννων; Τι γιορτάζουμε κατά την εορτή αυτή;
Ο Κύριος εξήγησε και ερμήνευσε και τον ερχομό Του και τη σάρκωσή Του και τη Γέννησή Του και την όλη ζωή Του και τον θάνατό Του· γιατί θα πεθάνει, γιατί θα αναστηθεί. Αλλά ίδρυσε την Εκκλησία, άφησε την Εκκλησία, για να συνεχίσει το έργο. Εκκλησία είναι ο Χριστός παρατεινόμενος εις τους αιώνας. Η Εκκλησία είναι ο ίδιος ο Χριστός. Τι κάνει η Εκκλησία; Συνεχίζει να κηρύττει αυτό που κήρυττε ο Χριστός, να ερμηνεύει αυτό το οποίο φανέρωσε ο Χριστός, αυτά τα οποία είπε ο Χριστός. Απευθύνεται η Εκκλησία σε λογικά όντα, σε ανθρώπους που έχουν νου, που έχουν σκέψη, που καταλαβαίνουν, που έχουν βούληση για κοινωνία και επικοινωνία με τον Θεό. Το όλο έργο της Εκκλησίας, η όλη ζωή της Εκκλησίας, η εν Χριστώ ζωή, η χριστιανική ζωή, δεν είναι μαγεία.
Η Χριστιανική λατρεία είναι λογική λατρεία· όχι μαγεία και από το άλλο μέρος η Εκκλησία ζει αυτό το οποίο έζησε ο Κύριος. Δεν διδάσκει μόνο η Εκκλησία, αλλά ζει συγχρόνως τη ζωή του Χριστού και δείχνει αυτή τη ζωή του Χριστού στα παιδιά Της και σε όλους εκείνους τους ανθρώπους που δεν έγιναν ακόμη παιδιά Της, για να πιστεύσουν και να γίνουν παιδιά της Εκκλησίας. Επομένως, πρέπει όσο μπορούμε ο καθένας μας -άλλος περισσότερο, άλλος ολιγότερο, άλλος λίγο απλούστερα, άλλος λίγο βαθύτερα, άλλος έτσι, άλλος αλλιώς, βοηθούμενοι και με το να διαβάσουμε, να συζητήσουμε, να ρωτήσουμε, να ακούσουμε- ανάλογα με τις δυνάμεις μας, με το κουράγιο μας, με την όρεξή μας, με τη διάθεσή μας, με τον καημό μας, με τον πόθο μας, να εγκύψουμε, να μεριμνήσουμε και να φροντίσουμε να μάθουμε, τι είναι τα Χριστούγεννα, τι σημαίνουν Χριστούγεννα. Πρέπει ο κάθε ένας από εμάς άνθρωπος να κινηθεί λιγάκι, να ζορίσει τον εαυτό του, να δείξει ενδιαφέρον. Ο Θεός θέλει να μας δώσει το φως του, να μας δώσει την αλήθεια του, να μη μείνει κανένας μας στην πλάνη, να μην υπάρχει σε κανέναν μέσα του ψέμα, αλλά να υπάρχει μόνο η όλη αποκάλυψη του Χριστού. Θέλει να μας δώσει την αλήθεια ο Θεός, αλλά χρειάζεται και ο άνθρωπος από τη δική του πλευρά να δώσει τον εαυτό του στην αλήθεια· δηλαδή να φροντίσει να μάθει.
Επομένως, κάνει πάρα πολύ άσχημα εκείνος ο οποίος, ενώ ακούει ότι ήρθε ο Χριστός, ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε να μάθει τι είπε ο Χριστός. Και όχι να ενδιαφερθεί μόνο με την έννοια ότι «διάβασα εγώ και κατάλαβα». Ο Χριστός ίδρυσε την Εκκλησία και άφησε την Εκκλησία. Η Εκκλησία μάς δίνει αυτό το οποίο είπε ο Χριστός, η Εκκλησία μάς ερμηνεύει αυτό το οποίο είπε ο Χριστός. Η Εκκλησία είναι εκείνη, η οποία θα μας το δώσει σωστά και απαλλαγμένο από κάθε πλάνη. Λέει ο Απ. Παύλος: «Ἐάν δέ καί ἀθλῇ τις, οὐ στεφανοῦται, ἐάν μή νομίμως ἀθλήσῃ»(Β΄ Τιµ. 2, 5). Όταν κανείς κάνει αγώνα, κάνει άθληση, εάν δεν την κάνει αυτή την άσκηση νόμιμα, δεν μπορεί να στεφανωθεί. Δεν μπορεί ο καθένας ανεξέλεγκτα, δηλαδή όπως θέλει να διαβάζει, όπως θέλει να καταλαβαίνει, όπως θέλει να ερμηνεύει, όπως θέλει να ζει, και να περιμένει, να τον δοξάσει ο Θεός, να περιμένει να τον στεφανώσει ο Θεός, να περιμένει να τον αγιάσει ο Θεός. Δεν γίνεται έτσι.
Οι Απόστολοι υποτάχθηκαν στον Χριστό. Δεν άκουσαν απλώς τον Χριστό και πήραν αυτά που άκουσαν, και τα εξήγησε ο καθένας όπως ήθελε, αλλά ακολούθησαν τον Χριστό, έμειναν μαζί του τρία ολόκληρα χρόνια και, ενώ τον αρνήθηκαν και απομακρύνθηκαν, ξαναγύρισαν και έμειναν πιστοί σ’ αυτόν. Ήρθε λίγο αργότερα το Άγιο Πνεύμα, τους φώτισε, και τότε κατάλαβαν αυτά που τους είχε πει ο Χριστός. Έτσι ιδρύθηκε η Εκκλησία, και μέσα στην Εκκλησία από τότε μέχρι σήμερα οι πάντες τα πληροφορούνται, τα μαθαίνουν, τα καταλαβαίνουν, τα ζουν, όπως τα ζει η Εκκλησία, όπως τα ερμηνεύει η Εκκλησία, όπως τα δίνει η Εκκλησία. Αυτή είναι η Ιερά Παράδοση. Γι’ αυτό λοιπόν θα πρέπει και να διαβάσει κανείς και ν’ ακούσει και να συζητήσει. Θα πρέπει να ρωτήσει και να διευκρινίσει μήπως δεν κατάλαβε καλά, μήπως πέφτει έξω, μήπως πλανάται, μήπως κάνει του κεφαλιού του. Το πρώτο που έχουμε να κάνουμε: Να μελετήσουμε Τι είναι Χριστούγεννα; Γιατί την επομένη των Χριστουγέννων έχουμε τη Σύναξη της Παναγίας; Τι είναι η Περιτομή του Κυρίου; Τι είναι τα Θεοφάνεια; Ει δυνατόν να γραφεί μέσα στην καρδιά μας, και αν κάποιος ανοίξει την καρδιά μας, να βρει γραμμένη τη λέξη Χριστούγεννα, Γέννηση του Χριστού,
Όλοι ετοιμάζονται να κοινωνήσουν τα Χριστούγεννα και πολύ καλά κάνουν. Ει δυνατόν να μη μείνει κανένας χριστιανός που να μην κοινωνήσει προπαντός τις μεγάλες γιορτές: τα Χριστούγεννα, τα Θεοφάνεια. Γι’ αυτό όλοι πρέπει να ετοιμασθούν οπωσδήποτε με μετάνοια- εξομολόγηση, με κάθαρση κλπ. Να το σκεφθούμε ότι «θα κοινωνήσω τα Χριστούγεννα». Είναι η χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία, είναι η χριστουγεννιάτικη γιορτή, είναι η χριστουγεννιάτικη Θεία Κοινωνία. Επομένως, ας ετοιμασθώ λίγο καλύτερα, ας το σκεφθώ λίγο περισσότερο, ας το μελετήσω, ας δώσω λίγο περισσότερο την καρδιά μου, ας το χαρώ λίγο περισσότερο, ας το ποθήσω λίγο περισσότερο
Τον άλλο καιρό ίσως δεν μπορείς, ας πούμε, να κάνεις ορισμένα πράγματα. Φρόντισε αυτή την ημέρα και σε κάθε Εορτή του Αγ. Δωδεκαημέρου να έχεις όσο το δυνατόν καθαρή καρδιά, να είσαι όσο το δυνατόν συμφιλιωμένος με όλους, να μην είναι κανείς στενοχωρημένος, λυπημένος μαζί σου. Όχι μόνο εσύ να μην είσαι τσακωμένος με κανέναν, αλλά και άλλος να μην είναι λυπημένος μαζί σου. Να φροντίσεις, όσο εξαρτάται από εσένα, να φύγει από τη μέση η λύπη, η στενοχώρια. Να διαβάσεις κάποιο βιβλίο το οποίο μιλάει για τη Θεία Κοινωνία, να διαβάσεις την ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως, να προσευχηθείς περισσότερο. Αν βρεις λίγο χρόνο-λίγα λεπτά, να αποσυρθείς κάπου να καθίσεις έτσι ειδικά γι’ αυτόν τον λόγο, να μείνεις μόνος με μόνο τον Θεό και να σκεφθείς: «Θεέ μου, εγώ θα έλθω να κοινωνήσω».
Όσο μπορεί να μελετήσεις το Ι. Μυστήριο. Να προδιαθέσεις την ψυχή σου, την ύπαρξή σου για το μεγάλο αυτό δείπνο, για το μεγάλο αυτό τραπέζι, για τη Θεία Κοινωνία, τη γιορτινή Θεία Κοινωνία, τη χριστουγεννιάτικη Θεία Κοινωνία. Να νιώσουμε τη Θεία Κοινωνία των Χριστουγέννων, να γιορτάσουμε τη Θεία Λειτουργία. Να προσπαθήσουμε στη συνέχεια να βρούμε έναν τρόπο αυτές τις ημέρες, είτε με μία καρτούλα είτε μ’ ένα δωράκι είτε μ’ ένα τηλέφωνο είτε μ’ έναν άλλο τρόπο, να ξεπεράσουμε τα αγκάθια της επικοινωνίας με όσους δεν επικοινωνούμε και δεν μιλούμε, να ξεπεράσουμε όλα εκείνα τα οποία δηλητηριάζουν την ψυχή μας, όλες εκείνες τις καταστάσεις που μας κάνουν να έχουμε μέσα μας την πικρία, να έχουμε μέσα μας μια στενοχώρια. Να γλυκάνουμε την ψυχή μας με τη φιλία, με την αγάπη, με τη συμφιλίωση, με την τακτοποίηση. Και αυτό μπορεί ν’ αρχίσει και πρέπει ν’ αρχίσει από το σπίτι, από τους ίδιους τους δικούς μας. Να κάνουν οι γονείς μια συγκατάβαση στα παιδιά και να συμφιλιωθούν. Να κάνουν επίσης τα παιδιά μια συγκατάβαση και να συμφιλιωθούν με τους γονείς. Ο σύζυγος με τη σύζυγο, Μένουν στο ίδιο σπίτι, μιλάνε, τρώνε μαζί κλπ., αλλά όλο και κάτι υπάρχει μέσα τους. Μια ευκαιρία καλή· Χριστούγεννα είναι. Να κυλήσει πραγματικά η αγάπη. Να δοθεί πραγματικά η αγάπη από τον ένα στον άλλο.
Να βασιλεύσει η αγάπη, να μονοιάσει όλους η αγάπη, να τους φιλιώσει όλους, να τους κάνει να νιώσουν ότι είναι όλοι παιδιά του Θεού. Ποιος μπορεί να πει «εγώ είμαι καλύτερος από τον άλλο»; Ποιος μπορεί να σταθεί και να πει ότι «είμαι λιγότερο αμαρτωλός από τον άλλο»; Ποιος, ποιος; Άγιος να είναι κάποιος, ενώπιον του Θεού, σε σύγκριση με τον μεγαλύτερο αμαρτωλό, δεν μπορεί να πει «εγώ είμαι άγιος κι εσύ είσαι αμαρτωλός». Ο Θεός είναι εκείνος ο οποίος βγάζει την κρίση για τον καθένα. Εμείς ενώπιον του Θεού είμαστε όλοι πλάσματά Του, όλοι εν αμαρτίαις, όλοι με τα λάθη μας, όλοι με τους εγωισμούς μας και επιστρέφουμε σ’ αυτόν με ταπείνωση, με απλότητα και ζητούμε τη συγχώρηση. Και πάντοτε μας υπενθυμίζει ο Κύριος και μας λέει ότι πρέπει μεταξύ μας να συμφιλιωθούμε, ότι πρέπει να αγαπήσουμε ο ένας τον άλλο. Επομένως, όλο και θα βρούμε – έναν τρόπο, έναν γλυκό λόγο, ένα δωράκι, -το οποίο αυτό καθ’ εαυτό μπορεί να μην έχει καμιά άξια- μία κάρτα που θα γράψεις δυο λέξεις, για να συμφιλιωθούμε ακόμη και μέσα στο σπίτι. Πρέπει να βάλεις κατά μέρος το θέλημά σου, να βάλεις κατά μέρος τον εγωισμό σου, να βάλεις κατά μέρος το πικάρισμά σου, να βάλεις κατά μέρος το ότι είσαι θιγμένος. Επίσης, μια χάρη να κάνεις στον άλλο.
Προσπάθησε να μη στενοχωρεί ο ένας τον άλλο. Να περάσουμε γλυκύτερες αυτές τις ημέρες, καλύτερα αυτές τις ημέρες. Δεν μπορείς δηλαδή από το ένα μέρος τάχα να σκέπτεσαι για τα Χριστούγεννα, για τη γιορτή των Χριστουγέννων, για τη Γέννηση του Χριστού, για το μεγάλο αυτό γεγονός, για τον ερχομό του ίδιου του Θεού στη γη για τη σωτηρία των ανθρώπων, και από το άλλο μέρος να σκέπτεσαι σε ποιο μέρος θα πας να κάνεις το ρεβεγιόν σου ή να κάνεις άλλες κοσμικές εκδηλώσεις. Δεν γίνεται. Πώς να το κάνουμε; Είναι ένα λάθος αυτό. Εντάξει· όσοι θέλουν να πάνε να κάνουν εκείνο, να κάνουν εκείνο. Όμως, άμα εσύ θέλεις να είσαι χριστιανός, να ξέρεις ότι δεν μπορούν να γίνουν και τα δύο. Ένα από τα δυό καρπούζια θα κρατήσει κανείς στη μασχάλη· και τα δύο δεν γίνεται. Κι όσοι τυχόν το επιχειρούν αυτό, τελικά χάνουν και τα δύο.
Επίσης πριν τα Χριστούγεννα θα νηστεύσουμε. . Όποιος πιστεύει στον Χριστό, πιστεύει στην Εκκλησία και θέλει να γνωρίζει πώς έχουν τα πράγματα, να ξέρει ότι θα νηστεύσει. Και θα νηστεύσουμε και θα αποφύγουμε τα κοσμικά για να πάμε στην Εκκλησία, τη Φάτνη του Χριστού, που είναι το πρώτο και κύριο. Στη Θεία Λειτουργία και στη Χριστουγεννιάτικη Θ. Λειτουργία, έχουμε παρόντα τον Χριστό, έχουμε όντως όλη τη ζωή Του, έχουμε τη Γέννησή Του, τη διδασκαλία Του, το κήρυγμά Του, έχουμε τον θάνατό Του, την Ανάστασή Του. Μέσα στη Θεία Λειτουργία, μέσα στο Ι. Μυστήριο αυτό κατανοούμε, βιώνουμε νιώθουμε την Ενανθρώπηση Του. Αυτό θα πει Θεία Λειτουργία, και συ κάθεσαι και κοιμάσαι; Και γιατί κοιμάσαι; Διότι ξενύχτησες στο ρεβεγιόν, διότι ξενύχτησες κάπου αλλού………Δεν γίνεται. Θα σηκωθείς και θα πας στην Εκκλησία στη μοναδική χαρούμενη Χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία. Σε μια κοσμική γιορτή, σε μία εκδήλωση κοσμική, φροντίζει κανείς να πάει από τους πρώτους και για να πιάσει θέση, αλλά και για να μη χάσει τίποτε από την αρχή. Να τα δει όλα, να τ’ ακούσει όλα κλπ. Γιατί να μην πας, να μη φροντίσεις να πας μια εσύ νωρίτερα; Γιατί να μην πας από την αρχή ν’ ακούσεις τα πρώτα τροπάρια, «Δεῦτε ἴδωμεν πιστοὶ ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός, ἀκολουθήσωμεν…»; Πώς θα τα ακούσεις αυτά; Και βέβαια δεν είναι μόνο να ακούσουμε τα τροπάρια των Χριστουγέννων. Το θέμα είναι να βρεθούμε μέσα στο μυστήριο. Η όλη Χριστουγεννιάτικη Θ. Λατρεία της Εκκλησίας μας είναι το μυστήριο της Ενανθρωπήσεως και ειδικότερα η Θεία Ευχαριστία. Η Θεία Λειτουργία είναι πηγή για όλη την πίστη και την Θ. Λατρεία. Όταν ψάλλεται το «Δεῦτε ἴδωμεν πιστοὶ…», δεν είναι απλώς ότι το ακούμε, που πρέπει να το ακούσουμε, γιατί είμαστε λογικά όντα, αλλά νιώθουμε να ζούμε να είμαστε μέσα στο Ι. Μυστήριο, αυτό της Λατρείας μας.
Και είναι ανάλογη και η στάση της ψυχής μας, νιώθουμε να ζούμε να βρισκόμαστε πράγματι σαν να είμαστε στον δρόμο προς τη Βηθλεέμ που γεννήθηκε ο Χριστός και πάμε όντως να δούμε εκεί στη Φάτνη την Αγία Τράπεζα, το νήπιο Κύριο μας και σκιρτά από χαρά η ψυχή μας, από την ουράνια επίσκεψη, από τη χαρά, από τον εξαγνισμό, από την κάθαρση, από τον φωτισμό, από όλα εκείνα τα οποία θα γίνουν μέσα μας. Και να μου επιτρέψετε να πω: όποιος θέλει να είναι χριστιανός, χριστιανός αληθινός, όποιος πιστεύει στον Χριστό, πιστεύει στην Εκκλησία και θέλει να έχει μέσα του τον Χριστό, όποιος θα κοινωνήσει, θα πάρει μέσα του το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, όποιος αναθέτει την ελπίδα του στον Χριστό και το παν γι’ αυτόν είναι ο Χριστός, όποιος θέλει έτσι να ζει, και από το άλλο μέρος νομίζει ότι πρέπει να παίξει χαρτιά το βράδυ του αγίου Βασιλείου, να με συγχωρήσει, αλλά δεν ξέρει τι κάνει και δεν ξέρει τι λέει και δεν ξέρει τι πιστεύει. Διαπιστώνουμε πολλές φορές μετά λύπης μας ότι υπάρχουν χριστιανοί κατ΄ όνομα που θέλουν να είναι με τον Χριστό, αλλά να μην αφήνουν και τα κοσμικά πράγματα. Δεν γίνεται. Τα κοσμικά είναι κοσμικά. Οι άνθρωποι που θέλουν ν’ ακολουθήσουν εκείνον τον δρόμο, ας τον ακολουθήσουν. Δεν θα τα βάλουμε μαζί τους. Το Ευαγγέλιο λίγο-πολύ είναι γνωστό. Όποιος θέλει το πιστεύει, όποιος θέλει το ακολουθεί. οποίος δεν θέλει. Κανέναν δεν πρέπει να αναγκάσουμε, κανέναν δεν πρέπει να πιέσουμε. Τον μόνο που πρέπει να πιέσουμε, εάν θέλουμε, είναι ο εαυτός μας· αλλά εάν θέλουμε. Όμως πρέπει να ξέρουμε ότι, αν θέλουμε να γίνουμε του Χριστού, δηλαδή το ποθούμε, θα πιέσουμε τον εαυτό μας. Δεν γίνεται αλλιώς. «Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ βιάζεται καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτὴν». Μερικοί νομίζουν ότι απλώς που πίστευσαν, πόθησαν, θέλησαν, απλώς που επιθυμούν να γίνουν του Χριστού, θα γίνει αυτό. Όχι· θα καθίσεις κάτω.
Δυσκολεύεσαι να νηστεύσεις, όμως θα νηστεύσεις. Δυσκολεύεσαι να πας νωρίτερα στην Εκκλησία, όμως θα πας. Δυσκολεύεσαι να προετοιμασθείς κλπ., όμως θα το κάνεις αυτό.
Δυσκολεύεσαι να φροντίσεις να μάθεις τι είπε ο Κύριος, τι θέλει ο Κύριος από σένα,
Δυσκολεύεσαι να προσπαθήσεις να εφαρμόσεις ό,τι είπε ο Κύριος. Όμως να το πάρεις έτσι: «Δύσκολο, ξεδύσκολο, αφού το θέλει ο Θεός μου, αφού εγώ τον αγαπώ, όλα θα τα κάνω για την αγάπη αυτή».
Κάπως έτσι.να μας βοηθήσει όλους ο Θεός πραγματικά να γιορτάσουμε καλύτερα-φωτεινότερα -συνειδητά Χριστούγεννα φέτος με την Χάρη και τη βοήθειά Του. Αμήν .»
Πηγή Ενοριακά Φυλλάδια 10,17,24 Δεκ 2017
Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ