ΠΙΣΤΕΥΩ… ΕΙΣ ΜΙΑΝ_ΑΓΙΑΝ_ΚΑΘΟΛΙΚΗΝ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ
ΠΙΣΤΕΥΩ… ΕΙΣ ΜΙΑΝ, ΑΓΙΑΝ, ΚΑΘΟΛΙΚΗΝ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: †ΑΡΧΙΜΑΔΡΙΤΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΚΑΤΡΑΜΑΔΟΥ Α΄ ΜΕΡΟΣ
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Ολόκληρο το μυστήριο της Χριστιανικής Πίστεως είναι η Εκκλησία. Ολόκληρο το μυστήριο της Εκκλησίας είναι ο Θεάνθρωπος. Ολόκληρο το μυστήριο του Θεανθρώπου έγκειται εις το ότι ο Θεός έγινε «σαρξ», ότι δηλαδή εις το ανθρώπινο σώμα κατοίκησε όλο το πλήρωμα της Θεότητας Του με όλες τις θείες δυνάμεις και τελειότητας, δηλαδή όλον το μυστήριο του Θεού. Το Ευαγγέλιο του Θεανθρώπου Χριστού συνοψίζεται εις το εξής μήνυμα: «Μέγα ἐστὶ τὸ τῆς εὐσεβείας μυστήριον· Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί» (Α΄ Τιμ. 3, 16).Ο Θεός Λόγος έγινε η κεφαλή του Θεανθρωπίνου Σώματος της Εκκλησίας. Κατά τον Απ. Παύλο ο Θεός Πατήρ διά του Αγίου Πνεύματος «ἔδωκε» τον Θεάνθρωπο, «κεφαλὴν ὑπὲρ πάντα τῇ Ἐκκλησίᾳ, ἥτις ἐστὶ τὸ σῶμα αὐτοῦ, τὸ πλήρωμα τοῦ τὰ πάντα ἐν πᾶσι πληρουμένου. » (Ἐφ. 1, 22-23).
Ο Θεάνθρωπος Κύριος μας Ιησούς Χριστός και εν Αυτώ η Εκκλησία Του είναι το παν διά τα σύμπαντα. Και πώς να μην ονομάσει κανείς «Ευαγγέλιο» την φανέρωση της αληθείας της ζωής κατά την οποία ο Θεάνθρωπος είναι η Κεφαλή της Εκκλησίας! Στην πραγματικότητα « Ο Χριστός, Αὐτός ἐστι πρὸ πάντων, καὶ τὰ πάντα ἐν αὐτῷ συνέστηκε» (Κολ. 1, 17). Αυτός είναι Θεός, Αυτός Δημιουργός, Αυτός Προνοητής, Αυτός Σωτήρ, Αυτός η Ζωή της ζωής, και το ον του όντος, και η ύπαρξη της υπάρξεως: «ὅτι ἐν αὐτῷ ἐκτίσθη τὰ πάντα» (Κολ. 1, 16). Αυτός είναι το τέλος παντός του υπάρχοντος. Ολόκληρος η κτίση δημιουργήθηκε ως Εκκλησία, και αποτελεί την Εκκλησία, «καὶ αὐτός ἐστιν ἡ κεφαλὴ τοῦ σώματος, τῆς ἐκκλησίας» (Κολ. 1, 18).
Ο Θεάνθρωπος μας Κύριος Ιησούς Χριστός είναι η Εκκλησία, αλλά και το σώμα της Εκκλησίας και η Κεφαλή της. Με όλα αυτά και διά μέσου όλων αυτών ο άνθρωπος «εκκλησιάζεται» και γίνεται Εκκλησία, αποκτά την χριστοποίηση, την τριαδοποίηση, γίνεται Θεάνθρωπος και σύσσωμος μετά του θεανθρωπίνου σώματος του Χριστού, της Αγίας μ,ας Εκκλησίας (Εφ. 3, 6), αυτού του αγιωτάτου μυστηρίου του Θεού, του μυστηρίου των μυστηρίων κατά τον Άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς.
Η Εκκλησία είναι ο Θεάνθρωπος Χριστός παρατεινόμενος στους αιώνας και σε όλη την αιωνιότητα. Όλες οι θεανθρώπινες αισθήσεις της Εκκλησίας είναι απ’ Αυτόν, εν Αυτώ και δι’ Αυτού. Όλα τα Ι. Μυστήρια και οι Αρετές στη Εκκλησία με τις οποίες καθοριζόμαστε, αναγεννιόμαστε, μεταμορφωνόμαστε, αγιαζόμαστε, χριστοποιούμαστε, θεανθρωποιούμαστε, γίνονται εκ του Πατρός διά του Υιού εν Αγίω Πνεύματι, ακριβώς λόγω της καθ’ υπόστασιν ενώσεως του Θεού Λόγου με την ανθρωπίνη φύση μας στο θαυμαστό Πρόσωπο του Θεανθρώπου Κυρίου Ιησού. Διότι ο Θεάνθρωπος Κύριος Ιησούς, το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, είναι το παν στη Εκκλησία και Κεφαλή του σώματος της Εκκλησίας και η Εκκλησία το σώμα Του. Για να μπορέσουμε εμείς όλοι τα βαπτισμένα Μέλη της Εκκλησίας να «αὐξήσωμεν εἰς αὐτὸν τὰ πάντα, ὅς ἐστιν ἡ κεφαλή, ὁ Χριστός…», «μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ» (Εφ. 4, 15. 13). Τούτο σημαίνει ότι η Εκκλησία είναι ένα Θεανθρώπινο Εργαστήριο στο οποίο οι άνθρωποι μεταμορφώνονται σε θεανθρώπους κατά Χάριν.
Το πρώτο Μυστήριο είναι το Βάπτισμα , η δε πρώτη αρετή η πίστη. «Μία πίστις» (Εφ. 4, 5) και εκτός από αυτήν δεν υπάρχει άλλη. «εἷς Κύριος» (πρβλ. Α’ Κορ. 8,16. 12, 5. Ιουδ. 3) εκτός του οποίου δεν υπάρχει άλλος (Εφ. 4, 5) και «εν βάπτισμα» και δεν υπάρχει άλλο εκτός από αυτό. Μόνο από την ένωση μας ο καθένας προσωπικά και όλοι μαζί με το θεανθρώπινο σώμα της Εκκλησίας και «σύσσωμοι» αυτού του θαυμαστού Οργανισμού της Εκκλησίας, ο άνθρωπος αποκτά την πλήρη αίσθηση και επίγνωση και πεποίθηση ότι όντως υπάρχει μόνον «εἷς Κύριος», «μία πίστη», «ἕν βάπτισμα» και μόνο «εἷς Θεὸς καὶ πατὴρ πάντων, ὁ ἐπὶ πάντων, καὶ διὰ πάντων, καὶ ἐν πᾶσιν ἡμῖν.» (Εφ. 4, 6) Όποιος έτσι αισθάνεται και ζει σημαίνει ότι διάγει την ζωή και το βίο του εδώ στη γη αξίως της χριστιανικής κλήσεως και με μία λέξη, σημαίνει ότι είναι συνειδητός χριστιανός. Μέσω του Κυρίου μας Ιησού όλοι οι άνθρωποι έχουμε «τήν προσαγωγήν… ἐν ἐνί Πνεύματι πρός τόν Πατέρα». Ο Θεάνθρωπος μας Κύριος Ιησούς Χριστός μας άνοιξε σε όλους μας την οδό και τον δρόμο της σωτηρίας.
ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Η φράση « Πιστεύω και ..εις Μία Αγίαν Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν» αποτελεί το 9ο άρθρο του Συμβόλου της Πίστεως της Εκκλησίας, το οποίο αναφέρεται στις τέσσερις ιδιότητες της Εκκλησίας: 1) ενότητα, 2) αγιότητα, 3) καθολικότητα και 4) αποστολικότητα. Αυτή η ομολογία πίστεως των Ορθοδόξων που περιέχεται στο Σύμβολο της Πίστεως της Νικαίας Κωνσταντινουπόλεως το 325μ.Χ., είναι το σημαντικότερο όλων των Συμβόλων στην Εκκλησία, αφού εκφράζει τη βαθύτερη πεποίθηση της Εκκλησίας, που κατανοεί τον εαυτό της ως Ιδρυθείσα από τον ίδιο τον Θεάνθρωπο Κύριο Ιησού Χριστό και αγιασθείσα με το αίμα Του, ως επίσης Εκείνη, Εκκλησία, που οικοδόμησε πάνω στο θεμέλιο των Αγίων Αποστόλων και ως η αδιάκοπη συνέχεια της Μίας Αδιαίρετης Εκκλησίας όλων των αιώνων.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας πιστεύει και πρεσβεύει ότι δεν αποτελεί μια επιμέρους Εκκλησία που βρίσκεται σε ίση μοίρα με τις άλλες Χριστιανικές Ομολογίες που υπάρχουν αλλά ενσαρκώνει στον εαυτό Της την Μία και Μόνη Εκκλησία του Χριστού. Ακριβώς δε, επειδή η Εκκλησία είναι Σώμα Χριστού, και κεφαλή Αυτής είναι ο Χριστός γι’ αυτό είναι Μία και δεν είναι μια μερική και αποσπασματική Εκκλησία, αλλά είναι Καθολική δηλαδή Πλήρης, Τελεία και Ολοκληρωμένη.
Διδασκαλία της έχει την διδασκαλία του Χριστού και των συνεχιστών του έργου του Χριστού Αγίων Αποστόλων και διαδόχων Αυτών. Αυτή την διδασκαλία και Ι. Παράδοση διατήρησε και διατηρεί ανέπαφη μέσα στους αιώνες, επεξηγώντας την με ποικίλους τρόπους. Με αυτή την εκκλησιαστική αντίληψη, οι 4 ιδιότητες της Εκκλησίας ( 1) ενότητα, 2) αγιότητα, 3) καθολικότητα και 4) αποστολικότητα) δεν συνιστούν τέσσερα στεγανά χαρακτηριστικά, αλλά μια ενότητα και ολότητα, όπου το ένα περιχωρεί στα άλλα, όπου το ένα δεν νοείται ούτε υπάρχει χωρίς τα άλλα, διότι όλα απορρέουν από το ένα Πρόσωπο του Χριστού, ως «Χάρις του Κυρίου Ιησού Χριστού» και ως «αγάπη του Θεού» και Πατρός, και ως «κοινωνία του Αγίου Πνεύματος» (2 Κορ. 13: 13).
Η ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Η ιδία η φύση της Εκκλησίας είναι καθολική. Ο Θεανθρώπινος Οργανισμός της Εκκλησίας, το Σώμα του Χριστού, περιέχει τα πάντα δηλαδή ολόκληρη την Οικονομία του Θεού περί κόσμου και περί της σωτηρίας του ανθρώπου. Ο Χριστός δι’ Εαυτού ένωσε κατά τον τελειότατο και πληρέστατο τρόπο τον Θεό και τον άνθρωπο, και διά του ανθρώπου όλη την κτίση Ο Θεανθρώπινος Οργανισμός της Εκκλησίας του Χριστού περιλαμβάνει και τον Θεό και τον άνθρωπο και «τὰ ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, τὰ ὁρατὰ καὶ τὰ ἀόρατα, εἴτε (εισί) θρόνοι εἴτε κυριότητες εἴτε ἀρχαὶ εἴτε ἐξουσίαι· τὰ πάντα δι᾿ αὐτοῦ καὶ εἰς αὐτὸν ἔκτισται» (Κολ. 1, 16), διότι «τά πάντα δι’ αὐτοῦ -τοῦ Θεανθρώπου- καί εἰς Αὐτόν – τόν Θεάνθρωπον- ἔκτισται…. καί συνέστηκε, καί Αὐτός ἐστίν ἡ κεφαλῆ τοῦ σώματος, τῆς Ἐκκλησίας» (Κολ. 1, 17-18).
Ο Σωτήρας Χριστός αγίασε την Εκκλησία με την Θεανθρώπινη ζωής Του. Μόνον οι αμετανόητα αμαρτωλοί, οι εμμένοντες επίμονα στο κακό αποκόπτονται από την Εκκλησία. Έξω από την Εκκλησία ούτε πραγματικό πρόσωπο υπάρχει ούτε πραγματική κοινωνία. Η Εκκλησία είναι η μόνη πραγματική και αληθινή κοινωνία. Για τους Αγίους Πατέρες και για τους Αγίους Αποστόλους μας η μοναδική Αλήθεια ήταν και παραμένει ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός… και οι πρώτοι και οι δεύτεροι γνωρίζουν τον Ιησού Χριστό, Εσταυρωμένο, Αναστάντα και Αναληφθέντα. Ο Σωτήρας Χριστός είναι το περιεχόμενο της παραδόσεως μας στο Σώμα της Εκκλησίας. Κατά τον λόγο του Αγ. Κυρίλλου Πατριάρχου Ιεροσολύμων, η Εκκλησία «καθολικῆ καλεῖται διά τό κατά πᾶσης εἶναι τῆς οἰκουμένης ἀπό περάτων γῆς ἒως περάτων, καί διά τό διδάσκειν καθολικῶς καί ἀνελλιπῶς ἃπαντα τά εἰς γνώσιν ἀνθρώπων ἐλθεῖν ὀφείλοντα δόγματα, περί τε ὁρατῶν καί ἀοράτων πραγμάτων, ἐπουρανίων τε ἐπιγείων, καί διά τό πᾶν γένος ἀνθρώπων εἰς εὐσέβειαν ὑποτάσσειν, ἀρχόντων τε καί ἀρχομένων, λογίων τε και ἰδιωτών, καί διά τό καθολικῶς ἱατρεύειν μεν καί θεραπεῦειν ἃπαν τό τῶν ἀμαρτιῶν εἴδος τῶν διά ψυχῆς καί σώματος ἐπιτελουμένων, κεκτῆσθαι δε ἐν αὐτῇ πᾶσαν ἰδέαν ὀνομαζομένην ἀρετῆς ἐν ἐργοις τε καί λόγοις καί πνευματικοῖς παντίοις χαρίσμασιν» (Κυρίλλου, Ιεροσ., κατήχησις ΙΗ’).
Η Καθολικότητα της Αγίας μας Εκκλησίας είναι στην πραγματικότητα μία διαρκής Χάρη και αρετή του να χριστοποιείται ο πιστός άνθρωπος αλλά και τα πάντα και οι πάντες μα συνάγονται στον Θεάνθρωπο Κύριο μας Ιησού Χριστό, και τα πάντα να ζούνε και να βιώνονται εν Αυτώ ως δικά μας και οικεία, όπως ζει ο Αδιαίρετος Θεανθρώπινος Οργανισμός της Εκκλησίας.
Όλη η ζωή στην Εκκλησία είναι μία κατά Χάρη και Αρετή θέωση και χριστοποίηση και θεανθρωποποίηση και τριαδοποίηση, και εκκλησιοποίηση του κάθε Μέλους της Εκκλησίας και όλα αυτά μπορούν να κατορθωθούν όταν ο κάθε πιστός συνδεθεί ουσιαστικά και συνειδητά με το τιμιότατο Σώμα και με το τιμιότατο Αίμα του Θεανθρώπου Σωτήρος μας Χριστού το οποίο καθαρίζει από την αμαρτία, το κακό και τον θάνατον τον κάθε πιστό. Το Πρόσωπο του Χριστού είναι ο άξονας της καθολικότητας της Εκκλησίας. Ο Άγ. Ιγνάτιος ο Θεοφόρος λέγει: «Ὅπου ἂν ᾖ Χριστός ἐκεί ἡ Καθολική Ἐκκλησία». Η Εκκλησία πράγματι είναι ολόκληρος πεπληρωμένη από τον Θεάνθρωπο Χριστό.
Η Εκκλησία του Χριστού είναι καθολική σε κάθε επισκοπή της, δηλαδή σε κάθε Ευχαριστιακή Κοινότητά-Ενορία ή Μονή της, αλλά και σε κάθε κανονικό Επίσκοπό της και σε κάθε πιστό πρόσωπο, σε κάθε κύτταρό της. Την καθολικότητα, την οικουμενικότητα και την συνοδικότητα της Εκκλησίας κηρύττουν όλοι οι άγιοι με πρώτους τους Αγίους Αποστόλους και εν συνεχεία τους διαδόχους Αυτών τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας με τις Οικουμενικές και Τοπικές Συνόδους Αυτής…..»
Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ
Οι Άγιοι Απόστολοι τους οποίους θα εορτάσουμε σε λίγες ημέρες είναι οι πρώτοι άνθρωποι κατά Χάριν. Όλη η ζωής τους, κατά τον Απ Παύλο κυριαρχούσε το βίωμα : «Ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός» (Γαλ. 2, 20). Έκαστος εξ αυτών είναι ο επαναληφθείς Χριστός, ο παρατεινόμενος Χριστός. Στους Αγίους Αποστόλους τα πάντα είναι θεανθρώπινα, τα πάντα είναι εκ του Θεανθρώπου Διδασκάλου Τους Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Τούτο σημαίνει ότι το ανθρώπινο σε Αυτούς ζει εκουσίως μέσω του Θεανθρώπου, σκέπτονται διά του Θεανθρώπου, αισθάνονται, θέλουν, επιθυμούν και ενεργούν διά του Θεανθρώπου. Για τους Αγίους Αποστόλους ο Θεάνθρωπος Χριστός τον Οποίον κηρύττουν ως βασική αποστολή και έργο τους και έργο της Εκκλησίας, είναι η υψίστη αξία και το έσχατο κριτήριο. Ό,τι έχουν μέσα τους και ό,τι πράττουν ή κηρύττουν ή παραδίδουν είναι από τον Θεάνθρωπο Χριστό και για τον Θεάνθρωπο Χριστό.
Η Αγία μας Παράδοση είναι εκ του Χριστού και διά μέσου των Αγίων Αποστόλων και Πατέρων Παράδοση της Εκκλησίας. Οι Άγιοι Πατέρες στην συνέχεια σαν συνεχιστές των Αποστόλων δεν είναι άλλο, παρά «φύλακες των Αποστολικών Παραδόσεων» δηλαδή οι θεηγόροι κήρυκες της Αληθείας, την οποίαν οι Απόστολοι παρέλαβαν από τον Θεό Λόγο. Για αυτό και η Χριστιανική Ορθόδοξη Εκκλησία γεραίρει και τιμά τους Πατέρες ως τα «πάγχρυσα στόματα του Λόγου» (Κυριακή των Αγ. Πάντων).
Η αποστολική διαδοχή έχει θεανθρώπινο χαρακτήρα. Στην πραγματικότητα οι Άγιοι Απόστολοι παραδίδουν στους Επισκόπους και Πατέρες διαδόχους τους ως παρακαταθήκη Αυτόν τον Ίδιο Θεάνθρωπο Χριστό με όλη την Θεανθρωπίνη «περιουσίαν» Του και «κληρονομίαν» Του.
Η Ι. Παράδοση της Εκκλησίας είναι το Ευαγγέλιο του Χριστού, το οποίο δεν είναι άλλο, παρά ο Ίδιος ο Θεάνθρωπος, τον Οποίο η Χάρης και η δύναμης του Αγ. Πνεύματος μεταφυτεύει σε ολόκληρη την Εκκλησία. Το Άγ. Πνεύμα, ως ψυχή της Εκκλησίας, καθιστά τα του Χριστού δικά μας και μάς ενσωματώνει στο Σώμα του Χριστού και μας καθιστά σύσσωμους και σύνναιμους Χριστού.
Η ζωή των πιστών στην Εκκλησία δεν είναι τίποτα άλλο παρά η απόκτηση της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος. Όλη η ζωή μας είναι μια διαρκής Πεντηκοστή, διότι το Άγ Πνεύμα διά των Ι. Μυστηρίων και των αρετών παραδίδει τον Χριστό ως Σωτήρα σε κάθε πιστό κάνοντας έτσι να γίνει ο Χριστός «η ζωή μας» (Κολ. 3, 4), η ζώσα παράδοση της αιωνίου ζωής μας.
Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός ως Παράδοση στην Εκκλησία παραδίδεται και φανερώνεται κατά τον πληρέστερο τρόπο στη Θ. Ευχαριστία, η Οποία αποτελεί την εκδήλωση και συνέχιση της Οικονομίας του Χριστού για μας και για την σωτηρία μας. Στην Θ. Ευχαριστία εκδηλώνονται και βιώνονται η ενεργή και πραγματική παρουσία του Χριστού στην Εκκλησία Του «ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» (Ματθ. 28, 20). Η Θ. Ευχαριστία ως κοινωνία με τον Χριστό και δι’ Αυτού ως κοινωνία και ζωή μετά της Αγίας Τριάδος είναι ακριβώς το «Σώμα» και το πλήρωμα της Αποστολικής Παραδόσεως Εκκλησίας. Στην Αποστολική Εκκλησία του Χριστού, την ζωντανή και ζωοποιό Παράδοση αποτελούν η Θ. Λειτουργία και όλη η άλλη Θ. Λατρεία, με τα Ι. Μυστήρια της Εκκλησίας και τις αρετές της. Συνεπώς, η αποστολικότητα της Εκκλησίας και η Ι. Παράδοση Της είναι ο Χριστός ως Εκκλησία και στην Εκκλησία και στην Θ. Ευχαριστία, και Θ. Λατρεία, στη Διδασκαλία και στην χαριτωμένη ζωή. Η Παράδοση της Εκκλησίας και η Αποστολικότητα Της διαφυλάττεται μέσω της προσευχής και της ευσεβείας, όπως ακριβώς την ομολογούσαν, κήρυτταν, προστάτευαν και διαφύλατταν οι Πατέρες και οι Άγιοι μας.
ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ
Είσαι μέλος της Εκκλησίας; Αυτό σημαίνει ότι είσαι οργανικά συνδεδεμένος με τους Αγίους Αποστόλους και με τους Μάρτυρες, με τους Ομολογητές και με όλες τις ουρανίους αγγελικές Δυνάμεις. Η αγάπη της Καθολικότητας στην Εκκλησία ενώνει θεανθρωπίνως, τα μέλη της Εκκλησίας μεταξύ τους, ώστε όλα μαζί και το καθένα προσωπικά να ζουν την ζωή της Εκκλησίας. Η αγάπη μας για την Εκκλησία της οποίας είμαστε μέλη εξαρτάται από την πίστη στο Χριστό και από την εν Χριστώ ζωή μας.
Γι’ αυτό ο Απόστολος ευαγγελίζεται στους Χριστιανούς «Τίποτε μην αλλάζετε στον Κύριο μας Ιησού Χριστό ούτε να του προσθέτετε. Όπως είναι Αυτός είναι υπερτέλειος, θείως και ανθρωπίνως. Εμείς οι Απόστολοι τοιούτον Χριστόν Ιησούν και Κύριον, τον Θεάνθρωπον, κηρύξαμεν και παρεδώσαμεν. Τοιούτον εσείς Τον «παρελάβατε». «Ἐν Αὐτῷ», λοιπόν, και «περιπατεῖτε».
Ο Αληθινός Κύριος μας Ιησούς Χριστός, με όλο το πλήρωμα της ευαγγελικής και Θεανθρωπίνης Του πραγματικότητας, υπάρχει ολόκληρος στο Θεανθρώπινο σώμα Του την Μία Αγία Ορθόδοξη Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, όπως στην εποχή των Αποστόλων, έτσι και σήμερα, έτσι και στους αιώνες.
Η Θεανθρωπίνη ζωή του Κυρίου μας παρατείνεται διά του Θεανθρωπίνου Σώματος της Εκκλησίας σε ολόκληρη την ιστορία και την αιωνιότητα. Ζώντες λοιπόν εν τη Εκκλησία, «ἐν Αὐτῷ» ζῶμεν.
Η δε πληρεστέρα πραγμάτωση της εντολής Του είναι ο τρόπος της ζωής των Αγίων. Αυτοί οι Άγιοι φυλάσσουν αναλλοίωτη την Θεανθρωπίνη Μορφή του Χριστού, με όλη την θαυμαστή ζωτικότητα, την αναμφισβήτητη γνησιότητα και το απαράμιλλο κάλλος της. Αντιθέτως, κάθε αλλαγή, σμίκρυνση, απλοποίηση, σύντμηση και ανθρωπομορφισμός του χριστιανικού σκοπού, καταστρέφει τον χριστιανισμό, τον καθιστά ανούσιο, γήινο, τον μεταβάλλει σε συνηθισμένη ανθρώπινη και φυματική θρησκεία, φυματική φιλοσοφία, ηθική, επιστήμη, δημιούργημα,φυματική κοινωνία.
Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Όπως η Υπόσταση του Θεανθρώπου Χριστού είναι μία και μοναδική, έτσι και η Εκκλησία, είναι μία και μοναδική. Η ενότητα της Εκκλησίας απορρέει από την ενότητα του Προσώπου του Θεανθρώπου Χριστού. Η Εκκλησία ως μοναδικός Θεανθρώπινος Οργανισμός, δεν είναι δυνατόν να διαιρεθεί. Κάθε διαίρεση σημαίνει τον θάνατόν Της. Η Εκκλησία πρωτίστως είναι Θεανθρώπινος Οργανισμός και κατόπιν Θεανθρωπίνη Οργάνωση. Για αυτό τον λόγο ότι έχει μέσα της είναι Θεανθρώπινο και αδιαίρετο: η πίστη, η αγάπη, η αλήθεια, το Βάπτισμα, η Ευχαριστία και κάθε θείο μυστήριο και κάθε θεία αρετή και γενικώς, όλη η ζωή και η διάρθρωσή της.
Επομένως στην Αγία μας Εκκλησία όλα είναι αδιαίρετα και η διδασκαλία και το έργο της και ο αγιασμός και η θέωση των Μελών Της. Τα πάντα είναι διά της χάριτος οργανικώς ενωμένα σε ένα Θεανθρώπινον Σώμα, του οποίου ο Χριστός είναι η μόνη και μοναδική Κεφαλή.
Όλα τα μέλη της Εκκλησίας, δηλαδή οι πιστοί, ως πρόσωπα είναι ακέραιοι διά της μίας και της αυτής Χάριτος του Αγ. Πνεύματος, μέσω των Ι. Μυστηρίων και των αρετών, σε μια οργανική ενότητα, αποτελούν έν σώμα και έν πνεύμα και ομολογούν μία πίστη (πρβλ. Εφ. 4, 4-5), η οποία τους ενώνει μετά του Χριστού και μετ’ αλλήλων.
Μαζί με τους άλλους Αγίους Αποστόλους, ο Απόστολος των εθνών Παύλος, διά Πνεύματος Αγίου θα κηρύττει πάντα την ενότητα και μονα δι κότητα τη ς Εκκλ ησία ς , βασίζοντάς την στην ενότητα και μοναδικότητα του προσώπου του θεμελιωτού Της Θεανθρώπου Χριστού: «Θεμέλιον γὰρ ἄλλον οὐδεὶς δύναται θεῖναι παρὰ τὸν κείμενον, ὅς ἐστιν ᾿Ιησοῦς Χριστός» (Α΄ Κορ. 3, 11).
Ακολουθούντες και τιμώντας τους Αγίους Αποστόλους, οι Πατέρες και Διδάσκαλοι της Εκκλησίας, μετά του αυτού ζήλου ομολογούν, κηρύττουν και υπερασπίζουν την ενότητα και μοναδικότητα της Εκκλησίας των Ορθοδόξων.
Ο ζήλος τους για την διαφύλαξη της ενότητας της Εκκλησίας εκδηλώνεται στις περιπτώσεις αποσχίσεως ανθρώπων ή ομάδων από την Εκκλησία, δηλαδή στις περιπτώσεις αιρέσεων και σχισμάτων. Το θέμα της ενότητας ειδική σημασία και σπουδαιότητα είχαν και έχουν οι Οικουμενικές και Τοπικές Σύνοδοι της Εκκλησίας. Κατά την ενιαία στάση των Πατέρων και των Συνόδων η Εκκλησία είναι μόνο μία, αλλά και μοναδική, διότι ο ένας και μοναδικός Θεάνθρωπος, η Κεφαλή της, δεν δύναται να έχει πολλά σώματα.
Η Εκκλησία είναι μία και μοναδική, διότι είναι το σώμα του ενός και μοναδικού Χριστού. Είναι αδύνατος ο χωρισμός της Εκκλησίας γι΄αυτό ποτέ δεν υπήρχε διαίρεση της Εκκλησίας, αλλά μόνο χωρισμός από την Εκκλησία. Κατά τον λόγο του Κυρίου δεν διαιρείται η Άμπελος, αλλά μόνον τα εκουσίως άκαρπα κλήματα εκπίπτουν και ξηραίνονται από την αείζωον Άμπελον (πρβλ. Ιω. 15, 1-6). Εκτιμώντες την θέση μας, ως Μέλη της Εκκλησίας ας δοξάζουμε τον Παράκλητο για όλα τα δώρα Του στον καθένα μας και κυρίως γιατί ζούμε και κινούμαστε και αγωνιζόμαστε μέσα στη ζωή της Αγίας μας Εκκλησίας. Αμήν